Morgunblaðið - 31.10.1985, Side 48

48
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 31. OKTÓBER1985
Ralp
Lauren
hönnuður
Margir leaenda eiga
eflaust „Póló“-skyrtur
eða peysur, herrar sem nota
Póló-rakspíra eða konur sem
úða á sig Ralph Lauren-
ilmvatni og nota silkislœður
með nafni hönnuðarins.
Ralph Lauren er gyðingur
og ólst upp í Bronx eins og
Kalvin Klein gerði reyndar
líka. Áhugi hans á karlmanna-
fatnaði byrjaði þegar hann
vann hluta úr degi í þekktri
herrafataverslun í Bandaríkj-
unum. Þá byrjaði hann að lesa
tískutímaritin og raða saman
litum og efnum. Faðir hans sá
hæfileikann hjá syninum og
hvatti hann til að leita sér að
vinnu þar sem hann gæti unnið
við hönnun.
„öll mín hönnun hefur orðið
til vegna þess að ég hef haft
þörf fyrir hlutinn. Eg byrjaði
á að hanna herrabindi því ég
gat hvergi fundið nein sem
mig langaði til að ganga með.
Fyrst hannaði ég því á sjálfan
mig og fékk svo að geyma
nokkur stykki í skrifborðs-
skúffunni minni og reyna að
selja. Og þau seldust eins og
heitar lummur, þannig að áður
en ég vissi af, var ég kominn
á kaf í þetta.
„Nú framleiði ég ekki bara
Póló-bindi, heldur allt sem
nöfnum tjáir að nefna." Fjðl-
skylda hans tekur virkan þátt
í viðskiptunum og hönnuninni
og bræður hans hafa mikil
áhrif á hann svo ekki sé talað
um konuna hans Ricky sem
hefur ákveðnar skoðanir þegar
kemur að kvenfatnaði, en hún
hafði þau áhrif á Lauren að
hann lagði út i kvenfötin.
Hann metur einkalff sitt mik-
ils og reynir að lifa eðlilegu
lifi. Hann á nokkur sveitasetur
og hús t.d. í Colorado, á Jama-
ica og í New York. Að sjálf-
sögðu á hann nokkra bíla og
einkaþotu sem flytur hann
milli Evrópu og Bandaríkj-
anna i viðskiptaerindum af og
til.
Brot af
etta var frábært tækifæri,
að fá að leikstýra verkinu
í Þjóðleikhúsinu, sagði Hulda
Ólafsdóttir, sem samdi og leik-
stýrði leikritinu „Valkyrjurnar"
sem sýnt var á litla sviðinu í
Þjóðleikhúsinu fyrir skömmu.
„Ég veit eiginlega ekki hvaða
ofdirfska hljóp í mig að fara með
handritið til Þjóðleikhússtjóra,
því áður hafði ég farið með það
í áhugaleikhús og því var ekki
sýndur áhugi þar. En ég hef
eflaust notið þess að vera kona
á kvennaáratugi. Auk þess átti
Kristbjörg Kjeld stóran þátt í
að þetta varð að veruleika."
— Er þetta frumburðurinn
þinn?
„Ég hef haft áhuga óralengi,
en það er ekki fyrr en nýlega að
ég hef farið að gefa mér tíma til
að sinna skrifunum af einhverju
viti.“
— Tilfinningin að sjá verk sitt
ásviði?
„Þetta var mjög skemmtilegt
og ég held að okkur hafi tekist
þetta ágætlega miðað við þann
tíma sem við höfðum til æfinga
áður en sýningar hófust. Ég var
líka heppin með leikara og sam-
starfið var ánægjulegt í alla
staði. En ég er yfirleitt mikil
jafnlyndismanneskja, en segi það
ekki, að þessi skemmtilega til-
finning, sem ég fann fyrir hafi
ekki verið blandin nokkurri
hræðslu."
— Hvernig varð leikritið til?
„í fyrra setti ég upp „Ertu nú
ánægð kerling" í Stykkishólmi
og það stykki samanstendur af
mörgum sjálfstæðum þáttum.
Mér fundust þeir orðnir dálítið
gamaldags og samdi því sjálf
þátt sem ég kallaði Saumaklúbb-
inn. Sá þáttur óx svo upp í að
verða að „Valkyrjunum" seinna
um veturinn. Leikritið gerist
eina kvöldstund á heimili í
Reykjavík og fjallar um viðbrögð
konu við því að móðir hennar
kemur skyndilega með nýjan
eiginmann upp á arminn. í þetta
fléttast svo saga um konur sem
fundað hafa í ein 10 ár reglulega.
Upphafið að stofnun þess hóps
var að þær komu saman til að
ræða kvenréttindamál og nefndu
sig „Valkyrjurnar". En er árin
tóku að líða breyttist myndin í
hefðbundinn saumaklúbb, með
þessu venjulega hlaðborði af
kökum, handavinnu og spjalli um
daginn og veginn.
Líklega byggist verkið að ein-
hverju leyti á eigin reynslu
samfara hugmyndum mínum, en
undirtónninn í verkinu er um-
burðarlyndi."
— Hulda hefur verið búsett
erlendis meira og minna síðan
1971, bæði í Danmörku, Svíþjóð
og Frakklandi og lauk nýverið
prófi í leikhúsfræðum frá Lundi.
En hvernig skyldi það leggjast í
hana að vera komin heim og
hvað um leikhúslífið hér heima?
„Það er ágætt að vera komin
heim, enda börnin orðin tvö og
ekki hægt að hafa endalaust rót
á þeim.
Það er mikil gróska í leik-
húslífinu á íslandi og á eflaust
eftir að aukast. Leikhúsið er í
auknum mæli komið út fyrir
hinar hefðbundnu leikhússtofn-
anir svo það fá fleiri að reyna
sig, en við eigum marga góða
leikara sem ekki fá tækifæri til
að þróa list sína. Það er alltaf
sami þröskuldurinn: peninga-
leysi, því þó það sé mikil full-
nægja fólgin í því að geta unnið
að sfnum hjartans malum, þá er
það sama sagan með listina og
brauðið, það lifir enginn af henni
einni saman.
„Þetta er barátta og kannski
þarf það líka að vera barátta, að
einhverju leyti, að minnsta kosti.
— Ertu að skrifa þessa dag-
ana?
„Já, ég er að myndast við það,
en ennþá er það ófullburða verk
og maður talar aldrei um slík
verk, enda veit ég ekkert hvað úr
því verður, fyrr en því er lokið."
Hress langamma
Fólk rekur upp stór augu þegar
Inga Lisa frá Svíþjóð kemur
brunandi á keppnishjólinu sfnu.
Þegar Inga fór á ellilaun keypti
hún sér silfurlitað 10 gfra keppnis-
reiðhjól og tekur nú þátt í hvers-
kyns keppnum sem bjóðast. Það
er ekkert nýnæmi fyrir börnin,
barnabörnin og langömmubörnin
hennar að þau fái póstkort frá
henni þar sem hún er í hjólreiða-
túrum einhverstaðar í Evrópu,
Hollandi, Frakklandi, Indlandi eða
í Grikklandi og hún hefur meira
að segja farið með hjólið sitt til
Hawai og Kaliforniu.
Þegar Inga, sem nú er komin
hátt á áttræðisaldur var spurð
hvort hún hygðist hætta hjólreiða-
mennskunni á næstunni sagði hún:
„Ekki aldeilis, að minnsta kosti
ekki á meðan ég get hjólað. Eg vil
heldur halda áfram að taka þátt í
lífinu, en að sitja heima og láta
mér leiðast.
félk í
fréttum
Ólafadóttír
«num Unnari Óla og Oddi Ing..
HULDA ÓLAFSDÓTTIR SEM LEIKSTÝRÐI VERKI
, SÍNU „VALKYRJURNAR" í ÞJÓÐLEIKHÚSINU
„Eg veit ekki hvaða ofdirfska
77 ® i i • x ^ •
hljop í mig
að fara með handritið
til Þj*óðleikhússtjórau