Morgunblaðið - 17.01.1988, Blaðsíða 36

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 17. JANÚAR 1988
36
t
Eiginmaöur minn, faöir okkar, bróöir, tengdafaöir og afi,
BJÖRN STEFÁNSSON
frá Akurseli, Öxarfirði,
lést í sjúkrahúsi Húsavikur að morgni 14. janúar.
Jaröarför hins látna fer fram frá Skinnastöðum, Öxarfirði, laugar-
daginn 23. janúar kl. 14.00.
Gunnhildur H. Bjarnadóttir,
Arnþrúöur G. Björnsdóttir,
Stefania Björnsdóttir, Skarphéðinn Jósefsson,
Gunnlaugur Stefánsson, Sigþrúður R. Stefánsdóttir,
Hulda J. Vilhjálmsdóttlr, Kristinn Jónasson
og barnabörn.
t
KJARTAN ÓLAFSSON
frá Skálakoti,
Eyjafjöllum,
lést í Landspítalanum föstudaginn 15. janúar.
Systkini hins látna.
t
Útför
HELGA GUÐNASONAR
frá Karlsskála,
fyrrverandi póstafgreiðslumanns á Þórshöfn,
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 18. janúar kl. 13.30.
Hulda Ingimars, Jón Aðalbjörnsson,
Árni Helgason, Þórunn Þorsteinsdóttir,
Guðný Helgadóttir, Geirharður Þorsteinsson,
Oddný Helgadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaöúr minn, sonur, faöir, tengdafaðir og afi,
ÞÓRHALLUR ÞORSTEINSSON,
Bollagötu 10,
Reykjavík,
verður jarösunginn frá Fossvogskirkju þriöjudaginn 19. janúar
kl. 13.30.
Hulda Gunnlaugsdóttir,
Sigurjóna Jakobsdóttir,
GunniaugurÖrn Þórhallsson,
Sigurjóna Þórhallsdóttir, Karl Ottesen,
Þóra Þórhallsdóttir, Halldór Konráðsson,
Þorsteinn Þórhallsson, Sigrún Eiríksdóttir
og barnabörn.
Legsteinar
Framleiðum allar stærðir og gerðir af legsteinum.
Veitum fúslega upplýsingar og ráðgjöf
um gerð og val legsteina.
S.HELGASONHF
STEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 SiMl 76677
Ragnar H. Ragnar
Isafirði -
Kennari minn og vinur, Ragnar
H. Ragnar, er látinn. Þó að hann
hafi verið nær níræðu er hann lést,
þá varð hann aldrei gamall, því
reisnin, glæsileikinn, eldhugurinn
og krafturinn voru slík að manni
fínnst það bara eiga við ungt fólk.
Byrjunin á kynnum okkar var
ansi stormasöm, þar sem Ragnar
átti á fyrstu árum mínum sem hans
nemandi við harða andstæðinga að
etja, en það voru þau leti og áhuga-
leysi, sem voru tryggir fylgifiskar
mínir á þessum árum. Það lá við
að við legðum báðir árar í bát er
ég varð bílskúrspoppari og ungl-
ingavandamál og ákvað að hætta í
píanónáminu. Það á ég Ragnari að
þakka að hann gafst ekki alveg
upp, heldur kallaði mig á sinn fund
tveim vikum síðar og tókst með
sínum mikla sannfæringarkrafti að
fá mig til að halda áfram. Þtta
varð vendipunktur í lífí mínu og
markaði farveginn fyrir framtíðina.
Ragnar var fómfús kennari og
við „eldri nemendumir“ munum
sjálfsagt allir eftir því, að þegar við
höfðum æft vel, þá urðu þessir 45
mínútna píanótímar í litla herberg-
inu í Tangagötunni að tveim til
þrem klukkustundum. Því þó að
komið væri fram á kvöld og Ragnar
hefði kennt allan daginn, þá var
aldrei litið á klukkuna, heldur fékk
nemandinn það sem hann þurfti.
Sigga mátti oft bíða með kaldan
kvöldmatinn og þurfti stundum að
hringja til að stoppa Ragnar af
þegar þótti keyra úr hófi. Slíkur
var áhuginn á að gera eins vel og
hægt væri fyrir nemandann. Það
var alltaf mikil sælutilfínning eftir
þessa löngu tíma og hugurinn hlað-
inn orku til að æfa fyrir næsta tíma.
Samæfingamar eru líka sérstak-
lega minnisstæðar og hef ég ekki
orðið var við slíkt fyrirbæri í öðmm
tónlistarskólum, a.m.k. ekki í þeirri
mynd sem var hjá Ragnari. Þama
hittumst við nemendur og kennarar
á hveijum sunnudegi heima hjá
þeim Siggu og Ragnari og tók hann
á móti okkur í forstofunni og tók
af okkur „kápuna", en svo nefndi
hann alltaf yfirhafnir. Samæfíng-
Kveðja
amar byijuðu alltaf á því að Ragnar
hélt smá ræðu og var þar oft innifa-
lið hól (eða skammir) um hve
margir hefðu mætt og hve við vær-
um „prúðbúin", því það þótti honum
alltaf vænt um ef við vomm snyrti-
lega klædd og þá sérstaklega
stúlkumar því hann bar alltaf mikla
virðingu fyrir konum. Ragnar
kynnti hvem nemanda og hvað
hann ætlaði að „léika“ (hjá Ragn-
ari spilaði fólk ekki á píanó, það lék
á píanó). Á meðan við spiluðum,
þá sat hann við borð við hliðina á
flyglinum og skrifaði í bók hvemig
við lékum í það skiptið. Þessi bók
var mjög leyndardómsfull í okkar
augum, því við vissum ekki hvað í
henni stóð. (Það kæmi ekki á óvart
að þar kæmi fram hvemig við
hneigðum okkur, því framkoma
þótti honum mjög mikilvæg.) Þegar
allir sem áttu að spila vom búnir,
þá endaði samæfingin á að Ragnar
stóð upp og talaði um ýmis mál,
t.d. man ég að hann talaði oft um
mengunarmál og dró ekki upp
bjarta mynd af þeirri þróun. Manni
fannst það þá jaðra við svartsýni,
en nú nær 15 ámm síðar gerir
maður sér grein fyrir að þetta var
raunsæi. Þó var oftar að hann tal-
aði um allt það „dásamlega í tónlist-
inni“ og að við þekktum muninn á
alvarlegri tónlist og dansmúsík.
Hann þreyttist seint á að tyggja
ofaní okkur: „Að læra allt sem við
ættum að fullæfa, nákvæmlega rétt
með fullkominni fingrasetningu frá
upphafí, að kunna að einbeita hug-
anum þannig að hver einasta
mínúta nýtist, að leika aldrei einn
einasta tón á píanóið í meiningar-
leysi, heldur af fullri alvöm og að
síðustu nauðsyn þess að kynna sér
verk meistaranna með því að lesa
af blaði.“ Ég held að allir tónlistar-
menn séu sammála því að þessi
„gamla tugga" hans Ragnars sé
eitt af mikilvægustu gmndvallarat-
riðum góðs hljóðfæraleiks. Eftir
samæfíngar, er hann hafði hjálpað
manni í „kápuna", þá kvaddi hann
ávallt að hermannasið, þannig að
glumdi í gljáfægðum skónum er
hann skellti saman hælunum um
t
Innilegar þakkir færum viö öllum þeim, sem auösýndu okkur sam-
úð og vinarhug við andlát og útför
GÍSLA V. SIGURÐSSONAR
fyrrv. póstfulltrúa,
Fálkagötu 13.
Börn og tengdabörn.
leið og hann bar hönd að enni. Það
var ekki laust við að maður fyndi
til sín að vera kvaddur á þennan
hátt.
Ragnar gerði margt til að halda
sér í líkamlegu formi og gekk alla
tíð mikið. Ef maður sá eitthvað
hvítt á hreyfíngu uppi í hlíð á sumr-
in, 'sem hvorki var fjórfætt né loðið,
gat maður verið nokkuð viss um
að þar væri Ragnar á ferð í ljósu
sportfötunum sínum á heilsubótar-
göngu, því þó að hann væri alltaf
glerfínn í jakkafötum með bindi við
kennslu og á samæfíngum, þá var
hann eins og unglingur á sumrin,
grannur og spengilegur, klæddur
eins og út úr tískublaði. Þó Ragnar
væri líkamlega hress, þá var hann
ekki síður andlega hress og ungur
í anda. Þess vegna held ég að hann
hafí náð svona vel til nemenda
sinna, að hann átti svo auðvelt með
að koma niður á okkar plan og kom
fram við okkur eins og jafningja.
Ég man að okkur nemendunum
þótti það mjög skrýtið þegar við
fréttum að Ragnar hafði farið á
gamalmennasamsæti, því okkur
fannst að það ætti bara að vera
fyrir gamalt fólk. (Ragnar var þá
um áttrætt og með elstu mönnum
á samsætinu!)
Það veganesti sem Ragnar gaf
okkur nemendum sínum til að hafa
að leiðarljósi í tónlistinni, má segja
að lýsi því hvemig hann sjálfur var
og vann: Nákvæmni og einbeiting
í því sem hann tók sér fyrir hend-
ur, sannfæringin að baki því sem
hann sagði og gerði og svo víðsýni
hans, en hann var víðlesinn og átti
urmul af góðum bókum.
Það er oft sagt að þeir sem guð-
imir elska deyi ungir og ég tel það
til marks um hve guðunum þótti
vænt um Ragnar Hjálmarsson, að
þeir leyfðu honum að lifa og deyja
ungum.
Amsterdam í janúar 1988.
Vilberg Viggósson.
*/ ALGJÖR RÝMING — 50-80% AFSLÁTTUR
- ÚTSALA ALD ARINNAR
Við spyrnum fótum við háu verðlagi og bjóðum þreyttum og köldum fótum að klæðast skófatnaði frá okkur.
1958-1988
hað er þess virði að koma á Vitastíginn.
J OLL BORIV FÁ BLÖÐRUR.
ÍL SKÓGUUGGINN v/Laugaveg
Kuldaskór í úrvali, - verð frá 800,- kr.
Spariskór í úrvali - verð frá 500,- kr.
Dömuskór í úrvali - verð frá 900,- kr.
50 - 80% afsl.
Skautará 1.500,-kr.
Stærðir 26-35.
Svartir og hvítir.
Við seljum út allan leðurfatnað
Leðurfatnað dömu og herra
Leðurhanska dömu og herra
Leðurtöskur og belti
50% afsl.