Morgunblaðið - 07.05.1988, Síða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 7. MAÍ 1988
Líf á lands-
byggðinni
eftir Jóhönnu Á.
Steingrímsdóttur
Gleðilegt sumar.
Þessar línur eru skrifaðar á fyrsta sum-
ardag. Ég fór snemma á fætur þenna
morgun því mér var sagt þegar ég var
barn að það kynni ekki góðri lukku að
stýra að rísa seint úr rekkju og vera latur
fyrsta sumardag, sumarið átti allt að fara
eftir sumardeginum fyrsta hvað varðaði
Xn manna.
vildi ekkert eiga á hættu, því fram-
kvæmdavilji og starfsgieði eru óumdeilan-
lega með stærstu hnossum mannlífsins.
Engir vorfugiar kvökuðu við giuggann
minn þennan morgun og varla sá á dökk-
an díl þegar ég leit yfir umhverfið.
Ég dreif mig fram í eldhús og hitaði
morgunkaffið.
Þegar ég var búin að renna niður kaff-
inu tók ég skfðin mfn og fór út.
Yfir öllu túninu var þéttbarin fönn og
giymjandi skíðafæri, nær því heiður him-
inn og giaða sólskin.
Snjókristallamir giitruðu, snjóbreiðan
bókstaflega sindraði. Engin slóð sást á
fannbreiðunni og skfðin sungu við hjamið
og hvfskruðu við lausamjöllina sem lá f
skýjum þar sem vindurinn hafði sópað
henni í lægðir.
Ég gekk rösklega, svona á mælikvarða
þeirra sem láta sér nægja næsta um-
hverfi tíl skíðaiðkana.
Annars er hægt að ganga nokkra kfló-
metra á 60 ha samfelldri snjóbreiðu.
Það var hörku frost og næstum alveg
logn, ioftið svalt og tært svo unun var að
anda því að sér.
Ekkert minnti á sumarkomu annað en
hæð sólarinnar á himninum, samt máttu
geislar hennar sfn einskis á móti fönn og
frosti. Klukkan var að verða 10 þegar ég
kom heim aftur og mitt fyrsta verk var
auðvitað að opna útvarpið, rás eitt, hér
getum við valið á milli rásar eitt og tvö,
reyndar finnst mér það meira en nóg,
kannski væri hægt að spara þjóðinni eitt-
hvað með því að minnka fjölmiðlafárið.
Þulurinn var að byija fréttalestur,
landslýður virtist hafa verið í sæmilegu
jafhvægi kvöldið áður og um nóttina, eng-
in óhöpp eða stórfréttir.
Þulurinn var léttur í máli þegar hann
hafi lokið hefðbundnum lestri, góða veðrið
og þessi bjarti morgunn hafði greinilega
giatt hann eins og mig, hann talaði með
hrifningu um hve gott væri út að líta og
hvað sólin skini nú fallega á höfuðborgar-
„Ég hrökk svolítið við, ég
hafði líklega ekki lært
landafræðina nógu vel, jafn-
vel kannski sést yfir heilan
kafla, þar sem sagt var frá
höfuðborgarfjöllunum. Mér
var gersamlega ómögulegt
að muna eftir nokkurri hæð
innan lögsögu Reykjavíkur
nema Skólavörðuholtinu,
Breiðholtinu og Öskjuhlíð-
inni, kannski hafði ég
gleymt einhveiju.“
fjöllin. Höfuðborgarfjöllin??
Ég hrökk svolítið við, ég hafði líklega
ekki lært landafræðina nógu vel, jafnvel
kannski sést yfir heilan kafla, þar sem
sagt var frá höfuðborgarfjöllunum.
Mér var gersamlega ómögulegt að muna
eftir nokkurri hæð innan lögsögu
Reykjavíkur nema Skólavörðuholtinu,
Breiðholtinu og Öskjuhlíðinni, kannski
hafði ég gleýmt einhveiju.
Æi, það var best að vera ekki að þreyta
sig á að grufla í þessu, það hafði svo sem
komið fyrir áður að ég hafði ekki náð að
fyigja hugarflugi útvarpsþula.
Mér varð hugsað til þiess að fyrir nokkr-
um árum töluðu þulimir um höfuðborgar-
sólina.
Segi og skrifa höfuðborgarsólina.
Aldrei gat ég áttað mig á því hvaða
himinhnöttur það var sem Reykvíkingar
höfðu svona algjörlega út af fyrir sig, því
hér norðanlands virtist gamla góða sólin,
sem lýsir og yljar öllum jarðarbúum, vera
á sínu venjulega róli um himingeiminn.
En víkjum nú að dægurmálum.
Það hefur ekki farið fram hjá okkur á
landsbyggðinni hvað hann Davíð á í miklu
stríði með að byggja ráðhús, ég er alveg
undrandi á þessu, eins og það er nauðsyn-
legt að eiga stórt ráðhús fyrir þjóð eins
og íslendinga.
Mér hefur skilist að mestu vandræðin
séu að finna byggingunni nógu góðan stað
og að menn séu með allskonar aðfinnslur
út af því ef byggt verður í Tjöminni.
Mér finnst það lýsa miklum skorti á
skilningi hjá íbúum Reykjavíkur að þeir
skuli vera að þrasa út af því þó að hann
Davíð vilji byggja ráðhúsið f eina tjamar-
polhnum sem til er í borginni.
Ég skil Davíð vel því strákar hafa alltaf
haft gaman af að leika sér í pollum.
En fyrst að þetta gengur nú ekki átölu-
laust og alltaf er verið að skamma strák-
greyið finnst mér bara að hann ætti að
flytja sig með ráðhúsið sitt f Höfuðborgar-
flölí, þar held ég hljóti að vera hæfilegur
gmnnur fyrir bygginguna og hann ætti
að velja stað f HöfuðborgarQöllum sem
vissi vel við Höfuðborgarsólinni. Hér norð-
anlands skfn nú sólin í heiði og lofar góðu
um að bræða þau ósköp af snjó sem vetur-
inn hefur hlaðið í fjöll og dali. Þá hlakka
ég til að sjá kýr og kindur bfta grængre-
sið, hlakka til að finna ilm af gróðri f
hvert sinn sem ég rek nefið út fyrir dyra-
stafinn, hlakka til að fara út á svalimar
með grautardiskinn minn á hlýjum vor-
morgnum, setjast niður og hlusta á fugi-
ana syngja úti um holt og móa á meðan
ég borða, hlakka til að laumast inn og
sækja vatn í fötu til að skvetta yfir kött-
inn þegar hann fer að róta í laukabeðinu
mínu.
Höfundur býríÁraesi (Aðaldal.
Frá kaffisölu kvenfélagsins Heimaeyjar.
Kaffisala Heimaeyjar
KVENFÉLAGIÐ Heimaey held-
ur sfna árlegu kaffisölu sunnu-
daginn 8. maf nk. & Hótel Sögu,
Súlnasal. Aðaltilgangur kaffisöl-
unnar er að bjóða öldruðum
Vestmanneyingum til fagnaðar.
Kvenfélagið er 35 ára um þessar
mtmdir, stofnað 9. apríl 1953, hug-
myndin að stofnun félagsins var
þegar 13 konur frá Vestmannaeyj-
um komu saman í Reykjavík og
ákváðu að stofna félag.
Aðalmarkmið félagsins skyldi
vera að viðhalda kynnum meðal
kvenna úr Vestmannaeyjum og
sfyðja og gleðja sjúka og aldna
Vestmanneyinga er hér dvelja í
sjúkrahúsum.
í félaginu eru nú hátt á þriðja
hundrað konur og hefur það um
árabil gefið veglegar gjafir til
líknarmála.
Öllum ágóða af kaffisölunni verð-
ur varið til líknarmála.
(Fr^ttatilkynnintf}
Rauði kross íslands:
Stefán Jón Hafstein
til starfa
RAUÐI kross íslands hefur r&ðið
Stefán Jón Hafstein, deildar-
stjóra hjá Ríkisútvarpinu, til
starfa í Eþiópíu, næstu þijá mán-
uði. Hann heldur utan & morgun,
laugardag, og mun meðal annars
vinna að áætlanagerð vegna sam-
starfs sem RKÍ er nú að hefja
við eþíópíska Rauða krossinn.
Á vegum RKÍ verður næstu þijú
árin unnið að uppbyggingarstarfi í
Gojjamhéraði í Eþfópfu f samstarfi
við deild Rauða kross Eþfópfu þar.
Þau verkefni, sem fyret verður lagt
kapp á, er vemdun vatnsbóla því
mengað vatn er helsta orsök sjúk-
dóm:-Eþ.íd?-íu-.Jafnframt verður
i Eþiopiu
unnið að fræðslu á sviði heilsu-
vemdar og að gróðursetningu tijá-
plantna til vamar gegn uppblæstri
auk þess sem sinnt verður hefð-
bundnum verkefnum Rauða kross-
ins svo sem skyndihjálparkennslu
og neyðarvömum.
Stefán Jón mun ásamt forsvars-
mönnum eþíópíska Rauða krossins
í Gojjam héraði gera áætlun um
framkvæmdir fyreta samstarfsárið
og undirbúa komu tveggja ungra
sjálfboðaliða RKÍ, sem fara utan í
júlfmánuði til háífs áre dvalar og
munu starfa með eþíópfskum sjálf-
boðaliðum. Áformað er að sjálf-
boðaliðar héðan starfi í Eþíópíu
meðan á samstarfinu stendur.
Vel heppnaðir tón-
leikar á Akranesi
eftir Krístínu
Steinsdóttur
Síðustu tónleikar Tónlistarfélags
Akraness vom haldnir í Safnaðar-
heimilinu Vinaminni á Akranesi
laugardaginn 16. apríl sl. Á þessum
tónleikum söng Ágústa Agústs-
dóttir sópransöngkona við undirleik
Agnesar Löve píanóleikara. Það er
jafnan nokkurt tilhlökkunarefni að
fara á tónleika á vegum Tónlistarfé-
lagsins. Þeir fyrstu eru haldnir á
haustin þegar dag tekur að stytta.
Þessir tónleikar minna svo á sig
með reglulegu millibili allan vetur-
inn og þeir síðustu eru haldnir í
þann mund sem sumar gengur í
garð með sínum björtu nóttum og
vonum.
Undirrituð batt ekki neinar sér-
stakar vonir við þessa tónleika
umfram aðra tónleika Tónlistarfé-
lagsins þegar hún lagði af stað en
var þeim mun meira undrandi að
þeim loknum. Tónleikamir hófust á
tveimur íslenskum lögum: Horfnum
degi Áma Bjömssonar og Betlikerl-
ingu Sigvalda Kaldalóns. Þá tóku
við lög eftir Grieg, Siebelius og
Strauss. Þessi lög vora allt frá því
að vera vorstemmning sem hæfði
einkar vel andrúmsloftinu með sól-
ina hlæjandi á glugganum til þung-
lyndislegra mansöngva. Þetta leysti
Ágústa allt jafn vel af hendi. Hún
hefur þróttmikla rödd og túlkar
skínandi vel. Langar mig sératak-
lega að minnast á framburð hennar
á textunum en þeir vora til mikillar
fyrirmyndar. Það gerist því miður
allt of oft að við hlustum á söngv-
ara fara fallega með lög en eigum
þess ekki kost að skilja nema brot
af textunum. Ágústa á mikinn heið-
ur skilið fyrir þá rækt sem hún legg-
ur við framburð sinn og mættu
áðrir söngvarar leggja meiri alúð
við slíkt.
Þá tóku við aríur Puccinis úr
óperanni Turandot, Bellinis úr
Norma og Wagners úr JLohengrin.
Þama naut söngur Ágústu sín
kannski allra best.
Undirleikur Agnesar Löve var
Agnes Löve píanóleikari og Ágústa Ágústsdóttir.
geypigóður. Þó hefði hann á köflum
mátt vera heldur veikari einsog í
lögum Strauss Zueignung og Áll-
ereeelen þar sem við lá að hann
yfirgnæfði sönginn.
Þeim Ágústu og Agnesi var afar
vel tekið. Ætlaði lófaklappinu aldrei
að linna og í lok tónleikanna stóð
salurinn upp sem einn maður. Þær
urðu því að syngja og leika mörg
aukalög. Þá sýndi Ágústa á sér enn
eina hlið er hún söng amerískan
negrasálm af innlifun.
Eftir að hafa hlýtt á þessa tón-
leika og orðið vitni að þeim sigri
sem Ágústa vann með söng sínum
verður leikmanni eins og mér
ósjálfrátt á að spyija: Eftir hveiju
er valið þegar fólk er ráðið til að
syngja við íslensku óperana? Að
ólöstuðum öllum þeim söngvuram
sem troða þar upp og syngja vel,
reyndar mjög vel í bland, leyfi ég
mér að _ fullyrða að fáir standi
Ágústu Ágústsdóttur á sporði hvað
snertir þróttmikinn söng, einlæga
túlkun og góðan framburð. Er ekki
kominn tími til að taka inn i þá
stofnun nýjar raddir, raddir sem
munu skila hlutverkum sínum með
prýði?
Þessir síðustu tónleikar Tónlist-
arfélags Akraness vora þeir bestu
sem undirritaða rekur minni til að
haldnir hafi verið og vora þó marg-
ir góðir. Færi ég félaginu þakkir
fyrir framtakið. Ágústu Ágústs-
dóttur og Agnesi Löve færi ég
þakkir fyrir það sem þær era og
fluttu okkur.
Höfundur er kennari ogrithöf-
undur.