Morgunblaðið - 13.07.1985, Síða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 13. JÚLl 1985

tmlAfin
5> • 2 8 C 1985 Universal Pres» Syndicate_____________
„Éq aci aldrei klárab ab borba. peita.
Vilh þCr kirsuberiS ?"
»
Ast er...
... að kunna að
eyða tímanum
þegar rignir.
TM Rag. U.S. Pat. Otf —aN rtghtt rmarvad
• 1978 Loa Angatta Tknaa Syndlcate
l»ú verður að afsaka, ég
bara komst ekki, 'ann barði
mig í rot?
Úr því þú þarft að borða
matinn minn um miðja
nótt, gjörðu svo vel að hafa
hægara um þig!
HÖGISTI HREKKVÍSI
„HBZ ER krOMl€>A£> lCATTADýRJíUNINMl..".
Hreinskilni Askhenazys
og friðarávarp kvenna
Vestri skrifar:
Það er fróðlegt að lesa úrdrátt
úr viðtati við píanóleikarann
fræga, Vladimir Ashkenazy í DV
hinn 6. þ.m. Þetta viðtal hafði
birst i franska tímaritinu L’Ex-
press fyrir nokkru.
Ashkenazy er ómyrkur í máli
um andvaraleysi Vesturlanda
gagnvart Sovétmönnum og komm-
únismanum. Hann segir Vestur-
lönd hafa aðeins eina leið til að
bjarga sér; að hervæðast af kappi,
þvi Rússar heyja ekki atómstríð,
ef sigur er ekki vís, segir hann.
Ashkenazy segist harma að-
gerðir friðarhreyfingarinnar, sem
eigi æ meiri hljómgrunn i Evrópu.
Hann segist hafa áhyggjur, því
þetta (þ.e. friðarhreyfingarnar)
þjóni markmiðum KGB.
Margt og miklu meira segir
Ashkenazy í þessu viðtali. Hann
talar um kröfur fjöldans, frelsi
einstaklinga, um vanda fjölskyld-
unnar gagnvart „kerfinu“ í Rúss-
landi, vandann sem fylgir þvi að
búa á íslandi, sem er í raun langt
út úr alfara leið flugsamgangna,
o.fl., o.fl.
Já, Ashkenazy er ekki myrkur í
máli og hann er reynslunni rikari.
Það eru ekki allir stjórnmála-
menn, sem tala skýrar en hann,
jafnvel þeir stjórnmálamenn sem
þykjast vera að vinna að fram-
gangi vestrænnar samvinnu i
hvaða formi sem er, þeir veigra
sér oftast við að taka afstöðu sem
hægt er að skilja á einn veg.
Við íslendingar eigum ekki
marga, sem þora að taka afstöðu
til hinna alþjóðlegu stjómmála,
þeirra er snerta samskipti austurs
og vesturs. Það er oftar en ekki, að
stjórnmálamenn okkar ganga svo
langt að taka afstöðu með and-
stæðingum okkar, þeim er vilja
menningu og framfarir á Vestur-
löndum staðnaða.
Og á viðskiptasviðinu erum við
einnig illa settir. Það sást best á
síðastu samningum okkar við Sov-
étmenn, þegar samninganefnd
okkar var sagt að draga sig í hlé,
þar til ráðherra kæmi sjálfur og
kippti öllu í „liðinn“.
En þetta allt minnir á linkind
okkar til að standa fast með þeim
bandamönnum, sem við eigum allt
undir, til að ekki fari hér eins og í
þeim löndum, sem eru undir oki og
einræði.
Það eru ekki margir sem gefa
því gaum, að undirskriftir undir
svokallað „friðarávarp kvenna"
eru í sjálfu sér ekki annað en til-
ræði við lýðræði okkar. Það er því
ekki að ástæðulausu, að forseti
okkar neitar að Ijá þessu plaggi
undirskrift sína. Um það er ekki
mikið rætt. Það þykir kannske
ekki hæfa, að upplýsa að forsetinn
skuli skiija þá hættu, sem ! þessu
„friðarávarpi" felst.
En öll þessi spenna, sem mynd-
ast hefur í samskiptum austurs og
vesturs, er tilkomin vegna skipt-
ingu Evrópu á Yalta-ráðstefnunni,
þar sem þeir Stalin, Churchill og
Roosevelt ræddu eftirstríðsmálin.
Sagt er, að þ eir Stalín og
Roosevelt hafi sent Churchill í bíó,
meðan þeir komu málum þannig
fyrir, að Stalín líkaði sem best.
Það má svo aftur rekja til þess,
að Roosevelt var orðinn veikur
maður, er þessir samningar fóru
fram, en þó kannske helst til þess
ráðgjafa, sem Roosevelt hafði sér
til fulltingis. Þetta var maður að
nafni Alger Hiss, háttsettur
stjórnmálamaður í Bandarfkjun-
um á sínum tíma.
Það var Richard Nixon, fyrrum
forseti Bandaríkjanna, sem útbjó
gagnasöfnun gegn Hiss þessum
fyrir njósnir fyrir kommúnista.
Er nema von, að illa hafi tekist til
um skiptingu Evrópu, að stríði
loknu?
Þetta Alger Hiss-mál varð
frægt á sínum tíma. Það væri ekki
úr vegi að einhver sem man eftir
þeim réttarhöldum, þar sem Nix-
on var einn helsti uppljóstrarinn,
setti saman um þau minnispunkta
eða stutta grein og birti opinber-
lega. Varla er við því að búast, að
fréttamenn muni svo langt aftur í
tfmann.
En þetta er mál sem varðar
okkur íslendinga, þvf hér á landi
er unnið að þvf leynt og ljóst sem
og annars staðar f Vestur-Evrópu
að veikja samstöðuna með vest-
rænum ríkjum, og það með öllum
ráðum. Það hefði t.d. ekki verið
ónýtt, ef forseti Islands hafði sett
nafn sitt undir friðarávarp fs-
lenskra kvenna, eins og sumir
stjórnmálamenn hafa gert, og þeir
meira að segja úr röðum lýðræðis-
flokkanna!
ir hringdu
Eftir hvern
er vísan?
Þröstur hringdi og las eftirfar-
andi vísu fyrir Velvakanda:
Akrafjallið óskraði.
Esjunni það blöskraði.
Keilutindur kvartaði
um kjaftæðið á Alþingi.
Þresti leikur hugur á að vita
hver orti vísu þessa. Ef einhver
veit um höfundinn er hann vin-
samlega beðinn að hafa sam-
band við Velvakanda.
Brjóstnæla
tapaðist
Helga Skaftfeld, Seljavegi 5,
hringdi:
Ég varð fyrir því óhappi ný-
lega að týna brjóstnælu sem mér
er mjög kær. Nælan er með
rauðum steini og í kringum hann
eru perlur og tveir minni stein-
ar, einnig rauðir. Ég vil biðja
þann sem kynni að finna næluna
að koma henni til skila. Sfmi
minn er 23997.
Fyrirspurn um garðaúðun
2882—8209 hringdi:
Ég er ein þeirra sem ekki er
hrifin af því að fólk sé að úða
garða og gróður með sterkum
eiturefnum, því það er held ég
óþarfi í flestum tilfellum að nota
þessi sterku efni, því önnur ráð
eru til.
í þvf sambandi vil ég nefna að
Hafsteinn Hafliðason mun hafa
gefið ráð um að nota e.k. rabb-
arbaraseyði f þessum tilgangi.
Það er að segja að sjóða rabar-
barablöð og búa þannig til seyði
og nota það síðan til að úða með.
Þannig er hinsvegar mál með
vexti að ég heyrði ekki sjálf þessi
ráð hjá Hafsteini og veit því ekki
hvort ég hef tekið vel eftir. En
þar sem mér lýst vel á hugmynd-
ina, vil ég koma þeirri spurningu
á framfæri til Hafsteins eða
annarra sem vit hafa á, hvort
þetta sé ekki rétt hjá mér og
jafnframt hvernig nákvæm upp-
skrift að þessu seyði er og f
hvaða tilfellum það kemur að
mestu gagni.