Morgunblaðið - 27.07.1986, Page 47

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 27. JÚLÍ 1986
~47

XJöföar til
XX fólks í öllum
starfsgreinum!
VCI Öitíii IIIII i ytry 11

VENJULEG UTANHÚSSMÁLNING veitir takmarkaöa
vörn. Til þess aö verja steinsteypu gegn veöri og vindum
þarf utanhússmálning að vera slitgóð. Algeng þurrfilmu-
þykkt er 40 - 60 micron og því þarf margar yfirferðir til að
eitthvert gagn sé af. En einangrunin má ekki vera svo
mikil að raki sem leitar út úr steypunni komist ekki leiðar
sinnar. Þegar svo er komið telst málningin vera „lokuð“
og þannig er því farið með margar tegundir utanhúss-
málningar.
STEINSÍLAN, silikon-málning, skarar fram úr að öllu
leyti. STEINSÍLAN er vatnsfælin málning með óvenju-
mikla þurrfilmuþykkt (150-225 micron/umferð) en sér-
stakir silikon-eiginleikar STEINSÍLAN gera það að verk-
um að málningin helst „opin“ þrátt fyrir mikla einangrun.
STEINSÍLAN er þar að auki vatnsþynnanleg, og með-
færilegri að öllu leyti. Engin venjuleg málning það!
SJippféiagid t Reykjavik hf
Málningarverksmiðjan Dugguvogi
Simi84255
Ef vamarliðið
vantar kjöt...
eftir Björn
Friðfinnsson
Herferðin gegn hvalveiðum, sem
hófst fyrir rúmum áratug er nú að
bera tilætlaðan árangur. Hvalveiðar
virðast nú um það bil að leggjast
af nema í Bandaríkjunum, þar sem
tugþúsundir höfrunga eru veiddir
árlega án þess að hirt sé af þeim
kjötið.
Upphaflega var herferðin rekin
undir fána umhverfísvemdar.
Nauðsynlegt væri að bjarga hvaln-
um frá útrýmingu. Það kann að
hafa átt við sérstakar aðstæður,
þegar hvalir hnappast saman á litlu
svæði og verða veiðimönnum því
auðveld bráð. Hér í Norður-Atlants-
hafi eiga þessi rök ekki við. Hafíð
er stórt og veiðidýrin dreifð og þeir
sem starfað hafa við hvalveiðar hér
á landi vita hvað lítill hluti veiðist
árlega af þeim hvalahjörðum, sem
halda sig vestur af landinu á sumr-
in. Veiðar á stórhvölum hafa verið
takmarkaðar hér við land frá árinu
1948 og veiðitölur sýna bezt, að
ekki hefur verið gengið á stofninn.
Veiðin hefur ekki farið minnkandi
þrátt fyrir stöðugar hvalveiðar á
vegum Hvals hf. um 38 ára skeið.
Sama er að segja um hrefnuveið-
ar. Hrefnuveiðar hafa verið stund-
aðar hér lengi, en enginn hefur
sýnt fram á, að með þeim hafi ver-
ið gengið á hrefnustofninn.
En þegar umhverfisrökin dugðu
ekki Greenpeace-samtökunum,
tóku þau að höfða til dýravemdun-
arraka. Ekki mætti drepa jafn
skynsöm dýr og hvali og ómannúð-
legt væri að deyða þau með sprengi-
skutli. Þetta hlaut góðan
hljómgmnn hjá gæludýraeigendum
stórborganna, sem sjálfsögðu telja
að ekki megi deyða dýr öðmvísi en
svæfa þau. Sprengikúlur má bara
framleiða til nota á mannfólkið. í
Bandaríkjunum hófu menn bréfa-
skriftir í stómm stíl til þingmanna
sinna og afleiðingin er sú lagasetn-
ing, sem íjallað hefur verið um í
fréttum að undanfömp, en hún er
gmndvöllur þess að Bandaríkja-
menn neyða nú Japani til þess að
hætta kaupum á hvalafurðum frá
íslendingum. Auk þess telja
bandarísk stjómvöld að afurðir
þeirra hvala sem veiddar em í
vísindalegum tilgangi hérlendis
verði að nota innanlands, án tillits
til þess hvort þjóðin er fjölmenn eða
fámenn. Þau em reyndar andvíg
veiðum í þeim tilgangi og hafa tak-
markaðan skilning á þeirri stað-
reynd að til þess að rannsaka hvali
þarf að veiða þá.
En víkjum aftur að umhverfís-
vemd. Hvaiveiðar íslendinga hafa
verið hluti af nýtingu okkar á auð-
lindum hafsins. Með hvalveiðum
nýtum við hiuta af því lífríki, sem
myndast vegna samspils strauma
og sólarorku í hafinu umhverfis
landið. Hvalfriðun þýðir fjölgun
hvala og aukna samkeppni þeirra
um fæðu við aðrar dýrategundir
sem við nýtum. Ef hætt er hvalveið-
um hér við land tapast ekki einungis
sú atvinna og verðmætasköpun sem
þeim fylgir, heldur mun afrakstur
af öðmm veiðum hér við land einn-
ig minnka.
Bandaríkjamenn beita nú banda-
rískum lögum til að hlutast til um
hvort við Islendingar veiðum hvali
eða ekki. Stórveldum hættir til þess
að fá rangar hugmyndir um gildis-
svið laga sinna og siða og telja að
það nái út fyrir landamærin.
Á síðasta vetri urðu hins vegar
nokkrar umræður um það, hvort
íslensk lög giltu alls staðar innan
íslenskra landamæra.
Þannig er mál með vexti að
stjómvöld og vísindastofnanir hér á
landi hafa komist að þeirri niður-
stöðu að innflutningur á ósoðnu
kjötmeti sé jafnt mönnum sem bú-
smala hættulegur. Innflutningur á
hráu kjöti hefur því lengi verið
bannaður og hinar stórhættulegu
dönsku spægipylsur hafa verið
gerðar upptækar við tollskoðun í
tugþúsundavís. Þanig hefur íslend-
ingum verið hlíft við mikilli hættu.
Nú komu fram skoðanir þess efn-
is, að hlífa yrði öllum þeim, sem í
landinu búa þ.m.t. bandarískum
þegnum á Keflavíkurflugvelli við
þessari hættu og að heilbrigðisregl-
ur hlut að ná til iandsins alls. Þessu
var um síðir hafnað af nefnd fróðra
manna sem taldi að með milliríkja-
samningi þess efnis að Bandaríkja-
stjóm megi flytja hingað vistir
væm heilbrigðisákvæðin felld úr
gildi, hvað þá snertir. Þetta er að
sjálfsögðu algjörlega óviðunandi
„Einmitt sökum þess að
Bandaríkjamenn hafa
nú lokað Japansmark-
aðnum fyrir hvalkjöt
eignm við nú nógar
birgðir af því til þess
að selja varnarliðinu o g
skylduliði þess.“
Bjöm Friðfinnsson
ákvæðum og við njótum sjálfir. Því
ber að taka af skarið með ótví-
ræðum ákvæðum í heilbrigðislög-
gjöf, þess efnis að hún taki til
landsins alls og landhelgi.
Bandarísk stjórnvöld munu
væntanlega segja, að það verði erf-
itt fyrir sitt fólk að fá ekki
hormónaríkt nautakjöt og kalkúna
að vestan. En því er til að svara
að það er fleira matur en kjöt. Og
ef þeir skyldu verða leiðir á kom-
flögum og káli, þá er hægt að fá
hérlendis bæði fisk og kjöt. Meira
segja er hægt að fá hér hvalkjöt,
sem er alveg herramannsmatur og
hann á mjög góðu verði. Einmitt
sökum þess að Bandaríkjamenn
hafa nú lokað Japansmarkaðnum
fyrir hvalkjöt eigum við nú nógar
birgir af því til þess að selja varnar-
liðinu og skylduliði þess.
niðurstaða. íslendingar em gestris-
in þjóð og við hljótum að vernda
gesti okkar með sömu heilbrigðis-
Höfundur er formaður Sambands
ísl. sveitarfélaga ogstarfaði við
hvalveiðar í 13 vertíðir.
Móðir mín, tengdamóðir og amma,
JÓHANNA SVANHVÍT ÓLADÓTTIR,
lést í Landspítalanum 21. júlí. Jarðarförin fer fram frá Fossvogs-
kirkju þriðjudaginn 23. þessa mánaðar kl. 10.30.
Jón Helgason,
Helgi Jónsson,
Mike Fitzgerald,
Patricia Bailey,
Eygló Normann,
Ronnie Fitzgerald,
Vikie Shankin.