Morgunblaðið - 07.11.1986, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 7. NÓVEMBER 1986
Þessir hringdu . . .
Seljið ekki rás 2
Kona úr Skagafirði hringdi:
Ég hef orðið vör við að það er
mikið hlustað á rás 2 hér í Skaga-
fírði. Mér fínnst alveg fráleitt að
selja hana því fullvíst má telja að
kaupendumir myndu ekki hugsa
svo mikið um landsbyggðarfólkið,
heldur einbeita sér að markaðin-
um fyrir sunnan.
Eins vil ég koma því að, út af
læknaskortinum, að mér finnst
alveg sjálfsagt að læknar sem
komnir eru yfir 70 láti af störfum
hjá ríkinu og hleypi yngri mönnum
að.
Tuskuapinn
minn er týndur
Ég er bara tveggja ára og um
daginn tapaði ég Ijósdrappaða
tuskuapanum mínum. Það hefur
sennilega verið fyrir utan Klepps-
veg 2-10 eða úti á Laugamesi.
Ég fer nefnilega þangað stundum
að viðra mig og mömmu.
Það er ógurlega sárt að týna
barninu sínu, ég græt stundum
þegar ég hugsa um apann minn
einhversstaðar þarna úti í kuldan-
um. Ef þú hefur fundið hann viltu
þá vera svo vænn að hringja í s.
39517.
Svartur leikf imi-
poki fundinn
Sú sem týndi svörtum leður-
poka með leikfimidóti í og fleiru,
(bol, hosum, hárbursta o.fl.), í
Hlíðunum getur hringt í s.
681046, en þar er pokinn nú
geymdur.
Meira um geðmál
Sigríður hringdi:
Ég vil beina þeim tilmælum til
blaðamanna að þeir skrifí svolítið
meira um geðmál til að fræða
okkur almenning um allar hliðar
þeirra mála.
Hvar ertu Gísli
Hauksson?
Aðalheiður hringdi og sagðist
fá póst sem merktur væri ein-
hveijum Gísla Haukssyni (Greni-
mel 44). Þrátt fyrir ítrekaðir
tilraunir að hafa upp á Gísla hef-
ur það ekki tekist. Vill Aðalheiður
biðja Gísla að líta við og taka
póstinn sinn í Grenimel 44. S.
17736.
Hver saknar tíu
gíra hjóls?
Kristófer hringdi:
Ég er nýbúinn að lesa í Velvak-
anda um vandræði margra hjó-
leigenda. Ég fór því á stúfana og
athugaði hvort einhver hér í hús-
inu ætti 10 gíra grænblátt
Diamond Back hjól, alveg glæ-
nýtt, sem staðið hefur her í
kannski hálfan mánuð. Svo var
ekki og því hef ég nú samband
við Velvakanda að láta vita af
hjólinu. Eigandi hjólsins getur
hringt í mig í s. 23063.
Lyklakippa tap-
aðist fyrir utan
Hollywood
Ungur maður hringdi og sagð-
ist hafa tapað lyklakippu, með
einum bíllykli og húslyklum, fyrir
utan Hollywood á laugardaginn
25. október. Á kippunni er plata
með þessum vísdómsorðum: I love
my boyfriend. Því miður gleymdi
ungi maðurinn að skilja eftir síma-
númer svo nú er ekki annað til
ráða en að biðja fínnandáhn að
hafa samband við Velvakanda.
Og jafnframt ert þú sem týndir
lyklunum beðinn að hringja í sama
stað.
Stöndum vörð um ríkisútvarp-
ið okkar, heill þess og hag
Kæri Velvakandi.
Miðvikudaginn 22. okt. sl.
minnist Gunnar lítillega á fjölmiðl-
ana og leggur til að rás 2 verði
seld eða lögð niður, sem ríkisfjöl-
miðill. Sannleikurinn er víst sá að
þama er um einn þjóðarómaga að
ræða, sem ekki vinnur fyrir sér.
Mikið er ég sammála Gunnari,
það er víst nógur hallinn á ríkis-
búskapnum og í mörg hom að líta,
því margir virðast eiga hönk upp í
bakið á okkur þó einhvers staðar
verði hætt að bruðla. Við gamla
fólkið ólumst upp við það hugarfar
að fara vel með fjármuni, og um-
fram allt að greiða skuldir áður en
farið var að eyða í óþarfa. Nú er
fjölmiðlunin gefín frjáls, því gefst
hugmyndaríku fólki, fróðu og
skemmtilegu, tækifæri til að mata
þjóðina á hnossgætinu. í þessu sam-
bandi gengur mér illa að skilja
hvemig allt þetta hafurtask á að
bera sig fjárhagslega á auglýsing-
um, sem aðal tekjulið. Fyrir mína
parta ætti að taka auglýsingafarg-
anið til rækilegrar endurskoðunar.
Þessi skrípaleikur er svo yfírgengi-
leg vitleysa, og dulbúin blekking á
kostnað neytenda. Allt leggst þetta
á vöruna, ef vel er athugað. Ætli
ekki væri nær að lækka vöruverðið,
þess nytu neytendur. Það er ekki
verið að tala um að banna auglýs-
ingar, nei, heldur gera þær einfald-
ari, ábyrgari og láta verð vömnnar
fylgja, það er það fyrsta sem um
er spurt. Nú, svo sýnist oft lítil
þörf á að endurtaka sömu auglýs-
inguna það oft að fólk fær glýju í
augun og skömm á sífelldum endur-
tekningum. Fáorð auglýsing,
sannorð um gæði vömnnar og verð,
án skrauts og skmms er það sem
nægir og eftir er tekið. Oft heyrist
fólk segja: „Blessaður, lokaðu fyrir
þetta auglýsingakjaftæði.“ Talað
er um að þetta kosti um tvo millj-
arða á ári, ljótt að heyra.
Varðandi útvarp Reykjavík vil
ég segja þetta, það er sá fjölmiðill
sem við gamla fólkið höldum okkur
við og veitt hefur okkur mestu
ánægju og fræðslu í gegnum árin.
Það á því ómældar þakkir okkar, í
huga geymdar. Hinu er ekki að
ieyna, að dagskráin er ekki eins
vönduð og áður var. í gegnum tíðina
hefur ógleymanlegt útvarpsfólk
orðið að heimilisvinum. Fólk sem
lagt hefur sig fram um að tala fag-
urt mál, hreint og vandað. Ég nefni
engin nöfn, því þau em mörg í
gegnum tíðina, og ekki hægt að
gera upp á milli fólks. Og enn heyr-
ist gott fólk í okkar gamla útvarpi,
oft hygg ég það hugsi til okkar sem
sitjum við tækin og bíðum eftir að
heyra gömul, góð og falleg lög með
texta sem fólk kann eða getur lært.
Nú virðist það úr móð að gera
lag og texta sem nær til venjulegs
fólks, sem verður lærður og sung-
inn, þar og hér og alls staðar. Nei,
nútímagargið lærir enginn, og þetta
vesalings fólk sem öskrið flytur,
þykir víst ekki starfínu vaxið nema
það leiki fávita og skríl. Þessháttar
uppákomur höfða ekki til þeirrar
kynslóðar sem er að skila af sér til
þeirrar ungu. Vonandi að þessi villi-
mennska sé stundarfyrirbrigði. Hin
unga kynslóð er fallegt fólk, vel
alið og vel menntað og á vonandi
eftir að lifa friðsælu lífi í fögm landi
og gjöfulu. Von okkar var sú að
hávaðaöskrið hyrfí úr okkar gamla
góða útvarpi yfir á þessar nýju rás-
ir, sem virðist hafa það að aðalefni
og em að þjóna unga fólkinu.
Venjulegt fólk vill frið og næði
á afþreyingarstund til að njóta ljúfr-
ar, rólegrar tónlistar með tilheyr-
andi söng, sem fólk skilur og lærir,
nýtur og gleðst yfir.
Varðandi talað mál í útvarpi þarf
eitthvað að laga. Ég vil nefna þátt-
inn Um daginn og veginn, hann var
í gegnum tíðina afar vinsæll, upp-
haflega ætlaður til að ræða á sem
hlutlausastan hátt það sem minnis-
stæðast var frá síðustu viku, eða
eitthvað í þeim dúr. Oft fluttur af
eftirminnilegu úrvals fólki. í seinni
tíð er þetta orðið að áróðurskjaft-
æði, úlfúð milli kynja, kjaradeilumál
eða rammasta pólitík, í einu orði
sagt drasl sem engin vill heyra, í
alltof mörg skipti. Og nú em kvöld-
fréttir sjónvarps komnar á sama
tíma, sem er enganveginn í lagi.
Kvöldvökumar í útvarpinu em bún-
ar að stytta mörgum stundir í
gegnum árin, vísnaþættir, fram-
haldssögur, sönglaga- og óskaþætt-
ir og margt gott efni hefur verið
flutt og ánægju hefur veitt. Það er
svo margt gamalt fólk sem ekki
getur lesið, ekki horft á sjónvarp,
því er útvarpið þess gleðigjafí oft á
löngum einvemstundum, sem sum-
um em þungbærar. Og fleiri hlusta
með ánægju á útvarpið.
Tilmæli mín em því, fyrir alla
muni haldið í gamlar rótgrónar
hefðir, sem gefíst hafa vel, og
venjulegu fólki fellur svo vei. Vand-
að mál, málefnalegt, fróðlegt og
skemmtilegt útvarpsfóður er það
sem fólkið vill, um fram allt. Það
giaddi margan á morgnana að
heyra gamla góða þulinn okkar
segja, nú flyt ég ykkur nokkra
gamla kunningja af fóninum. Og
nú er hann kominn blessaður með
ljúfu morgunlögin á laugardags-
morgnana, eigi hann þökk fyrir.
Einu verð ég að nöldra yfír í lok-
in, hve óþægilegt er þegar hljóð
útvarps hækkar snögglega, eftir að
fólk er búið að stilla tæki sín, þá
helst ef hljómplata er sett af stað.
Svo ekki sé nú talað um auglýsinga-
pípið, sem allir undrast yfír fyrir
hvem sé gert. Þetta minnir á þegar
sumar kýr þurftu endilega að kasta
af sér vatni, rétt þegar búið var að
koma sér fyrir, eða byijað að mjólka’
þær, með þessum líka gauragangi,
að varla urðu vinsælar af. Þetta er
ljóta uppákoman sem margir kvarta
undan, en væri auðvelt að laga.
Við stöndum öll vörð um gamla
útvarpið okkar, viljum tryggja hag
þess og heill um ókomna tíð. Ég
tel það öllum til lofs og heiðurs að
halda við heiðri þess. Það er engin
skömm að útvarp íslendinga sé einn
mesti menningarviti þjóðarinnar og
viðhaldi gamalli áunninni menningu
og vandi vel það sem við hana verð-
ur bætt, þá getur íslensk þjóð verið
stolt af sínum sameiginlega fjöl-
miðli sem manniífíð bætir og gleður.
Valgarður L. Jónsson
Æ
Hjartans þakkir til allra minna góÖu vina og
vandamanna, sem gerðu mér afmœlisdaginn
minn ógleymanlegan. GuÖ blessi ykkur.
Elínborg Tómasdóttir,
Álftamýri 33,
Reykjavík.
Ertu að byggja?
Ertu að breyta?
Filmukrossviður
Stigar úr furu eða j\*^>
beyki, sérhannaðir
fynr þinar
aðstæður ÁÍ®
Lofta-
plötur
hvrtar og spón-
lagðar, 120x20 sm
HÚSTRÉ
Parket Ármúla 38, sími 681818
Opið 10—03
Bladburöarfólk
óskast!
KÓPAVOGUR AUSTURBÆR
Hlíðarvegur 1 -29 o.fl. Óðinsgata