Morgunblaðið - 14.01.1987, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 14. JANÚAR 1987
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
ÞURÍÐUR VIGFÚSDÓTTIR,
Hrafnistu, Reykjavik,
andaöist mánudaginn 12. janúar.
Sigríður Guðmundsdóttir, Jónas Helgason,
Sigrún Einarsdóttir, Yngvi Guðmundsson.
t
Móðir okkar,
AÐALHEIÐUR BERGÞÓRA LÍKAFÓNSDÓTTIR,
Hótúni 10a,
er látin.
Börnin.
t
Maðurinn minn,
JÓHANN KRISTJÁNSSON
frá Flatey,
Seljavegi 33,
Reykjavík,
andaðist í Landakotsspítala aöfaranótt 10. janúar. Útför hans fer
fram frá Fossvogskirkju, föstudaginn 16. janúar kl. 15.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Kristín Ágústsdóttir.
t
Systir okkar,
UNNUR S. ÞORSTEINSDÓTTIR,
Stóragerði 32,
veröur jarðsungin frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 15. janúar kl.
13.30. Þeim sem vilja minnast hinnar látnu er bent á líknarstofnanir.
Systkinin.
t
Móðir okkar,
WINSTON HANNESSON,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni föstudaginn 16. janúar kl.
10.30.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Krabbameinsfólag (s-
lands.
Wincie Jóhannsdóttir,
Sigurður Jóhannsson.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra er sýndu okkur vináttu og hlýhug
við andlát og útför vinar okkar, bróður og mágs,
GUÐBRANDS ÓLAFSSONAR,
Munaðarnesi.
Katrín Magnúsdóttir,
Helga Ingvarsdóttir
Sigrfður Olafsdóttir,
Árni Ólafsson,
Haraldur Jóhannsson,
og fjölskylda,
Guðný Ólafsdóttir,
Jensfna Sigurjónsdóttir,
t
Innilegar þakkir sendum við öllum er sýndu okkur samúð og
vináttu við andlát og útför eiginmanns míns, föður, tengdaföður,
afa og langafa,
LÁRUSAR EIÐSSONAR,
Vallartúni 3,
Keflavík.
Guðrún Árnadóttir,
Rut Lárusdóttir, Brynjar Hansson,
Bjarnhildur H. Lárusdóttur,
Guðmundur Lárusson, Jóna Hróbjartsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Hjartans þakkir sendum viö öllum sem sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför eiginmanns míns, föður, tengdaföður
og afa,
JÓNS SIGURÐSSONAR,
fyrrverandi borgarlœknis.
Sérstakar þakkir fœrum við laeknum og hjúkrunarliöi á deild 6-A
Borgarspítala fyrir einstaklega góða og hlýlega umönnun.
Ragna Sigurðsson,
Örn Jónsson, Júlfa Signý Gunnarsdóttir,
og barnabörn.
Guðjón Gíslason
— Kveðjuorð
Fæddur 16. maí 1919
Dáinn 5. janúar 1987
Lækkar lífdaga sól.
Löng er orðin mín ferð.
Fauk í farandi skjól
fegin hvíldinni verð.
Guð minn, gefðu þinn frið,
gleddu og blessaðu þá,
sem að lögðu mér lið.
Ljósið kveiktu mér hjá.
(Herdís Andrésdóttir)
Tengdafaðir minn, Guðjón Gísla-
son, andaðist á Borgarspítalanum
5. janúar sl., eftir stutta en erfíða
legu. Það þyrfti ekki útaf fyrir sig
að koma neinum sem þekktu til
sjúkdóms Guðjóns á óvart að hverju
dró um endalok þeirrar baráttu um
líf og dauða, en dauðinn sigraði
fyrr en okkur gat grunað.
Þijú af hans fímm börnum búa
erlendis með fjölskyldur sínar, og
finnst mér við vera svo hjálparvana
þegar foreldrar, eða tengdaforeldr-
ar liggja fárveikir á sjúkrahúsi
heima á íslandi, og við sitjum bara
aðgerðarlaus í fjarlægð. Ég veit við
hefðum öll viljað vera heima í des-
ember, og getað heimsótt hann á
sjúkrahúsið, og stytt honum stundir
þennan síðasta tíma, en því miður
leyfðu aðstæður það ekki.
Guðjón tengdapabbi var prentari
og var nýkominn á eftirlaun og
hafði hlakkað til að geta sinnt
áhugamálum sínum í ríkari mæli,
nú þegar hann hafði létt af sér
daglegum skyldustörfum. Hans
paradís var sumarbústaðurinn í
Laugardal. Þar dvaldi hann öllum
sínum frístundum gegnum árin,
með eða án fjölskyldu sinnar og
vina, og nú síðasta ár var hann þar
að mestu meðan hann gat. Hans
góði vinur og starfsfélagi Jón Otti
saknar nú vinar í stað, en þeir áttu
sumarbústaði hlið við hlið, og áttu
þar saman óteljandi ánægjustundir.
Tengdapabbi var mjög sérstakur
persónuleiki, og þótti mörgum hann
dálítið sérstæður í háttum. Hann
gekk gjaman með alpahúfu eða
svokallaða „skallaskjólu" heklaða,
stafínn sinn og pípuna. Hann eign-
aðist aldrei bíl, og tók þar af
leiðandi aldrei bílpróf, en taldi það
ekki eftir sér að ganga til fóts lang-
ar leiðir, einnig notaði hann oft
reiðhjól, en það var ekki algeng
sjón í Reykjavík á þeim tíma sem
böm hans voru að vaxa upp. Hann
var alltaf hann sjálfur, og reyndi
aldrei að vera annað. Hið algenga
stress í dag þekkti hann ekki, en
gaf sér góðan tíma til hlutanna.
Af bókum hafði hann mikið yndi,
var vel heima í bókmenntum og
heimsmálum og fylgdist vel með
öllu í kringum sig. Tengdapabbi
hafði gaman af að spjalla við unga
og eldri um allt milli himins og jarð-
ar, en hafði ákveðnar skoðanir og
stóð fast á sínu og kom það oft í
Ijós þegar við tvö ræddum málin.
Tengdapabbi flíkaði ekki með
viðkvæmari tilfínningar sínar, og
gat stundum virkað hijúfur og
nokkuð kaldur. En skelin var ekki
mjög þykk, fyrir innan var góður
skilningur á kjömm annarra og
hlýtt hjarta. Ég gleymi aldrei
hversu stoltur hann var, þegar hann
hélt alnafna sínum undir skím
heima í Reykjavík fyrir 14 ámm
síðan.
Guðjón tengdapabbi var mikill
náttúmunnandi og var mjög næmur
fyrir öllu lífi. Gróður, dýr og fuglar
áttu hug hans allan. Hann elskaði
að vera úti í náttúmnni og anda
að sér heilnæmu loftinu, og hafði
næmt auga fyrir fegurð lands síns.
Hann hafði áhuga fyrir sögulegum
minjum, einkum kirkjum og söfn-
um. Sem fyrr segir átti sumarbú-
staðurinn hug hans allan, og gat
hann endalaust verið að breyta og
bæta þar, svo að fjölskyldunni
fannst oft nóg um.
Ég, Gísli sonur hans og drengir
okkar, elskuðum að dvelja í sumar-
bústaðnum í Laugardal, en það var
því miður allt of sjaldan, vegna
þess að við höfum búið í Danmörku
11 síðustu ár. En oft var talað um
sumarbústaðinn hans afa. Og
drengina dreymdi um að vera þar
hjá afa sínum á sumrin. Flestar
íslandsferðir okkar vom í sambandi
við jólin og þá oft snjóþungt og
erfítt að komast þangað. Þá bjugg-
um við alltaf hjá tengdaforeldmn-
um á heimili þeirra í Asgarði, meðan
við vomm í Reykjavík. Margar góð-
ar minningar eigum við öll fjögur
frá dvöl okkar hjá þeim. Þar var
gott að vera. Oft sást tengdapabbi
sitjandi í stól með bók í hönd, út-
varp og sjónvarp á fullu, og síðan
sofnaði hann frá öllu saman.
Tvisvar sinnum náði hann að
heimsækja okkur Gísla og drengina
til Danmerkur. Það var of sjaldan,
fannst okkur, en minningamar um
dvölina hjá okkur 1979 og nú síðast
1986 em okkur ógleymanlegar. Það
var okkur sérstaklega mikils virði
að hann kom í maí síðasta ár, til
að vera við fermingu nafna síns.
Hann dvaldi hjá okkur mánuð, og
nutum við öll hverrar stundar. Hann
var svo glaður og ánægður, tók
þátt í undirbúningi fermingarveisl-
unnar ásamt okkur Gisla, dundaði
sér útí garðinum okkar, naut sam-
vemnnar við drengina og okkur.
Hann Ias fyrir Ragnar litla og þeir
fóm í gönguferðir saman. Hann
ætlaðist ekki til að mikið væri haft
fyrir sér, eða einhver ósköp ættu
að ske á hvetjum degi. Við geymum
öll mjög dýrmætar minningar frá
þessari síðustu dvöl hans hjá okk-
ur. Nafni hans _ var svo lánsamur
að geta farið til íslands í skólafríinu
sínu og dvaldi þá í tíu daga í sumar-
bústaðnum hjá afa sínum. Ég og
drengimir vomm svo í tvær vikur
í Reykjavík í október og sáum hann
þá í síðasta sinn, og var hann þá
orðinn veikur.
Af stómm systkinahóp em nú
aðeins þijár systur hans eftir, og
veit ég að missirinn er sár fyrir
þær, sérstaklega fyrir Gunnu
tvíburasystur hans. Ég bið góðan
guð að hugga og styrkja tengda-
móður mína, böm þeirra og tengda-
böm, öll barnabömin sem vom
ellefu alls, og svo systur hans,
Gunnu, Siggu og Oktavíu.
Gott er sjúkum að sofna,
meðan sólin er aftanijóð
og mjallhvítir svanir syngja
sorgblíð vögguljóð.
(Davíð Stefánsson)
Nú er Guðjón Gíslason horfinn
af sviði jarðlífsins og þrautir horfn-
ar. Ég kveð tengdaföður minn með
söknuði, megi hann eiga góða ferð
og heimkomu í heim ljóss og friðar.
Gunnlaug H. Ragnarsdóttir
Kveðja til afa
Svo leggur þú á höfín blá og breið
á burt frá mér og óskalöndum þínum
og stjama hver, sem lýsir þína leið
er lítill gneisti, er hrökk af strengjum mínum.
Þú skilur eftir minningar hjá mér
um marga gleðistund frá liðnum árum,
og alltaf mun ég fagna og þjást með þér,
og þú skalt vera minn - í söng og tárum.
(Dav. Stef.)
Við sonasynimir kveðjum Guðjón
afa með söknuði, héðan úr ijarlægu
landi. Við vitum að hann er nú laus
við baráttu við vonlausan sjúkdóm,
og að honum líður nú vel. Við geym-
um minningamar um samveru-
stundirnar með honum um ókomin
ár.
„Hinsta sinni hljóður
hjá þér ennþá krýpur
nú að leiðarlokum
litli drengurinn
þakkar ástúð alla
allt til hinstu stundar.
Biður Guð að geyma
góða vininn sinn.“
(Jón Sigfússon, Eiðum)
Guð blessi minningu Guðjóns afa.
Guðjón Emil Gíslason,
Ragnar Mikael Gíslason,
Magnús Heiðar Oddsson,
Guðjón Freyr Oddsson,
Danmörku.
Kveðjuorð:
Lárus Eiðsson
MEÐEINU
SÍMTALI
SÍMINN ER
691140
691141
húsgagnasmíðameistari
Fæddur 29. ágúst 1918
Dáinn 16. desember 1986
Með þessum orðum langar okkur
að minnast afa okkar, Lárusar Eiðs-
sonar.
Afí var okkur krökkunum alltaf
meira en bara afí, því hann var
okkur bæði félagi og vinur.
Hann var mikill jafnlyndismaður
og alltaf rólegur í fasi, hjartahlýr
var hann og skilningsríkur og ætt-
um við við einhver vandamál að
glíma var hann alltaf tilbúinn til
þess að hjálpa okkur við að leysa
úr þeim.
Afí var alla tíð mikill náttúruunn-
andi og dýravinur og þau em ófá
skiptin sem hann og amma fóm
með okkur krakkana í ferðir út í
náttúmna.
Heimili afa og ömmu hefur alla
tíð verið hlýlegt og fallegt og ber
góðu handbragði afa vitni.
Heimili þeirra ér okkur alltaf öll-
um opið og þar sem það er staðsett
nálægt skólanum komum við oftast
þar við á leiðinni úr skóla og í.
Fjölskyldan hefur alla tíð verið
samheldin og áttu afi og amma
hvað mestan þátt í því vegna þess
hve þau gerðu sér annt um velferð
okkar.
Afí skilur mikið eftir sig, það
dýrmætasta af því er það sem hann
gaf okkur af sjálfum sér og við
munum alla tíð geyma í hjörtum
okkar.
Hann kom til móts við okkur
þegar við þurftum á að halda og
kenndi okkur að vera betri mann-
eskjur. Við söknum afa öll en missir
ömmur er hvað mestur, en við vitum
að hann er í góðum höndum guðs.