Morgunblaðið - 13.07.1984, Blaðsíða 29

^ MORGUNBEADID, PÖ8TUDAOUR 19. JÚLl 1984
,29
væng, þótt ekki kæmi að haldi
þegar kallið kom. Það er sárast og
léttvæg huggun að enginn megi
sköpum renna.
Með okkur og félögunum i Fella-
helli hafði Friðþjófur litli leikið
sér og unað vel hag sínum, fremst-
ur meðal jafningja. Hann var ró-
lyndur og hlédrægur á sína vfsu,
en vakti athygli umfram aðra með
kankvísi sem á stundum bar töfr-
andi keim af kæruleysi. Hann var
fallegur drengur.
Á sólskinsdegi, í fögru og frið-
sælu umhverfi, þar sem ekki virt-
ist ilis von, lukti hin stríða elfur
drenginn okkar köldum örmum
sínum og fól hann fyrir okkur að
eilífu. Svar við hinni áleitnu hróp-
andi spurningu: Hvers vegna?
fæst ekki að sinni.
Við erum innilega þakklát fyrir
Friðþjóf litla og þær stundir sem
við fengum að eiga með honum.
Við geymum minningarnar um
þær og hann sem helgidóm meðan
lífsanda drögum. Drottinn, taktu
vel mót litla ljúflingnum okkar.
Magga, Sigurjón og Jónas
Dauðinn er miskunnarlaus og
alltaf jafn erfitt að sætta sig við
hann, ekki síst þegar hann kemur
óvænt og á vegi hans verða sak-
laus börn.
Á slíkum stundum finnur mað-
ur best hve trúin á Guð og son
hans, Jesúm Krist, er dýrmæt og
það eina sem hægt er að leita til.
Sú vissa að lífinu sé ekki lokið eft-
ir dauðann heldur taki þá við æðra
líf með Guði er dýrmætari en
nokkuð annað sem okkur var gef-
ið.
( dag er til moldar borinn frá
Bústaðakirkju lítill drengur, Frið-
þjófur Ingi, sem lést í hörmulegu
slysi sl. mánudag. Hann var sonur
hjónanna Elísabetar Ingvarsdótt-
ur og Sverris Friðþjófssonar
íþróttakennara og var í miðið af
þremur sonum þeirra. Friðþjófur
Ingi var vel af Guði gerður, falleg-
ur og hraustur strákur, fullur af
lífsgleði og þrótti sem einkennir
sanna duglega stráka. Því er svo
erfitt að átta sig á hvers vegna
hann var kallaður svo óvænt og að
okkur finnst alltof, alltof snemma,
rétt í upphafi sinnar ævi. Eftir
standa foreldrar, bræður og ætt-
Minning:
Deyr fé
deyja frændur
deyr sjálfur ið sama,
en orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
Það er alltaf erfitt þegar fólk á
besta aldri er kallað burtu frá
fjölskyldu sinni, eiginkonu, börn-
um og ævistarfi sínu. Við burtför
Eðvarðs Geirssonar sannast það
að við fáum engu um ráðið og eng-
inn veit hvenær „kallið" kemur.
Þetta — að deyja — hafa vista-
skipti, er víst leið allra þeirra, sem
gista þessa jörð. Misjafnt er þó
hve við höfum langa dvöl hérna,
sumir eru hér hátt í hundrað ár,
en aðrir stutta stund. „Hver
stjórnar?“ spyrjum við. Og er við
sjáum eftir góðum vinum spyrjum
við aftur: „Hvers vegna — ó, því
þá hann?“ — en ekkert svar berst.
Svili minn Eðvarð Geirsson og
mágkona mín Sesselja Hrönn
Guðmundsdóttir, ásamt lítilli
dóttur sinni, héldu utan til Dan-
merkur i sumarfrí nú síðustu dag-
ana í júní og ætluðu að hafa það
gott og skemmtilegt, en skemmti-
ferðin endaði óvænt og sorglega.
„Kallið' kom fyrr en nokkurn
grunaði, eins og þruma úr heið-
skíru lofti. Og við urðum hljóð, sár
og undrandi, við erum svo fávís,
sjáum svo skammt, höfum enga
yfirsýn yfir lífið.
Ebbi, eins og hann var jafnan
ingjar slegnir af þvílíku heljarafli
að ekki verður um bætt.
Vegir Guðs eru órannsakanlegir
og ekki á okkar valdi að skilja þá.
Sannfæring okkar er sú að lifið sé
ekki tilviljunum háð heldur sé því
stjórnað af Guði almáttugum. Það
er þvi ekki okkar að útnefna þá
sem hann velur til æðri verka. —
„Þvi svo elskaði Guð heiminn að
hann gaf son sinn eingetinn til
þess að hver, sem á hann trúir,
glatist ekki, heldur hafi elift líf.“
Á þessari trú okkar byggjum við
þá vissu að litli drengurinn hann
Friðþjófur Ingi sé nú í faðmi Guðs
og hafi þar fengið æðra hlutverk
sem honum hefur verið treyst
fyrir.
Elsku vinir, Elisabet, Sverrir og
synir.
Um leið og við vottum ykkur
okkar einlægustu samúð, biðjum
við þess að aftur birti af degi. Þið
megið vera stolt af að hafa átt
Friðþjóf Inga og þótt söknuðurinn
virðist óyfirstíganlegur, byggist
hann á takmarkalausri elsku og
fallegum endurminningum sem
ekki verða frá ykkur teknar. Megi
algóður Guð styrkja ykkur öll og
hjálpa á þessum erfiðu tímum.
Friður Guðs veri með litla
drengnum ykkar um alla eilífð.
Honum fylgi að skilnaði þessi
bæn:
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman i hring
sænginni yfir minni.
Fjölskyldan
Vesturvangi 28,
Hafnarfirði.
Nú kveðjum við elsku Fiffó og
vitum að hann hefur það gott hjá
Guði. Við munum ætíð minnast
þess er hann kom til okkar í af-
mælin og þegar við fórum til hans
i afmælin hans til að leika við
hann og bræður hans. Það var
alltaf gaman. Seinna munum við
hitta Fiffó hjá Guði og englunum
og þá verður aftur gaman, eins og
í afmælinu hans. Þangað til verð-
ur hann og Guð alltaf með okkur,
þó við sjáum þá ekki nema í
draumum, fallegum draumum.
Sirrý Elín
Siggi Hannes
kallaður, fæddist í Litlu-Brekku á
Grímsstaðaholtinu þann 13. júli
1939. Voru þau tvö systkinin, hann
og Svala, sem er 5 árum yngri.
Ólust þau upp með móður sinni,
ömmu og móðurbróður, „Nafna“,
Eðvarði Sigurðssyni, alþingis-
manni. Ekki þætti mér það ólík-
legt að nálægðin við flugvöllinn
hafi haft áhrif á drenginn þegar
hann var að alast upp. En þangað
hélt hann i atvinnuleit mjög ung-
ur og gerði flugvirkjun að ævi-
starfi sínu.
Ebbi varð að sjá á bak ömmu,
mömmu, pabba og síðan „Nafna“,
það hefur ekki verið létt og sfðast
var Litla-Brekka látin víkja. Allt
er víst breytingum háð.
Löngu eftir að litli bærinn varð
mannlaus fóru telpurnar okkar,
frænkurnar, 12 ára gamlar, I
hjólatúr, vordag einn í blíðviðri,
til að skoða litla bæinn. Var Fjóla
að sýna Úu hvar pabbinn hafði átt
heima og hvar amma hennar hafði
lifað öll sín ár. Gengu þær um bæ-
inn og lögðu sig í grasið í garðin-
um, fundu þær þá peningaseðil
þar á milli trjánna. Gleðin varð
mikil, því þær tóku þessu sem
kveðju frá þeim er þarna höfðu
búið.
Ebbi og Sessa Hrönn giftu sig á
gamlársdag 1964 og síðan höfum
við verið saman í fjölskyldu, sem
frændur og vinir. Þau eignuðust 3
börn, Fjólu fædda 1965, lítið fiðr-
Elsku Beta okkar, Sverrir og þið
öll heima. Á þessum dimmu dög-
um dvelur hugur okkar hjá ykkur
og við biðjum algóðan Guð að
veita ykkur styrk í ykkar djúpu
sorg.
„Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrír liðna tið.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í fríði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrír allt og allt
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt*
V.Briem.
Á Mallorka,
Asta, Binni og fjölskyldan
Túngötu 8.
( dag felldu blómin min blöðin sín.
Og húmið kom óvænt inn til mín.
Ég hélt þó að enn værí sumar og sólskin.
(Tóm. Guðm.)
Á einum fallegasta degi sum-
arsins barst okkur sú harmafregn
að elskulegur bróðursonur okkar,
Friðþjófur Ingi, hefði drukknað
þar sem hann var að leik og starfi
með vinum og félögum á einum
vinsælasta útivistarsvæði barna
úr Breiðholts- og Árbæjarhverf-
um, svokölluðu Indíánagili.
Hann var sonur hjónanna Elísa-
betar Ingvarsdóttur og Sverris
Friðþjófssonar og ólst upp á ást-
ríku heimili ásamt tveimur bræðr-
um sínum, Ingvari og Sverri Þór.
Öllum þótti vænt um Friðþjóf
Inga, hann var fullur af lífi og
ærslum og hentum við oft gaman
að tiltektum hans og tilsvörum.
Bjartur var hann og bláeygður og
ómótstæðilegur þegar hann brosti.
Þess vegna þökkum við Guði fyrir
þann tíma sem við fengum að
njóta hans.
Eisku Elísabet, Sverrir, Ingvar
og Sverrir Þór. Ámma og afi í
Rauðagerði, amma og afi í Heiðar-
gerði og langamma. Við biðjum
góðan Guð að gefa ykkur styrk í
þessari miklu sorg. Systkinabörn-
in, sem sjá á bak elskulegum
ildi, sem við höfum fylgst með og
séð vaxa og þroskast; Geir fæddan
1967, hlýjan og dulan, og Ingi-
björgu Sólveigu fædda 1973, eftir-
mynd pabba síns, glaða og trausta.
Ebbi var maður lífsins, fullur af
atorku, þori, trausti, blíðu, gleði
og hlýju. Hann var maður raun-
sær og stóð traustum fótum i sinu
lífi. Börnunum sinum var hann
vinur sem faðir og konunni sinni
sannur vinur og óvenju traustur
lífsförunautur, því hún hefur aldr-
ei gengið heil til skógar.
Á kveðjustund vil ég þakka
samfylgdina, ljúft viðmót og
trausta vináttu. Ég og mínir fær-
um fjölskyldu Ebba okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Vil ég gera orð Grétars Fells að
mínum, þar sem hann kveður vin.
Þakkir þér skal færa,
þó að orð ég spari,
mun ég lengi muna
margt í þinu fari,
barnslund þina blíða
brosin mildu, hlýju.
Verði þér allt til vaxtar
í veröldinni nýju.
Erla Stefánsdóttir
Eðvarð Geirs-
son flugvirki
frænda, þakka honum allt. Svo
kveðjum við litla frænda með
þessu ljóði:
Hví var þessi beður búinn.
Barnið kæra, þér svo skjótt?
Svar af himni heyrir trúin.
Hljóma gegnum dauðans nótt
Það er kveðjan: Kom til mín.
Krístur tók þig heim til sín.
Þú ert blessun hans í höndum.
Hólpin sál með ljóssins öndum.
(Björn Halldórsson)
Sigga og Ljúfa
Það er svo skritið hvernig lifið
er og hvað hlutirnir eru fljótir að
breytast.
Hver hefði getað ímyndað sér að
þessi ungi fallegi drengur ætti að
fá kallið svo fljótt, þar sem hann
var í blóma lífsins. Álltaf jafn
broshýr og skemmtilegur, enda
hafði ég unun af að hafa hann i
kringum mig.
Frá því hann fæddist hef notið
þess að passa hann og hafa hann
með mér í leik og starfi.
Það er svo sorglegt að hafa
misst elskulegan frænda, en ég
veit að algóður Guð er hjá honum
og mun vera með honum og
vernda hann. Ég geymi yndislegar
minningar um elsku Fiffó minn í
hjarta mér, sem eru svo margar og
góðar. Hann var alltaf sá sem gat
komið manni í gott skap, ef eitt-
hvað bjátaði á. Alltaf sá hann
björtu hliðarnar á öllu, sem er það
besta sem manni er gefið í lífinu.
Ég mun sakna Fiffó frænda
mins og hugsa til hans að eilífu.
Góður guð, blessaðu elsku systur
mína, elsku Sverri og elsku litlu
strákana og hjálpaðu þeim að
ganga í gegnum þessa sorg og
missi.
Guð blessi elsku frænda minn.
Steinunn Björg.
„Bilið er mjótt milli blíðu og jels“
„og brugðist getur klukkan frá morgni
til kvelds“
Á sólbjörtum sumardegi þegar
allt virðist svo ljúft og fagurt
dimmir snarlega. Helfregnin berst
mér til eyrna: Hann litli vinur
minn hann Friðþjófur Ingi er dá-
inn, aðeins 9 ára gamall.
Ég átti þvi láni að fagna að fá
að vera samvistum við þennan
ljúfa vin minn um nokkurt skeið.
Við vorum saman i starfi og leik
og fór vel á með okkur. Ég sagði
svo oft við ömmu hans: „Mikið er
hann yndislegur drengur." Það var
svo sannarlega rétt, hann átti
minn hug og ég fann að hann vildi
vera hjá mér.
Þessi ljúflingur var vel greindur
og prúður og bauð af sér góðan
þokka. Kom það vel fram í sam-
starfi okkar, þegar stund var á
milli stríða, að lítið þurfti fyrir
honum að hafa. Hann var sjálfum
sér nógur, ef hann hafði góða bók
við hendina, eða þegar hann fór á
kostum í léttu rabbi eða við spila-
mennsku við litlu samstarfs-
stúlkurnar. Var unun að fylgjast
með hvað hann undi sér vel, þó
stundum væri löng bið milli at-
riða. Komu eðlisþættir hans þar
skýrt fram, enda ávann hann sér
vináttu, hug og hjörtu þeirra sem
með honum störfuðu. Á liðnu
hausti var hann í hópnum sem
hafði kjörorðið „(slensk framtíð á
iðnaði byggð“ og vann þar vel.
Á hörmulegan hátt hefur verið
klippt á vináttustreng okkar. Það
er huggun harmi gegn að minn-
ingin mun lifa hjá mér um hug-
ljúfan dreng, þar sem brosið fal-
lega veitti birtu i sál og sinni.
Foreldrar Friðþjófs Inga, bræð-
ur, afar og ömmur og öll fjölskyld-
an eiga um sárt að binda, en hugg-
un þeim til handa getur Guð einn
gefið þeim og vitneskjan um það
að elskulegi drengurinn þeirra gaf
svo mikið af sinni elsku til okkar,
sem eldri erum, með sinni ljúf-
mannlegu framkomu, að aldrei
mun gleymast.
Bæn mín á þessari stundu til
ykkar allra og litla vinar míns
verður barnaljóðið
„Ó, Jesú, bróðir besti
og barnavinur mesti,
æ breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
Far þú í friði, friður Guðs þig
blessi. Hafðu þökk fyrir allt og
allt. Unnur
t
Þökkum hjartanlega auösynda samúö og vinarhug viö andlát og
jaröarför
MAGNÚSAR GUÐMUNDSSONAR,
Dölum, Djúpavogi.
Guö blessi ykkur.
Ingibjörg Antoniusdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Lokaö í dag
frá kl. 2—5 vegna jarðarfarar
FRIÐÞJÓFS INGA SVERRISSONAR.
Verslunin Blóm og ávextir
Matthfas Jchannessen
Einar Kárason
Steinunn Sigurðardóttir
Indriði G. þorsteinsson
011STORÐ
Askriftarsimi 84966