Morgunblaðið - 14.09.1988, Síða 45
skylda mín sendum Kristínu og
Sverri litla okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Jóhann Friðgeir
„Ég hef slæmar fréttir að færa
þér,“ sagði konan mín, „hann Sverr-
ir vinur þinn dó í gær.“ Sorgmædd-
ur en vantrúaður vonaði ég að þetta
væri einhver misskilningur. Gróa á
Leiti hafði áður reynt að fella kunn-
ingja minn og ég reyndi að halda
í vonina. Staðfestingin kom þó fljót-
lega: hann Sverrir er dáinn. Ég
reyndi að halda andlegu jafnvægi
en það var erfitt. Myndir úr fortíð-
inni birtust mér sem ljóslifandi og
ég heyrði ekki orð af fyrirlestrinum
sem ég sat. Hvers vegna Sverrir?
Af hveiju getur lífið verið svona
óvægið?
Það er erfítt að setjast í fyrsta
skipti niður til að skrifa minningar-
grein. Sérstaklega um góðan vin
sem fellur frá í blóma lífsins, langt
fyrir aldur fram. Minningamar em
svo margar frá því góða og
skemmtilega sem við upplifðum
saman.
Vinátta okkar Sverris var nánust
þegar við vomm að breytast frá því
að vera unglingar í fullvaxta menn.
Leiðir okkar lágu þó fyrst saman
þegar við hófum nám í Öldutúns-
skóla, sex eða sjö ára gamlir. í níu
vetur eyddum við degirjum saman
að meira og minna leyti, fyrst í
„L“-bekknum, síðan í landsprófi í
Flensborg. Skellinöðmmar áttu
hug okkar allan um tíma en þegar
Sverrir keypti „Amasoninn“ fóm
áhugamálin að snúast í aðrar áttir.
Áhugi fyrir eigin útliti, dansi og
náttúmlega hinu kyninu blossaði
upp, enda „diskó-æðið“ svokallaða
að nálgast hámark. Kvöld eftir
kvöld ókum við rúntinn og ófáar
ferðimar „brenndum" við saman til
Keflavíkur, í Bergás. Við gengum
saman gegnum viðkvæmt en við-
burðaríkt þroskaskeið sem byggði
upp vináttu sem á sér engan líka.
Leiðir okkar Sverris skildu er við
fómm að stofna fjölskyldur og
heimili. Það gerðist ósjálfrátt og
var óskipulagt, eins og gengur og
gerist. Við vomm báðir uppteknir
af nýju þáttunum í lífí okkar en þó
held ég að vináttan hafi ekkert
dofnað. Fyrir u.þ.b. þremur vikum
hittumst við á fömum vegi og byrj-
uðum strax að tala um að fara nú
að hittast oftar og rifja upp gömlu
kynnin. Ekki gat mig órað fyrir þvi
þá að þetta yrði okkar hinsti fundur.
Sverrir var í eðli sínu drengur
góður. Ef eitthvað bjátaði á gat ég
alltaf leitað til hans. Hann var
sterkur og einlægur karakter sem
hafði mikil áhrif á mig. Hann
kenndi mér margt með nærvem
sinni og var mikilvægur þáttur í
lífí mínu. Ég er þakklátur fyrir að
hafa fengið að kynnast Sverri og
er sannfærður um að það að fá að
umgangast hann hefur gert mig
að betri manni.
Ég og fjölskylda mín sendum
Kristínu. Sverri litla, Maríu, Sverri,
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGURT4. SEPTEMBER 1988
45
Vilborgu og Elfu okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Megi Guð og
minningin um góðan dreng vera
þeim styrkur í djúpri sorg.
Leópold Sveinsson
Með fáeinum orðum langar mig
að minnast vinar míns og tilvon-
andi mágs, Sverris Sverrissonar.
Þessi alltof stutti tími sem ég þekkti
hann verður ávallt ofarlega í huga
mínum. Afhverju, var það fyrsta
sem ég hugsaði þegar mér var til-
kynnt um andlát hans, stundum á
maður erfítt með að skilja ráðstöfun
almættisins, en „þeir sem Guðimir
elska deyja ungir“.
Ég kynntist honum fyrst fyrir
tæpum þremur árum, og strax kom
okkur mjög vel saman. Hann var
ávallt brosandi og mikill fram-
kvæmdamaður. Ég var búinn að
finna góðan vin og samferðarmann
í gegnum lífið þegar allt í einu hon-
um var kippt úr okkar tilveru. Það
er mjög sárt að þurfa að kveðja svo
lífsglaðan og ungan mann fyrir fullt
og allt, í blóma lífsins, en við vitum
að minningin um góðan vin fölnar
seint.
Guð styrki þig áfram Kristín og
Sverri litla, í því sem framundan
er, Guð veri með öllum okkar vinum
og vandamönnum. Tryggvi
Með þessum orðum viljum við
kveðja bróður, mág, frænda og
okkar besta vin, stóra Sverri.
Við áttum margar samveru-
stundir og geymum þann íjársjóð
ljúfra minninga í huga okkar.
Það er erfítt að sætta sig við að
hann sé farinn frá okkur.og komi
ekki aftur. Við trúum því að honum
hafí verið ætlað annað hlutverk á
nýjum stað og taki á móti okkur
þegar okkar tími kemur.
Elsku Kristín, litli Sverrir,
mamma, pabbi, Élva og Tryggvi,
guð veri með okkur og styrki á
þessari erfíðu stund.
Vilborg, Þór og María Fönn
Það er sumarið 1976. Skelli-
nöðrugengi úr Firðinum hópast
gjarnan í „gryfjurnar í Kópavogi"
góðviðrisdaga. Þar er tætt og tryllt
fram eftir kveldi í góðum félags-
skap. Oftar en ekki er G-11 í broddi
fylkingar. Þar er Sverrir á ferð-
inni, sá sem í dag er borinn til
hinstu hvílu, aðeins 27 ára að aldri.
Það hlýtur að mega kallast „kald-
hæðni örlaganna" að vettvangur
slyss þess er dró Sverri til dauða
skuli einmitt hafa verið „giyfjumar
í Kópavogi". Undarlegt má það telj-
ast að sá staður sem í bijóstum
okkar félaganna var helgaður ljúfri
minningu unglingsáranna skuli nú
vera banastaður eins okkar. Ljómi
þessara stunda er nú skýjum hul-
inn. Vegir Guðs eru svo sannarlega
órannsakanlegir.
Þótt skyldunnar blóð ekki bindi’ oss við þig,
það band tengdi lífið um samleiðarstig.
Með glóbjarta lokkinn þú fyllir ei flokkinn,
í fámennum hóp sýnir missirinn sig.
(E. Ben.)
Vinur minn hringdi í mig að
morgni síðastliðins laugardags og
sagði mér að sá sem hafði látist í
slysinu í Kópavoginum hefði verið
gamall vinur okkar, Sverrir Sverris.
Að því mæltu setti okkur báða
hljóða. Vansæld og vanmáttar-
kennd gripu mig. Spumingar vökn-
uðu: Hvers vegna? Hvers vegna í
ósköpunum?
Frammi fyrir spumingum sem
þessum er mannskepnan ráðþrota
og rakalaus. Þetta er ekki á færi
eins manns að skilja. Með hvaða
hætti getum við útskýrt svo ótíma-
bært andlát? Engum. Guð einn veit
og við verðum að treysta því að
hann muni vel fyrir öllu sjá.
Að þessum fátæklegu aðfarar-
orðum loknum langar mig að votta
þeim mæðginum Kristínu og Sverri
litla, Maju, Sverri, Vilborgu og Elfu
svo og öllum öðmm vinum og að-
standendum mína innilegustu sam-
úð. Megi algóður Guð styðja ykkur
og styrkja í þessum raunum. Minn-
ist orða postulans Páls: Ef vér lif-
um, lifum vér Drottni og ef vér
deyjum, deyjum vér Drottni. Hvort
sem vér þess vegna lifum eða deyj-
um; þá erum vér Drottins.
Blessuð veri ætíð minningin um
Sverri Sverrisson.
Þorsteinn Gunnar
Þeir deyja ungir sem guðimir
elska. Þessu verðum við að trúa
þegar við stöndum frammi fyrir
bláköldum raunveruleikanum.
Hann Sverrir maðurinn hennar
elsku Kristínar systur minnar var
hrifsaður á svo miskunnarlausan
hátt frá okkur. Það er svo erfitt
að átta sig á því hver tilgangurinn
er með þessu öllu. Ungur maður í
'blóma lífs síns fer glaður og von-
góður á vit framtíðarinnar til vinnu
sinnar 0g kemur aldrei aftur. Ég
vona að algóður guð gefi foreldrum
hans, systrum og ekki síst ungu
konunni hans og elsku litla frænda
okkar sem ekki fékk að njóta ástar
og umhyggju föður síns nema í svo
stuttan tíma, styrk og trú til að
bera þennan mikla missi. í þeirri
trú að góður guð vemdi hann og
varðveiti í sínum nýju heimkynnum
kveðjum við góðan dreng.
Þótt kveðji vinur einn og einn
og aðrir týnist mér,
ég á þann vin, sem ekki bregst
og aldrei burtu fer.
Þó styttist dagur, daprist ljós
og dimmi meir og meir,
ég þekki ljós, sem logar skært,
það ljós, er aldrei deyr.
Þótt hverfí árin, líði líf,
við líkam skilji önd,
ég veit að yfir dauðans djúp
mig Drottins leiðir hönd.
I gegnum líf, í gegnum hel
er Guð mitt slqól og hlíf,
þótt bregðist, glatist annað allt,
hann er mitt sanna líf.
(Sálmur. M. Jónsd.)
Þórlaug, Vaddi og synir
t
Systir okkar og fóstursystir,
HULDA S. ÞORSTEINSDÓTTIR
frá Eyjólfsstöðum,
til heimilis í Stóragerði 32,
Reykjavfk,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 15. september
nk. kl. 13.30.
Guðrún Þorsteinsdóttir,
Hannes Þorsteinsson,
Kristfn Þorsteinsdóttir,
Margrót O. Jósefsdóttir.
t
Faðir minn, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓHANNES GUDMUNDSSON
frá Seli,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju fimmtudaginn 15. septem-
ber kl. 13.30.
Helgi Scheving Jóhannesson, Lára Kristinsdóttir,
Jóhannes Helgason, Unnur Einarsdóttir,
Metta Helgadóttir, Jón Árnason,
Hildur Kristfn Helgadóttir
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur hlýhug og samúð
við fráfall og útför eiginkonu minnar, móður okkar og ömmu,
SIGRÚNAR SIGURÐADÓTTUR,
Norðurbraut 7b,
Hafnarflrðl,
Kristján Guðmundsson,
Ólaffa Kristjánsdóttlr,
Sigurður Kristjánsson, Ingibjörg Jónsdóttir,
og barnabörn.
t
Þökkum auðsýnda samúö og hlýhug við andlát og útför eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
SR. HELGA TRYGGVASONAR
yfirkennara,
Kársnesbraut 17, Kópavogi.
Sérstakar þakkir til karlakórsins Fóstbræðra.
Guðbjörg Bjarnadóttir,
Hellen S. Helgadóttir, Einar Eberhardtsson,
Bjarni Helgason, Sjöfn Guðmundsdóttir,
Eggert T. Helgason, Erla Sverrisdóttir
og barnabörn.
t
Þökkum öllum þeim sem sýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og jarðarför bróður okkar,
BJARNA GUÐBJÖRNSSONAR
frá Hólmavfk,
Grettisgötu 32, Reykjavfk.
Slgrfður Guðbjörnsdóttir,
Anna Guðbjörnsdóttir,
Kristbjörg Guðbjörnsdóttir,
Elfn Guðbjörnsdóttir,
Guðrún Guðbjörnsdóttir,
Þorsteinn Guðbjörnsson,
Margrót Guðbjörnsdóttir,
Torfi Guðbjörnsson.
BILL I EVROPU
bLJ
Við lánum allt að helmingi kaupverðsins í 12 mánuði með
föstum 9.9% ársvöxtum. ENGIN VERÐTRYGGING! Athug-
ið, að greiðslubyrði lánanna léttist eftir því sem á líður!
—
Staðgreiðsluv
Dæmi um verð:
UNO 45 3JA DYRA
UN0 45S 3JA DYRA
UN0 45S5DYRA
UNOTURBOI.E.
369.000
408.000
429.000
697.000
Öll verð eru háð gengisbreytingum. Ryð
vörn og skráning er ekki innifalin í verði
%
A±T
* >» *
Ð SKEIFUNA
)0, 688850.