Morgunblaðið - 30.05.1987, Síða 66

66
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 30. MAÍ 1987
}J Hve mikí^ er inn a reikninpnum
mínum p "
Þetta er ekki áramóta-
skaupshattur — bjáni —

HÖGNI HREKKVISI
,PAS> þARFMnapTH-A& HFÆÐA HÖöHA
UPP i TfZB."
Eiga Kvennalistakonur
erindi í ríkissljórn?
Til Velvakanda.
Stjórnarsinni skrífar:
Ekki hefur enn tekist að mynda
nýja ríkisstjóm, og er það kannski
ekki svo aðkallandi, þar sem enn
situr sú ríkisstjóm, sem hvað flest-
ir em sammála um, að hafi verið
með sterkari stjómum, sem hér
hafa verið.
Flestir virðast líka vera sammála
um það, að þessi stjóm ætti að sitja
áfram með styrk frá þriðja flokki
og þá helst Alþýðuflokki, ef nokkur
von er um, að formaður þess flokks
geti gengið til samkomulags við
Framsóknar- og Sjálfstæðisflokk,
þannig að allir þessir flokkar láti í
einhvetju af sínum ýtmstu kröfum
um framgang „sinna rnála".
Þessar viðræður við Samtök um
kvennalista um hugsanlega stjóm
er sem borin von, eftir að loks heyr-
ist frá þeim samtökum um þau
skilyrði, sem þau setja fyrir þátt-
töku.
Sennilegast er, að Kvennalisti
hafi aldrei ætlað sér þátttöku í ríkis-
stjóm, vegna þeirrar einföldu
ástæðu, að þá yrði hann að standa
að ýmsum þeim aðgerðum í efna-
hags- og félagsmálum, sem
þingmenn hans hafa hvað mest
gagnrýnt til þessa.
Auðvitað er mun betra og
ábyrgðarminna að standa utan
stjómar og geta haldið áfram að
gera kröfur og gagnrýna, bara rétt
eins og hingað til.
En við hveiju er að búast? Hvað-
an koma þessar konur, sem em í
framlínu Kvennalistans? Koma þær
úr afdrepi sínu í Hótel Vík við
Hallærisplanið, eða koma þær vítt
og breitt að úr þjóðfélaginu með
margskonar reynslu í atvinnulífinu?
— Auðvitað hafa þessar konur
reynslu á við aðra þingmenn, það
er ekki málið.
Málið er það, að þama er hópur
kvenna í forsvdri Kvennalistans,
sem virðist sameinast um málefni,
sem stangast svo gjörsamlega á við
allt það sem hingað til hefur verið
talið til gildis í þessu þjóðfélagi, að
engin von er til, að þær geti starfað
með nokkmm hinna íslensku stjóm-
málaflokkanna.
Hvaða flokkur íslenskur myndi
geta staðið á móti sannfæringu
flestra landsmanna um að hér verði
að byggja varaflugvöll fyrir allt
flug, hvort sem hann er notaður á
friðar- eða stríðstímum?
Segir heilbrigð skynsemi okkur,
þegnum þessa þjóðfélags, að launa-
jöfnun sé æskileg aðferð til að
stuðla að betra mannlífi, eins og
þær Kvennalistakonur boða? —
Auðvitað ekki.
Að öllu samanlögðu hefur
Kvennalistinn allt önnur og ólík
sjónarmið, sem greina hann frá
öðmm stjómmálaflokkum hér, og
það eitt sér kemur í veg fyrir, að
hann eigi erindi í ríkisstjóm í
nútíma þjóðfélagi.
Kvennalistakonur gerðu sjálfum
sér og vegfarendum, sem eiga leið
um Hallærisplanið í Reykjavík, hins
vegar mikið gagn, ef þær tækju sér
tíma til að snurfusa lítið eitt dvalar-
stað þann er þær kenna sig löngum
við, þar sem þær hafa höfuðstöðv-
ar, nefnilega Hótel Vík. Það hús,
ef hús skyldi kalla, er í algjörri nið-
umíðslu séð utan frá og glugga-
tjöldin ein bera Kvennalistakonum
ekki fagurt vitni, að því er tekur
til snyrtimennsku.
Skrif ið eða hring-ið til
Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til
að skrifa þættinum um hvaðeina,
sem hugur þeirra stendur til — eða
hringja milli kl. 13 og 14, mánu-
daga til fostudaga, ef þeir koma
því ekki við að skrifa. Meðal efnis,
sem vel er þegið, eru ábendingar
og orðaskiptingar, fyrirspumir og
frásagnir, auk pistla og stuttra
greina. Bréf þurfa ekki að vera
vélrituð, en nöfn, nafnnúmer og
heimilisföng verða að fylgja öllu
efni til þáttarins, þó að höfundur
óski naftileyndar.
Sérstaklega þykir ástæða til að
beina þvi til lesenda blaðsins utan
höfuðborgarsvæðisins, að þeir láti
sinn hlut ekki eftir liggja hér í
dálkunum.
Yíkveiji skrifar
Verðsamanburður verðlags-
skrifstofunnar á vöruverði í
Reykjavík og Bergen hefur beint
athyglinni að háu innkaupsverði
heildsöluverslunarinnar hér á landi
og samtök stórkaupmanna eiga eft-
ir að gefa fullnægjandi skýringar á
því hvað valdi því að þessi saman-
burður er svo óhagstæður hér sem
raun ber vitni.
Þó hefur komið fram að í ýmsum
tilfellum þurfa íslenskir stórkaup-
menn að skipta í gegnum dönsk
heildsölufyrirtæki, þegar þeir em
að kaupa frá þriðja aðila, og sem
þýðir að á vömna leggst milliliða-
kostnaður sem einhveijir myndu
telja óþarfan.
Það er Víkveija minnisstætt frá
þeim tíma sem hann hafði sjálfur
nokkur bein kynni af innflutnings-
verslun hversu oft það kom fyrir
þegar haft var samband við erlenda
framleiðendur vegna fyrirspuma
um hugsanleg tækjakaup að þeir
vísuðu á umboðsmenn í Danmörku.
Þama var um að ræða fyrirtæki
sem þurfti á að halda flóknum og
tiltölulega sérhæfðum rafeindabún-
aði og þá kom það iðulega á daginn
að hinn erlendi framleiðandi hafði
veitt dönskum heildsölufyrirtækjum
einkaumboð á búnaði sínum í Dan-
mörku, íslandi, Færeyjum og
Grænlandi. Það varð því að semja
við milliliði í Danmörku um umboð-
ið á íslandi hvort sem mönnum
líkaði betur eða verr. Þegar betur
var að gáð kom það í ljós að þegar
margir danskir heildsalar semja við
erlenda framleiðendur, þá líta þeir
á þessi fjögur lönd sem heildar-
markað sinn og vitna gjaman til
gamallar hefðar í því sambandi.
Erlendu framleiðendumir taka
þetta gott og gilt og það sýndi sig
síðan að það var nánast útilókað
að komast fram hjá hinum danska
millilið hvemig svo sem menn
reyndu, því að óhjákvæmilega þýddi
þetta hærra verð á vömnni til ís-
lands en ef skipt var beint við
framleiðandann.
Þannig má til sanns vegar færa
að sjálfstæðisbaráttunni gagnvart
Dönum sé tæpast að fullu lokið —
meðan danskir heildsalar komast
enn upp með að telja ísland til
heimamarkaðar síns með einhliða
ákvörðun. Margir erlendir framleið-
endur þekkja hins vegar ekki til
aðstæðna á þessum norðlægu slóð-
um og taka skýringar Dananna
trúanlegar. Víkveiji sér í fljótu
bragði ekki aðra leið út úr þessum
ógöngum heldur en þá að íslenskir
stórkaupmenn neiti að semja við
danska milliliði um innflutning á
vömm til íslands og bendi framleið-
endum, sem gert hafa slíka samn-
inga, á að með því séu þeir
raunvemlega að útloka sig frá
íslenska markaðinum.
XXX
Hollenski landsliðsþjálfarinn í
knattspymu sagði eftir leik
íslands og Hollendinga á dögunum
að Laugardalsvöllurinn væri svo
slæmur að þar væri ekki hægt að
leika góða knattspymu. Ásigkomu-
lag Laugardalsvallar hefur löngum
verið vandamál og allar tilraunir
sem gerðar hafa verið til að bæta
hann, virðast hafa mistekist. Á
sama tíma koma ýmsir aðrir knatt-
spymuvellir hér í borginni iðagræn-
ir, sléttir og hæfilega harðir undan
vetri. Ágætt dæmi um þetta er
KR-völlurinn. KR-ingar halda því
fram að völlur þeirra sé svona góð-
ur vegna þess að hann sé með réttu
undirlagi, þ.e.a.s. með nógu mikilli
möl undir meðan í Laugardalsvellin-
um sé enn of mikil mold. Þetta er
vissulega athugunarefni fyrir þá
aðila sem annast Laugardalsvöllinn
en hitt er ljóst að það verður tæp-
ast við það unað að aðalleikvangur
landsins og vettvangur helstu land-
sleikja, fái þann dóm frá andstæð-
ingum okkar að hann sé tæpast
hæfur til knattspymuleikja.
XXX
Avegum fjárlaga- og hagsýslu-
stofnunar stendur nú yfir átak
í að bæta gæði í opinberri þjónustu
og munu vafalaust einhveijir segja
að það sé tímabært framtak. Þessa
stundina er kröftunum m.a. beint
að tollstjóraskrifstofunni sem hefur
um langan tíma verið umdeildasta
stofnunin hér á landi hvað alla þjón-
ustu snertir.
En það er víðar pottur brotinn í
þjónustu hins opinbera, jafnt hjá
ríki sem sveitarfélögunum. Hins
vegar eru einnig til heiðarlegar
undantekningar frá þessu og á
stöku stað er þjónustustigið svo
hátt að það gerist tæpast betra á
hvaða mælikvarða sem er.
Víkveiji getur í þessu sambandi
bent á Sundlaug Seltjarnamess sem
hann stundar í nokkmm mæli. Af
einhveijum ástæðum hefur valist
þar saman sérlega samhent starfs-
fólk. Þar ríkir heimilisleg stemming
og sundlaugargestum mætir glað-
vært en alúðlegt viðmót. Bjáti
eitthvað á er starfsfólkið tilbúið að
leysa hvers manns vanda, og þama
er komið fram við böm eins og þau
séu manneskjur. Því er því miður
ekki alltaf að heilsa á sumum þeim
öðmm sundstöðum höfuðborgar-
innar sem Víkveiji hefur heimsótt.
Það væri því ómaksins vert fyrir
þá sérfræðinga fjárlaga- og hag-
sýslustofnunar, sem hafa umsjón
með átakinu um bætta stjómun og
þjónustu hjá hinu opinbera, að gera
sér ferð í sundlaugina á Seltjarnar-
nesi og gera á því ofurlitla athugun
hvað valdi því að það skapast slíkt
andrúmsloft gæðaþjónustu hjá einni
stofnun en ekki annarri. Það má
kannski einhvem lærdóm af því
draga.
'4