Morgunblaðið - 24.09.1983, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. SEPTEMBER 1983
13
I
fyrst og fremst lít ég á veðrið sem
fjölbreytilegt, við lifum í sí-
breytilegu veðri og mér líkar það
vel. Það væri lítið gaman ef það
væri alltaf sól og logn.
Veðrið stöðvar okkur sjaldan,
reiðtúrinn er farinn þótt rigni og
þannig halda menn sínu striki í
flestum veðrum, en það sem ég
mála í þessum myndum eru
minningar úr veðrinu, ég mála
það sem mér finnst töfrandi í
landslaginu og það eru margar
leiðir til þess að eiga við ísland."
„Ég læt ekki
landið í friði“
„Ég læt ekki landið í friði, það
er svo sterkt," sagði Þorbjörg
Höskuldsdóttir, „en það eru nátt-
úrulega ekki allir sáttir við að ég
skuli flisaleggja þetta allt saman.
ur á þessu pilliríi og langaði að
slást á stórum flötum.
Ég byrjaði sem málari í eld-
gamla daga og það er svo undar-
legt að það er eins og maður
gleymi aldrei skýjum, landslagi
og sífelldri dramatík í ljósi og
birtu. Einnig hef ég notað grísku
goðafræðina sem kveikju, ákveð-
in hugtök og einnig söguna þegar
hún höfðar til okkar tíma. Hero-
stratos og Mídas til dæmis, Mídas
sóttist eftir hinum skjótfengna
gróða og óskaði þess að allt sem
hann snerti yrði að gulli og
hermdarverkamaðurinn Hero-
stratos kveikti í Artemishofinu í
Eferos í Litlu-Asíu, en það var
eitt af undrum veraldar vegna
fegurðar. Ástæðan fyrir íkveikj-
unni var sú að hann vildi verða
frægur. Við erum daglega að upp-
lifa okkar Herostratosa og Míd-
asa.“
Hluti úr tnynd Þorbjargar,
Rauð jörð.
Þorbjörg við eina mynda sinna, Himinn og jörð.
Grein
og myndir:
Árni
Johnsen
„Langaði að slást
á stórum flötum“
„Ég nota landið sem bakgrunn
þótt ég sé ekki að túlka landslag-
ið sem slíkt, heldur ýmsa hug-
læga bakþanka sem eru á
sveimi," sagði Magnús Tómasson,
sem hefur nú þanið segl sín í víð-
áttumiklum myndum.
„Þetta eru myndir sem ég hef
eiginlega stækkað út úr þríviðu
myndunum sem ég var að fást
við, ég var orðinn svolítið þreytt-
Rauð jörð Þorbjargar Höskuldsdóttur.
Bragi Hannesson við
eina mynda sinna, Vor í
Húsafelli.
Grjótaþorp — 1982, eftir Braga Hannesson.
Úr einni af húsamyndum Braga
Hannessonar, ÍJr Grjótaþorpi.
Ég vil hins vegar tefla saman í
mínum myndum andstæðunum
og því sem við erum að gera í
mannanna verkum. Annars er
það nú einnig staðreynd að með
þessu móti reyni ég að spila svo-
lítið inn á dýptina.
Við viljum hafa allt svo þægi-
legt að það er ekki langt frá því
að hugmyndir okkar óski eftir
þessari flísalagningu og skipuleg-
um formum í villtustu náttúru.
Allar mínar myndir eiga sér
raunverulegar fyrirmyndir,
ákveðna staði, ákveðið landslag,
sem ég teikna eða ljósmynda, en
síðan fer ég að byggja á lóðinni.
Ég hef alltaf haft svo mikið
gaman af að ferðast um landið og
þannig nýti ég mér um leið nátt-
úrublæinn til þess að afla fanga i
myndir mínar. Við eigum svo
magnaða náttúru, liti, birtu og
form sem eru óþrjótandi hvernig
sem á það er litið. Landið er mitt
byggingarefni og ég get ekki látið
vera að nýta mér landið rnitt."