Morgunblaðið - 18.04.1984, Blaðsíða 36

36
t8BI JIH’IA ,8r ÍIUíJAaUXIVaiM ,QIGAJ9VIiJ05I0W
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 18. APRÍL 1984
t
Systir mín,
GUÐBJÖRG (STELLA) STEFÁNSDÓTTIR,
fyrrv. matráðskona sjúkrahússins á Patreksfiröi,
lést 16. apríl.
Fyrir hönd systkina,
Pálína Stefánsdóttir.
t
Konan mín,
KRISTÍN MAGNÚSDÓTTIR,
Skógskoti, Miðdalahreppi,
sem lézt 12. apríl, veröur jarösungin á Kvennabrekku laugardaginn
21. apríl.
Kristmundur Guðbrandsson.
t
Bróðir okkar,
BJÖRN RAGNAR STEFÁNSSON
frá Framtíð, Vestmannaeyjum,
lést 7. apríl. Jaröarförin hefur farið fram.
Systur hins látna.
t
Eiginmaöur minn og faðir okkar,
SÆMUNDUR PÁLSSON,
múrari,
Byggðarenda 16,
andaöist 16. apríl.
Guðrún Oddsdóttír
og synir.
t
Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi.
HJALTI JÓNSSON
frá Víðiholti,
er lést 6. apríl veröur jarösunginn frá Víöimýrarkirkju laugardaginn
21. apríl kl. 14.00.
Þrúður Hjaltadóttir,
Kristín Hjaltadóttir,
Hörður Hjaltason,
Eiríkur Hjaltason,
Árný Hjaltadóttir,
Guöbjörg Hjaltadóttir,
Eygló Hjaltadóttir,
Auöur Hjaltadóttir,
Hlífar Hjaltason,
Ólína Eiríksdóttir,
Helgi Magnússon,
Ásmundur S. Guömundsson,
Ása Sígurlaug Halldórsdóttir,
Jóhanna Sigmundsdóttír,
Lionel Levesque,
Haraldur Óskarsson,
Halldór Ólafsson,
Jón Þór Guöjónsson,
Sígríöur Helgadóttir
barnabörn.
Systir okkar, ÁSRÚN SIGURJÓNSDÓTTIR, hjúkrunarkona, Viöimel 19, Raykjavík,
verður jarösungin frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 26. þ.m. kl. 10.30. Blóm og kransar vinsamlega afþakkaöir en þeim sem vildu minn- ast hennar er bent á líknarstofnanir.
Systkinin.
t
Utför
GUÐMUNDAR JÓNSSONAR
á Rafnkelsstööum
veröur gerö frá Útskálakirkju miövikudaginn 18. apríl kl. 14.00.
Karólína Guömundsdóttir, Síguröur Björnsson,
Jónas Guðmundsson, Björg Árnadóttir,
Gunnar Guömundsson, Gréta Úlfsdóttir,
Ragnar Guðmundsson,
Guöný Kjartansdóttir,
Ása Eyjólfsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Jón Gunnlaugs-
son — Minning
Andlát tengdaföður míns, Jóns
Gunnlaugssonar, kom okkur í fjöl-
skyldunni ekki á óvart, svo langt
hafði helstríð hans verið. Því var
það okkur fremur léttir þegar yfir
lauk, þó sár söknuður sitji eftir
hjá okkur öllum sem til hans bezt
þekktu. Þó árin væru orðin sextiu
og átta og Jón kominn á eftir-
launaaldur þá var þetta ekki tíma-
bært, fannst okkur einhvernveg-
inn, því svo innilega þótti honum
vænt um lífið sem honum hafði
verið gefið og daginn í dag. Engin
öldrunarmerki í hans hugsun, vil
eða uppgjöf, heldur skyldi allt
vera bætt og áfram haldið.
Við höldum að Jón heitinn hafi
ekki gert sér grein fyrir að hverju
stefndi og líknsamur var skapar-
inn að opna ekki augu hans fyrir
þeirri staðreynd. Þó efast ég ekki
um, að hann hefði tekið á þeim
hlutum með sömu eðlisgreind og
honum var í blóð borin. Hann
hafði fyrst og fremst áhuga fyrir
líðandi stund og tók á verkum
hversdagsins með karlmennsku og
einstakri stillingu. Aldrei heyrði
ég hann kvarta yfir fortíðinni,
heldur leit hann jákvæðum augum
yfir farinn veg, sjaldan var rætt
um hvað framundan væri. Hann
hafði ríka ábyrgðartilfinningu og
var mjög traustur persónuleiki.
Jón var Skagfirðingur, fæddur
að Ytri-Kotum í Norðurárdal 15.
nóvember 1915, sonur sæmdar-
hjónanna Friðbjargar Halldórs-
dóttir frá Stóra-Dunhaga og
Gunnlaugs Guðmundssonar frá
Bási í Hörgárdal. Friðbjörg fór
tveggja ára að aldri í fóstur til
hálfsystur sinnar, Sæunnar
Jónsdóttur, og flutti með þeim
hjónum Sæunni og Sigurði manni
hennar til Skagafjarðar árið 1898.
Gunnlaugur ólst upp í foreldra-
húsum tií fermingaraldurs. Var í
vinnumennsku í nokkur ár, keypti
sér lausamannsbréf og stundaði
vinnu hér og þar. Árið 1909 giftast
þau Friðbjörg og Gunnlaugur og
hefja búskap að Ytri-Kotum og
eiga þar heimili næstu tólf árin.
Ytri-Kot eru fremsti bær í Norð-
urárdal áður en farið er austur yf-
ir Öxnadalsheiði.
I Skagfirskum ritum er sagt um
Friðbjörgu Halldórsdóttur: „Hún
var í góðu meðailagi á vöxt gervi-
leg kona myndarleg og vel gefin.
Hún var hógvær en ákveðin í
framkomu, stjórnsöm á heimili,
hagvirk og að öllu vel verki farin.
Hún var lærð saumakona, hafði
fallega söngrödd og var mjög
sönghneigð. Góð eiginkona og
móðir, mjög gestrisin og vel
kynnt.“
Um Gunnlaug er sagt m.a.:
„Gunnlaugur var meðalmaður á
hæð, frekar þrekinn en liðlega
vaxinn, dökkhærður með mótleit
augu. Hraustmenni og kjarkmað-
Kristilegur þroski
Eg hef beðið og beðið Guð, að hann gerði mig að betri kristn-
um manni, en mér fer lítið fram. Hví svarar Guð ekki bænum
mínum?
Hafið þér nokkurn tíma hugleitt, hvernig Guð
kann að svara bænum yðar? Eg hef oft orðið þess
var, þegar fólk biður á svipaðan hátt, að það væntir
þess, að Guð gefi því allt í einu mikinn andlegan
kraft, svo að öll andleg vandamál verði úr sögunni.
En Guð fer yfirleitt ekki þannig að.
Guð vill, að þér verðið betri kristinn maður, og það
gleður mig, að sú er líka löngun yðar. Biblían segir:
„Eins og þér því hafið tekið á móti Kristi, drottni
Jesú, svo skuluð þér lifa í honum, rótfestir og byggð-
ir á honum, vera staðfastir í trúnni, eins og yður
hefur verið kennt, og skara fram úr í þakklátssemi."
(Kól. 2, 6-7).
Takið eftir, að Biblían gefur okkur leiðbeiningu
um, hvernig við vöxum í Kristi: Við eigum að halda
áfram að „lifa í honum". En hvernig gerum við það?
Á sama hátt og jurtin á rætur sínar í moldinni og
dregur næringu úr henni, þannig erum við rótfest í
Kristi og tökum andlega næringu frá honum. Þegar
við gerum það, þroskumst við og berum ávöxt.
Að lifa í Kristi — það er það meginatriði, sem þér
þurfið að koma auga á. Guð hefur fengið yður „tæk-
in“ í hendur, svo að það megi verða. Orð Guðs skiptir
þar miklu máli, Biblían. Andlegur þroski á sér ekki
stað í tómarúmi. Við þurfum fæðu til að styrkja
líkamann. Eins þörfnumst við andlegrar fæðu til að
öðlast andlegan kraft, og hann hefur Guð gefið
okkur í Biblíunni.
Takið vel eftir, að Biblían segir: „Trúin kemur af
boðuninni (af því að hlusta á boðskapinn), en boðun-
in byggist á orði Krists." (Róm. 10,17). Gefið þér
gaum að rödd Guðs á hverjum degi með því að lesa
orð hans og rannsaka þau með bænarhug?
Þetta er það mikilvægasta, sem þér getið gert til
að styrkja trúna og taka framförum sem kristinn
maður. Guð vill gera yður að betri og styrkari læri-
sveini, og hann hefur gert það mögulegt. Snúið yður
til hans daglega í orði hans og biðjið hann að hjálpa
yður að tileinka yður sannindi þess í lífi yðar.
ur. Engrar skólamenntunar naut
hann í æsku, en var vel að sér og
bókhneigður sem frændur hans
margir. Það liggur ljóst fyrir hver
afreksmaður Gunnlaugur var.“
Sagt er að hann hafi verið mjög
góður fjallamaður, einstaklega
ratvís, og var tíðum fylgdarmaður
ferðamanna gangandi eða ríðandi
er leið áttu yfir Oxnadalsheiði.
Um þau bæði er sagt: „Ríkur
þáttur í fari þeirra beggja hjóna
var greiðvikni og gestrisni, og
mun margur hafa notið þess þau
árin er þau bjuggu á heiðarbænum
Ytri-Kotum.
Þessar umsagnir um hjónin eru
miklar og góðar því oft er reynt í
æviskrám, og er raunar gert, að
draga allt fram bæði jákvætt og
neikvætt, en allir virðast sammála
um ágæti þessara hjóna, foreldra
Jóns Gunnlaugssonar.
Hann var fjórði í röðinni af
fimm systkinum. Hin eru Halldór,
dó ungur, Lilja, húsfreyja í Ás-
hildarholti, Kristín, húsfreyja í
Geldingaholti, og Jóhann, bóndi á
Víðimýri í Skagafirði. Allt er
þetta dugnaðar- og mannkostafólk
sem ánægjulegt er að kynnast og
gott er heim að sækja.
Hjá þessum mætu foreldrum og
í góðum systkinahópi elst Jón upp
og á þar við að „sjaldan fellur epl-
ið langt frá eikinni" því svo ríku-
lega hafa þau fengið í arf kosti
foreldra sinna og gott uppeldi í
veganesti. Árið 1933 eru Friðbjörg
og Gunnlaugur flutt að Bakka, og
sama ár fer Jón í Hólaskóla og er
þar veturinn 1933—1934 og svo
aftur seinni hluta vetrar 1935, þá
við trésmíðanám. Þegar Jón var
skólapiltur á Hólum tók hann
strax virkan þátt í félagsmálum
skólans. Hann var glaðsinna og
hafði fengið í arf fagra söngrödd
og byrjaði mjög ungur að syngja. í
Hólaskóla var söngkór sem hann
var félagi í og ennfremur var
stofnaður þar kvartett, þar söng
Jón fyrsta tenór.
Jón Gunnlaugsson var tví-
kvæntur. Hann giftist fyrri konu
sinni 1936, Soffíu Jónsdóttur frá
Vatnsleysu, Viðvíkurhreppi,
Skagafirði, og hófu þau búskap á
Bakka ásamt foreldrum Jóns fram
til ársins 1941. Þau eignuðust tvo
syni, Friðbjörn Gunnlaug, bifvéla-
virkjameistara, Kópavogi, og
Hrein, trésmíðameistara, Sauð-
árkróki. Þau skildu. Jafnhliða
búskap á Bakka stundaði Jón bif-
reiðaakstur og ræðst í það að
kaupa vörubíl árið 1936, og tekur
þá að sér mjólkurflutninga ásamt
fólksflutningum víðsvegar að úr
héraðinu til Sauðárkróks. Hann
býr í Skagafirði til ársins 1942, er
hann flytur til Siglufjarðar með
seinni konu sinni, Maríu Njáls-
dóttur frá Hrafnseyri við Arnar-
fjörð. Stofna þau heimili þar
ásamt dóttur Maríu frá fyrra
hjónabandi, Guðnýju Þórðardótt-
ur, nú varðstjóra hjá Landssíma
íslands.
Með þeim Guðnýju og Jóni tók-
ust strax miklir kærleikar og var
áberandi í fari þeirra beggja
gagnkvæm virðing og væntum-
þykja þeirra í milii.
Á Siglufirði vann Jón við bif-
reiðaakstur og aðra algenga
vinnu. Hann hafði meirapróf og
stundaði ökukennslu um skeið.
Hann var mjög verklaginn og
góður smiður. Skar jafnframt út á