Morgunblaðið - 17.01.1986, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, FOSTUDAGUR17. JANÚAR1986
Það er ekki svo lítið og hreint
ekki sjálfsagt mál að allir þessir
hæfileikar og kunnátta séu til
staðar í einni og sömu manneskj-
unni í miklum mæli.
Veikasti hlekkurinn í keðjunni
í „Oklahoma" í Eyjum, — og
eiginlega sá eini sem er svolítið
áberandi veikur —, er einsöngur-
inn. Enginn aðalleikaranna virðist
mikill söngvari. Hávarður slapp
nokkuð vel eftir óstyrk í byijun
sem greinilega háði honum í bar-
áttunni við djúpu tónana. Elfa
söng rétt, en lágt. Þráinn stóð sig
hvað best, Heiða lenti í erfíðleik-
um með hæstu tónana vegna
taugaspennu og Ólafur Viðar
gleymdi að hlusta á hljómsveitina
í einu laginu með þeim afleiðing-
um að úr varð ákaflega sérkenni-
legt tónverk.
Öll stóðu þau sig hins vegar
mjög vel sem leikarar og er það
athyglisvert þegar þess er gætt
að ekkert þeirra hafði leikið áður
nema Elfa eitthvað smávegis, að
því er mér skilst. Sama er að segja
um þann sem sífellt stal senunni
um leið og hann birtist. Það var
Ástþór Jónsson í hlutverki Ali
Hakims. Hlutverkið býður upp á
mikla möguleika og Ástþór nýtti
þá með miklum sóma. Ekki ber
að skilja þetta sem svo að hann
hafí viljandi skyggt á aðra leikara.
Hann fór einfaldlega með fyndn-
asta hlutverkið og skilaði því með
glæsibrag.
Það var greinilegt í upphafí
sýningarinnar að reynslan skiptir
miklu máli í leiklist sem öðru.
Þannig léku þau Kolbrún Hálf-
dánardóttir og Runólfur Dag-
bjartsson strax af miklu öryggi.
Aðrir þurftu að hita sig upp.
Það sem vakti hvað mesta
athygli og jafnvel undrun mína
voru þó dansatriðin eftir hlé. Þau
gáfu því ekkert eftir sem ég hef
áður séð svipaðrar tegundar. Eiga
allir sem taka þátt í sýningunni
heiður skilið fyrir þessi atriði. Þó
kannski sérstaklega þær Hrund
Hjaltadóttir sem leiðbeindi í
square-dönsum og Ingveldur
Gyða sem samdi og æfði dansana
í sýningunni.
í heild er þessi sýning fjörug
og hressileg án þess þó að hinar
fínni tilfínningar gleymist, enda
skemmtu áhorfendur á þessari
sjöundu sýningu sér konunglega,
en þeir voru svo sannarlega á
öllum aldri.
Það er því alveg ljóst að Leik-
félagi Vestmannaeyja hefur tekist
það sem það ætlaði sén Að
minnast stóraftnælis síns með vel
heppnaðri, viðamikilli og
skemmtilegri sýningu. Eg leyfí
mér að lokum að óska Leikfélag-
inu til hamingju með afmælið og
Vestmanneyingum öllum til ham-
ingju með þetta glæsilega leiklist-
arframtak.
Svipmyndir úr söngleiknum Oklahoma.
Afrek
Leiklist
Sveinbjörn I. Baldvinsson
Leikfélag Vestmannaeyja:
OKLAHOMA eftir Rodgers og
Hammerstein
Leikstjóri: Guðjón Ingi Sigurðs-
son
Um þessar mundir er Leikfélag
Vestmannaeyja 75 ára. Á þessum
tímamótum ræðst það í það stór-
virki að setja á svið hinn sívinsæla
söngleik þeirra Rodgers og
Hammersteins, „Oklahoma".
Þetta er 115. verkefni félagsins
og það viðamesta til þessa.
Það eitt, að áhugaleikfélag í
byggð sem telur um það bil 4700
íbúa skuli takast á við svo um-
fangsmikið sviðsverk er auðvitað
glæsilegur vitnisburður um stór-
hug og dugnað leiklistarfólksins
í Eyjum. Sýning af þessu tagi
kemst ekki á íjalimar nema með
ótrúlegri vinnu mikils §ölda fólks.
Það hriktir jafnvel í stærstu at-
vinnuleikhúsum þegar svona lag-
að stendur til, slíkt er álagið. Þó
er þar um að ræða fólk sem hefur
þetta að atvinnu og hefur auk
þess f flestum tilfellum margra
ára nám og þjálfun að baki í sínu
fagi. Það að setja upp söngleik
eins og „Oklahoma" í hjáverkum
hlýtur að teljast til afreka.
Vitanlega verður útkoman ekki
hin sama og í atvinnuleikhúsi,
enda fráleitt að ætlast til þess.
Atvinnuleikhús á að vera í beinni
samkeppni við önnur atvinnuleik-
hús úti í hinum stóra heimi og
það hlýtur að stefna hiklaust að
fullkomnun á öllum sviðum upp-
setningarinnar, leiktúlkun, söng,
dansi, hljóðfæraleik, o.s.frv.
í hjáverkum
Markmiðið hlýtur að vera ann-
að þegar um sýningu áhugafólks
er að ræða. Það hlýtur fyrst og
fremst að vera það, að koma
verkinu til skila með þeim hætti
að innihald þess njóti sín og verði
áhorfendum til ánægju. Takist
það, hlýtur leiklistarfólkið að
uppskera þau laun sem hvorki
skattar né verðhækkanir fá
grandað.
Söngleikir þeirra Richards
Rodgers, tónskálds, og Oscars
Hammerstein, textahöfundar, eru
margir og frægir og má því til
áréttingar minna á „South Pac-
ifíc“, „The King and 1“ og „The
Soundof Music".
„Oklahoma" var fyrsti söng-
leikurinn sem þeir félagar sömdu
og var hann frumsýndur í Vestur-
heimi árið 1943. Hann varð strax
feykivinsæll og er enn. Kemur það
til af því að bæði er tónlistin létt
og skemmtileg og sagan mann-
eskjuleg, bæði fyndin og líka
svolítið harmræn á köflum. Þetta
er auðvitað ástarsaga enda fátt
eins skoplegt og harmþrungið í
senn og samskipti kynjanna.
Þessi saga gerist að sjálfsögðu
í Oklahoma í Bandaríkjunum eitt-
hvað nálægt sfðustu aldamótum.
Kúrekinn Curly (Hávarður Bern-
harðsson) er skotinn í heimasæt-
unni Láru (Elfa Kolbeinsdóttir)
og hún í honum, en hún er þó
ráðvillt nokkuð vegna þess að
vinnumaðurinn á bænum, Jud Fry
(Ólafur Viðar Birgisson) lætur
hana ekki í friði. Kúrekinn Will
Parker (Þráinn Óskarsson) er hins
vegar skotinn í heimasætunni Ado
Annie (Heiða Björg Scheving) og
sú er ráðvillt vegna þess að hún
er alltaf hrifnust af þeim sem hún
er með í það skiptið.
Fleiri koma við sögu: Farand-
salinn Ali Hakim (Astþór Jóns-
son), sem ekki er í giftingarhug-
leiðingum, án þess þó að taka það
alltaf skýrt fram, Ella frænka
(Kolbrún Hálfdánardóttir) hús-
móðir á heimili Láru og Ándrew
Cames (Runólfur Dagbjartsson)
faðir Ado Annie, en hann beitir
oft sannfæringarkrafti tvíhleyp-
unnar með góðum árangri. Þá eru
aðeins ótaldar fjórar persónur og
leikendur. Þær eru: Ike (Garðar
Tryggvason), Slim (Svanur Gísli
Þorkelsson), Cord Elam lögreglu-
stjóri (Ásgeir Karlsson) og hin
hláturmilda kaupmannsdóttir
Gertie Cummings (Berglind H.
Halldórsdóttir).
Auk þessara tólfmenninga
koma fram í sýningunni 25 söngv-
arar og dansarar auk tíu manna
hljómsveitar. Þetta er sem sagt
mjög fjölmenn sýning og mikið
starf að stjóma henni og búa
henni rétta umgjörð. Auk leik-
stjórans, Guðjóns Inga Sigurðs-
sonar, eiga þar hlut að máli Olafur
Gaukur, sem hefur útsett tónlist-
ina, Jóhann Jónsson leikmynda-
hönnuður, Lárus Bjömsson ljósa-
meistari, Guðni Guðmundsson
söng- og hljómsveitarstjóri og
Ingveldur Gyða Kristinsdóttir
danshönnuður. Ég læt hér staðar
numið í upptalningu sem gæti
orðið mun lengri, því auðvitað er
enn margur ónefndur sem unnið
hefur að þessari sýningu. Þó má
það ekki gleymast að geta þess
hverjir hafa þýtt þetta verk. Það
eru Óskar Ingimarsson og Egill
Bjamason og var það frumsýnt
hér á landi í Þjóðleikhúsinu árið
1972.
Söngleikir gera geysimiklar
kröfur til leikara. Auk þss að geta
leikið verða leikarar í söngleikjum
að vera söngvarar og dansarar.
Norris hækkar flugið
Kvikmyndir
Sæbjörn Valdimarsson
Háskólabíó: Þagnarskyldan —
Code of Silence ★ ★
Framleiðandi Reymond Wagn-
er. Handrit Michael Butler,
Dennis Shryack, Mike Gray. Tón-
list David Frank. Kvikmynda-
taka Frank Tidy, BSC. Leikstjóri
Andy Davis. Aðalhlutverk Chuck
Norris, Henry Silva, Bert Rems-
en, Mike Genovese. Bandarísk
frá Orion, gerð 1985.
Þeir hafa sótt á sömu mið á
undanförum árum, Eastwood, Stall-
one og Chuck Norris. Eastwood
lengst af í fararbroddi með til-
heyrandi umsvifum, Stallone verið
skammt undan. En á meðan hefur
karatekempan Norris mátt þola það
auma hlutskipti að þræða farvegi
B-myndanna. En tímamir breytast.
Eastwood er enn að vísu hinn
ókrýndi kóngur þeirra þögulu föð-
urlandsvina og drápgarpa réttlætis-
ins sem þessir þrír leikarar hafa
löngum túlkað, en áð öllum líkind-
um er Stallone orðinn vinsælli, (í
kjölfar tveggja nýrra mynda Rambo
II og Rocky IV). Nýir jaxlar eru
og komnir til skjalanna með vöðva-
fjallið Schwartzenegger í fylkingar-
bijósti og B-myndakóngurinn Norr-
is hefur aukið vinsældir sínar jafnt
og þétt í mörgum fíma lélegum,
en hröðum og átakamiklum bar-
dagamyndum.
Þagnarskyldan er fyrsta mynd
Norris sem nokkumveginn sleppur
hjá hinum lítt eftirsóknarverða
B-stimpli. Þó ekki fyrir dramatíska
sigra leikarans, frekar en endra-
nær, heldur er reynt að setja saman
þolanlegan efnisþráð sem gengur
ekki útá einhliða útlimaskak kar-
atemeistarans fyrrverandi.
Efnið er í ætt við lögreglumyndir
Eastwoods. Norris er flokksstjóri
Chicagolögreglunnar, viðfangsefni
hans eru eiturlyfjasalar. Mafíustríð
er í uppsiglingu og að sjálfsögðu
er það okkar maður sem reynist
einfær um að bera að lokum sigur
úr býtum á hetjum glæpamanna.
Það væri synd að segja að Þagn-
arskyldan sé skynsamlegri
skemmtun en fyrirrennarar hennar
með þessum kindarlega slagsmála-
hundi, erfítt er t.d. að sitja undir
lokaatriðinu er Norris fellir óvígan
her andskota sinna. Og ekki fer
karli fram í leikrænni tjáningu þó
óneitanlega sé gaman að fylgjast
með tilraunum hans til að leika
Steve McQueen. En öll framleiðslu-
gæði og handrit hefur stórlagast,
svo nú virðist svo komið sem „Norr-
is-myndir“ séu að ná því að teljast
meðalgóð afþreying fýrir augað og
eru það stórstígar framfarir.
Norris færir sér og í nyt þann
nýtilfundna þjóðemisrembing sem
gripið hefur um sig vestra í kjölfar
hasarmyndanna Rocky, Rambo og
fleiri sprellikarla. Hér em það sölu-
menn hvítagullsins frá Colombiu
sem teknar em á beinið.
Morgunblaðia/Árni Sæberg
TF-GRÓ seld til Þýskalands
Þyrla Landhelgisgæslunnar TF-GRÓ hefur verið seld úr landi til
Þýskalands. Á myndinni eru starfsmenn Landhclgisgæslunnar að
búa þyrluna undir flutninginn og pakka henni inn í plast.