Morgunblaðið - 09.01.1985, Page 34
34
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 9. JANÚAR 1985
t
Faöir okkar,
ÓSKAR SÓLBERQS,
Fögrubrekku 25.
lést að morgni 8. janúar I Landspitalanum. Jarðarförin auglyst siöar.
Birna Óskarsdóttir,
örn Óskarsson,
Rós Óskarsdóttir,
Ásdfs Óskarsdóttir,
Ævar Óskarsson.
t
Eiginkona min,
ELÍN STEINDÓRSDÓTTIR
fré Ási f Hrunamannahrsppi,
Rauöarérstfg 5,
er lést þann 30. desember veröur jarösungin frá Hallgrimskirkju
fimmtudaginn 10. janúar kl. 15.00.
Magnús Vilhjélmsson.
t
Útför eiginkonu minnar og móöur,
MARÍU JENSDÓTTUR,
Skólavöröustfg 24,
fer fram frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 10. janúar kl. 3.
Blóm vinsamlegast afþökkuö.
Fyrir hönd annarra vandamanna,
Jónatan Ólafsson, Gfgja Jónatansdóttir.
t
Frændi minn,
ÓLI KR. JÓNSSON,
Hring braut 84,
Raykjavfk,
sem lést i Landakotsspftala á gamlársdag, veröur jarösunginn frá
Fossvogskirkju f dag, miövikudaginn 9. januar, kl. 10.30.
Fyrir hönd vandamanna,
Jsnný Anna Baldursdóttir.
t
Þökkum innilega vinsemd og hluttekningu viö andlát og útför
eiginkonu minnar, móöur okkar, tengdamóöur og ömmu,
JÓHÖNNU EYJÓLFSDÓTTUR,
Bérugötu 16.
Valdimar Guómundason,
Valdlmar Valdimarsson, Þorgsróur Einarsdóttir,
Eyjólfur Valdimarsson, Hanna Unnstsinsdóttlr,
Hslga Valdimarsdóttir, Óskar Alfrsösson
og barnabörn.
2-
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og jaröarför
eiginmanns mins og fööur okkar,
ÁSGRÍMS PÁLSSONAR,
Asparlundi 11.
Fyrir hönd vandamanna.
Ragnhsiöur Hsrmannsdóttir,
Péll Ásgrfmsson,
Eirfka Asgrfmsdóttir,
Birgiths P. Ásgrfmsdóttír.
Birting afmœlis- og
minningargreina
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minn-
ingargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í mið-
vikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga. í minn-
ingargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Þess
skal einnig getið, af marggefnu tilefni, að frumort
ljóð um hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíð-
um Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð
og með góðu línubili.
Óli Kr. Jónsson
stýrimaður
Fæddur 1. febrúar 1899
Dáinn 31. deaember 1984
óli frændi er dáinn. Þrátt fyrir
háan aldur kom það flatt upp á
okkur því hann var aldrei gamall í
bókstaflegri merkingu þess orðs.
ÓIi fæddist á Hámundarstöðum í
Vopnafirði þann 1. febrúar 1899.
Hann var elsti sonur hjónanna
Jóns Jónssonar frá Vogum og
Helgu Óladóttur frá Stóru-Breiðu-
víkurhjáleigu í Reyðarfirði. Þau
eignuðust 6 börn og var föður-
amma mín, Jenný Jónsdóttir,
þeirra yngst. 1919 fluttust þau til
Reykjavíkur og í desember 1932
keypti óli íbúðina á Hringbraut
84, Reykjavík, þar sem hann bjó æ
síðan. Óli frændi giftist aldrei.
Hann bjó foreldrum sínum heimili
og var þeim mikill styrkur í hon-
um. Undirrituð ílengdist hjá lang-
ömmu og Óla frænda og þar naut
ég þess öryggis og þeirrar um-
hyggju sem ég seint fæ þakkað.
Óli og amma voru vinmörg, fjöl-
skyldan stór og var „Verkó" nokk-
urs konar samkomustaður þar
sem allir hittust.
Ég kveð Óla frænda full þakk-
lætis fyrir allar samverustundirn-
ar og allt það sem hann kenndi
mér sem barni og svo dóttur minni
seinna. Þegar ég hitti hann síðast,
á þriðja degi jóla, var hann hress
- Minning
og talaði um að stíga fram úr á
gamlársdag og við töluðum um
framtíðina á nýja árinu með von í
huga. Dauðinn gerir ekki boð á
undan sér. Á gamlársdag lést óli,
85 ára að aldri, eftir að hafa veikst
hastarlega um nóttina. Með sorg í
hjarta kveð ég Óla frænda og bið
Guð að blessa hann og styrkja
okkur sem eftir lifum. Eftir lifir
minningin um einstakan fróð-
leiksmann sem alltaf var boðinn
og búinn að rétta fram hjálpar-
hönd þegar á þurfti að halda.
Jenný Anna
í dag kl. 10.30 verður jarðsung-
inn frá Fossvogskirkju óli Kr.
Jónsson stýrimaður.
Óli Kristinn fæddist 1. febrúar
1899 á Hámundarstöðum í Vopna-
firði. Foreldrar hans voru Helga
Óladóttir og Jón Jónsson, útvegs-
bóndi og bátaformaður í Vopna-
firði og víðar á Austurlandi. Jón
var ættaður úr Árnessýslu, en
Helga frá Reyðarfirði. Fundum
þeirra Jóns og Helgu mun hafa
borið saman á Austfjörðum þegar
Jón fór að stunda sjóróðra þaðan.
Þau munu hafa verið gefin saman
í hjónaband nokkru áður en ÓIi
fæddist, og var hann þeirra fyrsta
barn. Urðu systkinin sex, fjórar
dætur og tveir synir.
Jóhannes Jónsson
Dalbœ — Kveðja
Fæddur 30. ágúst 1912
Dáinn 22. desember 1984
Þegar ég frétti lát gamals vinar
og samferðamanns, Jóhannesar
Jónssonar (Jan Jansen), garð-
yrkjubónda í Dalbæ í Reykholts-
dal, þá langaði mig til að minnast
hans með nokkrum orðum.
Jan fæddist í Hollandi og ólst
þar upp i foreldrahúsum ásamt
systur. Foreldrar hans voru Jac-
obus Gerardes Jansen, verðbréfa-
sali í Steenberger Hilversum í
Amsterdam, og Sophia Maria
kona hans. Eftir garðyrkjunám í
Hollandi vann hann þar við garð-
yrkju og einnig í Þýskalandi og
Suður-Afríku, ætlaði raunar að
stunda garðyrkju í Suður-Afríku
en heimsstyrjöldin kom í veg fyrir
það.
Hann kom til fslands í desem-
ber 1939, ráðinn sem verkstjóri í
garðyrkjustöðinni að Syðri-Reykj-
um í Biskupstungum. Á þessum
árum voru nokkrir hugsjóna- og
framsýnismenn, sem sáu mögu-
leika garðyrkjunnar hér á landi
með nýtingu jarðhitans og komu
þar m.a. við sögu á Syðri-Reykjum
læknarnir Jónas Sveinsson og
prófessor Níels Dungal. Dungal
hafði kynnst Jan í Þýskalandi og
ráðið hann til starfa. Mjög góð
vinátta var alltaf með þeim Jan og
Dungal, enda áttu þeir mörg sam-
eiginleg áhugamál. Dungal var
áhugasamur um alla ræktun og
má þar til dæmis nefna ræktun
hans á orkideum í gróðurhúsi á
lóðinni við hús hans við Suður-
götu.
Fljótlega eftir komuna til lands-
ins braust seinni heimsstyrjöldin
út, með enn meiri krafti og varð
einangrun landsins mikil. Seinni
hluta vetrar 1944 var Jan kvaddur
til herþjónustu í útlagaher Hol-
lands í Bretlandi. Á vordögum
þegar hann beið hjá Dungal vini
sínum í Reykjavík eftir skipsfari
til Englands, varð það að ráði að
hann færi að Laugalandi í Borg-
arfirði og ynni þar þangað til
hann fengi far til Englands. Á
Laugalandi höfðu bræðumir Helgi
og Ölafur Bjarnasynir, báðir bú-
settir í Reykjavík, reist garðyrkju-
stöð, en þetta sama vor lést dansk-
ur garðyrkjumaður, sem hjá þeim
vann.
Það var því vorið 1944, sem
fundum okkar Jans bar fyrst sam-
an, ég 16 ára unglingur, en hann
heimsmaður á besta aldri, víð-
sýnn, vellesinn og ferskur í garð-
yrkjunni. Um haustiö skildi leiðir
um sinn. Jan fór til Englands til
að gegna herþjónustu fyrir land
sitt, en ég til náms í Garðyrkju-
skólanum að Reykjum í Ölfusi.
Ekki hefur Jan líkað illa á
Laugalandi því þegar stríðinu
lauk, árið 1945, kom hann aftur til
fslands og réð sig sem garðyrkju-
stjóra að Laugalandi. Mér verður
oft hugsað til þess hvers vegna,
ekki síst á þessum árum, erlendir
menn komu til okkar afskekkta
lands, þar sem samgöngur voru
mjög erfiðar og byggðin dreifð.
Jan kom frá Hollandi, sem með
sanni er hægt að segja að sé vagga
garðyrkjunnar í Evrópu. Allavega
hefur verið ólíkt að fást við það
starf sem hann hafði menntað sig
til í þessum löndum. Jan lét þessa
hluti ekki aftra sér, en naut frekar
olnbogarýmisins hér, náttúrunnar
og mannlífsins.
Jan var garðyrkjustjóri hjá
Laugalandi hf. um 9 ára skeið.
Hann var góður garðyrkjumaður,
m.a. hóf hann vínberjarækt, sem
þótti nokkur nýlunda hér á landi í
þá daga, en var algeng ræktun í
heimalandi hans. Þessi vínberja-
ræktun, sem var landsþekkt, var
stunduð á Laugalandi í þrjá ára-
tugi og náði yfir 600 fermetra þeg-
ar mest var.
Það var á þessum árum sem
hann kynntist konu sinni, Þuríði
Jónsdóttur ættaðri úr Hafnar-
firði, en hún var þá ráðskona í
Munaðarnesi hjá Magnúsi bónda
Einarssyni. Þau giftu sig 3. janúar
1947 og stofnuðu heimili á Lauga-
landi. Þau eignuðust tvo syni: Jón
Jakob f. 10. september 1947, bak-
arameistara í Reykjavík, og
Bernhard f. 31. júlí 1951, garð-
yrkjubónda í Sólbyrgi í Reyk-
holtsdal. Einnig ólst upp hjá þeim
Ómar sonur Þuríðar af fyrra
hjónabandi f. 20. nóvember 1938.
Á heimili þeirra ríkti alltaf hlý-
hugur og gestrisni. Þuríður var
einstök húsmóðir, hann vfðlesinn
heimsmaður, ræðinn og skemmti-
legur. Þuríður lést árið 1971 og
syrgði Jan hana mjög. Ég mun
ávallt minnast þess tíma sem ég
vann með Jan á Laugalandi með
ánægju.
Þau hjón byrjuðu að búa á Há-
mundarstöðum, en bjuggu síðan í
Ytri Vogum í Vopnafirði þar til að
bærinn brann ofan af þeim, en þá
flytja þau til Seyðisfjarðar og búa
þar í nafnkunnu húsi sem Bjarki
hét og heitir kannski ennþá.
Jón hélt áfram að róa á sínum
litla báti eftir að þau fluttu til
Seyðisfjarðar, og nú var óli farinn
að fá að fara með pabba sínum á
sjóinn. Óli minntist oft þeirra
stunda er þeir feðgar voru að róa
út fjörðinn í morgunsárið. Ég man
eftir því, þegar við óli vorum sam-
an í söltunarstöðinni „Sunnuveri"
á síldarárunum 1962—68, að á
góðviðrismorgnum, þegar við
horfðum út eftir spegilsléttum
firðinum, þá hugsaði Óli með
hrifningu og lotningu til þess tíma
þegar þeir feðgar voru að róa út
fjörðinn.
Árið 1954 keyptu Jan og Þuríður
garðyrkjubýli á Kleppjárnsreykj-
um, sem þau nefndu Dalbæ. Þar
rak Jan garðyrkjustöð með dyggi-
legri aðstoð konu sinnar á meðan
hennar naut við. Árið 1983 seldi
hann Bernhard syni sínum stöð-
ina. Á efri árum byggði Jan sér
lítiö íbúðarhús þar sem hann bjó í
nábýli við son sinn Bernhard,
tengdadóttur Hugrúnu B. Hauks-
dóttur og syni þeirra.
Jan var félagslyndur maður.
Hann var félagi í Garðyrkju-
bændafélagi Borgarfjarðar, sat
meðal annars lengi í stjórn þess
sem gjaldkeri. Þá tók hann einnig
virkan þátt í störfum Kiwanis-
klúbbsins Jökla og átti í þeim fé-
lagsskap margar ánægjustundir á
seinni árum. Hann hafði mikla
ánægju af ferðalögum. Nú hin síð-
ari ár, þegar hann hafði létt að
mestu af sér ábyrgðinni af rekstri
garðyrkjustöðvarinnar, naut hann
þess að geta farið í ferðalög til
annarra landa og kom þá gjarnan
við hjá systur sinni í Hollandi.
Með Jan er genginn minnis-
stæður maður. Eg minnist hans
með þökk og hlýju og sendi sonum
hans, tengdadóttur, barnabörnum,
systur og mági mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Bjarni Helgason,
Laugalandi.
Leiðrétting
í LEIÐRÉTTINGU við minn-
ingargrein um Jensínu Sæunni
Jensdóttir hér í blaðinu um síð-
ustu helgi, varð blaðinu það á að
segja hana frá Akranesi. Hið rétta
er að hún var vestan úr Hnífsdal.
Systir hennar, Ásgerður Jensdótt-
ir, er á Akranesi og er 93ja ára.