Morgunblaðið - 06.11.1988, Síða 7

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 6. NÓVEMBER 1988
C 7
\
„Humm, það eru margar
auglýslngar (þessu
blaði. ..“
(„Stereo-graejur" Benna
gluggahreinsara eru í
plastpokanum til vinstri.)
voru tóm hús sem hver sem var
gat flutt inn í en slíkt er ekki hægt
núna. Þar var hægt að koma upp
smá samfélagi sem var valkostur
við stóra samfélagið en það var
ekkert erið að hugsa um byltingu
eða hústöku og allt það. Við vorum
ekki með neinar hippahugmyndir.
A þeim tíma sem hippabylgjan reis
sem hæst var ég herraklipptur
kennaraskólastúdent. Ég bjó ann-
ars staðar í bænum og hafði ekkert
með hippana að gera. Þegar ég
byrjaði að spila var hippatíminn í
ýmsum félagslegum málum, þekkt-
asta dæmið er sjálfsagt þegar þið
félagarnir í Cirkus Himmelblu blön-
duðu ykkur í deilu hústökufólks og
yfirvalda.
Það var nú ekki vegna þess að
ég hef einhver áhrif sem slíkur, ég
hafði bara peninga. Það eru margar
ástæður fyrir því að við blönduðum
okkur í málið, en aðalástæðan var
sú ... við vorum í Noregi þá og
lásum í blöðunum að hústökufólk
og lögreglan stæðu augliti til auglit-
is við Ryesgötu í fullum herklæðum,
og við hugsuðum með okkur að ef
enginn kemur til skjalanna og gerir
ekki neitt, sitja bara og tala um
efnahagsmál og vita ekkert um
hvað er að gerast á götunni eða
vilja ekki sjá það. — Og við hugsuð-
um sem sagt; Ókei, nú hafa stjóm-
völd skapað ástand og eru sjálf fjar-
verandi og þama standa lögreglu-
menn sem enga sök eiga að máli
og þama stendur hópur af ungu
fólki, sem á hvergi heima og það
hefur heldur ekki skapað þetta
ástand. Þá verða utanaðkomandi
aðilar að mæta á svæðið og afstýra
átökum. Og hvað gerir maður þeg-
ar tveir hundar standa urrandi hvor
framan í annan? Jú, maður fleygir
beinum á milli þeirra. I okkar sam-
félagi em peningar beinin, og við
áttum fullt af peningum, höfðum
gert vinsæla kvikmynd og grætt
stórfé á Cirkus Himmelblu og þess-
ir peningar lágu bara einhversstað-
ar í kassa, — svo við sögðum: Hei,
við kaupum húsið og gefum það
þessu heimilislausa fólki. Ekki
vegna þess að við séum svo hrifnir
af hústökufólkinu, heldur vegna
þess að haldi þessu áfram sitjum
við uppi með hriðjuverkamenn á
götunum eftir nokkur ár. Og það
gengur ekki. En það vom serh sagt
peningarnir sem skiptu máli. Ef við
hefðum mætt eingöngu í krafti þess
að við emm frægir popparar og
reynt að fá fólk til að ræða málin
af skynsemi hefði verið pmmpað á
okkur. Svona er þetta, því miður.
The New Got of Soxiety: Mammon,
sem er afskaplega fátækur guð.
Það er mikið talað um ’68 kyn-
slóðina um þessar mundir. Þú til-
heyrir henni. Hvað finnst þér?
Pæli ekki í því. Allt þetta tal um
kynslóðir er eitthvað sem pressan
hefur búið til og Who, hann grópur
loftgítarinn og syngur: Talking ’bo-
ut my generation. Djöfull var það
gott lag ...
Já, en lífsspekin o.s.frv. þess tíma
er varla tilbúningur blaðamanna?
Nei, reyndar ekki og ef við eigum
að tala um hana, já, það var margt
gott í henni og er enn. En það er
bara svo pirrandi allt tal um ’68
kynslóðina. Þetta er eins og þegar
talað er um endurreisnina sem tók
við af hinum myrku miðöldum, sem
er ekkert víst að hafi verið neitt
myrkari en aðrar. Og þegar allt fór
á fleygiferð eftir síðustu heimsstyij-
öld þá varþað eins konar endurreisn
sem skilaði af sér meðal annars
þessar ágætu speki á sjöunda ára-
tugnum, sem var í rauninni gömul
austurlensk speki og Jesú í nýjum
fötum. En ég stóð fyrir utan þetta
allt saman.
Var Gasolin ekki hippaband?
Nei, alls ekki. Ég held því meira
að segja fram að Gasolin hafi verið
fyrsta danska hljómsveitin sem kom
fram beinlínis í andstöðu við hippa-
músíkina, sem okkur þótti orðin svo
óekta. Við vorum hrein og klár
popphljómsveit.
En hljómsveitin varð til í Kristj-
ánshöfn á Sófíugarðinum sem var
eða margir halda því að minnsta
kosti fram, undanfari Kristjaníu?
Nei, nei. Við áttum engan þátt
í Kristjaníu. Kristjánshöfn var upp
úr miðjum sjöunda áratugnum stað-
ur fyrir þá sem vildu standa fyrir
utan borgarlegt samfélag, að svo
miklu leysi sem það er hægt. Þar