Morgunblaðið - 02.11.1983, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 2. NÓVEMBER 1983
39
Gagnrýni
þá og nú
„Aldrei hefur hér í bæ leiksýning verið rædd af meiri áhuga og
spenningi manna á meðal en hin væntanlega sýning Þjóðleikhússins á
„My Fair Lady“,“ sagði Sigurður Grímsson, gagnrýnandi Morgun-
blaðsins, í leikdómi þann 13. mars 1962, þremur dögum eftir frumsýn-
ingu Þjóðleikhússins. Sigurður heldur áfram: „Það leyndi sér heldur
ekki á frumsýningunni að eftirvænting leikhúsgesta var geysimikil.
Menn ræddust venju fremur mikið við áður en sýningin hófst og
maður fann einhverja óvenjulega spennu í loftinu.“
Söngleikurinn fær mikið lof 1 leikdómi Sigurðar. Hann hafði séð
sýninguna í Lundúnum tveimur árum áður og segir uppfærslu
Þjóðleikhússins ekki síðri. Leikstjórann Sven Áge Larsen,
hljómsveitarstjórann Jindrich Rohan og ballettmeistarann Erik
Bisted segir Sigurður skila sínum hlut á mikilfenglegan hátt og
eins er með leikara, þó sérstaklega þau Völu Kristjánsson, Rúrik
Haraldsson og Róbert Arnfinnsson í hlutverkum Elísu, Higgins og
Pickering.
í lok dómsins hvetur hann Reykvíkinga til að sjá sýninguna og
meta að verðleikum. Víst er að margir hafa orðið til að fara eftir
þeim orðum Sigurðar því að alls urðu sýningar 68 talsins og var
þeim hætt fyrir fullu húsi í lok leikársins.
Hvort haldnar verða 68 sýningar á My Fair Lady í Samkomu-
húsinu á Akureyri skal ekki sagt, en hvað segir gagnrýnandi
Morgunblaðsins, Bolli Gústavsson, um sýningu LA: „Og nú hefur
hið tíu ára gamla atvinnuleikhús á Akureyri minnst merkra tíma-
móta með frábærri sýningu á My Fair Lady, sem með sanni má
kalla ótrúlegt afrek samstilltra og dugandi listamanna ... Vel
hefur tekist með skipan leikara í hlutverk ... Sýningin er gædd
leikandi töfrum. Snilldartök leikstjórans virðast undraverð og
bera svo sannarlega marglit og ilmandi blómstur."
Hér syngja þau Rúrik Haraldsson (t.v.), Vala Kristjánsson og Róbert Arn-
finnsson af innlifun í uppsetningu Þjóóleikhússins á My Fair Lady 1962.
Myndin birtist í Morgunblaöinu 11. mars, daginn eftir frumsýningu.
Ragnheiður Stein-
dórsdóttir, leikari
„Ég hef sjaldan eöa aldrei unnið
meö jafn einbeittum og áhugasöm-
um hóp og viö uppsetninguna á My
Fair Lady,“ sagði Ragnheiður Stein-
dórsdóttir, Elísa Doolittle í söng-
leiknum.
„Það var mjög spennandi að fást
við tungumál Elísu, cockney-
íslensku ef svo má kalla það. Slík
íslenska er ekki til, en málið er
sett saman úr ýmsum málvilium
og ambögum og auðvitað flámælg-
inni, sem mest ber á. Við notuðum
það mál sem Egill Bjarnason og
Ragnar Jóhannesson bjuggu til í
þýðingu sinni, en bættum ýmsu
við. Enda verður það að segjast að
Ragnheiöur Steindórsdóttir
LjAsm. Mbl./KEE.
Spennandi að fást við
„cockney-íslensku“
ýmislegt sem þótti rangt mál árið
1962 myndi ekki særa málkennd
margra í dag, því miður, liggur
niér við að segja.
Jú, það gengur ágætlega að
syngja með flámælgi, en auðvitað
verður að fara vægar í sakirnar í
söng en tali, annars er hætta á að
söngtextinn skiljist síður.
Það er mikill húmor í sýning-
unni og leikstjórinn spilar á alla
kómíska möguleika, sérstaklega í
fyrri hlutanum. Dramatísku átök-
in á milli Elísu og Higgins skýrast
betur í lokin og spurningin vaknar
um hvort það sé hægt að rífa
manneskju upp með rótum og
færa hana í annan jarðveg, eins og
hún væri blóm eða jurt. Lifir hún
það af eða visnar hún og deyr?
Ég er mjög ánægð með sýning-
una í heild og það hefur verið sér-
staklega gaman að vera þátttak-
andi í svona djarfri tilraun, að
setja upp stóran söngleik í litlu
leikhúsi með fáum atvinnuleikur-
um. En leikhópurinn hér er firna
góður og svo á ég ekki orð yfir
áhugann og úthaldið hjá hljóm-
sveitinni og kórnum. Þetta er allt
fólk í fullu starfi eða námi sem
leggur á sig gífurlega aukavinnu
og oftast nær með bros á vör.“
Arnar Jónsson, uppáklæddur sem prófessor Higgins, með börnum sínum.
Þorleifí Erni og Oddnýju. Ljósm. MM./KEE.
Arnar Jónsson,
leikari______________
Higgins
er leið-
indagaur
„Viðkynning okkar Higgins er nú
ekki löng, en þetta er stórskemmti-
legt hlutverk, þó við myndum líkleg-
ast kalla hann leiðindagaur," sagði
Arnar Jónsson sem fer með hlutverk
prófessors Higgins. „Það væri meiri
leikleg glíma að fást við Higgins í
Pygmalion en í My Fair Lady, en þvf
fylgir ákveðin spenna að leika,
syngja og dansa á sama tíma.
Þó að málvöndunin sé nánast
þungamiðjan hjá Shaw í Pygmal-
ion þá kemst það atriði tæplega til
skila að ráði hjá okkur. En sem
betur fer fjallar hvorki uppruna-
lega verkið né söngleikurinn um
það atriði eingöngu, heldur er höf-
undur einnig að velta fyrir sér
samskiptum kynja og til dæmis
því hvort ein manneskja hefur
rétt til að umskapa aðra og þá
hver sé ábyrgð þess sem umskap-
ar. í dæminu Higgins-Elisa er
mikil togstreita og barátta, þvi
bæði hafa sterkan vilja. Þetta ger-
ir verkið spennandi og skemmti-
legt, en nú fjallar verkið ekki ein-
göngu um þau tvö heldur ótal-
margar aðrar persónur sem Shaw
hefur tekist að gæða miklu lifi,
ekki sist föður Elisu, Doolittle, og
hans félaga.
Hér á Akureyri hef ég ekki leik-
ið frá þvi 1975. Það var þvi virki-
lega gaman að koma norður aftur
og eins er aldrei skemmtilegra að
vinna en þegar mikill metnaður er
í gangi, eins og hjá LA í sambandi
við þetta verk.“
Stórgóð
sýning
„Ragnheiöur,
Arnar og
Þráinn fóru
á kostum“
„Þau Ragnheiður, Arnar og
Þráinn fóru á kostum,“ sagði
Dóra Guðlaugsdóttir, verslunar-
maður, sem var á meðal frumsýn-
ingargesta á My Fair Lady.
„Sýningin í heild er mjög
skemmtileg og sést á henni að
full ástæða er fyrir leikfélagið
hérna að sýna söngleiki auk
leikrita. Ég held að flestir sem
hafa séð sýninguna séu mér
sammála, allavega eru þeir sem
ég hef talað við mjög ánægðir."
Dóra Guðlaugsdóttir,
verslunarmaður.
„Sýningin fannst mér í einu
orði sagt góð,“ sagði Kolbeinn
Sigurbjörnsson, umboðsmaður.
„Þarna fer saman af prýðilegri
útsjónarsemi leikur blandaðs
hóps, atvinnu- og áhugafólks,
svo og tónlistin sem hljómsveit-
in flutti nær hnökralaust. Þau
Ragnheiður og Arnar standa
mjög vel í aðalhlutverkunum, en
mest gaman hafði ég af Þráni.
Hann sýnir þvflíkan kraft og
leikgleði í túlkun sinni á Doo-
little. Nú, leikmyndin fannst
mér frábær.
Við Akureyringar getum
víst öruggglega verið hreyknir
af leikfélaginu okkar og ætt-
um að styðja rækilega við bak-
ið á því og fjölmenna á sýning-
una. Ég held að besti vitnis-
burðurinn um My Fair Lady sé
að þarna situr maður frá
klukkan hálf níu til klukkan
að verða tólf og þykir tíminn
full fjótur að líða.“
Kolbeinn Sigurbjörnsson, umboðs-
maður.