Morgunblaðið - 20.12.1987, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. DESEMBER 1987
Konumarfájafiivd að
sofa óáreittar í rúminu
AF TÖLVUMÁLUM OG FRAMÞRÓUN
Nú er af sú tíð að menn þurfi
að hjakka á eldgömlum ritvéla-
hlunkum tii þess að koma
andlegum afurðum sínum á
prent. Skrifa leiðréttingar út á
spássíur og strika i handritið
þvers og kruss og loks hreinrita
allt upp á nýtt þegar krabbið var
orðið óskiljanlegt. Nú sitja menn
með hýrri há heima hjá sér við
gljáfagra tölvu, stinga diskettu í
drifið og taka að skrifa. Vilji
þeir víxla orðum eða setningum
eða jafnvel heilu köflunum, þá
er það ekkert mál. Heldur ekki
að leiðrétta, bæta inn í eða taka
út orð eða kafla. Allt verkið líður
áfram likast ljúfum draumi sem
ekki er rofinn nema hjá þeim
vesalingum sem þjást af þreytu-
verkjum i öxlunum þegar setið
hefur við svo klukkustundum
skiptir. Sem betur fer eru það
margir sem svellur slikur eld-
móður i æðum að þeir eru ekki
háðir þannig löguðum likamleg-
nm annmörkum.
Þegar þetta er haft í huga skyldi
engan undra þó margir menn séu
hændir að tölvunni sinni. Sitji við
hana dagana langa og noti svo
frítímann sinn til að létta sér upp
við töivuleiki. Það er jafnvel til í
dæminu að eiginkonan fái að sofa
óáreitt í rúminu meðan mennirnir
hafa af fyrri sér við að horfa á
„djörf" tölvuforrit. Tölvubyltingin
lætur ekki að sér hæða.
Hér áður fyrr söfnuðu litlar
stúlkur servíettum og geymdu í
kössum undir rúminu sínu. Litlir
drengir söfnuðu hasarblöðum þar
sem Roy Rogers gegndi mikilvægu
hlutverki. Þegar farið var á manna-
mót voru gersemamar dregnar upp
og svo skiptist fólk á eigulegum
gripum af slíku tagi. Nú er þessi
siður að mestu aflagður hvað börn-
in snertir en fullorðnir menn hafa
tekið upp merkið þar sem bömin
skildu við það og halda því nú
ótrauðir á lofti. Út um allan bæ em
menn að skiptast á forritum. Hver
sem vettlingi getur valdið reynir
nú að eignast sem mikilfenglegast
forritasafn. Það gefur auga leið að
slíkt er dýrt ef allt er keypt út úr
búð. En menn hafa alla tíma verið
séðir að bjarga sér, verða sér úti
um það sem hugurinn gimist á sem
ódýrastan hátt. Svo önnum kafnir
em sumir menn í dag við að afrita
forrit að þeir hafa vart tfma til að
njóta þeirrar dægrastyttingar sem
forritin bjóða uppá. Það er ekki
aðeins afritunin sem tekur tíma
heldur þarf að komast í samband
við þá aðra sem stunda þessa iðju
líka, svo hægt sé að skipta á einni
ræningjaútgáfunni fyrir aðra. Afrit-
uð forrit ganga á þennan hátt á
milli manna og reynir hver að miðla
öðmm uppá sama. Þannig hafa
margir komist yfir heilmikil forrita-
söfn sem verða stöðugt viðameiri
án þess að þ_að kosti eigenduma
neitt stórfé. Útsjónarsemi og vilji
er allt sem þarf.
Eitt er það í tölvumálunum sem
veldur mönnum ama og leiðindum.
Þróunin í þessum efnum er mjög
ör og því erfitt að fylgjast þar
með. Tölvumar verða stöðugt minni
og minni. í árdaga tölvualdar lék
tölva eitt af aðalhlutverkunum í
kvikmynd, ásamt Katherine Hep-
bum og Spencer Tracy. Tölvan sú
var svo stór að hún fyllti griðar-
stórt herbergi. Menn skemmtu sér
við að mata hana á upplýsingum
um Hepbum og Tracy og svo fór
að hún spáði því að þeim skötuhjú-
um myndi búnast vel saman.
Myndin endaði auðvitað á því að
þau tóku saman og urðu fjarskalega
hamingjusöm. Enn em menn að
skemmta sér við að para fólk eftir
tölvuspá og slík sambönd reynast
víst ekki ver en þau sem grundvöl-
luð em á gamaldags ást. Nú em
tölvumar sem notaðar em í þessu
skyni svo margfalt minni en sú
gamla, sem notuð var í kvikmynd-
inni, að líkja má við gerbyltingu.
Minnstu tölvur í dag em álíka og
venjulegt umslag að stærð. Þessi
öra þróun í tölvumálunum veldur
því að menn eiga erfitt með að fylgj-
ast með. Verða að bíta í það súra
epli að vera alltaf að minnsta kosti
skrefi á eftir, sama hvað þeir sperra
sig. Kosturinn við þetta er hins
vegar sá að það er alltaf eitthvað
nýtt að gerast í þessum málum sem
heldur áhuganum vakandi. Með blik
í augum geta menn skoðað blöð og
horft í búðarglugga, alltaf er eitt-
hvað nýtt sem sækjast má eftir.
Tölvumar geta alltaf meira og
meira.
Einu- sinni var því spáð að tölv-
umar myndu fækka starfsmönnum.
Sú virðist ekki hafa orðið raunin í
mörgum fyrirtækjum, jafnvel þvert
á móti. Stundum er ráðinn sérstak-
ur mannskapur til þess að sinna
tölvumálunum, til viðbótar því fólki
sem fyrir er. Með aukinni fullkomn-
um koma auknar kröfur. Kröfur
sem gerðar eru í þessum efnum í
dag em slíkar að mönnum hefði
ekki dreymt um slíkt fyrir nokkmm
ámm.
Endalaust pappírsflóð, með ítar-
legum upplýsingum um næstum
allt sem hægt er að kanna eða
mæla, flæðir nú yfir fólk. Menn
rogast heim með hestburð af skýrsl-
um til að glugga í þegar tími gefst
til frá tölvuforritunum. Á skýrslun-
um lesa þeir niðurstöður nýjustu
rannsókna. Um það hvemig æ fleiri
ijölskyldur leysast upp af því fólk
hefur of lítinn tíma til að vera sam-
an. Um fírringu unglinganna, sem
alltof sjaldan hitta foreldra sína.
Þeir lesa upplýsingar um rannsókn-
ir í manneldismálum, hvað óhollt
sé að borða mikið en hreyfa sig
ekki að sama skapi, til þess að
brenna heitaeiningunum. Þeir lesa
um nauðsyn heilsuræktar fyrir líka-
mann, svo hann stirðni ekki og
gamlist fyrir aldur fram. Rauðeygir
sitja þeir með annað augað á tölvu-
skerminum en hitt á skýrslunum
þar til þeim loks sígur í bijóst und-
ir miðnætti. En þó hreyfingin og
mataræðið sé kannski ekki eins og
best verður á kosið þá gerir það
ekkert til, því skýrslur sýna að fólk
verður sífellt langlífara. Svo er
framförum læknavísindanna fyrir
að þakka, en þær byggjast einmitt
töluvert á aðstoð tölvanna við
flókna útreikninga og tilraunir.
Framþróunin hendist áfram á
slíkum ógnarhraða að menn verða
að hafa sig alla við eigi þeir að
geta haldið í horfinu hvað snertir
tölvuforritin. En hvað gerir það til,
atorkusamir menn vinna yfirvinnu
á tölvumar sínar svo þeir geti jafn-
an keypt það nýjasta á tölvumark-
aðinum hveiju sinni. Þeir vita sem
er að ef þeir hellast úr lestinni þá
er hún horfin út í buskann á einu
andartaki og ekki um annað að
gera en ferðast sina leið á tveimur
jafnfljótum, eins skemmtilegt og
það þykir nú í hinu tæknivædda
þjóðfélagi nútímans.
TEXTI:
GUÐRÚN GUÐLAUGSDÓTTIR