Morgunblaðið - 12.01.1985, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 12. JANÚAR 1985
— /-----------------
mmhm
;/Einn gó%an veburdaq mun þctia allh
\jer6a p\n e\an."
... að hafa æsandi
áhrif á hann
TM Reg US Pat Oft — all nghts reserved
® 1979 Los Angetes Times Syndicate
Pabbi viltu ekki lána mér flek-
ann?
Með
mor^unkttffinu
«tla að fá mér að borða áður en ég
fer að sofa. Ég er sársvöng!
HÖGNI HREKKVÍSI
HANJM 'A VOM ’A 'AFOÞAUDI SiMHRIN/öIWöO."
Þessi hundur er ósköp góðlegur en hver veit nema honum sé illa við
ókunnuga, Ifkt og þeir hundar sem bréfritari lenti í útistöðum við.
Ófriðsamir hundar
Hvað varð
um Vöru-
listann sf.?
G.S.: Vestmannaeyjum hringdi:
Mig langar til að bera fram
fyrirspurn til forráðamanna
Vörulistans sf., en það fyrirtæki
mun vera nýtt af nálinni.
í nóvembermánuði sl. auglýsti
fyrirtækið í blöðum þennan nja
pöntunarlista, en samkvæmt hon-
um átti einnig að vera hægt að
panta matvörur. Ég og nokkrir
aðrir pöntuðum listann og fengum
hann ásamt bréfi sem í stóð að
hluti af listanum, sem enn væri
ekki fullunninn, yrði sendur eftir
hálfan mánuð. Við greiddum fyrir
þetta kröfukostnaðinn sem var
tæpar fjögur hundruð krónur, en
inni í því verði var innifalin ávís-
un upp á 300 króna vöruúttekt sem
átti að gilda í tvö ár.
Við biðum rólegar eftir að fá
sendan afganginn af listanum en
hann kom aldrei. Um miðjan des-
ember reyndi ég að hringja í pönt-
unarsíma fyrirtækisins, en þá
svaraði enginn. Þá ákvað ég að
láta málið bíða þar til ég færi til
Reykjavíkur skömmu fyrir jól.
Ætlaði ég þá að versla hjá þeim og
spara þannig sendingarkostnaö-
inn. Þá svaraði hins vegar ekki
heldur og svo hefur reyndar verið
síðan. Ég hef hringt dag hvern á
öllum mögulegum tíma en svo
virðist sem enginn sé með þetta
númer.
Þykir mér þetta harla undarleg-
ir verslunarmátar hjá fyrirtækinu
og vænti þess að þeir sem ein-
hverjar upplýsingar geta gefið um
málið láti frá sér heyra í dálkum
Velvakanda. Vissulega væri rétt-
ast að forráðamenn Vörulistans
sf. skýrðu málið.
Leiðrétting
Prentvillupúkinn gerir stundum
vart við sig í dálkum Velvakanda
sem annars staðar og I bréfi frá
Eiríku Friðriksdóttur sem birtist í
blaðinu sl. fimmtudag slæddist
inn dálítil villa.
Þar stóð að endurskinsmerki
ættu að hanga i minnsta Iagi í 60
cm hæð frá jörðu, en hið rétta er
að þau ættu að hanga í mesta lagi
60 cm hæð frá jörðu. Biðst Velvak-
andi velvirðingar á þessum mis-
tökum.
Hundavinur skrifar:
Blaðberar og póstmenn sæta
slíku misrétti oft á tíðum, að yfir-
gengilegt er. Ekki alls fyrir löngu
var ég að bera út dagblöð, og er ég
ætlaði að bera út I eina götuna
mætti ég lausum hundum. Geltu
þeir ógurlega, en ég lét það ekki á
mig fá enda alinn upp í sveit að
hluta, vanur hundum og óhræddur
við þá. Ætlaði ég mér því að ganga
ótrauður upp tröppurnar á húsun-
um með blöðin. Stukku þá hund-
arnir eldsnöggt í veg fyrir mig og
urruðu illilega. Þeir vörðu ekki að-
eins sín heimili heldur alla götuna
eins og hún lagði sig. Ógerningur
var að nálgast húsin. Mig fýsti
ekki í hundaslag enda við ofurefli
að etja og ég friðsamur að eðlis-
fari. Gatan var mannlaus, þannig
að enginn var sjáanlegur til hjálp-
ar. Mér tókst að sýna stillingu, þó
dauðskelkaður væri, tók það ráð
að snúa mér við með blaðburðar-
pokana og gekk hægum skrefum
frá götunni. Þessi mannýgu kvik-
indi eltu mig og flúði ég yfir í aðra
götu með hundana urrandi á hæl-
unum. Það var ekki fyrr en ég var
kominn yfir í annað hverfi, að þeir
sneru til síns heima.
Ég var nýbyrjaður sem blaðberi
er þetta gerðist. Seinna frétti ég,
að fleiri hefðu orðið fyrir barðinu
á þessum sömu hundum, sem hafa
fengið að ganga lausir í heilt ár
óátalið. Póstútburðarfólki er ekki
lengur óhætt að sinna störfum
sínum þarna. Því er ráðlagt af yf-
irmanni sínum að fara ekki aö
húsunum, ef það heyrir í hundun-
um. Eigendur þessara hunda virð-
ast fara í burtu á daginn, læsa
dyrunum heima hjá sér og hafa
hundana á lausagangi í hverfinu
langtímum saman og eru þeir að-
eins læstir inni yfir blánóttina.
Slíkt tillitsleysi og lögbrot er ólíð-
andi og óverjandi. Hér er augljós-
lega um alvarlegt brot að ræða.
Mér var einnig tjáð að íbúarnir í
þessari umræddu götu þyrðu ekki
að beita sér i þessu máli af ótta
við sambýlisörðugleika. Þegði því
fólkið yfir ósómanum af hræðslu-
gæðum einum saman, það deildi
ekki við nágrannann fyrr en í
lengstu lög.
Þessi saga er sönn, þótt óhugn-
anleg sé. Reynsla mín opnaði augu
mín fyrir því að hundar eiga varla
heima í þéttbýli. Mér er þó kunn-
ugt um hundaeigendur sem fram-
fylgja lögum og reglum, leggja
rækt við sín dýr og eru engum til
ama. En ósvífnir lögbrjótar koma
því miður óorði á hundaeigendur
almennt og skaða málstað þeirra.
Er hundaeigendum ekki kynnt
nægilega vel hin nýja reglugerð
um hundahald í Reykjavík?
Hversu lengi á það að viðgangast
að alls konar fólki er veitt leyfi til
hundahalds án þess að leitað sé
álits nágrannanna og án alls eftir-
lits hlutaðeigandi embættismanna
borgarinnar? Hvert á fólk að snúa
sér í svona málum? Geta heil-
brigðisyfirvöld ekki gripið í taum-
ana?
Hljómsveitin Duran Duran.
Takk fyrir
tónleikana
S.H. hringdi og hafði eftir-
farandi að segja:
Ég er mjög þakklát sjón-
varpinu fyrir að sýna hina
frábæru tónleika með
hljómsveitinni Duran Duran.
Svona mætti vera oftar. Þá er
ég sammála öllum þeim sem í
dálka þína hafa skrifað og
beðið um að fá hljómsveitina
hingað. Langar mig nú til að
biðja Ingólf Guðbrandsson,
forstjóra ferðaskrifstofunnar
Otsýnar, að vera svo vænan að
bjóða upp á ferð á hljómleika
með Duran Duran þar sem
þeir verða haldnir á næstunni.
Ég er viss um að upppantað
yrði í þá ferð. Duran Duran-
aðdáendur, stöndum saman og
látum heyra okkar álit.