Morgunblaðið - 07.05.1988, Síða 52

«' 52
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 7. MAÍ 1988
Minning:
Sveinn Kr. Nikulás-
son frá Raufarhöfn
Fæddur 25. september 1912
Dáinn 25. apríl 1988
Sveinn frændi er látinn, hljómaði
fregnin sem ég fékk — og í hugann
kom stef úr margræðu miðleitnu
kvæði Eyjafjarðarskáldsins Davíðs:
en stundum lýsir
ljós, sem aldrei var kveikt
lengur en hin,
sem kveikjum sínum brenna.
Sveinn Nikulásson var einn af
þessum sérstæðu boðberum birtu
og vinarþels, sem aldrei þarf að
„kveikja“ á, því í þeirra innra sjálfi
er birtan svo skær að hún lýsir sjálf-
krafa upp allt þeirra umhverfi. Hin
fölskvalausa góðvild með raunsæju
ívafi léttir göngu samferðamanna
um grýttar götur lífsbaráttunnar,
sé maðurinn svo hólpinn að mæta
einstöku sinnum einhveijum öðrum
en þeim sem „kveikjum sínum
brenna".
Sveinn Nikulásson var fæddur í
Hafnarfirði 25. september 1912,
foreldrar hans voru Dýrfínna
Sveinsdóttir frá Brautarholti í
Hafnarfirði og Nikulás Ásgeir
Steingrímsson, bifreiðaeftirlitsmað-
ur.
Ekki höfðu þau Dýrfínna og Nik-
ulás langar samvistir, en Dýrfinna
fór með tveggja ára son sinn til
Raufarhafnar og þar hófust kynni
hennar og eiginmanns hennar,
Björgvins Jóhannssonar, útgerðar-
manns, sem gekk Sveini í föðurstað.
Dýrfínna og Björgvin eignuðust
þijú böm, en þau eru: Jóhanna,
prestsfrú á Skinnastað, Baldvin,
útgerðarmaður, Raufarhöfn, og
Garðar, útgerðarmaður og bifvéla-
virki, Hveragerði.
Sveinn eignaðist einnig 11 hálf-
systkini í föðurlegg, en þau eru:
Steingrímur, veitingamaður,
Reykjavík, Guðný, húsmóðir,
Reykjavík, Magnús, starfsmaður
Vegagerðar ríkisins, _ Reykjavík,
Margrét, húsmóðir, Ási, Keldu-
hverfi, Sigurður Sveinn, sem er lát-
inn, Þorvaldur, tæknifulltrúi, Akur-
eyri, Drengur, sem er látinn, Snorri,
starfsmaður Esso, Reykjavík, Guð-
mundur, starfsmaður Loftorku,
Reykjavík, Ásgeir, ffamkvæmda-
stjóri Sútunnar s.s. í Reykjavík og
Smári, sem er látinn.
Árið 1942 hófust kynni Sveins
og Þórhöllu Svanholt Björgvins-
dóttur frá Krossavík í Þistilfírði,
sem upp frá því var hans lífsföru-
nautur. Þau hófu sambúð sína á
Akureyri 1944 og bjuggu þar til
1947, er þau taka upp sitt bú og
flýtja til Raufarhafnar, en 1974
flytja þau aftur til Akureyrar og
hafa búið þar síðan.
Böm þeirra em: Reynir, fæddur
1943, rafvélavirki að mennt og
starfar hjá Sambandsverksmiðjum
á Akureyri, kona hans er Helga
Halldórsdóttir, sem starfar hjá
Brunabótafélagi íslands á Akur-
eyri, böm þeirra em Karen og
Ægir.
Birgir, fæddur 1945, vélfræðing-
ur að mennt og starfar hjá Heklu
í Reykjavík, kona hans var Gyða
Hauksdóttir, en þau slitu samvistir.
Böm þeirra em: Rúnar, Harpa og
Áslaug.
Heimir, fæddur 1947, rafmagns-
tæknifræðingur að mennt og starf-
ar hjá RARIK, Austurlandi, kona
hans var Anna M. Pehrson, norskr-
ar ættar, en þau slitu samvistir.
Böm þeirra em: Linda, Tómas og
Helgi Sveinn.
Asgeir, fæddur 1950, vélstjóri
að mennt og starfar sem verkstjóri
hjá Heklu í Reykjavík, kona hans
er Ragnhildur Magnúsdóttir, böm
þeirra em: Dagbjört Erla, sem er
+
Maöurinn minn, faðir, fósturfaöir, tengdafaöir og afi,
MAREL EIRÍKSSON,
Vfkurbraut 26,
Grlndavlk,
,lést á Hrafnistu, Hafnarfiröi, fimmtudaginn 5. maí.
Guöbjörg Guölaugsdóttir,
Lára Marelsdóttir, Gunnlaugur Hreinsson,
Guðlaugur Gústafsson, Kristín M. Vilhjólmsdóttir,
Guðni Gústafsson, Guðbjörg Torfadóttir
og barnabörn.
t
Föðursystir okkar,
SOFFÍA PÁLMADÓTTIR MAINOLFI
fyrrum kaupkona á Laugavegi 12,
lést í Borgarspítalanum 5. maí.
Auður Ingvarsdóttir,
Siguröur Ingvarsson.
+
Eiginmaður minn, fáöir, tengdafaðir og afi,
MAGNÚS ÁRNASON,
Túngötu 14,
Patreksfirði,
er andaðist 30. apríl, veröur jarösunginn frá Patreksfjaröarkirkju
laugardaginn 7. maí kl. 11.00.
Margrét Gunnlaugsdóttir,
böm, tengdabörn, barnabörn
og aðrir aðstandendur.
+
Eiginmaöur minn, faöir, tengdafaöir og afi,
STEINN EGILSSON,
Hátúni 8,
sem andaðist föstudaginn 29. apríl síöastliðinn, veröur jarðsung-
inn frá Stórólfshvolskirkju, þriöjudaginn 10. maí kl. 14.00.
Jónfna Jóhannsdóttir,
Eyþór Steinsson, Slgrún Inglbergsdóttir,
Jóhann B. Stelnsson, Hildur Magnúsdóttir
og sonarsynir.
fósturdóttir Ásgeirs, Elín Halla,
Lilja Dögg og Amheiður Sif.
Björgvin, fæddur 1958, tækja-
stjóri hjá Vegagerð ríkisins í
Reykjavík, kona hans er Solveig
Berssa Magnúsdóttir, þau eiga einn
son, Amar, en Björgvin á dóttur,
Alice Hörpu, með Ingibjörgu Ing-
ólfsdóttur, úr fyrri sambúð.
Þau Þórhalla og Sveinn hafa
búið við mikið bamalán, eignast
fimm hrausta mannkosta syni og
14 bamaböm. En þeirra hlutskipti
er sem annarra foreldra í fábýlinu
að sjá böm sín hverfa til starfa í
fjarlæga landshluta, slíkt skapar í
sjálfu sér tómleika hjá foreldri. Þó
hafa þau haft einn sona sinna í
næsta nágrenni og það er vel. En
sönn og heit var gieðin þegar tæki-
færi gafst til samvista við bömin
og bamabömin eins og ég oft varð
var við hér hjá Egilsstaða-syninum.
Skólaganga Sveins var ekki löng,
stutt bamaskólaganga eins og þá
tíðkaðist í dreifbýlinu, framhalds-
nám í skóla varð aðeins einn vetur
í Iðnskóla Hafnarfjarðar 1929—
1930. En Sveinn var einn þeirra
sem sífellt sóttu menntun bæði í
starf og leik með lestri og sjálfs-
námi.
Sveinn hóf sjómennsku 14 ára
hjá fósturföður sínum og var hjá
honum til 17 ára aldurs.
Norðmenn hófu rekstur sfldar-
bræðslu á Raufarhöfn 1927 undir
forystu Ole Evanger. Sveinn hóf
störf hjá Ole 1929 en 1933 keypti
ríkið verksmiðjuna og starfaði
Sveinn eftir það hjá Sfldarverk-
smiðjum ríkisins. Árið 1965 hóf
Sveinn störf sem tollgæslumaður á
Raufarhöfn en 1974 fluttust þau
Þórhalla og Sveinn til Akureyrar
og hóf hann þar störf hjá Landssíma
íslands sem birgðavörður.
Árið 1936 festi Sveinn kaup á
fyrstu vörubifreið sem kom til Rauf-
arhafnar og var hún nýtt m.a. til
starfa í verksmiðjunni.
Störf Sveins í Sfldarbræðslunni
í nærfellt 33 ár voru ijölbreytt, en
flest árin starfaði hann á verkstæði
verksmiðjunnar við smfðar og við-
gerðir, einnig við viðgerðir í skipum
því verkstæði bræðslunnar var eina
viðgerðarverkstæðið á staðnum.
Það má nærri geta að störf þessi
hafa gefið Sveini víðtæka reynslu
við jámsmíðar og vélvirkjun, en
hann lauk aldrei löggiltu námi í
þessum greinum, til þess var eiii-
faldlega ekki tiltækur tími né jjár-
munir til að sækja skóla í flarlægum
héruðum frá heimili og bömum.
Sveinn var athugull og nákvæm-
ur í starfí og gaf sér tfma til að
huga að hverri lausn áður en verk
hófust.
Sveinn var fastur fyrir í skoðun-
um og athöfnum, en léttur í lund,
samræðugóður og vildi hvers manns
vanda leysa. Miðpunkturinn í tilvem
Sveins var Raufarhöfn og vöxtur
og viðgangur þess staðar, en örlög-
in höguðu því hinsvegar svo að
hann flutti þaðan burt til Akur-
eyrar.
Á Akureyri kunni Sveinn vel við
sig og segja má að fyrir þau bæði,
Þórhöllu og Svein, hafi búsetubreyt-
ingin verið af hinu góða, þótt erfið
væri fjárhagslega, þar sem lítið
fékkst fyrir eignir á Raufarhöfn.
Akureyri varð Sveini einkar hug-
leikin, þessi fallegi bær við sléttan,
lygnan fjörðinn, með blómlegar
sveitir allt í kring, veittu honum
margar góðar stundir — Akureyri
varð hans nýi miðpunktur.
Sveinn var afar frændrækinn
maður, hugulsamur og nærgætinn
við syni sína og bar hag og ham-
ingju þeirra mjög fyrir bijósti. Eftir
þessu persónueinkenni Sveins tók
ég sérstaklega þegar móðir mín
kom til dvalar á DAS í Hafnarfírði
því ævinlega þegar Sveinn dvaldi
syðra heimsótti hann móður mína
og þá var ekki séð eftir tímanum
eða gleðiffæjum sem hann stráði
um sig. Engan frænda minn þekkti
Amþór Ingvarsson
frá Bjalla - Minning
Fæddur 24. aprU 1916
Dáinn 20. aprU 1988
í dag verður til moldar borinn
frá Skarðskirkju á Landi frændi
okkar Amþór Ingvarsson fijá Bjalla
í Landsveit.
Hann fæddist 24. aprfl 1916 og
var elstur af bömum Ingvars Áma-
sonar og Málfríðar Ámadóttur, en
þau hófu búskap árið 1914 á Bjalla.
Systur Amþórs vom Þórunn fædd
3. 9. 1918, nú látin, þá Ragnheiður
fædd 31.10. 1919, Guðríður fædd
3.3. 1922, gift Magnúsi Magnús-
syni, þau búa í Reykjavík og eiga
einn son, Svanfríður fædd 6.1. 1927
gift Sæmundi Jónssyni, þau eiga 4
dætur og búa í Reykjavík, þá Þuríð-
ur, uppeldissystir þeirra, Jónsdóttir
faédd 23.9. 1932 gift Björgvini
Kjartanssyni eiga þau 4 böm og
búa í Garðabæ.
Á yngri árum sótti hann sjóinn
og var meðal annars nokkrar vertíð-
ir í Vestmannaeyjum. Amþór
stundaði búskap frá Bjalla með for-
eldrum sínum með þau lifðu og að
þeim látnum bjó hann einn, meðan
kraftar hans ieyfðu. Síðustu árin
dvaldi hann á Dvalarheimilinu
Lundi, Hellu.
En það bar brátt að er hann var
fluttur fársjúkur á sjúkrahús og
hann andaðist á Vífilsstaðaspítala
að kvöldi síðasta vetrardags.
Amþór var hæglátur maður og
lét lítið yfir sér. Hann hafði mikla
mannkosti til að bera og verk sín
vann hann af alúð og kostgæfni.
Við minnumst þess tíma er huga
þurfti að ám og lömbum um sauð-
burðinn, þeim mikla annatíma til
sveita. Þá hlúði hann vel að nýbom-
um lömbum, en allt ungviði átti hug
hans, í því sá hann lífíð dafna og
vaxa.
Fyrir okkur auðgaði hann tilver-
una með því að benda okkur á hreið-
ur fugla og sýndi okkur þau uppi
í heiði, á sandinum eða undir gijót-
vegg. Það var okkur einnig til-
hlökkunarefni að fara með Amþóri
að flyija fé á fjall eða á næstu bæi.
Meðan Landréttir vom við lýði,
en þær lögðust af 1980 vegna
Heklugoss, tegjast góðar minningar
við rekstur fjallsfjár úr réttunum
heim í haga og var þá oft mann-
margt á Bjalla.
Amþór var mjög bamgóður og
eftir ferð í kaupfélagið gaukaði
hann ýmsu góðgæti að okkur
frændsystkinunum, það var vel
metið.
Þessi fátæklegu orð eru þakklæt-
isvottur fyrir allt sem hann gerði
fyrir okkur. Við þökkum liðnar sam-
verustundir og minninguna um
hann varðveitum við.
Blessuð sé minning hans.
Yndislega ættaijörð. Astarkveíju heyr þú
mina.
Þakkarklökkva kveðjugjörð. Kveð ég lif þitt,
móðir jörð.
Móðir bæði mild og hörð. Mig þú tak í arma
þfna.
Yndislega ættaijörð. Astarkveðju heyr þú
mina.
ég sem móður minni þótti vænna
um og bar jafii stóra virðingu fyrir
en þessum systursyni manns henn-
ar. Sjálfur átti ég margar góðar
stundir með Sveini syðra, nyrðra
og fyrir austan — þá var viðhaft
frændamál mikið, rætt um allt milli
himins og jarðar, þó sérstaklega
ýmiss konar tæknimál, en ekkert
þessara dægurmála var Sveini jafn
kært og umræða um frændur og
vini, öllum bar hann jafn vel sögu,
illt og meiðandi umtal átti hann
ekki til — allt var fagurt sem frá
Sveini kom — það birti alltaf til í
návist Sveins.
Sveinn hætti störfum hjá Lands-
síma íslands fyrir aldurs sakir 1984,
þá 72 ára gamall. Eitt af hugðarefii-
um hans þá var að halda áfram
verki Dýrfinnu móður sinnar að
grafa upp ættartölu okkar frænda,
áttum við stundum samræður um
þetta verk hans og fann ég þá vel
hve umhugað honum var að gæta
fyllstu nákvæmni í þessu verki, allt
skyldi sannprófað og skoðað og þá
fyllt í ættartöflur og síðan tölvu-
fært af Heimi syni hans.
Okkur frændum ber að halda
áfram þessu starfi og á þann hátt
heiðra minningu þeirra Dýrfinnu
og Sveins — skáldið frá Fagraskógi
segir í ljóði:
Hver lítil stjama, sem lýsir og hrapar
er ljóð sem himinninn sjálfur skapar.
Hvert lítið blóm sem ijósinu sa&ar
er Ijóð um kjamann, sem vex og dafnar.
Hvert lítið orð, sem lífinu fagnar
er Ijóð við sönginn, sem aldrei þagnar.
Ég veit að í huga Sveins var
framlag hans og ræktarsemi við
hugðarefni móður sinnar „Eitt lítið
orð sem lífinu fagnar" en fyrir okk-
ur hin, mikið „dýrðarljóð" í sjálfu
sér.
Mér stóð Sveinn ævinlega fyrir
sjónum sem sá sem ljósinu safiiar
og skapaði þannig ljóð við sönginn,
sem aldrei þagnar.
Á þessari kveðjustundu vil ég
þakka frænda mínum Sveini allar
góðar bjartar samverustundir, sér-
staklega vil ég og systkini mín
þakka ræktarsemi hans við móður
okkar. — Hann var drengur góður.
Þórhöllu og sonum sendi ég hug-
heilar samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Sveins
Kristins Nikulássonar.
Erling Garðar Jónasson
Fagra, dýra móðir min, minnar vöggu grið-
arstaður.
Nú er lífsins dagur dvín. Dýra kæra fóstra
mín.
Búðu um mig við bijóstin þín. Bý ég þar
um eilifð giaður.
Fagra dýra móðir mín. Minnar vöggu griðar-
staður.
Faðir lífsins, faðir minn. Fel ég þér minn
anda í hendur.
Foldin geymi fjötur sinn. Faðir lífsins, Drott-
inn minn.
Hjálpi mér í himin þinn Heilagrur máttur
veikum sendur.
Faðir lifsins, faðir minn. Fel ég þér minn
anda í hendur.
(Sigurður Jónsson frá Amarvatni)
Kveðja frá systrabðrnum