Morgunblaðið - 24.10.1986, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 24. OKTÓBER 1986
Séð yfir íslensku fjölmiðlamiðstöðina í íþróttahúsinu þar sem m.a. voru kynntar ís-
lenskar sjávarútvegs- og landbúnaðarvörur.
Yfirmaður sovésku fréttasto funnar TASS f Washington á tali við Hólmfríði Karls-
dóttur, Jón Hákon Magnússon og Helga Ágústsson.
Innrás heimspressunnar
Hagaskóla.
Fréttanafli heimsins
„Næsta skrefið var að leggja
undir okkur nánast allar byggingar
við Hagatorgið, sem varð frétta-
nafli heimsins f nokkra daga, í
orðsins fyllstu merkingu. Við feng-
um Háskólabíó til umráða frá
fostudegi til sunnudags, sem stað
fyrir stóra blaðamannfundi. Rúss-
amir nýttu sér það fyrir Gorbachev
á sunnudeginum.
Hagaskóli varð að miðstöð frétta-
manna, en þar voru helstu stórblöð
heimsins, fréttastofur, sjónvarps-
stöðvar, útvarpsstöðvar, tímarit og
aðrir fjölmiðlar með vinnuaðstöðu.
Þegar mest gekk á var Hagaskóli
eins og flugstöð í stórborg. Sovét-
menn og Bandaríkjamenn voru
þama líka með sínar opinbem
fréttamiðstöðvar. Starfsmenn Pósts
og síma vom með fj arskiptamiðstöð
sína þama. Þar var valinn maður
í hveiju rúmi og kraftaverk fram-
kvæmd á nokkurra mínútu fresti.
Þetta var sem sagt alþjóðlega
fréttamiðstöðin og við höfðum okk-
ar fólk í afgreiðslunni, sem var í
samkomusal skólans. FVéttamið-
stöðin var mönnuð frábæm fólki
úr utanríkisráðuneytinu' og lausa-
fólki, sem við réðum frá íslenskum
fjölmiðlum, háskólanum, fyrirtækj-
um og fleiri stöðum. Þessi hópur
vann hvert afrekið á fætur öðm í
glítnu sinni og samskiptum við er-
lenda fjölmiðlamenn, sem oft em
engin lömb að leika við. Þessir
starfsmenn okkar töluðu ótrúlega
mörg mál svo sem ensku, norður-
landamálin, rússnesku, grísku,
ítölsku, frönsku, þýsku og guð má
vita hvaða mál. Þetta kom sér alveg
sérstaklega vel.
Við viðuðum að okkur tugum rit-
véla úr Verzlunarskólanum og
fjölbrautinni í Breiðholti. Auk þess
ljósritunarvélum og öðmm tækjum.
Þama var framköllunarþjónusta,
ERLENDIR frettamenn, sem dvöldu hér á landi vegna leiðtogafund-
arins, hafa verið ósparir á hrósyrði í garð íslendinga hvað varðar
framkvæmd og skipulagningu fundarins, og ekki síst varðandi að-
stöðu fyrir fréttamenn. Þykir mönnum með ólíkindum hversu vel
tókst til þar sem fyrirvari var nánast enginn. Jón Hákon Magnússon
var einn þeirra manna sem stóðu í eldlínunni í fréttamiðsöðinni og
lék Morgunblaðinu forvitni á að heyra hvemig hlutimir þar gengu
fyrir sig. Jón Hákon var fyrst spurður um tildrög þess að hann tók
þátt í þessu verkefni:
„Daginn eftir að tilkynnt hafði
verið um fund leiðtoganna, kallaði
Matthías Á. Mathiesen, utanríkis-
ráðherra, á mig upp í ráðuneyti og
spurði mig hvort ég vildi taka þetta
að mér, ásamt embættismönnum
ráðuneytisins, Helga Ágústssyni,
sem kallaður var heim frá Was-
hington, og Sigríði Snævarr, sem
kölluð var heim úr fni. Blaðafulltrúi
ríkisstjómarinnar, Magnús Torfi
Ólafsson, hafði meðal annars hið
vandasama og vanþakkláta starf
með hendi, að velja þá fáu frétta-
menn sem fengu að komast í návígi
við stórmennin. Matthías vissi af
reynslu minni á fjölmiðlasviðinu og
sagði að ég, sem fyrrverandi frétta-
maður, gæti orðið ráðuneytismönn-
um að góðu liði. Ég féllst á þetta,
án þess að gera mér grein fyrir
holskeflunni, sem lejmdist framund-
an.
Svona fundir voru mér þó ekki
með öllu ókunnir. Ég var sjónvarps-
fréttamaður þegar Nixon og
Pompideou funduðu hér. Auk þess
fór ég sem fréttamaður í flestar
samningaferðir Einars heitins
Ágústssonar, utanríkisráðherra,
bæði í fimmtíu og tvö hundruð
mflna landhelgisdeilunum, og fékk
þá talsverða reynslu í samskiptum
við erlenda Qölmiðlamenn. Eftir að
ég lauk námi í stjómmálafræði vest-
ur í Bandaríkjunum fékk ég, sem
ungur blaðamaður, reynslu í for-
setakosningunum þar 1964 og var
það frumraun mín í samskiptum
við heimspressuna. Þannig að ég
hafði góða hugmynd um hvað fjöl-
miðlahlið svona heimsviðburðar
snýst um.
Óaði við verkefn-
rúmum sóiarhring eftir að hann var
kallaður heim, hófumst við handa
við að skipuleggja komu rúmlega
tvö þúsund fjölmiðlamanna frá öll-
um heiminum. Það er óhætt að
segja, að okkur óaði við verkefninu
í upphafi. Ég notaði tímann þar til
hann kom til að hringja í vini mína,
erlenda blaðamenn í London, Genf,
Hamborg og víðar, til að leita ráða.
Þetta eru menn sem skrifa að stað-
aldri um svona mál og þekkja þarfír
og kröfur heimspressunnar. Einn
þessara manna, Dieter Buhl frá Die
Zeit í Hamborg kom svo hingað til
að skrifa um fundinn. Þessir menn
voru okkur mjög hjálplegir.
Næsta skrefið var að fá til að-
stoðar erlenda ráðgjafa á þessu
sviði. Fyrirtæki mitt er í tengslum
við eitt stærsta kynningar- og §öl-
miðlunarfyrirtæki heims, „Hill and
Knowlton", sem er með 60 skrif-
stofur í 36 löndum. Þeir sendu
okkur tvo menn frá Washington,
sem vinna hjá „Gray and Comp-
any“, sem er „public relations"
fyrirtæki, en þeir eru sérfræðingar
í stórum milliríkjafundum og heim-
sóknum þjóðhöfðingja. Þar við
bættist einn maður frá „Hill and
Knowlton" í New York, sem er sér-
fræðingur í flóknum útvarps- og
sjónvarpsijarskiptum. Hann var að
okkar mati á við tonn af guHi, enda
kom í ljós, að hann þekkti persónu-
lega alla helstu bandarísku og
bresku sjónvarpsmennina, eins og
inu í upphaf i
Um leið og Helgi kom til landsins
Erlendir fréttamenn að störfum i
til dæmis hina frægu fréttamenn
Peter Jennings og Dan Rather, og
auk þess alla stjórana á bak við
tjöldin.
Þetta gerði okkur íslendingunum
kleift að ná mun betri samskiptum
við þennan hóp og fá ótrúlega mik-
ið af efni tengdu Islandi inn í þessa
miðla. Þessir menn hjálpuðu okkur
Helga og Sigríði ótrúlega mikið við
að ná fram hinni jákvæðu umfjöllun
um ísland, sem birtist í heimspress-
unni. Ég held að þetta hefði aldrei
tekist svona vel ef við hefðum ekki
fengið ráðgjöf manna, sem reynslu
hafa á þessu sviði."
Steingrímur Hermannsson forsætisrðherra kemur i heimsókn. Ráðherrann er hér að heilsa erlendum
fréttamanni og með honum eru Jón Hákon Magnússon og Helgi Ágústsson.
„Sagan var skráð
við Hagatorg“
Rætt víð Jón Hákon Magnússon um starfsemi
fjölmiðla í tengslum við leiðtogafundinn