Morgunblaðið - 30.05.1986, Side 51

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 30. MAÍ 1986
51
ljós, að þessi kvíði er óþarfur, því
að um leið og inn er komið fínnur
hún hlýju og velvild. Inda fer fljót-
lega að hella upp á könnuna og
baka sínar frábæru pönnukökur,
en Guðni sest niður og spjallar við
stúlkuna. Þetta eru mín fyrstu
kynni af elskulegum tengdafor-
eldrum. Aldrei bar skugga á okkar
vinskap.
Árin líða. Guðni missir heilsuna
og Inda hjúkrar honum með ástúð
og hlýju. Ég minnist þess, hve
gaman var að skreppa til tengdafor-
eldranna og ræða málin. Mikið voru
rædd uppeldis- og kennslumál, en
ég var þá farin að starfa sem
kennari. Tengdaforeldrar mínir
voru miklir ljóðaunnendur og vörp-
uðu oft fram stökum. Guðni orti
þónokkuð og man ég eftir kvöld-
stund, sem ég átti með honum, þar
sem ég skrifaði niður kvæði, sem
hann hafði ort. Inda átti líka til að
setja saman vísur, en ég hef grun
um, að þær vísur hafí því miður
ekki alltaf verið settar á blað.
Árið 1966 flytjum við hjónin til
Danmerkur, þar sem Sigurbjami fer
í framhaldsnám. Þá kynnist ég að
mörgu leyti betur tengdaforeldrum
mínum í gegnum bréfaskriftir.
Guðni tók að sér fréttaflutning frá
íslandi meðan heilsa leyfði, en ég
flutti fréttir frá Danmörku. Bréfín
frá honum voru afskaplega
skemmtileg. Hann sagði svo lifandi
frá sér og sínum. Mikið þótti mér
vænt um, þegar Inda sagði mér
fyrir nokkrum vikum, að hún væri
að lesa sér til skemmtunar bréfín
frá mér. Síðar færði hún mér bréfín
og sagði, að ég mætti eiga þau. Ég
óskaði þess þá, að ég hefði verið
eins hugulsöm og hún að geyma
öll bréfín frá þeim, því ég veit, að
hún hefði haft gaman af að lesa
bréfín frá Guðna. Það hefði glatt
hana að lesa, hversu mikils hann
mat hana og dáði.
Eitt sumarið kom Inda í heim-
sókn til okkar til Danmerkur. Með
henni kom Idda, dótturdóttirin, sem
var sólargeislinn í lífí gömlu hjón-
anna. Held ég að Inda hafí haft
ánægju af þeirri dvöl.
Árið 1969 fæddist okkur hjónum
sonur. Skruppum við heim til ís-
lands um páskana sama ár til að
láta skíra hann. Var honum gefíð
nafn Guðna afa síns. Man ég,
hversu hrærður tengdafaðir minn
var, þegar hann fékk lítinn nafna.
Því miður naut gamli maðurinn
þess ekki lengi, að hafa nafna sinn
hjá sér og fylgjast með honum,
því tengdafaðir minn lést árið 1971.
Eftir 6 ára dvöl erlendis fluttum
við svo heim. Var þá Inda orðin ein
í Barmahlíðinni. Þegar svo heilsu
hennar tók að hraka fór hún að fá
áhuga fyrir því að komast á elli-
heimili, þar sem hún gæti fengið
hjúkrun og félagsskap. Hún fékk
pláss á Hrafnistu hér í Reykjavík
fyrir rúmu ári. Held ég að henni
hafi líkað vel dvölin þar, en undan-
famar vikur mátti fínna á henni,
að hún var orðin þreytt og vildi
fara að fá hvíldina, enda sárlasin.
Hjálmfríður Eyjólfs-
dóttír — Minning
Fædd 1. nóvember 1898
Dáin 24. maí 1986
Það verður ekki þjóðarbrestur
þó að öldruð þreytt kona kveðji
þessa veröld, en f hugum þeirra,
sem þekktu hana, verður tómarúm,
sem enginn annar fyllir. Þessi
hugsun hvarflaði að mér, þegar ég
frétti lát Hjálmfríðar Eyjólfsdóttur,
sem andaðist 24. maf sl. og verður
jarðsungin frá Fossvogskirkju kl.
15 ídag.
Hjálmfríður var komin af breið-
fírskum ættum. Fædd að Firði í
Múlasveit 1. nóv. 1898. Foreldrar
hennar vom Eyjólfur Jóhannsson
og Guðmunda Jónatansdóttir. í
frumbemsku fór hún til föðursystur
sinnar, Guðnýjar Jóhannsdóttur, og
manns hennar, Magnúsar Jóhanns-
sonar bónda í Svefneyjum, og ólst
upp hjá þeim sem þeirra bam.
Á unglingsaldri stundaði Hjálm-
fríður nám við Kvennaskólann í
Reykjavík, en að námi loknu lá
leiðin aftur vestur í Breiðaíjörð. 17.
apríl 1921 giftist hún Jóni Hákonar-
syni frá Reykhólum. Fyrstu hjú-
skaparárin bjuggu þau að Skálmar-
nesmúla í Múlasveit í sambýli við
Hákon Magnússon, föður Jóns, en
fluttust síðan að Reykhólum og
bjuggu þar í sex ár, en til Reykja-
víkur fluttust þau 1931.
Hjálmfríður og Jón eignuðust 4
böm: Sólborgu, Eyjólf, Hallgrím,
hann lést 1984, og Hákon Amar,
sem býr í Bandaríkjunum.
Þegar þau komu til Reykjavíkur
var kreppan í algleymingi og at-
vinna því rýr. Þá var verið að
byggja Flóaáveituna og fengu þar
ýmsir atvinnu. Jón var þar flokks-
stjóri um skeið og Hjálmfríður
matráðskona, en henni var snemma
sýnt um þesskonar störf og kom
það gjörla fram síðar því lengst
ævinnar starfaði við slík störf.
Þau hjón vom mjög félagslynt
fólk. Þau tóku virkan þátt í ung-
mennafélagshreyfingunni heima f
sveit sinni og þegar til Reykjavíkur
kom lögðu þau átthagafélögum lið,
bæði Breiðfírðingafélaginu og síðar
Barðstrendingafélaginu, og var Jón
formaður þess síðamefnda þegar
hann andaðist langt um aldur fram
sfðsumars 1952.
Þegar Barðstrendingafélagið hóf
landnám í Reykhólasveit 1945 með
byggingu hótelsins að Bjarkalundi
var Jóni falin umsjá þeirrar fram-
kvæmdar. Hjálmfríður stóð dyggi-
lega við hlið manns síns og gengu
þau með eldlegum áhuga að þessu
starfi og lögðu allt í sölumar til að
hrinda þessu máli í framkvæmd.
Ég býst varla við að margt nú-
tímafólk mundi sætta sig við þær
aðstæður, sem Hjálmfríður varð við
að búa, meðan á þessu stóð, hvað
þá heldur svo rýr laun, sem í boði
voru, fyrir það starf sem innt var
af hendi. Greiðasölu hóf Hjálmfríð-
ur í tjaldi um leið og byggingar-
framkvæmdir hófust, auk þess að
sjá vinnuflokknum fyrir viðurværi,
sem þó hefði mátt halda að væri
ærið starf. En þá kom glögglega í
ljós hvílík þrek- og atorkumann-
eskja Hjálmfríður var. Eftir að
byggingu hússins lauk, um mitt
sumar 1946, höfðu þau hjónin veit-
ingarekstur á hendi við góðan orðs-
tír, og Hjálmfríður ein, eftir lát
manns sfns, allttil ársins 1955.
Eins og áður sagði voru þau
Hjálmfríður og Jón frumbyggjamir
í Bjarkalundi og stendur Barð-
strendingafélagið í þakkarskuld við
þau. Ifyrir þessi störf var Hjálm-
fríður gerð að heiðursfélaga fyrir
nokkrum árum, var það örlítill
þakklætisvottur af félagsins hálfu.
Nú að leiðarlokum viljum við fé-
lagar Barðstrendingafélagsins í
Reykjavfk enn á ný þakka hinni
látnu atorkukonu brautryðjanda-
störf hennar og manns hennar í
Bjarkalundi um leið og við vottum
bömum hennar okkar dýpstu sam-
úð.
Blessuð sé minning mætrar konu.
Vikar Davíðsson
Marga sunnudagana hafa þær
setið og spjallað saman heima hjá
okkur, Inda og móðir mín. Þá kom
Inda með ptjónana sína eða tók sér
bók í hönd. Vona ég, að þetta hafí
verið henni einhvers virði, en oft
hafði hún orð á því, að það væri
nú óþarfí að bjóða sér alltaf í mat
á sunnudögum.
Á hvítasunnudag heimsóttum við
hjónin hana á Hrafnistu. Var hún
sárlasin og féllst á að reynt yrði
að koma henni á sjúkradeildina.
Ðaginn eftir var hún svo flutt á
gjörgæslu Landakotsspitala, þar
sem hún lést IV2 sólarhring síðar.
Nokkmm klukkustundum fyrir
andlátið vomm við hjónin ásamt
Iddu við sjúkrabeð hennar. Tók hún
eftir því, að Sigurbjami hafði ekkert
sæti. Með erfíðismunum hafði hún
orð á því, að hann þyrfti að fá stól
til að sitja á. Svona var Inda, alltaf
að hugsa um aðra.
Að lokum vil ég þakka Indu fyrir
árin, sem við áttum saman. Helst
hefði ég viljað hafa hana hjá okkur
á silfurbrúðkaupsdegi okkar, en
hún kvaddi tveimur dögum áður.
Ef ég ætti mér éina ósk bömum
mínum til handa, þá myndi ég óska
þess, að þau eignuðust eins góða
tengdaforeldra og mínir vom.
Blessuð sé minning um góða
tengdaforeldra, ömmu og afa.
Hulda Friðriksdóttir
Góð vinkona okkar hjóna kvaddi
þennan heim miðvikudaginn 21.
maí síðastliðinn. Indíana Bjama-
dóttir í Gerði lét ekki mikið yfír sér,
en hún stóð fyrir sínu. Hljóðlát og
kærleiksrík vann hún störf sín á
mannmörgu heimili við erfíðar
aðstæður. Hún var líka góð félags-
kona í kvenfélaginu okkar, greind,
orðvör, ósérhlífín og tillögugóð.
Það var gott að koma að Gerði
til þeirra Indu og Guðna. Þar réð
íslensk gestrisni ríkjum, eins og hún
getur best verið.
Þegar þau hjónin Indíana og
Guðni Eggertsson fluttu til Reykja-
víkur ásamt Qölskyldu sinni sökn-
uðum við góðra nágranna.
Guðni var gæddur mörgum list-
rænum hæfileikum, m.a. var hann
sérlega góður skemmtikraftur, virt-
ist vera fæddur leikari og söng-
maður. Nutum við konumar f kven-
félaginu Akurrós oft góðs af þess-
um hæfíleikum hans þegar við stóð-
um fyrir skemmtunum.
Þegar bömin okkar vom við nám
í Reykjavík dvöldu þau lengi í
Barmahlíð 37 hjá þeim Indu og
Guðna. Var gott að vita af þeim þar.
Guðni andaðist 27. apríl 1971
eftir langvarandi vanheilsu. Var
Indíana honum ómetanleg stoð og
stytta allt til hinstu stundar.
Við hjónin og bömin okkar minn-
umst þeirra Indíönu og Guðna með
kærri þökk fyrir góð kynni og biðj-
umjæim blessunar á nýjum leiðum.
Ástvinum þeirra vottum við
samúð og hluttekningu.
Margrét og Þorgrímur,
Kúludalsá.
Birting
afmælis- og
minningar-
greina
Morgunblaðið tekur afmælis-
og minningargreinar til birt-
ingar endurgjaldslaust. Tekið
er við greinum á ritstfóm blaðs-
ins á 2. bæð í Aðalstræti 6,
Reykjavík ogá skrifstofu blaðs-
ins í Hafnarstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast siðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Ekki em
tekin til birtingar frumort Ijóð um
hinn látna. Leyfílegt er að birta
ljóð eftir þekkt skáld, 1—3 erindi
og skal þá höfundar getið. Sama
gildir ef sálmur er birtur. Megin-
regla er sú, að minningargreinar
birtist undir fullu nafni höfundar.
Magnus Jensen í Reykjavíkurhöfn. MorgunbUðið/Þorkeii
Áætlunarsiglingar hafnar til Grænlands frá Reykjavík:
107 lestir af ýms-
um vamingi fóru
í fyrstu ferðinni
NÚ ERU hafnar beinar beinar siglingar farmskipa milli íslands og
Grænlands. Á þriðjudag var Grænlandsfarið Magnus Jensen hér og
lestaði 107 tonn af margvíslegum varningi. Ferðir skipsins verða á
6 vikna fresti, hefjast i Alaborg i Danmörku með viðkomu í Reykja- T
vik og áfangastað Sukkertoppen á vesturstönd Grænlands.
Magnus Jensen er í eigu Græn-
landsverzlunarinnar og skipstjóri
er Poul Newstead. Umboðsmaður
skipsins hér á landi er Þorvaldur
Jónsson, skipamiðlarí. Hann sagði
skipið taka vörur til allra staða á
vesturströnd Grænlands og farm-
gjöld væru þau sömu frá Álaborg
og Reykjavík til allra þessara staða.
Skipið hefði í þessari fyrstu ferð
sinni hingað lestað 107 tonn af
ýmsum vamingi alls um 500 rúm-
metra. Mestu hefði þar munað um
16 gáma með plastkössum frá
Plasteinangrun á Akureyri, en
meðal annars hefði mikið af veiðar-
færum farið um borð, kex, málning,
Svali, sement og naglar svo eitthvað
væri nefnt. Hann sagðist telja, að
á næstu misserum yrði mest um
flutning á veiðarfærum ýmiskonar
héðan til Grænlands, en fleira kæmi
auðvitað til greina.
Poul Newstead, skipstjóri á Magnusi Jensen.
Miðhús, Reykhólasveit:
Sumarbúðir í
grunnskólanum
Miðhúsum.
6 félagar í ungmennafélaginu
Aftureldingu í Reykhólasveit
ætla að reka sumarbúðir i grunn-
skólanum á Reykhólum í sumar.
Samkvæmt upplýsingum frá
forstöðumanni, Aslaugu Gutt-
ormdsóttur, kennara, er ætlunin
að taka á móti hópum baraa á
aldrinum 8 til 12 ára og eiga þau
að dvelja á staðnum i 8 daga í
einu.
Gjaldið er 6.500 krónur á bam
og þar er innifalinn ferðakostnaður
frá Reykjavík. Ætlunin er að fara
með krakkana í flöruferðir, Qall-
göngur og skoða gróður og steina.
Einnig verður sund á dagskránni
og aðgangur að bókasafni. Þetta
mun vera í fyrsta skipti, sem ung-
mennafélag stendur fyrir rekstri
sumarbúða. 20 böm geta verið í
búðunum í einu og ætlunin að fyrsti
hópurinn komi um miðjan júní.
Sveinn