Morgunblaðið - 06.12.1983, Blaðsíða 36

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 6. DESEMBER 1983
+
Hjartkær eiginkona mín og móöir okkar,
ODDRÚN J. ÓLAFSDÓTTIR,
Nökkvavogi 44,
lést á heimili sínu að morgni laugardags 3. desember.
Fyrir hönd aöstandenda,
Albert Jónasson,
Ásgeröur Albertsdóttir,
Oddrún Albertsdóttir.
t
Móðir okkar,
ÞÓRHALLA JÓNSDÓTTIR
frá Miögeröi,
andaöist í Sjúkrahúsinu Stykkishólmi þriöjudaginn 29. nóvember.
Jaröarförin fer fram frá Fossvogskapellu miövikudaginn 7. des-
ember kl. 3 e.h.
Guöný Aöalbjörnsdóttir,
Hannes Aóalbjörnsson,
Kristján Aöalbjörnsson.
+
Elskulegur eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
HLÖDVER EINARSSON,
vélsmiöur,
Njaröargötu 33,
lést í Borgarspítalanum 4. desember.
Sigurrós Edda Ófeigsdóttir,
Þórdís Hlööversdóttir, Ellert Jón Jónsson,
Hildur Hlööversdóttir, Gunnlaugur Guömundsson,
Sigríöur Hlööversdóttir, Guðmundur Ragnar Ólafsson
og barnabörn.
+
Bróðir okkar og fósturbróöir,
JÓHANNES DAVÍD JENSSON,
Manitoba,
Kanada
er látinn.
Gunnjóna Jensdóttir,
Magnús Jensson,
Ólafía Guónadóttir.
+
Bróöir okkar,
SKÚLI ÞÓRDARSON,
trésmiöur,
lést í Borgarspítalanum 3. desember.
Ingibjörg Þóröardóttir, Hjörtur Þóröarson,
Ólafur Þóröarson, Þóröur Sigfús Þóröarson.
+
Móöir okkar,
AÐALHEIDUR ALBERTSDÓTTIR,
Glaöheimum 14A,
Reykjavfk,
lést á Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund 3. desember.
Fyrir hönd vandamanna,
Hjördís Þórhallsdóttir,
Ragnheiöur Þórhallsdóttir Morr.
+
Hjartkær eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
EGGERTJÓHANNESSON,
Skálagerói 3,
andaöist 3. desember að Hátúní 10B.
Fyrir hönd aöstandenda,
Guölaug Tómasdóttir.
+
Móöir okkar og amma,
SVEINLAUG LILJA JÓNSDÓTTIR,
lést sunnudaginn 4. desember.
Jón Eldon,
Sveinn Eldon,
Hlín Eldon,
Helga Eldon,
Einar Eldon
og barnabörn.
Benedikt Jóharmesson
á Saurum — Minning
Benedikt Jóhannesson á Saur-
um andaðist í Landspítalanum 25.
okt. sl. Hann var jarðsettur að
Hjarðarholti í Laxárdal föstudag-
inn 4. nóvember sl. Þessa mæta
manns er skylt að minnast nokkr-
um orðum að leiðarlokum.
Guðbrandur Bendedikt Jóhann-
esson fæddist 4. janúar 1914 á
Sauðhúsum í Laxárdal, Dalasýslu.
Foreldrar hans voru Jóhannes
Benediktsson bóndi þar og kona
hans, Jófríður Margrét Guð-
brandsdóttir. Þau fluttust að
Saurum árið 1917 og bjuggu þar
til æviloka 1954.
Benedikt ólst upp hjá foreldrum
sínum á Saurum og átti þar heima
alla ævi. Hann stundaði nám í
Reykjaskóla í Hrútafirði tvo vet-
ur, en lagði jafnframt stund á
trésmíði. Hann var bóndi á Saur-
um frá 1944 til æviloka, en vann
jöfnum höndum við iðn sína og
stóð fyrir byggingum víðs vegar
um héraðið.
Benedikt kvæntist 24. október
1943 Steinunni Gunnarsdóttur frá
Grænumýrartungu í Hrútafirði.
Börn þeirra eru þessi:
Melkorka húsfreyja að Víg-
holtsstöðum í Laxárdal, gift Sig-
urbirni Sigurðssyni, Jóhannes
verktaki í Búðardal, kvæntur
Vilborgu Eggertsdóttur, og Jófríð-
ur húsfreyja í Kópavogi, gift Haf-
liða Aðalsteinssyni skipasmið frá
Hvallátrum á Breiðafirði. Barna-
börnin eru orðin níu. Öll eru börn-
in og fjölskyldur þeirra hið mesta
myndarfólk.
En saga Benedikts er ekki hálf-
sögð nema að einhverju sé getið
starfa hans að opinberum málum
og þátttöku í félagslífi sveitar og
sýslu. Hann gekk snemma í Umf.
Ólaf Pá í Laxárdal og mun hafa
verið gjaldkeri í stjórn þess ágæta
félags í fjóra áratugi. Hann lét sér
mjög annt um Hjarðarholtskirkju.
Þar var hann meðhjálpari í ald-
arfjórðung og lengi í sóknarnefnd
og sá um viðhald og endurbætur
kirkju og kirkjugarðs. Benedikt
var kjörinn í hreppsnefnd Laxár-
dalshrepps 1958 og sat hann þar
samfleytt í tólf ár, þar af oddviti í
áratug. Hann var einn af sextán
stofnendum Lionsklúbbs Búðar-
dals hinn 6. desember 1963. Þá má
geta þess, að Benedikt var um-
boðsmaður Brunabótafélags ís-
lands í Laxárdalshreppi árum
saman allt til dauðadags.
Þau ár sem Benedikt gegndi
oddvitastörfum í Laxárdal voru ár
umbrota, vaxtar og mikilla um-
svifa í byggðarlaginu. Fólki fjölg-
aði. Búðardalur óx úr grasi og
stækkaði. Þar þurfti að byggja
hús, skipuleggja byggðina og búa í
haginn fyrir vaxandi þéttbýli inn-
an sveitarfélagsins. Ákveðið var
að byggja veglegt félagsheimili í
Búðardal. Gamla samkomuhúsið,
Sólvangur, var selt og andvirði
þess varið til að hefja byggingu
hins nýja. Það var fyrsta fjár-
framlagið. Ungmennafélagið,
kvenfélagið og fleiri félög innan
sveitar tóku höndum saman og
unnu að þessu verkefni í samvinnu
við hreppsfélagið. En byggingin
var svo viðamikil og dýr, að meg-
inþunginn og fjáröflunin lenti
fljótlega á sveitarfélaginu sjálfu.
Þó var unnið að þessu máli af
hyggindum og festu og margir
lögðu lið sitt fram. Húsið var reist
í áföngum og tekið til afnota stig
af stigi ár frá ári. Formaður bygg-
ingarnefndar frá byrjun til loka
var Benedikt oddviti. Þar vann
hann sem oftar mikið og óeigin-
gjarnt starf og lagði nótt við dag.
Félagsheimilið var vígt á Jóns-
messu 1967 og hlaut nafnið Dala-
búð. Yfir dyrum að samkomusal
standa þessi orð: Hér ríki víðsýni
og drengskapur.
Margs er að minnast frá þessum
árum, þó að hér verði fátt eitt tal-
ið. Og fullyrða má, að oddviti Lax-
árdalshrepps var störfum hlaðinn
á þeim tíma. Margir leituðu til
hans með erindi sín stór og smá.
Hann vildi allra vanda leysa. Mér
vitanlega lagði hann aldrei illt til
nokkurs manns, hvorki í orði né
verki. Hann var gæddur miklu
jafnaðargeði, en gat verið glettinn
og spaugsamur á vinafundum.
Háustið 1967 gerðist Benedikt
smíðakennari við héraðsskólann á
Reykjum í Hrútafirði og hafði það
starf á hendi samfleytt í átta vet-
ur. Fór hann þá flestar helgar að
Laxárdalsheiði heim og heiman,
þegar færð og veður leyfði.
Þó að Benedikt væri maður
mjög vinnusamur, átti hann öðru
hvoru við vanheilsu að stríða og
þjáðist af höfuðverk, sem dró úr
kröftum hans, einkum þegar á
ævina leið. En Steinunn kona hans
stóð við hlið hans í blíðu og stríðu.
Daginn áður en hann dó áttu þau
hjónin fjörutíu ára brúðkaups-
afmæli. Benedikt bauð í grun, að
allmargir myndu koma að jarðar-
förinni, þegar hann yrði borinn til
grafar. Hann vissi, að Hjarðar-
holtskirkja er ekki nógu stór, þeg-
ar margir koma til kirkju. Ef til
vill þyrfti fólk að standa utan
dyra og gæti því orðið kalt. Hann
lagði því svo fyrir, að athöfnin
skyldi fara fram í Dalabúð, Var
svo gert.
Jarðarförin var mjög fjölmenn,
svo sem vænta mátti. Benedikt var
borinn til hinztu hvíldar að Hjarð-
arholti í Dölum.
Að leiðarlokum þökkum við
hjónin hinum látna góð kynni og
vináttu frá liðnum árum og send-
um innilegar samúðarkveðjur til
Steinunnar og allrar fjölskyldu
þeirra hjóna.
Friðjón Þórðarson
Minning:
Matthías Helga-
son frá Grímsey
Fæddur 31. desember 1910.
Dáinn 28. nóvember 1983.
Mánudaginn 28. nóvember síð-
astliðinn lést Matthías Helgason,
frá Grímsey, Grýtubakka 32,
Reykjavík. Nú þegar hann er allur
verður okkur, sem eftir honum
horfum, ljóst hvað þessi fyrirferð-
arlitli maður skilur eftir sig stórt
skarð í umhverfi sínu. Og þrátt
fyrir erfiðleika og veikindi var
hann einmitt mikill gleðigjafi,
sem lífgaði og hressti allt í kring-
um sig. Hlutirnir sjást oft í skýr-
ari mynd þegar horft er til baka.
Nú finnst það glöggt að okkur hef-
ur sést yfir margt meðan Matthías
var á meðal okkar, sem gert hefur
okkur, sem næst honum stóðum
ríkari. Hann var hjartahlýr mað-
ur og hlýleiki hans náði til alls
umhverfis hans og ekki síst þess
sem öðrum sást yfir. Hann var
mikill fjölskyldumaður og var
aldrei eins stoltur og stór og þegar
hann ræddi um fjölskyldu sína.
Hann lagði stundum mikið á sig
til að njóta samvista barna sinna.
+
stefanIa g. JÓNSDÓTTIR
(ró Kirkjubóli, Norðfiröi,
Heiðargeröi 51, Reykjavík,
er látin.
Fyrir hönd vandamanna,
Stefanía Hrönn Guömundsdóttir.
+
VALGERÐUR VAGNSDÓTTIR,
Höföatúni, Féskrúösfirói,
lést 3. desember í Sjúkrahúsi Akureyrar.
Vilborg Ákadóttir,
Sigmundur Eiríksson.
Hann lagði til dæmis upp í ferða-
lag til Þýskalands nú fyrir þremur
árum til að heimsækja dóttur
sína, sem þar var við nám. Hann
hafði lítil efni og lélega heilsu í
fararnesti, en sú ferð fannst hon-
um hafa ríkulega borgað sig.
Matthías var maður friðar og góð-
leika og heyrðist aldrei hnýta f
náungann, en hélt málefnalega á
því efni sem til umræðu var á
hverjum tíma. Hann hafði tals-
verðan áhuga á þjóðmálum og
skýra skoðun á þeim. Hann var
virkur í félagsmálum á árum áður,
vafalaust með jákvæðum árangri.
Þessi fáu orð verða hvorki ætt-
artala né úttekt á lífshlaupi
tengdaföður míns, aðeins örfá
kveðjuorð að leiðarlokum, sem
vottur um þakklæti mitt og fjöl-
skyldu minnar fyrir góðleika og
alúð sem hann miðlaði okkur af
miklu örlæti. Við erum þakklát
fyrir að hafa fengið að annast
hann um nokkurra vikna skeið á
síðastliðnu sumri. Það voru góðir
dagar fyrir litlu systkinin Matthí-
as og Auði, sem minnast afa síns
með hlýju og kærleika. Að lokum
óska ég honum fararheilla tl hins
óþekkta. Friður sé með honum.
Olafur Guðmundsson