Morgunblaðið - 19.03.1988, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 19. MARZ 1988
49
skamms fengi ég eina með
smjörklípu ofan á, sem bráðnaði við
volgruna. Ég man, þegar hún var
að taka til kaffí og meðlæti handa
piltunum, þegar þeir voru að vinna
við mó inni í mýri eða rista torf úti
í mýri. Ég man, hvernig flöskurnar
með heitu kaffínu runnu niður í
ullarsokkana, sem stundum voru
hnýttir saman og brugðið á bakið
á Gamla-Rauð og lítill drengur sett-
ur ofan á til þess að færa piltunum,
jafnvel suður í Grásteinsflóa; það
var ekki svo lítið ferðalag. Allt var
þetta gert með sömu alúðinni og
elskuseminni. Þetta voru ljúfir
tímar, og árin hafa liðið undra-
hratt, en við Þórunn höfum alltaf
vitað hvort af öðru og hvort um
annars hagi og hist annað veifið,
stundum á margra ára bili, ýmist
hér syðra eða fyrir austan, þar sem
hún hefur opnað mér og mínum dyr
sínar af sömu ástúðinni og hún
sýndi mér ungum.
Þórunn var fríð kona og tíguleg,
beinvaxin, bar höfuðið hátt og var
björt í reisn sinni. Andlitið stafaði
mildi og góðvild, og það var stutt
í bros og grunnt á hlátri. Hún var
orðvör og lastvör. Ég veit hún vék
mörgum góðu um dagana, engum
illu. Hún hafði einu sinni á orði á
góðri stund, að sig hefði langað til
að verða ljósmóðir. „Mikið lifandi
ósköp langaði mig til að verða ljós-
móðir," sagði hún og brosti eins og
eilítið afsakandi. Sá starfi hefði þó
látið henni vel. En henni auðnaðist
það, sem flestu er mikilvægara, að
vera góð kona, sem hver og einn
varð ögn betri af að vera samvistum
við._
Ég sá hana síðast á liðnu sumri,
er ég skrapp austur með Þorsteini
syni hennar og naut gestrisni barna
hennar og tengdafólks. Enn var
höfuðburðurinn reistur og brosið
milt, en gangurinn hvarflandi,
minnið orðið reikult, nöfn horfin
úr huga, en augun námu svip ör-
skamma stund og þá braust nafn
fram á varimar eins;x>g í undrun,
og síðan dró fyrir aftur.
Langri og stundum strangri veg-
ferð er lokið. Þórunn er horfin á
braut, sem við förum öll um síðir,
og henni skulu fýlgja hjartans
kveðpur og einlægar þakkir.
Bömum hennar, öðmm skyld-
mennum og tengdafólki votta ég
dýpstu samúð.
Grímur M. Helgason
fer með sigur af hólmi að lokum.
Öðm hveiju var hún í sjúkrahúsum
en meira heima. Ég hélt áfram að
koma að Þverá, er ég var á ferð
fyrir norðan, og kæmi Ármann
hingað suður, hittumst við jafnan
og fómm þá stundum að hitta sam-
eiginlega vini og kunningja. Hann
var nú ekki lengur bóndi á Þverá
en átti þar heimili hjá syni og
tengdadóttur. En svo kom að því
að þau fluttust vestur sem áður
segir, og tók þá Ólafur við búinu á
Þverá, en það varð stuttur búskap-
ur. Þá var svo komið, að Ármann
varð að leigja jörðina. Vildi svo vel
til, að bróðursonur hans, Þorsteinn
Rútsson, óskaði eftir jarðnæði í
Öxnadal. Varð að ráði, að Ármann
leigði honum jörðina með því skil-
yrði að hann (Ármann) fengi að
eiga þar heimili fyrst um sinn. Að
því var gengið. Stundum var Ár-
mann vestur á Patreksfírði hjá
Hermanni og Ásdísi. Ekki efast ég
um að þar hafí hann átt góðu að
mæta, en sá var galli á, að hjónin
unnu bæði utan heimilis, svo að
Ármann hlaut oft að vera einn, og
umhverfið var ólíkt Öxnadal.
Svo fór að lokum, að Ármann
seldi Þorsteini, frænda sínum,
Þverá en fór þá til dvalar á Elliheim-
ilið Skjaldarvík. Þangað heimsótti
ég hann nokkrum sinnum og gladd-
ist við að mæta hlýju vinarbrosi
hans. Þar lauk hann ævi sinni seint
í ágúst á sl. sumri.
Utför hans var gerð frá Bakka-
kirkju 28. ágúst.
Ég vil enda þessi fátæklegu orð
mín með því að taka mér í munn
það sem haft er eftir Jóni Ögmund-
arsyni, hinum fyrsta Hólabiskupi:
„Þá kemur mér hann jafnan í hug,
er ég heyri góðs manns getið.“
Eiríkur Stefánsson
Inga Bergrós Bjarna-
dóttir — Minning
Vegna mistaka við birtingu þess-
ara minningargreina í blaðinu í gær
eru þær birtar aftur og biður Morg-
unblaðið hlutaðeigendur afsökunar.
Fædd 19. maí 1924
Dáin 8. mars 1988
Þegar fregnin barst um lát Ingu
B. Bjarnadóttur, Hringbraut 79,
Keflavík, kom margt upp í hugann.
Hún var búin að heyja langa bar-
áttu við erfíðan sjúkdóm, en að lok-
um lét hún í minni pokann. Við
huggum okkur þó við það að nú
er Inga heil á ný.
Inga var ákaflega sérstök kona
og kom hennar sterki persónuleiki
skýrt fram er hún var sem veikust.
Hún barðist eins og hetja og missti
aldrei vonina um bata.
Á heimili Ingu og Bjama í
Keflavík var ávallt tekið vel á móti
gestum og þeir voru ófáir molasop-
amir sem við drukkum saman og
eiga sjálfsagt fleiri en ég eftir að
sakna þeirra.
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég vinkonu mína, Ingu Bjarna-
dóttur, í hinsta sinn. Það er sárt
að sjá á eftir Ingu og vil ég votta
Bjama, Ingu Önnu ög Völlu Maju
mína dýpstu samúð og vona að Guð
gefí þeim styrk á þessum erfíðu
tímamótum.
Elísabet B. Sveinsdóttir
„Margs er að minnast,
margt er hér að þakka,
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.“
(V. Briem)
Inga lést á Landakotsspítala eft-
ir harða baráttu við erfíðan sjúk-
dóm. Hún var gift Bjama Skagfjörð
og áttu þau eina dóttur, Valgerði
Maríu, og á hún þijú böm, Ingu
Önnu, Love Marie og Richard. Inga
og Bjami ólu Ingu Ónnu upp. Mér
var mikils virði þegar ég 6 ára
gömul hóf skólagöngu, að bindast
vináttuböndum við Ingu og fjöl-
skyldu. Ég og Inga Anna urðum
strax í byrjun góðar vinkonur og
átti ég margar góðar stundir á
heimili hennar og tóku Inga og
Bjarni mér eins og ég væri ein úr
þeirra fyölskyldu.
Inga var alltaf kát og hress við
okkur krakkana og áttum við alltaf
samastað hjá þeim. Þó Inga Anna
og Valgerður María flyttu af landi
brott hélt ég sambandi við þau hjón-
in eftir sem áður. Þegar sonur minn
fæddist 1985 ákvað ég að skýra
hann í höfuðið á Bjama og hefur
hann ávallt notið umhyggju þeirra.
Þó svo að Inga hefði verið sár-
þjáð var hún alltaf boðin og búin
að hjálpa mér með litla Bjama
Rúnar. Hún var trygg vinum sínum
og ekki var hún síðri við dýr og'
það sýndi hún í umhyggju sinni
fyrir Dúllu litlu, hundinum þeirra.
Öllum ástvinum Ingu votta ég
mína dýpstu samúð og þeim vil ég
tileinka þessi orð Kahlils Gibrans
úr Spámanninum: Þegar þú ert
sorgmæddur skoðaðu þá aftur huga
þinn og og þú munt sjá að þú græt-
ur vegna þess sem var gleði þín.
„Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Sigrún
Hvítlakkað með
beyki
Sérlega fallegar
innréttingar ásamt
fjölmörgum sniðugum
fylgihlutum.
Eikarinnrettingar
Blomberq
Stílhrein hágæða
heimilistæki.
Fjölmargir litir.
Þetta eru glæsilegustu mnrettmgarnar
okkar, sígildar og gefa ótal möguleika.'
A innréttinga-
T T húslð
Háteigsvegi 3. Sími 27344.
Grá- og hvítlakkaðar
eldhúsinnréttingar
Höfum sett upp ný og
skemmtileg sýningareldhús í
húsakynnum okkar að
Háteigsvegi 3.
HTH eldhús eru nýtískuleg,
falleg og þekkt fyrir lágt verð.
Komdu og fáðu hugmyndir,
við gerum verðtilboð þér að
kostnaðarlausu.
Við seljum einnig þekktu
BLOMBERG heimilistækin
Nú kaupir þú
innréttinguna
og heimi istækin
á einum stað!
Opið kl. 9-6 virka daga