Morgunblaðið - 24.01.1988, Blaðsíða 22

22 B
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. JANÚAR 1988
-t-
IASTRALIU ÞYKIR FINT
AÐ REKJA ÆTTIR SÍNAR
TILSAKAMANNA
Rætt við Svövu Birgisdóttur sem búið hefur í Sydney í Ástralíu undanfarin ár.
Um þessar mundir er haldid
hátíðlegt í Ástralíu að tvö
hundruð ár eru liðin síðan inn-
flytjendur settust að í landinu.
Ástralía er hluti af breska sam-
veldinu og var í upphafi þessa
tima notað sem sakamannaný-
lenda. Allt fram að lokum seinni
heimstyrjaldar voru innflytjend-
ur til Astraliu all flestir frá
Bretlandi. Margir komu frá
Englandi en einnig komu marg-
ir frá írlandi og Skotlandi,
fæstir komu frá Welsh. Litaðir
innflytjendur voru lengi vel í
miklum minnihluta. Þetta hefur
þó breyst á seinni árum.
Svava Birgisdóttir heitir ung
íslensk kona sem hefur undanfarin
ár búið í Sydney í Ástralíu ásamt
eiginmanni sínum Sigurði Ásgeirs-
syni. Dóttir þeirra, Karen, sem er
fímm ára gömul, fæddist í Sydney.
Fjölskyldan var í heimsókn á ís-
landi um jólin og fyrir skömmu
ræddi blaðamáður við Svövu á
heimili foreldra hennar í Garðabæ
og spurði hana fyrst um tildrög
þess að þau hjón fluttu til Ástr-
alíu. „Við fluttum út í janúar árið
1981, þá nýlega gift. Tengdafor-
eldrar mínir höfðu þá búið í Sydney
um tíma og maðurinn minn háfði
verið þar við nám. Við ákváðum
að flytja út til þeirra og sjá hvem-
ig okkur líkaði. Ég ætlaði í upphafí
alls ekki að vera lengur en fímm
ár en það hefur teygst þetta úr
tímanum.
Okkur gekk vel að fá húsnæði
í Sydney, þar sem við höfum búið
þennan tíma. Þar búa um þijár
milljónir manns en í Ástralíu allri
eru um sextán milljónir íbúa, sem
er ekki mikiU §öldi í svo stóm
landi. Lengi vel var mikill meiri-
hluti hvítir menn en á síðustu árum
hefur verið opnað fyrir innflutning
manna frá Asíu og síðan hefur
streymt inn fólk þaðan. Þetta fólk
kemur úr mikill fátækt og hefur
það miklu betra í Ástralíu en í
heimalandinu, jafnvel þó það vinni
við lægst launuðu störfin. Nú þyk-
ir yfírvöldum orðið nóg um og
alltaf er verið að herða innflytj-
endareglumar. Nú er farið að
kanna betur en gert var feril um-
sækjenda og reynt að fá inn í
landið fólk sem búið er að mennta
sig annars staðar.
Okkur hjónunum gekk báðum
vel að fá vinnu í Sydney. Maðurinn
minn er sölustjóri hjá fyrirtæki sem
selur ferðatryggingar en ég hafði
lært hjúkrun héma heima og átti
í engum vandræðum með að fá
starf. Það er skortur á hjúkmna-
rfræðingum þama úti eins og hér.
Vegna þess vora nýlega fengnir
fímm hundmð breskir hjúkmna-
rfræðingar til starfa í fylkinu þar
sem ég bý. Hjúkrunarfræðingar
hafa má segja miðlungs laun þama
úti.
Svava Birgisdóttir
og-dóttir hennar
Karen Sigurðar-
dóttir
heima með böm sín þar til þau
fara í skóla fímm ára gömul.
Mér fínnst loftslag í Sydney yfír-
leitt þægilegt. Borgin er við sjó,
stendur við stóran fjörð og þar er
jrfirleitt svöl gola. Á sumrin koma
kannski tíu dagar sem em óþægi-
lega heitir en venjulega er hitinri
ekki yfír 32 gráður. A vetuma er
hitinn eins og gerist á góðum sum-
mm hér. Þá fínnst þeim innfæddu
kalt og ganga með stóra trefla en
okkur fínnst þetta bara þægilegt.
Manni verður í mesta lagi hrollk-
alt á kvöldin. Af þessu hlýja
veðurfari leiðir að fólk er mikið
úti við. Ef fólk býður til sín gestum
þá sitja menn í garðinum og grilla
og þess háttar. Gestum er sjaldan
boðið inn í hús enda leggja menn
þama lítið í hýbýli sín. Þeir sem
hafa komið til okkar hafa verið
steinhissa á öllum myndunum sem
við drösluðum með okkur út og
höfum hengt á veggina. Þetta gera
menn yfirleitt ekki. Þeir kaupa t.d.
stóla til að. sitja á en ekki eftir
útlitinu o.s.frv. Þeim fínnst hins
vegar æðislegt að eiga bát. Það
er draumur margra þaraa. Það er
óskaplega mikið bátaiíf, fólk eyðir
heilu helgunum á bátum sínum og
tekur gjaman með sér gesti. Það
líka fallegt að sigla þama. Yfírleitt
er mjög fallegt í Ástralíu. Ég hef
að vísu aðeins ferðast um fylkið
sem við búum í en maðurinn minn
hefur ferðast mikið vegna atvinnu
Stefnan er að fólk eigi
húsnæði
Það er dýrt að leigja húsnæði í
Sydney. Þar er stefnan sú að eign-
ast húsnæði, rétt eins og gerist
hér. Við höfum leigt til þessa en
emm nú að hugsa um að kaupa
okkur íbúð. Það er auðvelt að fá
lán þama og útborgun ekki mikii
í húsnæði, síðan em greiddar mán-
aðarlegar afborganir. Ég er
stundum spurð hvemig þjóðfélagið
sé þama ytra. Mér fínnst best að
lýsa því þannig að ef menn%tækju
breskt og amerískt þjóðfélag og
hristu það saman þá yrði útkoman
eitthvað í líkingu við það sem ge-
rist í Ástralíu. Vestræn ríki em
líklega að ýmsu leyti mjög svipuð.
Mér fínnst þó miklu meiri streita
hér heima en ég verð vör við úti.
Hér em allir í svo miklum önnum,
ekki síst konur með lítil böm. Úti
vinna konur með lítil böm miklu
síður úti. Þar er líka miklu erfíð-
ara að fá hlutavinnu en hér. Þar
er gert ráð fyrir að konur séu
sinnar, hann _ hefur komið í sex
fylki af sjö í Ástralíu og alls stað-
ar fundist mjög fallegt.
Okkur hefur gengið vel að að-
lagast fólki í Sydney. Við höfum
eignast marga vini, mest fólk sem
við höfum unnið með. Fólk er yfír-
leitt elskulegt þama og hjálplegt.
Maður þarf svolítið að ýta á eftir
því að eignast vini. Menn segja
kannski: „Við hittumst ein-
hvemtíma," en ef þú gerir ekki
neitt í málunum þá verður lítið úr
endurfundunum. Ef maður tekur
hins vegar í sig kjark, hringir og
segir: „Heyrðu, þú varst búin að
segja að við skyldum hittast, hvað
segirðu um laugardaginn," þá er
sagt „Jú, endilega." Maður þarf
að vera svolítið opinn og frakkur
í þessum efnum. Það eitthvað um
íslendinga í Sydney en við um-
göngumst enga landa nema
tengdaforeldra mína og mág, okk-
ar vinir em flestir Ástralir eða
aðfluttir Evrópubúar.
Börnin fara með á
veitingastaði
Fólk skemmtir sér þama mikið,
fínnst gaman að fá sér í glas og
fer mikið með bömin með sér á
veitingahús. Oft hittist fólk
snemma morguns í einhveijum al-
menningsgarði, fullorðna fólkið
griilar og drekkur bjór en bömin
leika sér. Svo fara menn heim um
klukkan fjögur og allir hafa
skemmt sér, fullorðnir og böm.
Menn fara líka mikið með böm sín
með sér á veitingastaði á kvöldin.
Á mörgum stöðum stendur að böm
séu velkomin. Það er líka mikið
kráarlíf þama og einnig þar em
bömin með í ferð. Ástralir bmgga
mikið af léttum vínum, menn
drekka mest létt vín og bjór.
Áfengisvandamál em þama tals-
verð en það em miklu minni
umræður um slíkt í blöðum og fjöl-
miðlum en gerist hér. Það er einnig
taisvert um fíkniefnavandamál.
Þetta er allt saman ósköp svipað
og gerist t.d. í Bretlandi enda
sækja þeir mikið af sinni menningu
þangað.
Ekki eins og ein þjóð
Yfírleitt er það þannig að fólk
sem flutt hefur til Ástralíu reynir
að halda við menningu síns gamla
heimalands. Ítalir sem flutt hafa
til Ástralíu hafa myndað með sér
félög og halda ítölsk böll og svo
frv. Mér finnst þetta ekki vera eins
og ein þjóð heldur fullt af þjóða-
brotum, en ég er ekki viss um að
Ástralir myndu viðurkenna það.
Það er mikið reynt til þess að halda
á lofti því sem sameiginlegt er.
Mönnum finnst mjög fínt að rekja
ættir sínar til sakamanna sem
fluttir vom til Ástralíu fyrir tvö
hundmð ámm, dæmdir sekir um
t.d. brauðstuld eða þess háttar, það
er aftur öllu verra með morðingj-
ana, þeir em ekki eins vinsælir
ættfeður. Þetta er svo ung þjóð
og öll í mótun ennþá. Það er skrítið
að fylgjast með hvemig þeir reyna