Morgunblaðið - 20.11.1983, Side 45

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. NÓVEMBER 1983
45
Haldid af slað inn í akóginn með veiðihunda, riffla, iúðra og vaaapela.
erfiðast mað að drepa rágeitur.
„Augun í þeim eru helst til
mannleg," sagði hann. „Þær líta
oft á mann bænaraugum í því
sem skotið hleypur af.“ En það
er engin miskunn hjá Magnúsi.
Flestir veiðimennirnir voru bún-
ir að fylla sinn veiðikvóta fyrir
haustveiðarnar og höfðu margar
sögur að segja af því hvernig
þeir felldu fasanann, hérana
þrjá og þrjár rágeitur sem þeim
var heimilt að drepa.
Eftirlit með veiðunum er mjög
strangt. Reglurnar eru nokkuð
misjafnar eftir kantónum í Sviss
og löndum í Evrópu en í Bern
þarf að sækja kvöldtíma í „veiði-
fræðum" í tvö ár og gangast
undir strangt próf áður en veiði-
leyfi er gefið. „Lærlingarnir"
vinna oft með klúbbunum og
hjálpa t.d. við að bjarga rádýrs-
kálfum úr grasi á vorin áður en
bændur hefja heyskap. Skattar
og meðlög þurfa að vera borguð,
sakaskráin hrein og ekki þýðir
fyrir þekktar fyllibyttur að
sækja um veiðileyfi. Hér áður
fyrr stundaði bara hefðarfólkið í
Bern veiðar en það hefur breyst.
Þó þykir enn frekar fínt að vera
veiðimaður og það kostar sitt.
Sem dæmi má nefna að veiði-
Skálað tyrir dauðum ref.
leyfi á takmörkuðu svæði í Bern
kostar um 15.600 ísl. kr. á ári.
Utankantónumenn borga tvisvar
sinnum meira en heimamenn og
útlendingar þrisvar sinnum
meira. Veiðitíminn stendur frá
byrjun september og fram í
mars og hver má veiða mjög
takmarkað magn.
Veiðiáhuginn gengur yfirleitt í
ættir. André Petermann, forseti
Hubertus-klúbbsins, sagðist
hafa fengið áhugann frá föður
sínum og sonur sinn væri veiði-
maður ef hann ætti hann.
Fimmtán ára dóttir hans er ekki
hrifin af tómstundaiðju föður
síns og kallaði hann morðingja
þegar ég heyrði hann eitt sinn
segja veiðisögu af því hvernig
hann hafði elt uppi særða rágeit.
Konum er heimilt að veiða en
áhuginn er víst ekki mjög mikill
hjá þeim. „Þær eru margar góð-
ar skyttur en eiga samt oft erfitt
með að hitta héra sem stökkva
til og frá,“ sagði Petermann og
kímdi.
Veiðiverðir fylgjast með veið-
inni og passa upp á að enginn
veiði meira en hann má. Allir
verða að merkja dýrin sem þeir
fella og skrá þau hjá veiðivörð-
um. Þeir ganga um veiðisvæðin á
veiðidögum og athuga hvort far-
ið sé eftir settum reglum. Lög-
regiuþjónn er ávallt í fylgd með
þeim en svo illa vildi til fyrir
nokkrum árum að veiðimaður
gerði sér lítið fyrir og skaut
veiðivörð sem fór eitthvað að
skipta sér af honum. Veiðiverðir
fylgjast með dýrastofnunum og
ákveða hversu mikið má veiða á
hverju ári án þess að það komi
stofninum að sök. Hjartarveiðar
voru ekki leyfðar í BÍern í ár en í
byrjun veiðitímans mátti hver
veiða tvo gemsa og eitt múrm-
eldýr. Nú er vetrarveiðitíminn
framundan og ótakmarkaðar
refa- og greifingjaveiðar heimil-
ar á næstu mánuðum.
ab
Smábitar af rágeit, hára og Itirti í
vín- og edikslegi.
rauðvíni út í, salta og pipra og
krydda með örlitlum cayenne-
pipar. Láta sjóða við vægan hita í
45—60 mínútur. Bæta rjómanum
út í og láta hitna. Skreyta með
brauðteningunum.
RÁDÝRSSNITSEL
Snitsel-sneiðar
1—2 msk. smjör
epli
gin
1 msk. smátt skorinn laukur
Rágeitin komin i pottinn ...
1 lítil, þurr grein af grenitré
12 einiber
2 dl. rauðvín
salt, pipar og worchester-sósa
1 dl. súr rjómi.
12 vínber
Steikja snitselsneiðarnar í
smjörinu og halda þeim heitum.
Léttsteikja eplin. Hita laukinn,
trjánálarnar og einiberin í víninu,
láta það sjóða niður um svona
helming. Krydda það, blanda
rjómanum saman við og láta hitna
og á borðið.
og þykkna. Setja kjötið yfir eplin,
skvetta gininu yfir og kveikja í.
Hella sósunni yfir og skreyta með
vínberjunum.
Villibráðin er yfirleitt borin
fram með núðlum eða litlum,
soðnum hveitikúlum. Rauðkál er
vinsælt með og einnig rósakál,
blómkál eða gulrætur. Kastaníum
í sætum legi má ekki gleyma og
einhverju hrásalati. Smátt skorn-
ar agúrkur í jógúrt og sinnepsósu
eru mjög góðar.
Ráhafrarnir missa
hornin um mán-
aöamótin októ-
ber-nóvember.
Þessi var sá eini af
þeim sem voru
veiddir á Hubert-
us-veiöunum, sem
haföi þau enn.