Morgunblaðið - 08.09.1987, Side 62

62
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 8. SEPTEMBER 1987
?
QlðM UmverMil Pro»» SynðlcaM
uM

,, «r ab b'i<5a. «ftir þvi có heyrou,
|?u þurrKir af fótunum!"
i
r
Ast er...
. . . aÖ fœra henni
óvœnt blóm.
Við heppin að verða
bensínlaus. Kauptu súkk-
ulaði í leiðinni...
Með
morgxinkaffrnu
Það eru svakasögur sem
afi segir, enda kemur
hann beint úr gömlu dög-
unum!
HÖGNI HREKKVÍSI
HANN BORGAR PÚR. ZOO KR 'A Tl/WANN
EF Þ6 LOFAR. OKKUR AÐ l/AKA LENOUR."
Hugleiðingar leikmanns
- um hitt og þetta
Til Velvakanda.
Hér úti á landsbyggðinni gengur
allt sinn vanagang, eða jafnvel
langt fram yfír það. T.d. þarf ekki
að fara nema rétt út fyrir bæjar-
mörkin hér og maður er kominn í
beijaland þar sem hver sem er get-
ur tínt eins mikið af blábeijum og
hann vill og það endurgjaldslaust
og þurfí maður að bregða sér á
sveitabæ þá kemst maður ekki hjá
því að þiggja í að minnsta kosti
eitt kfló af kartöflum án endur-
gjalds. Einn bóndi í Eyjafirði leyfír
hverjum sem hafa vill að ganga í
sinn kartöflugarð og taka upp eins
mikið af kartöflum og hann óskar
gegn 20 kr. gjaldi pr. kfló. Sem
sagt héraðið flýtur í mjólk og hun-
angi. Já, flýtur í mjólk að minnsta
kosti því menn og skepnur hafa
fengið sinn skammt af þessum hvíta
og hreina miði og þá er ekkert um
annað að ræða en að hella honum
niður. Sumir reyna þó að skiija og
strokka upp á gamla mátann en
það dugir ekki til. Jörðin fær sinn
skammt.
Ég brá mér til rakara um daginn
eins og gerist og gengur. Ég hafði
aldrei séð hann áður og var ákveð-
inn í að segja nú ekki neitt við
þennan ókunna mann með klippum-
ar en eins og margir þekkja segir
maður oft hluti við rakarann sinn
sem maður segir ekki öðrum. Það
er svona á vissan hátt eins og að
segja það steininum. Ég leit í blöð-
in sem voru þama til ánægjuauka
fyrir þá sem biðu þess að komast
í stólinn. Þjóðviljinn varð fyrstur
fyrir valinu. Ég fletti honum, las
fyrirsagnir og hljóp lauslega yfír
eina og eina grein. Þar rakst ég á
lista yfir fólk sem var spurt hvort
það héldi að „ljóti kallinn“ væri til
eða ekki. Allir nema einn, sem
spurðir vom, svöruðu því til, að
þeir tryðu aðeins á það góða. Ekki
veit ég hvað þeir Þjóðviljamenn vilja
með spumingu sem þessari, en ég
held að enginn óvinur geti gert
andstæðingum sínum verra en að
láta þá halda að hann sé ekki til.
Rakarinn sagði mér að ég væri
næstur og var von bráðar byijaður
að klippa mig. Við þögðum báðir
drykklanga stund. Síðan byijaði
hann ofurvarlega og spurði mig
hvaðan ég kæmi og hvað ég starf-
aði. Ég vildi ekki vera ókurteis við
manninn og leitaði eftir einhveiju
áhugaverðu _ umræðuefni. Hvemig
líst þér á Útvegsbankamálið, það
nýja? Það kom einhver ánægjug-
lampi í augu rakarans. Jú, þetta
em nú meiri labbakútamir sem
stjóma þessu landi okkar, þessum
rúmlega tvö hundmð þúsund sálum.
Hann hætti að klippa og otaði skær-
unum út í loftið svona eins og til
að leggja áherslu á orðin. Þessi
ægilegi banki ætlar ekki að gera
það endasleppt. Fyrst lánar hann
einu fyrirtæki aleiguna og nú svífur
hann yfír ríkisstjómini eins og valur
í vígahug, tilbúinn að kljúfa hana.
Hefurðu lausn á þessu erfíða máli,
sagði ég og setti upp spekingssvip.
Að sjálfsögðu, sagði hann. Gera
einn stóran ríkisbanka úr öllu
klabbinu, en ekki fara að gefa auð-
valdsöflunum þetta á silfurfati. Ég
vildi að hann héldi áfram að klippa
mig og þegði, mér fannst eins og
þama væri einhver Þjóðviljahljómur
svo ég þagði og þóttist góður að
þessari athöfn var senn lokið. Ég
stóð upp úr stólnum og spurði um
leið og ég borgaði fyrir þjónustuna:
hver heldur þú að verði næsti for-
maður Alþýðubandalagsins.
Kannski Ólafur Ragnar? Vonandi,
svaraði rakarinn. Það er maður sem
kann að leysa hnútana. Ég var
kominn út í blíðuna sem var eins
og landföst á þessum fallega
síðsumardegi. Ég ætlaði að vara
mig næst að minnast ekki á Útvegs-
bankann þegar ég þyrfti að sitja
ósjálfbjarga þetta langan tíma eins
og hjá rakaranum núna.
Ég minntist gullkoma, sem ég
hafði lesið: „Jafnvel afglapinn virð-
ist vitur ef hann þegir.“ Maður vissi
aldrei hvem maður hitti fyrir þegar
stjómmál vom annars vegar.
Ég fór að hugsa um ríkisstjóm-
ina. Þeir höfðu ekki farið að ráðum
mínum um hijómleikaferð sem ég
minntist á í síðasta pistli mínum,
enda þarf meira en venjulega leik-
menn til að leysa úr þvílíkum vanda
sem stjómin er alltaf í. Sérstaklega
eftir að þeir leystu verðbólguvand-
ann á fyrra stjómartímabili þessar-
ar „uppskveruðu" stjómar. Enginn
virðist mega vinna eins og hann
vill. Ef menn gera það em þeir
sektaðir fyrir að fara fram úr afla-
kvóta sínum eða fullvirðisrétturinn
ekki virtur. Það er kaldhæðnislegt
að sjórinn er að tæmast af fiski
meðan landbúnaðarafurðir verða að
fjöllum sem enginn virðist hafa
visku til að nýta. Það er engin furða
þó að menn vilji koma upp físki-
ræktarfyrirtækjum. En þá koma
líka vandamál, sjúkdómar og of-
framboð á fískiseiðum.
Samt hafa allir það gott á landinu
okkar sem heilsuna hafa. Vinnan
svo mikil að nú þarf að fara að
flytja inn fólk til að hjálpa til við
atvinnubótavinnuna. Já, ríkisstjóm-
in getur sungið: „Allir em að gera
það gott nema við.“ En eins og ég
sagði áður, það er ekki nóg að vera
alltaf að finna að og gera ekki til-
raun til að benda á úrbætur.
Hvemig væri ef Þorsteinn og
strákamir hans kæmu hingað norð-
ur í einn ærlegan beijatúr og fæm
í kartöflugarðinn góða í leiðinni.
Síðan gætu þeir sett upp sölutjald
framan við Stjómarráðið þegar
heim kæmi og selt íbúum höfuð-
borgarsvæðisins afurðimar.
— Manni
Yíkverji skrifar
að fer varla á milli mála að
haustið er komið eftir einstak-
lega gjöfult og gott sumar. Stund-
um em ártíðaskiptin ekkert alltof
glögg og verða iðulega ekki greind
nema með hjálp almanaksins. Að
þessu sinni em skilin hins vegar
ótvíræð og lægðalestin vestan frá
Nýfundnalandi er nú aftur komin á
sína gömlu þjóðbraut með tilheyr-
andi umhleypingum eftir að hafa
haldið sig meira og minna miklu
sunnar í Atlantshafínu í allt sumar.
Um leið og skammdegið byijar
að hellast yfír, leggst náttúmna í
dvala, laufín falla af tijánum og
grösin sölna. En í sama mund
kviknar líf á öðmm sviðum. Skól-
amir fyllast á ungviði og ungu
fólki. Leikhúsin opna gáttir sínar
eftir sumardvalann og verður ekki
annað séð að ýmislegt bitastætt
verði að finna á ijölum beggja leik-
húsa borgarinnar í vetur. Og nýr
og aukinn kraftur hleypur í mynd-
listar- og tónlistarlífið enda þótt
segja megi að vertíðin í þessum
greinum standi orðið allt árið um
kring. Skammdegisleiði ætti því að
vera með öllu óþarfur í þeirri flöl-
breytni sem íslenskt þjóðlíf býður
upp á nú orðið.
XXX
að er ótrúlegt til þess að hugsa
að erlendum ferðamönnum
sem til landsins koma, skuli hafa
§ölgað um 15% á fyrstu sjö mánuð-
um ársins miðað við sama tímabil
í fyrra. Það er einnig ótrúlegt að á
hveijum degi yfír hásumarið skuli
um 900 erlendir ferðamenn koma
til landsins á degi hveijum að með-
altali.
Aukning á ferðum erlendra
ferðamanna til landsins hefur
síðustu ár verið talsvert meiri en
allar áætlanir gerðu ráð fyrir. Þessi
aukning hefur einnig valdið því að
fjörkippur hefur hlaupið í hótel-
byggingar á höfuðborgarsvæðinu
og víðar en í Reykjavík einni er nú
talið að séu um 1000 gistirými og
að þau verði orðin nokkuð á annað
þúsund á næsta ári.
Nú er svo komið að jafnvel yfír
hásumar geta hótel ekki gengið að
því vísu að herbergin fyllist sjálf-
krafa af gestum heldur þurfa þau
að stunda sölumennsku og sam-
keppni í verði og þjónustu til að
ná viðskiptavinum til sín. Því er nú
farið að bera á ákveðinni sérhæf-
ingu hjá einstökum hótelum, þar
sem sum leggja sérstaka áherslu á
ráðstefnugesti með því að bjóða sem
mesta þjónustu á því sviði. Á þann
hátt er reynt að lengja ferðamann-
atímabilið og einnig að ná til gesta
sem eru ekki eins fastheldnir á
aurana í buddum sínum og hinn
hefðbundi sumarferðalangur.
XXX
róun í matvælatækni fleygir
hratt fram og þarf íslenskur
matvælaiðnaður, ekki sist fískiðn-
aður okkar að fylgjast vel með
þróuninni á þeim sviðum. Víða eru
Islendingar þó í fremstu röð. Á ráð-
stefnu hér á landi sem haldinn er
í tilefni af framlagi Kellogg-stofn-
unarinnar til matvælarannsókna á
íslandi skýrði t.d. dr. Bjöm Sigur-
bjömsson frá notkun geilsatækni
við geymslu matvæla og kom þar
m.a. fram að með þessari tækni
megi geyma ferskan físk ( allt að
þijár vikur. Það þýddi að allir fisk-
markaðir heims gæta opnast
íslensku hráefni, svo að ekki er að
undra þótt íslenski fískiðnaðurinn
fylgist með þessum rannsóknum af
áhuga, eins og fram kemur í frétt
í Morgunblaðinu.
í annarri frétt í blaðinu er síðan
vitnað í frásögn í Newsweek um
að sænskt fyrirtæki, FTC, hafí byij-
að framleiðslu á vélbúnaði, sem
geti gert að físki á innan við einni
mínútu og jafnvel reykt hann á einni
nóttu. Við þessa frétt í Newsweek
má síðan bæta því við til gaman
og fróðleiks að þessi nýi búnaður
verður kynntur í fyrsta sinn á al-
þjóðlegum vettvangi einmitt hér á
Islandi, þ.e.a.s. á alþjóðlegu sjvarút-
vegssýningunni sem haldin verður
hér upp úr miðjum þessum mán-
uði. Þótt landið sé talsvert úr
alfaraleið í hinum alþjóðlega tækni-
heimi, þá er ánægjulegt til þess að
vita að við skulum þannig vera
mitt í hringiðunni á því tæknisviði
sem skiptir okkur hvað mestu máli.