Morgunblaðið - 09.01.1987, Blaðsíða 11

Morgunblaðið - 09.01.1987, Blaðsíða 11
Oí 11 MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 9. JANÚAR 1987 Ekki varð annað séð en þessar ungu dömur skemmtu sér vel á álfabrennunni. Selfoss: Jólin kvödd með blys- f ör og flugeldasýningu SOLEYJ/Mf Enqjateigi I . simar 687701 og 687801. Selfossi. SELFOSSBÚAR kvöddu jólin á þrettándakvöldi með blysför frá Tryggvaskála, álfabrennu og flugeldasýningu á íþrótta- vellinum og unglingadansleikj- um. Hátíðahöldin á þrettándanum eru orðinn árviss viðburður sem fólk vill ekki missa af. Segja má að flestir íbúar bæjarins hafi ver- ið á íþróttavellinum til að fylgjast með glæsilegri flugeldasýningu. Að henni lokinni hélt hver til síns heima nema unglingarnir sem dönsuðu fram á nótt í Hótel Sel- foss og í félagsmiðstöðinni. Töluverð umferð var á götum bæjarins fram eftir nóttu og nokk- uð af fólki á ferli á Tryggvatorgi enda veður með ágætum. Ekki varð annað séð en ungir sem gamlir skemmtu sér vel og á dans- leikjum unglinganna var mikið fjör og allir ákveðnir í að kveðja jólin á friðsaman hátt. Sig. Jóns. Börnin klæddust hinum ýmsu búningum. Við hjá Dansstúdíói Sóleyjar bjóðum þér uppá ., aerobic að hætti hússins". Þessir tímar eru byggðir á góðum og hressum teygjum sem jafnframt auka þol þitt og þrek. Þér gefst kostur á að koma í aerobic ki. 8 á morgnana í 40 mín. tíma. Að því loknu getur þú farið í heita sturtu og snætt léttan morgunverð áður en tekist er á við amstur dagsins. Ef þú hefur í huga að stunda skíði í vetur en vöðvar líkama þíns eru stirðir eftir mikla kyrrsetu, þá togna þeir auðveldlega og ánægjan verður því ekki sem skyldi. Ti! þess að koma í veg fyrir óþarfa óhöpp þá er tilvalið að bregða sér í skíðaeróbikk hjá Dansstúdíói Sóleyjar og þú getur arkað óhræddlurj upp um öll fjöll. timarnir okkar eru á sérstaklega hagstæðu verði frá kl. 8-4 á daginn. Af þrengingiim frjálsra fjölmiðla eftir ÓlafMixa Þegar ríkisfjölmiðlamir urðu ekki lengur einir um hituna við útvarps- rekstur hér á dögunum, átti öll sú atburðarás sér stað í nafni „frelsis- ins“. Og í kjölfarið kom samkeppn- in. Tíðkaðist nú að spyrða þessi hugtök saman til að laða fram það göfugasta og besta í framrás mannsandans og það, sem heilla- drýgst má reynast fyrir hvem einstakling. Á þeim nótum skyldi því líka komið á samkeppni í út- varpsrekstri til framdráttar menn- ingu í landinu. Atkvæðaseðill fólksins skyldi vera auglýsingagildi það, sem hlustandi/horfandi ljær hveijum dagskrárlið með hlustun/ horfún sinni. Stund sannleikans rann upp. En ber þá ekki svo til, eins og fram hefur komið undanfarið í við- ræðum við stýrimenn fijálsrar fjölmiðlunar (þar sem nánast ekkert er fjallað um innihald útvarpsefn- is), að einhvetjar vomur em komnar á þessa menningarkeppendur í bransa, sem er ekki einu sinni sam- keppni og hefur aldrei verið: annars vegar fullkomlega fijálsir fjölmiðl- ar, lausir við allar skyldur aðrar en þær að laða til sín auglýsendur með Ólafur Mixa notalegu masi um dægurmálaefni (sem tekst oft vel), að kunna að fallbeygja íslensku eins og t.d. orð- ið dóttir (sem tekst oft illa) og flytja tómfyllandi tónlist, þar sem t.a.m. klassík þykir greinilega að- eins við hæfi leiðindapúka og því ekki til auglýsingaöflunar fallin; hinsvegar ríkisútvarp, sem er nán- ast skyldugt til að halda á lofti því sjónarmiði, að ekkert sé sæmilega þroskuðum manni óviðkomandi og miðla því í víðasta samhengi öllu efni, spurulu og forvitnilegu, sem það má, frá íslenskri sveitamennsku „Mér finnst einhvern veginn draga ský yf ir birtu frelsisins og allt það, þegar menn eru með brambolti að bijót- ast undan þeirri „krumlu, sem seilist í vasa skattborgarans“ til þess eins að vilja sjálfir seilast einir og óáreittir í vasa neyt- andans.“ til heimslistar, frá löngu liðinni tíð jafnt sem framúrstefnu. En nú vilja keppendumir allt í einu ekki „sam- keppni" lengur! Talað er um ,,þröngt“(!) verkefnasvið ríkisfjöl- miðla. Menn eigi bara að gangast við því eins og hveijum öðrum glæp og láta skattborgarana borga sekt- ina milliliðalaust. Sjálfir eigi þeir að sitja einir að öllum auglýsingum fyrir góðlátlega rabbið og ameríska drauminn, sem þeim fínnst eftir eigin sögn að dæma vera víðara vitundarsvið heldur en þetta þijóska og ólseiga lífsþekkingarpot, sem gamla gufuradíóið hefur haldið að mörlandanum sl. áratugi og gert að þeirri menningarþjóð, sem við öll stærum okkur af að vera. Er nú svo komið, að mér fínnst fijálslyndismenn vera famir að hantera einstök hugtök einum of ftjálslega, eins og t.d. eftirsóknar- verð menningargildi andspænis því með hveiju skuli drepinn tíminn eða frelsi andspænis einokun. Því datt mér í hug að hyggja nánar að því, hvemig mínu eigin frelsi í þessum málum háttaði til. Hvar skyldi minn atkvæðaseðill vera? Hver skyldi borga auglýsingar, þegar upp er staðið. Þegar ég kaupi tannkrem, er ég hreint ekki að eigin frum- kvæði að ljá atkvæði mitt einhverri fijálsri varpstöð. Samt er ég að borga auglýsingakostnaðinn og þar með varpsrekstur þeirrar stöðvar sem auglýsir tannkremið mitt, þótt ég notki kannski aldrei þá stöð né hafí nokkum tíma verið spurður álits. Mér finnst einhvem veginn draga ský yfír birtu frelsisins og allt það, þegar menn em með hrambolti að bijótast undan þeirri „kmmlu, sem seilist í vasa skatt- borgarans" til þess eins að vilja sjálfir seilast einir og óáreittir í vasa neytandans. En þegar málefni em á svo háu plani að þau stijúka aðeins hæstu tinda, hver spyr þá um einn tvíátta dalbúa, sem kemst ekki hjá því að vera hvort tveggja í senn, skatt- greiðandi og tannkremsneytandi, og þurfa sem slíkur, hvort sem honum líkar betur eða verr, að greiða með brosi á vör allt heila spiliríið í víðasta skilningi, þ.m.t. tolla, innflutningsgjöld og skatta af tannkreminu góða rétt eins og öðmm heilsu-, hjálpar- og öryggis- tækjum án nokkurra undanbragða nema því aðeins að hann skipi sér í þann sérstaka flokk sérréttinda- manna, sem hefur skv. menningar- stefnu ríkisstjómarinnar loks náð réttum áttum og keypt sér afrngl- ara. Höfundur er iæknir. £ VEBOBH niw (m;

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.