Morgunblaðið - 10.07.1986, Qupperneq 56

56
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 10. JÚLÍ 1986
fclk í
fréttum
Kvöldvakan í fullum gangi — fjöldi fólks og farartækja
Mikið um að vera
við Meðalfellsvatn
eir, sem óvart áttu leið um
Kjósina laugardagskvöldið 28.
fyrra mánaðar, furðuðu sig flestir
á íjölda fólks og farartækja, sem
þar var samankominn. Tendrað
hafði verið bál og efnt til allsheijar
veislu. Sölutjaldi hafði einnig verið
slegið upp þama úti á víðavangi
og pylsum og gosdiykkjum var
dælt í mannskapinn. En hvert var
svo tilefni þessara hátíðahalda?
„Þetta er nú orðinn árviss viðburður
hjá sumarbústaðaeigendum við
Meðalfellsvatn," upplýsti okkar
maður á staðnum, Bára Kristins-
dóttir. „Einn dag á sumri hveiju
taka allir eigendumir höndum sam-
an um að hreinsa til á lóðum sínum,
fjariægja allt msl úr fjörunni og
fegra umhverfi sitt á allan hátt.
Stór vörubíll sér svo um að safna
draslinu saman og koma því á einn
stað. Eftir að búinn hefur verið til
dágóður sorpstafli innst í dalnum
er síðan kveikt í kestinum og sest
að snæðingi.“
Við varðeldinn voru samankomn-
ir allir þeir sem vettlingi gátu
valdið, ungir jafnt sem aidnir, og
ljóst var að hreinsunardagurinn var
í hugum margra hápunktur sumars-
ins. Veðrið þetta fagra sumarkvöld
var líka með eindæmum gott, hlýtt
var í lofti og logn. Allt lagðist á
eitt um að gera þetta kvöld sem
eftirminnilegast, stemmningin var
geysigóð og fólk lá í grasinu, slapp-
aði af eftir erfiði dagsins og spjall-
aði við kunningjana úr næstu
kotum. Er allir höfðu fengið maga-
fylli og hundamir á svæðinu höfðu
sporðrennt nokkrum pylsum var
dregið í happdrætti hreinsunar-
dagsins og voru verðlaunin 3
björgunarvesti.
Það var greinilegt að menn nutu
þessarar kvöldvöku alveg fram í
fíngurgóma og voru ekkert á því
að ganga til náða, enda heiðbjört
sumamóttin óvenju fögur. Þegar
við hurfum á braut og héldum heim
á leið fylgdi okkur út datinn gítar-
glamur og glaðlegt gaul, söngur
og spil eins og það gerist best —
Þýtur í laufí, bálið brennur ...
Málin rædd
Slakað á eftir annasaman dag. Nágrannar njóta næðisins
Bálið brennur
Morgunblaðið/Bára
Stórfengleg hamingja
hjá smávöxnum hjónum
au Suzanne og Joe Was
brutu blað í sögu læknavís-
indanna þann 7. febrúar 1985 er
þau eignuðust eineggja tvíbura,
sem eru dvergar. Suzanne og Joe
eru nefnilega bæði óvenjulega lág
í loftinu og hefur það aldrei gerst
áður að dvergvaxnir foreldrar
eignist tvíbura. Synir þeirra eru
hreint ótrúlega líkir og er nær
ógerlegt að þekkja þá i sundur.
„Við eigum þó ekki í neinum vand-
ræðum með það,“ segir faðir
þeirra Joe. „Þeir Jakob og Jósep
eru nefnilega mjög ólíkir í skapi.
Jósep er yfírleitt mun þyngri á
brún. Auk þess er hlátur þeirra
ólíkur svo og raddimar. Rödd
Jakobs er mun bjartari og honum
liggur líka hærra rórnur," útskýr-
ir hann.
Við fæðingu vó Jakob aðeins
2,2 kíló en hefur síðan bætt þó
nokkru á sig og er nú orðinn 8
kíló að þyngd og 60 sentimetra
langur. „Stóri bróðir“ hans, Jósep,
er hins vegar einu kílói þyhgri og
er enn nokkuð hærri. Móðir
þeirra, Suzanne, er sjálf ekki
nema 129 sentimetrar á hæð.
„Það er erfíðast þegar þeir gráta
samtímis," segir hún. „Handlegg-
ir mínir eru nefnilega of stuttir
til að ég geti haldið á þeim báðum
í einu.“ Snáðamir eru þó afskap-
lega heilbrigðir að öllu öðru leyti
en hvað hæð þeirra snertir. Þeir
eru famir að ganga og em með
eindæmum forvitnir. Því hefur
Suzanne neyðst til að forða ýms-
um hlutum úr seilingarfjarlægð
frá strákunum en um leið úr seil-
ingarfjarlægð fyrir sig. Nú virðist
sem synimir hafí uppgötvað smæð
móður sinnar og skemmta þeir
sér konunglega við að stríða
henni. „Þegar ég ætla t.d. að taka
þá upp úr rúminu, rúlla þeir sér
gjaman inn í innsta hom,“ segir
Suzanne og hlær. „Það gerir það
að verkum að ég verð að príla upp
á stól til að ná taki á þeim. Þetta
fínnst þeim alveg ægilega fyndið
og hlægja sig alveg máttlausa við
að fylgjast með þessum aðfömm
mínum. Þessir synir mínir em
nefnilega óttalegir prakkarar,“
segir hún. Eiginmaður hennar
brosir út í annað og bætir við:
„Jú, auðvitað er þetta erfítt á
köflum, en hvert handtak er þó
vissulega vel þess virði. Við vitum
að strákamir em hreint krafta-
verk frá læknisfræðilegu sjónar-
miði. Þeir em einu dvergá-
tvíburamir sem eiga sér dverga-
foreldra. En fyrir okkur em þeir
miklu meira. Þeir em okkar
himnasending," segir hinn stolti
faðir, Joe Was.
Það búa litlir dvergar... Hin lágvöxnu hjón, Joe og Suzánne
Was ásamt læknisfræðilegu undrunum sínum, tvíburunum Jakob
og Jósep.