Morgunblaðið - 07.11.1986, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 7. NÓVEMBER 1986
að „bjarga heiminum". Frelsa hann
frá „óvininum", öllum hans verkum
og öllu hans athæfi. Fyrir alla
muni að gera þessa góðu guðsgjöf,
jörðina okkar, að sælustað allra
manna. Áráttu valdsins að troða á
öllu minni máttar dæmdum við útí
ystu myrkur. Eftir þessar tiltektir
okkar varð heimurinn líkari himna-
ríki. En þetta var erfitt verk og þá
var slegið á léttari strengi eða farið
í ferðalag.
Mér er í minni ferð er við fórum
íjögur saman um Snæfellsnesið.
Að sjálfsögðu gistum við í fæðing-
arbæ Ólafs.
Nú var hún Ólafsvík önnur en í
bernsku hans. Hvert einbýlishúsið
öðru ríkmannlegra. Þama átti Ólaf-
ur frændur og vini í öðru hveiju
húsi, enda viðtökur allar rausnar-
legar. Það var brugðið á gamanmál,
rifjaðar upp sögur frá gömlum dög-
um af orðhvötum „Ölsurum" og
sjóferðum hetjanna á bátkænum
þess tíma. Veður og fegurð Snæ-
fellsnessins. Allt gerði þessa ferð
ógleymanlega.
Þær voru margar ferðimar og
samfundimir. Allt dýrðardagar,
sem manni finnst nú að hefðu mátt
vera fleiri.
Þær gleymast ekki veiðiferðimar
okkar þótt ekki væm þær allar til
íjár eða fanga, en allar gulli dýr-
mætari í sjóð minninganna.
Fagur var dagurinn og bjartur
er Ólafur varð fertugur. Hann kaus
að draga sig úr borgarysnum og
gista í Dalnum. Vatnið var sem
skuggsjá. Lágnættið hljótt, og fög-
ur var óttan þessa björtu Jóns-
messunótt.
Það er svo margt sem ekki er
hægt að skrifa, aðeins minnast og
lifa. Ólafur lifði aðeins sextíu og
fimm afmælisdaga. Síðustu árin
gekk hann ekki heill til skógar, en
sinnti þó starfi meðan kraftar ent-
ust. Að síðustu tóku við þungar
sjúkrahúslegur uns yfir lauk.
Sigríði, bömun þeirra og bama-
bömum svo og aldraðri móður hans,
sendum við hjónin samúðarkveðjur.
Honum, sem hverfur til feðra sinna,
fæmm við hjartans þakkir fyrir ljúf-
ar og bjartar samvemstundir.
Ólafur var borinn inn í nóttleysu
sumarsólhvarfa. Hann féll er haust-
laufið leitar moldarinnar. Þangað,
sem lífíð í samspili við himininn
sækir endumýjun þar til vorar á ný.
Jón Pálsson
Sumarið er liðið og veturinn
genginn í garð. Það er lífsins saga.
Allir sakna sumarsins, jafnt ungir
sem aldnir.
Við hér í Landsbankanum kveðj-
um í dag Ólaf Gunnlaugsson, sem
andaðist 31. október sl. eftir margra
mánaða baráttu við illskeyttan sjúk-
dóm, sem leggur svo marga að velli
og læknavísindin ráða lítið við.
í 42 ár hafði Ólafur á viðfelldinn
hátt helgað bankanum líf sitt og
ævistarf. Þegar hann lauk burt-
fararprófi frá Verslunarskóla
íslands vorið 1944 hóf hann störf
í Landsbanka íslands. Hann var
einn af þessum yfirveguðu, einlægu
mönnum, sem öllum þótti vænt um
er honum kynntust og gott var að
leita til. Hér er mælt af reynslu
eftir langa og góða viðkynningu.
Þegar undirritaður fluttist til
Kópavogs haustið 1982 eftir 18 ára
bankastörf úti á landi var ég svo
heppinn að fá aðsetur við hlið Óla,
eins og við nefndum hann sam-
starfsfélagamir, á 2. hæð Lands-
bankans, Austurstræti 11. Árin sem
við unnum saman vom fljót að líða.
Hin hversdagslegu störf vom oft
margslungin og erfið viðureignar;
hvemig átti annað að vera. Til
bankans leituðu dag hvem tugir
manna vegna fjárhagsvandræða,
sem raunar endurspegluðu efna-
hagsvandann í þjóðfélaginu. Það
var áberandi hve Óli var laginn að
leysa erfið mál farsællega.
Hér áður fyrr þurftum við sem
í útibúunum störfuðum oft að hafa
samband við Dagbókina, en þar var
Óli deildarstjóri áður en hann hóf
störf í Afgreiðslustjóm. Bera þurfti
saman tölur, svo að segja daglega.
Með því að hringja til hans eða í
deildina fengust ávallt greið svör.
Óli var ekki einungis góður starfs-
maður, heldur var hann líka ötull
félagsmálamaður. Hann átti sæti í
ýmsum nefndum bankans, lengst
af í sjúkrasjóðsnefnd, enda var hann
einn helsti hvatamaður að stofnun
sjúkrasjóðsins. Óli starfaði í stjóm
Félags starfsmanna Landsbanka
íslands um árabil og var formaður
félagsins 1974—1975.
Góður vilji og einstakur áhugi sat
ávallt í fyrirrúmi hjá Óla. Með
slíkum manni var gott að starfa og
á engan er hallað, þó ég fullyrði,
að hann var einn af þeim bestu
mönnum, sem ég hef starfað með
á 40 ára bankaferli mínum.
Okkar samskipti hófust reyndar
fyrir löngu síðan,_ því haustið 1955
fluttist ég frá Isafirði með fijöl-
skyldu mína, eiginkonu og tveggja
ára dóttur, að Ægissíðu 54. í næsta
nágrenni bjuggu þau hjónin, Óli og
Sigga, svo aðeins vom örfá skref á
milli húsa. Við höfðum engan síma,
en þau buðu okkur afnot af sínum
síma, þegar við þurftum þess með.
Það notfærðum við okkur oft. Son-
ur þeirra Einar, þá ungur drengur,
var einnig alltaf boðinn og búinn
til að gæta dóttur okkar Láru
Helgu, þegar við Hulda þurftum
að bregða okkur bæjarleið. Þessi
vinsemd ijölskyldunnar á Tómasar-
haga 27 gleymist ekki. Minningar
hins liðna hrannast upp í huga
mínum. Þrátt fyrir alvöru lífsins var
oft glatt á hjalla „í hominu" á 2.
hæð bankans og Óli hrókur alls
fagnaðar. í kaffitímanum flugu oft
brandarar á milli borða. Við félag-
amir slógum þá á létta strengi.
Eftir að Óli veiktist gekkst hann
undir erfiða skurðagerð vorið 1985.
Fékk hann nokkum bata um tíma
og hóf störf að nýju, hluta úr degi
hveijum, þó meira af vilja en
mætti, því hann lét ekki deigan
síga. Sýnir þetta best, hve mikils
hann mat bankann, enda hafði hann
alla tíð ánægju af störfum sínum
hjá bankanum.
Stærsta gæfusponð í lífí Ólafs
var stigið er hann gekk að eiga
Sigríði Einarsdóttur, ættaða frá
Dýrafirði. Þau eignuðust tvöböm,
Einar og Guðlaugu, en Pétur Ólafur
sonarsonur þeirra ólst upp hjá þeim,
sem þeirra eigið bam.
Við Denna minnumst gleðistunda
á heimili þeirra hjóna með góðum
vinum. Samhentari hjónum hefi ég
_________________________________33
ekki kynnst og segja má, að þau
hafí verið hvort öðru allt.
„Hvað er lífið? Léttvindi,
sem leikur um heimsins sanda.
Straumorka er stórbrotin,
stefnir til æðri landa."
(EJP)
Við Denna sendum Siggu, böm-
unum öllum, aldraðri móður og
öðrum ættingjum, innilegar samúð-
arkveðjur.
Geymum í hjörtum okkar minn-
ingar um góðan dreng, sem farinn
er til fegurri sólarlanda.
Sveinn Elíasson
V erkalýðsmálaráð Alþýðubnadalagsins:
Dagvinnulaun nægi
til framfærslu
VERKALÝÐSMÁLARÁÐ Al-
þýðubandalagsins hefur sent frá
sér yfirlýsingu vegna komandi
kjarasamninga þar sem segir
meðal annars, að frumforsenda
fyrir mannsæmandi lífi í landinu
sé að öllum verði tryggð dag-
vinnulaun sem nægi til fram-
færslu.
í yfirlýsingunni eru tilgreind
nokkur atriði sem leggja beri
áherslu á í komandi kjarasamning-
um og kosningabaráttu, en þau eru
auk þess sem að framan greinir:
„að kaupmáttur kauptaxta verði að
stórbatna samhliða því að verðbólgu
verði haldið í skeQum. I þessu skyni
skuli unnið að afnámi kaupauka-
kerfa. Áfram verði unnið að
endurskipulagningu húsnæðiskerf-
isins með megináherslu á félagsleg-
um lausnum vandans. Skattkerfið
verði einfaldað, komið á stað-
greiðslukerfi skatta og hert eftirlit
með skattsvikum. Búsetuskilyrði í
landinu verði jöfiiuð m.a. með tilliti
til þjónustu, húsnæðiskostnaðar,
aðstöðu og aðbúnaðar til menntun-
ar og menningar. Afnuminn verði
sá stéttamunur sem nú liggur milli
taxtaþjóðarinnar og þeirra sem
njóta yfirborgana og annarra
fríðinda. Einnig verði leiðréttur sá
launamunur sem er á milli karla
og kvenna. Lífeyrissjóðir verði end-
urskipulagðir með það fyrir augum
að tryggja öllum mannsæmandi
lífeyrisréttindi. Lífeyriskerfið verði
samræmt og bætur almannatrygg-
inga stórauknar."
Þá segir ennfremur í yfirlýsing-
unni að „fijálshyggjuöflin með
Sjálfstæðisflokkinn í broddi fylking-
ar hafi nú setið tæpt kjörtímabil
að völdum og samtök launafólks
hafí átt í vök að veijast. Brýna
nauðsyn beri því til að pólitískum
skilyrðum í landinu verði breytt á
þann veg að þjóðin víkji fijáls-
hyggjuöflunum og handbendum
þeirra frá völdum eftir næstu kosn-
ingar“, eins og segir í yfirlýsing-
unni.
Osköp venjuleg kartafla, en...