Morgunblaðið - 02.12.1984, Qupperneq 64

64
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 2. DESEMBER 1984
Marteinn Davíðsson
Marteinn blessar yfír steinana sína.
Morgunblaðið/Július
„Það er gaman að því að stundum tek-
ur maður stein og veit í raun ekkert
hvað maður ætlar að gera við hann, en
allt í einu seinna rennur upp fyrir
manni ljós og þá er þetta einmitt
steinninn sem mann vantar,“ sagði
Marteinn er blm. kom að máli við hann
fyrir skömmu eða rétt um það leyti er
þessi unglingur varð sjötugur. Það eru
allir steinar fallegir það veltur bara á
því hvernig maður leggur þá frá sér.“
Marteinn Davíðsson er
mörgum kunnur vítt
um land, enda farið
landshorna á milli i
þeim erindum oftast að stilla upp
steinum á þann hátt sem honum
einum er lagið fólki til yndisauka.
Hann getur að finna í stofum
heimilanna við verk sín, í fyrir-
tækjum, á kirkjustöðum, við
hleðslu garðveggja, eða þá bara
uppi á fjöllum í steinatínslu. Ekki
má svo gleyma að stundum heldur
hann sig á verkstæðinu á Korp-
úlfsstöðum við að framleiða listi-
lega gripi svo sem borð í garðhús
eða stássstofu. En þó er ekki
Martemn einvörðungu þekktur af
MorgunblaðiÖ/RA X
Það kennir margra steina i vinnustofunni i Korpúlfsstöðum.
Morgunblaðið/Júlíus
Þessi litskrúðugi veggur með skrið-
jöklinum prýðir stofu eina í Mos-
fellssveit.
gildi verka sinna, heldur og af
hressilegum persónueinkennum,
tilsvörum og viðmóti. Blaðamaður
hitti Martein að máli stundarkorn
og náði því sem kalla verður smá-
slitrum úr samtali enda Marteini
flest ljúfara en láta hafa eitthvað
eftir sér á prenti þar sem hann
telur fæst af sér og sínu eftirtekt-
arvert fyrir aðra.
Hvaðan ertu upprunninn
Marteinn?
Ég er fæddur að Húsatóftum á
Skeiðum, 26. október 1914. Móðir
mín Marta Gestsdóttir lést er ég
fæddist. Faðir minn var Davíð
Jónsson, kunnur handverksmaður
á sinni tið, handlaginn í betra lagi
og skar út. Það má samt segja að
handlagnasti maðurinn í ættinni
hafi samt verið Guðmundur kall-
aður Bisko, frændi minn. Hann
var að vísu bifvélavirki en mjög
góður smiður.
Er móðir mín dó var mér komið
fyrir hjá ágætiskonu í grennd við
Húsatóftir. Þessi kona lést er ég
var um fjögurra ára en áfram
dvaldi ég á bænum til átta ára
aldurs. Faðir minn kvæntist þá
öðru sinni og upp úr því flutti ég
til hans, en hann bjó þá í Reykja-
vík. Sem unglingur byrja ég síðan
að vinna með föður mínum í
járnalögnum og steypuvinnu. Það
má líklega segja að ég sé búinn að
vera viðloðandi steypuna í hálfan
sjötta áratug.
Hvernig byrjaðirðu í steinahleðsl-
unni?
Ég held að ég hafi alltaf haft
nokkurn áhuga á steinum frá því
að ég var barn. Það var stein-
smíðaverkstæði við hliðina á hús-
inu sem ég dvaldi í sem drengur og
þar var maður ævinlega að snigl-
ast og róta í grjótinu. Og ein-
hvernveginn hefur þessi bernsku-
áhugi aldrei horfið og steinarnir
orðið bæði þáttur í atvinnu og leik
minn alla tíð.
Ég var svo með þeim fyrstu hér-
lendis sem byrjuðu að vinna úr
grjóti til skreytinga. Hvað varðar
arinhleðsluna þá er Logi Eldon
minn lærifaðir. í grjóthleðslunni
sjálfri byrjaði ég með Páli Ein-
arssyni. Eftir að hafa tekið sveins-
stykki í múrun fór ég út í flísa-
lagnir og marmaralagnir. Ég var
fyrstur til að fá til landsins vél við
múrvinnu og vann nokkuð lengi í
greininni. Einnig kynnti ég mér í
Danmörku Terrazo-gólflagnir og
plastslitlag í Þýskalandi og kom
með þá kunnáttu til landsins.
Tröllkonan er mikil og ófrýnileg, en
óneitanlega skemmtileg.
Þau eru orðin vel þekkt steinborð-
in þín, Marteinn.
Hugmyndina að þeim fékk ég
þegar ég var að vinna á Egilsstöð-
um og það er síðan með Valtý í
Mosaik að ég geri fyrsta borðið.
Ég saga steininn með demants-
blaði sem gerir það að verkum að
hægt er að skera svo þunnt að sést
í gegnum steininn. Ný og ný bindi-
efni eru sífellt að koma og það
gerir þetta auðveldara viðfangs.
Maður er alltaf að fikra sig áfram
við þetta. Sum borðin hafa heppn-
ast dável, en önnur miður. Borðin
mín, sem eru eins og áður sagði úr
grjóti, eru aðallega úr fjörustein-
um, granofir, gabbro frá Hvalnesi,