Morgunblaðið - 21.01.1989, Síða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 21. JANÚAR 1989
LýðurS. Hjáhnarsson,
Akranesi — Kveðjuorð
Fæddur 21.júlí 1957
Dáinn 16. janúar 1989
I gær, 17. janúar, var mér enn
á ný sýnt hve stutt er milli lífs og
dauða. Nú að kvöldi eins gleðirík-
asta dags í lífi mínu hringdi í mig
einn af vinum mínum í Hátúninu
til að segja mér frá andláti sameig-
inlegs vinar okkar, Lýðs Hjálmars-
sonar.
Vil ég kveðja hann hér með fáum
orðum því vegna óviðráðanlegra
ástæðna get ég ekki fýlgt honum
á leiðarenda.
Lýð kynntist ég fyrst fyrir tæp-
um átta árum er ég var hvattur til
að hitta nokkur fötluð ungmenni
sem voru að reyna að mynda sér
samtök til að vinna að sérhagsmun-
um sínum. Af einhveijum sökum
var ég valinn til forustu nýstofnaðr-
ar nefndar um æskulýðsmál innan
Sjálfsbjargar félags fatlaðra í
Reykjavík og nágrenni. Kynntist
ég því nokkuð fljótt og vel Hátúns-
hópnum, hópi fatlaðra ungmenna
sem annaðhvort bjuggu eða eyddu
mörgum sínum stundum í Hátúni
12. Af þessum hópi er Lýður annar
sem við höfum þurft að sjá á eftir
allt of snemma.
Lýður var að mínu mati eitt aðal-
akkerið í félagsskap okkar. Auðvelt
var að ná til hans þar sem hann
vann hlutastarf við símavörslu í
Hátúni 12. Nýtti ég mér það óspart
bæði til að ráðfæra mig við hann
um hin ýmsu mál svo og til að ná
saman fólki á fundi ef mikið lá við.
Samtök sem þessi hafa alls ekki
ráð á að missa svo mæta menn sem
Lýð en eigi má sköpum renna.
Kveð ég nú vin minn Lýð að sinni
með söknuði og þakka fýrir allt.
Ættingjum hans og öðrum
vandamönnum sendi ég mínar
dýpstu samúðarkveðjur.
Ásgeir Sigurðsson
Góður drengur og vinur var
kvaddur í gær.
Leiðir okkar Lýðs lágu fyrst sam-
an í Reykjadal, sumardvalarheimili
Styrktarfélags lamaðra og fatlaðra.
Þar kynntist ég fyrst þeim eiginleik-
um hans sem eru mér svo minnis-
stæðir, hinu mikla keppnisskapi,
viljahörku og óstjómlegum áhuga
á fótbolta.
Næst lágu leiðir okkar saman á
Bamaspítala Hringsins, Landspít-
alanum þar sem við vorum báðir
til lækninga. Það var þó ekki fyrr
en við fluttum báðir í Hátún 12,
Reykjavík, Vinnu- og dvalarheimili
Sjálfsbjargar, að vinskapur okkar
hófst fyrir alvöm.
Lýður var eins og fyrr segir mjög
ákafur fótboltaáhugamaður. Eins
og sannur Skagamaður hélt hann
með ÍA í knattspymu og þeir vom
fáir leikur ÍA-liðsins í Reykjavík
sem Lýður lét sig vanta á. Hann
fór meira að segja iðulega upp á
Skaga þegar liðið lék. Það var eins
með knattspymuna og annað sem
Lýður hafði áhuga á, það var engin
hálfvelgja í því. Iðulega þegar mað-
ur fór með honum á leiki Skagaliðs-
ins dáðist maður að því hve hann
lifði sig inn í leikinn. Hann var
ekkert að liggja á liði sínu heldur
kallaði óspart inn á völlinn til „síns“
liðs og sagði þeim hvemig best
væri að spila leikinn. Ósjaldan
heyrði maður setningar eins og
þessar: „Nota breiddina á vellinum,
strákar!" eða ef honum fannst dóm-
arinn ósanngjam: „Það má nú líkast
til koma við þessa menn!“ Ef lið
andstæðinganna var svo „óheppið"
að Lýður sat við hliðina á vara-
mannabekk þess var eins gott fyrir
varamennina að hafa sig frekar
hæga ef þeir vildu ekki komast í
örlitla kennslustund hjá Lýð.
Á sama hátt hafði Lýður mikinn
áhuga á stjómmálum. Þegar kosn-
ingar vom í nánd og flokkamir
famir að kynna stefnumið sín í sjón-
varpi sat hann gjaman við sjón-
varpið og „rökræddi" við stjóm-
málamennina. Það er hætt við að
þá hefði endrum og sinnum rekið
í vörðumar ef þeir hefðu þurft að
svara honum í þeim rökræðum.
Hann var trúr og tryggur Alþýðu-
flokksmaður þó að, eins og hann
orðaði það, hann hafí nú séð það
eitthvað rauðara á sínum yngri
ámm, en bætti svo strax við, ja,
að vísu bara í bæjarstjómarkosn-
ingum. Lýður var m.a. á lista hjá
Alþýðuflokknum til síðustu alþing-
iskosninga.
Lýður vann hálfan daginn á
skiptiborðinu á skrifstofu Sjálfs-
bjargar. Hann tók einnig virkan
þátt í félagsstarfí Sjálfsbjargar, sat
m.a. á þingum landssambandsins
og var í fleiri ár í stjóm Sjálfs-
bjargar, félags fatlaðra í Reykjavík
og nágrenni. Lýður var lengi for-
maður húsráðs Vinnu- og dvalar-
heimilis Sjálfsbjargar og fulltrúi
sinnar hæðar í því. Hann tók líka
mikinn þátt í félagslífínu, spilaði
brids og tefldi skák. Hann fór í flest-
ar ferðir á vegum Sjálfsbjargar,
bæði innan lands og utan. Lýður
var góður félagi og það var gaman
að skemmta sér með honum. Það
var líka gaman að spjalla við hann
og hann mundi ótrúlegustu hluti.
Hann vissi til að mynda hvemig
íslandsmótið í knattspymu hafði
farið frá upphafí og röð efstu lið-
anna. Um leiki Skagaliðsins þurfti
ekki að spyija, hann vissi held ég
úrslit allra leikja liðsins. í mjög
mörgum tilvikum vissi hann hveijir
höfðu skorað mörkin og gat lýst
leiknum að einhveiju leyti.
Lýður hélt alltaf mjög nánum
tengslum við fjölskyldu sína. For-
eldrar hans, Hjálmar og Katrín,
ásamt systrum hans, Huldu og
Hafdísi, búa á Akranesi. Þangað
fór hann alltaf a.m.k. um jól og
áramót. Hann heimsótti Esther
systur sína til Þýskalands þar sem
maður hennar er í námi og hún að
vinna. Valur bróðir hans sem nú
býr í Reykjavík fór með honum í
ferðalög, m.a. utanlandsferðir.
Hann var mjög stoltur af fjölskyldu
sinni og bar mikla umhyggju fyrir
systkinum sinum.
En nú er skarð fyrir skildi.
Það verður tómlegt víða eftir að
Lýður er horfínn okkur.
Það verður tómlegt meðal íbúa
og starfsfólks á 4. hæð.
Það verður tómlegt á vellinum.
Það verður tómlegt í vinahópn-
um.
Það verður tómlegt á skrifstof-
unni.
Það verður tómlegt víða!
Lögmáli heimsins lánast engum að breyta,
lífið og dauðinn stöðuga glímu þreyta
Óðar en varir kemur þá kallið stríða,
kallið sem háum og lágum er gert að hlíða.
Ævinnar stundir skiptast í ljós og skugga,
skarpköldum rómi kveður hríðin á glugga.
Hraðfleygra stunda góðra megum við minnast,
mannlífsins gangur reynist að hittast og
kynnast.
Muna skal þann er máttu ei forlögin buga,
manndómur stendur greyptur í okkar huga.
Félagi góður er horfin til annarra heima,
fann sem að ljósinu ræður megi hann geyma.
(Jóhannes Benjamínsson 1989)
Við vinir Lýðs og Sjálfsbjargar
söknum hans. Foreldrum Lýðs og
fjölskyldu hans vottum við okkar
innilegustu samúð og biðjum Guð
að blessa þau og minningu hans.
Jóhann Pétur Sveinsson,
formaður Sjálfsbjargar,
landssambands fatlaðra.
Mig langar til að kveðja vin minn
Lýð Hjálmarsson með nokkrum orð-
Fæddur 22.júlí 1905
Dáinn 12. janúar 1989
í dag verður jarðsunginn frá
Bíldudalskirkju elskulegur afí og
langafí, Hallgrímur Ottósson sjó-
maður, sem andaðist 12. þ. mán.
Afi Grímur fæddist í Kjaransvík
á Ströndum en fluttist ásamt for-
eldrum sínum og systkinum í
Hælavík þegar hann var á 1. ári.
Foreldrar hans voru Ottó Helgi
Helgason og Halldóra Sigurðardótt-
ir.
Afí var hraustur og duglegur
maður, enda af þeirri kynslóð sem
ólst upp við kröpp kjör og vandist
því á unga aldri vinnu bæði til sjós
og lands. í Amarfjörð kom hann
18 ára gamall, réðst sem vinnumað-
ur á bæinn Feitsdal í Bakkadal. Á
sumrin vann hann þar við bústörfj
en á vetuma sendur á vertíð. I
Bakkadal var mannmargt á þessum
árum, þar var stunduð verslun,
búskapur og sjósókn. Amarfjörður
heillaði hann. í félagi við annan
mann byggði afi bæinn Granda í
Bakkadal. Þar bjó hann þar til hann
giftist árið 1944 Sigurósk Sigurðar-
dóttur, ættaðri úr Mosdal. Hún var
þá ekkja með ungan son, Jón Krist-
ján Ólafsson, sem afí gekk í föður-
stað. Fyrir átti hún uppkomna dótt-
ur, Fjólu Eleseusdóttur, móður
mína. Reyndist hann þeim báðum
vel, enda ekki við öðru að búast
af svo hjartahlýjum manni sem afí
var. Á seinni árum var Jón honum
um en mér barst sú þungbæra frétt
að morgni 16. janúar að hann hefði
látist þá um nóttina.
Ég kynntist Lýð fyrst er hann
flutti í Sjálfsbjargarhúsið við Hátún
fyrir 10 árum. Hann var strax eink-
ar þægilegur í viðkynningu og mörg
sameiginleg áhugamál gerðu kynn-
in einn meiri.
Lýður var mjög virkur í starfí
íþróttafélags fatlaðra og átti ég því
láni að fagna að vera með honum
í boccia-sveit í nokkur ár en í bocc-
ia náði Lýður mjög góðum árangri,
m.a. tveim íslandsmeistaratitlum.
Einnig spiluðum við saman bridge
í mörg ár. Á þessum sviðum nutu
mannkostir Lýðs sín vel, hann var
kappsfullur og vildi gera sem best
og var sjálfsgagnrýninn ef honum
fannst betur mega gera. Sterk rétt-
lætiskennd var honum í blóð borin
og niðurstöður skyldu vera sann-
gjamar hvort sem um var að ræða
íþróttir fatlaðra, knattspymu eða
stjómmál en á þessu hafði hann
mikinn áhuga og ákveðnar skoðan-
ir.
Lýður fór mikið á völlinn og þeir
vom ekki margir landsleikimir sem
hann sleppti og liðinu sínu frá Akra-
nesi veitti hann stuðning ef hann
gat því við komið.
Hann Lýður var ötull þátttakandi
í félagstarfi Sjálfsbjargar og átti
þar marga vini. Hann var meðal
annars í stjóm félagsdeildarinnar í
Reykjavík og tók þátt í ferðalögum
og öðm sem Sjálfsbjörg stóð fyrir.
Nú þegar Lýður hefur kvatt
þennan heim er stórt skarð í vina-
hópnum staðreynd og söknuðurinn
er sár, en minningin um góðan
dreng mun lifa í hugum okkar allra
sem nutum þess að eiga hann að
vini. Sú minning er manni huggun
á þessari stundu svo og að honum
líði nú vel, laus við þrautir.
Ég vil votta fjölskyldunni hans
mína innilegustu samúð um leið og
ég bið Guð að blessa minningu
Lýðs Hjálmarssonar.
Sigurður Björnsson
Lýður fæddist 21. júlí 1957 og
andaðist aðfaranótt mánudagsins
16. janúar 1989. Ég kynntist Lýð
fyrst er hann varð heimilismaður í
Vinnu- og dvalarheimili Sjálfsbjarg-
ar haustið 1978. Áður átti hann
heima hjá foreldmm sínum á Akra-
nesi. Eftir að hann kom á Dvalar-
heimilið fór hann fljótlega að láta
mikil stoð og stytta, og áttu þeir
alla tíð heimili saman.
Amma Sigurósk lést árið 1964,
sá missir var afa sár, á milli þeirra
ríkti alla tíð virðing og kærleikur.
Þau bjuggu á Sæbakka á Bíldudal,
að undanskildum nokkmm ámm
þegar þau stunduðu búskað á fyrr-
nefndum bæ, Granda.
Hjá þeim var gott að vera sem
lítil hnáta hvort heldur var á Sæ-
bakka eða úti í sveit. Mér er efst
í huga nú, þegar þau em bæði far-
in, þakklæti fyrir allt sem þau vom
mér.
í hugum okkar er afí og Bfldudal-
ur með sinn fagra fjallahring, Sæ-
bakki og sjórinn ein óijúfanleg
heild. Við sjáum hann fyrir okkur
standandi úti á skansinum fyrir
framan húsið, fjaran beint fyrir
neðan og bátur í vör.
Afi átti báta af ýmsum stærðum
og gerðum, sem hann stundaði á
handfæra- og hrognkelsaveiðar,
auk þess rækjuveiðar í Amarfirði.
Aldrei heyrði ég hann kvarta undan
Iélegri afkomu, sagðist aldrei hafa
tapað á útgerð,_ barlómur var hon-
um víðsfjarri. Á vétmm var hann
oftast á stærri fiskiskipum, og þá
sem matsveinn. Mun hann þá hafa
eignast marga góða vini, sem héldu
tryggð við hann, fólk laðaðist að
honum, og þá ekki síst böm. Síðast-
liðið vor fór afí sína síðustu sjóferð
83 ára gamall, nokkmm dögum
seinna hringdi hann til- mín og
sagði: „Nú er ég hættur elskan
mín.“ Það mætti segja mér að ekki
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÓLAFUR SIGURÐSSON,
lést að kvöldi 19. janúar á Hrafnistu, Hafnarfiröi.
Kristjana Þorsteinsdóttir,
Gerður Ólafsdóttir, Magni Ingólfsson,
Rebekka Ólafsdóttir, Valdimar Sveinsson,
Sigríður Ólafsdóttir, Bjarni Bjarnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Útför t BJÖRNS BJARNASONAR magisters frá Steinnesi,
fer fram frá Dómkirkjunni þriðjudaginn 24. janúar kl. 13.30.
F.h. vandamanna og vina,
Jónas G. Rafnar.
Hallgiímur Ottósson,
Bíldudal — Minning
að sér kveða. Hann var í mörg ár
formaður húsráðs þess, formaður
skemmtinefndar og tók þátt í starfí
Sjálfsbjargar, félags fatlaðra í
Reykjavík og nágrenni, og undan-
farið var hann meðstjómandi í
stjóm félagsins.
í mörg ár vann Lýður hálfan
daginn á skrifstofu Vinnu- og dval-
arheimilisins við símavörslu. Það
er oft sagt að sá sem svarar í
símann sé andlit viðkomandi stað-
ar. Lýður var gott andlit, hann
hafði mikla og góða rödd, var kurt-
eis en þó ákveðinn í símann. Hann
var yfírleitt í góðu skapi og léttur
í lund. Mest allan þann tíma sem
Lýður var á dvalarheimilinu vorum
við borðfélagar í hádeginu. Við
höfðum ólíkar pólitískar skoðanir
og studdum sitt íþróttafélagið hvor
í knattspymu. Lýður var dyggur
stuðningsmaður Alþýðuflokksins og
ennþá dyggari stuðningsmaður ÍA
í knattspymu. Það kom því oft fyr-
ir að skipst var á skoðunum um
þessi mál meðan setið var að snæð-
ingi og einstöku sinnum gat hitnað
í kolunum en allt var það í góðu
og við virtum hvor annars skoðan-
ir, en þetta reif okkur upp úr drunga
hversdagsleikans og kom blóðinu á
hreyfingu. Lýður átti fleiri áhuga-
mál, hann hlustaði á tónlist, spilaði
brids og tefldi. Hann tók þátt í flest-
um bridsmótum sem haldin voru
innan Sjálfsbjargar, en stundaði
skákina minna síðustu árin. Þá var
fötlunin orðin það mikil að hann
varð að hafa mann með sér til þess
að færa taflmennina. Lýður ferðað-
ist nokkuð og mér er minnisstæð
ferð til Lúxemborgar haustið 1987,
þegar við tókum okkur saman
nokkrir fatlaðir félagar og fengum
okkur ófatlað fólk til að hjálpa okk-
ur. Með Lýð var Valur bróðir hans
sem hjálpaði honum í ferðinni. Þetta
var samstæður hópur og ferðin
mjög vel heppnuð. Lýður átti sinn
þátt í því að gera ferðina skemmti-
lega og minnisstæða. Síðustu mán-
uðina ágerðist fötlun Lýðs mikið
en það var aðdáunarvert að sjá hve
vel hann bjargaði sér þrátt fyrir það
og hve vel hann gat sinnt símanum
allt til síðustu áramóta.
Við starfsfélagar hans söknum
hans, en verum minnugir þeirra
orða að minningin um góðan dreng
lifír.
Foreldrum Lýðs og systkinum
sendum við samúðarkveðjur.
Theodór A. Jonsson
hefði átt við hann að bíða lengi í
aðgerðarleysi, og þess þurfti hann
ekki. Kallið kom, löngum vinnudegi
er lokið. Góður maður er genginn,
tómlegt verður að koma næst á
Sæbakka, þar er afí ekki lengur
með sína glaðværð og góðmennsku.
Hann er farinn í ferðina sem okkur
er öllum ætlað að fara. Við munum
sakna hans, ég veit að Jón, Fjóla
og Baldur þakka honum fyrir allt.
Við Gunnar og bömin okkar biðjum
guð að blessa hann.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljðta skalt;
(V. Briem)
Svala Siguijónsdóttir
og Qölskylda