Morgunblaðið - 20.08.1988, Page 48

48
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 20. ÁGÚST 1988
fclk í
fréttum
Fjölskyldurnar tvær
bíða eftir
niðurstöðum
blóðprófa. Yolanda,
til vinstri, með Önnu
(ekki hennar rétta
barn) og Cleide með
Lucilene litiu.
■■ '
SUÐUR AMERÍKA
Börnunum var
ruglað við fæðingu
Mæðurnar höfðu annast dætur
sínar í þeirri trú að þær
væru þeirra eigin börn. Ekki fyrr
en eftir tæp þrjú ár voru mistökin
leiðrétt.
Hvít móðir, Yolanda Longhinis
að nafni, ól upp barn af dökku
kyni en dökk kona ól upp hvítt
bam. Yolanda Longhini segir svo:
„Eg þurfti ekkert „sjötta" skyn til
þess að finna að þetta barn sem
ég ól upp var ekki mitt eigið. Þegar
ég kom með hana heim af spítalan-
um var hún með ljósa húð eins og
við en þegar hún var sex mánaða
gömul fór húð hennar að dökkna."
Yolanda segir ennfremur: Ég elsk-
aði þetta bam óumræðilega mikið,
en hjarta mitt stöðvaðist ef ég vog-
aði mér að hugsa þá hugsun til
enda að kannski væri bamið, sem
ég hafði borið undir belti, hjá ann-
arri konu.“
Eiginmaður Yolöndu, Sebastiao,
rannsakaði sjálfur málið í heilt ár,
án þess að fá nokkra hjálp frá
sjúkrahúsinu þar sem bömin voru
fædd. Stjórn spítalans neitaði því
að slíkur mglingur gæti hafa átt
sér stað. Að lokum, í mars 1987,
gaf hjúkrunarkona ein honum upp
nafn konu sem átt hefði sömu nótt
og kona hans, í mars árið 1985.
Hann heimsótti þessa konu sem hét
Cleide og var brasilísk og var hann
strax fullviss um að þarna væri
hans rétta bam.
Cleide taldi hann vera vitskertan
því fram að þeim tíma fannst henni
ekkert athugavert við ljósa húð
barn síns þar sem bamsfaðir henn-
ar var ljós á hömnd. Þó hafði hún
fengið efasemdir um að hún ætti
barnið. Þá var stúlkan tíu mánaða
gömul og hún hafði leitt þær efa-
semdir strax hjá sér. „Þegar Se-
bastiao fór var undarlegur hrollur
í mér. Ég þrýsti barninu að mér.
Ætlaði náunginn að stela frá mér
baminu? Hvað ef hann hafði rétt
fyrir sér?
Skömmu síðar bauð Ijonghinis
fjölskyldan henni og dótturinni að
flytja til þeirra, en hún neitaði og
leitaði til lögfræðings. Rannsóknir,
svo og blóðpmfur, leíddu sannleik-
ann í ljós. Vöggur bamanna höfðu
verið merktar mæðmnum en ekki
bömin sjálf, eins og tíðast er, og
vom mistökin af þeim sökum. Þeim
var gert að skipta litlu stúlkunum
sem vom þá rétt innan við þriggja
ára gamlar.
Þær höfðu alist upp hjá röngum
foreldmm í tæp þijú ár, og var
skilnaðurinn ekki neinum léttbær.
„Þessi hræðilegu mistök hafa loks
venð leiðrétt. Eg græt enn vegna
Onnu“ segir Yolanda, „en nú vil ég
bara bæta upp þessi þijú glötuðu
ár með minni eigin dóttur."
m
Lucilene hjá réttu móður sinni, eftir dómsúrskurð.