Morgunblaðið - 21.01.1989, Page 31

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 21. JANÚAR 1989
31
Minning:
Áki Þorsteinsson
Ólafsfírði
Blessuð sértu sveitin mín
sumar, vetur, ár og daga.
í dag verður jarðsettur frá Ólafs-
fjarðarkirkju tengdafaðir minn, Áki
Þorsteinsson, og finnst mér þessar
ljóðlínur eiga vel við sem upphafs-
orð minningargreinar um mann,
sem nánast allt sitt líf helgaði
„sveitinni sinni" og vildi helst ekki
annars staðar vera.
Áki fæddist í Ólafsfirði 16. jan.
árið 1910 og var því tæplega 79
ára þegar hann lést en hann kvaddi
þennan heim 12. jan. sl. Hann var
sonur Guðlaugar Sveinsdóttur og
Þorsteins Jónssonar. Þá bjuggu í
Brautarholti í Ólafsfirði bamlaus
hjón, Margrét Ámadóttir og Rand-
ver Jónsson. Þeim treysti Guðlaug
fyrir drengnum sínum og gengu þau
honum í foreldrastað.
Og svo líða árin. Fyrr en varir
em áhyggjulítil æskuár að baki og
alvara fullorðinsára tekur við.
Áki fór á sjóinn og upp frá því
var hans aðalstarf tengt fiski og
vinnu við fískverkun. í rúm 40 ár
vann hann í Hraðfrystihúsi Ólafs-
fjarðar og geri aðrir betur.
Áki kvæntist Sigurbjörgu Elínu
Guðmundsdóttur frá Háaskála í
Ólafsfirði. Hann réðst í að byggja
íbúðarhús, sem hann kom upp með
miklum dugnaði. Það stendur í
brekkunni fyrir ofan höfnina og
einhvem tíma hafði ég orð á því
við hann að fallegra hússtæði hefði
hann tæplega getað valið. En erfitt
hefur það verið á þeim ámm að
reisa sér hús svo að segja með tveim
höndum.
Þau Sigurbjörg og Áki eignuðust
einn son, Gísla Vilhjálms, en þegar
hann var 5 ára gamall dó Sigur-
björg. Má fara nærri um hvflíkt
reiðarslag það hefur verið fyrir Áka
og hygg ég að það sár hafi aldrei
að fullu gróið.
Rúm 33 ár em nú liðin síðan ég
kom fyrst til Ólafsfjarðar í þeim
tilgangi að heilsa upp á tilvonandi
tengdaföður minn. Áuðvitað var ég
spennt og kannski dálítið kvíðin.
Hvemig myndi nú Áka lítast á
konueftii einkasonar síns? Ekki veit
ég það en hitt veit ég að ég hlaut
ákaflega hlýjar móttökur og fljótt
fann ég að ég hafði ekki aðeins
eignast tengdaföður, heldur einnig
góðan vin. Hann var skemmtilegur
að tala við, hafði góða kímnigáfu
og sagði vel frá.
Margir höfðu orð á því við mig
að Áki væri ákaflega bamgóður og
því átti ég eftir að kynnast.
Ári seinna lögðum við aftur leið
okkur norður. Þá höfðum við Gísli
eignast son, Ingólf, sem nú fór í
sína fyrstu heimsókn til afa í Ólafs-
firði. Þeir urðu strax mestu mátar
og hefur aldrei borið skugga á vin-
áttu þeirra. „Þetta máttu ekki gera,
elsku drengurinn hans afa,“ var
allt og sumt sem Áki sagði er Ing-
ólfur í óvitaskap blés á öskuna í
öskubakka afa síns.
Áki hafði mikið yndi af tónlist.
Hann hafði fallega tenórrödd og
söng ámm saman í karlakór í Ólafs-
firði. Einnig söng hann um tíma í
kirkjukómum. Hann spilaði vel á
munnhörpu og hafði á sínum yngri
ámm stundum spilað fyrir dansi á
þetta litla hljóðfæri.
Áki gerði ekki víðreist, vildi helst
alltaf vera heima. Þó heimsótti hann
okkur Gísla til Kaupmannahafnar
en þar bjuggum við í eitt ár. Gísli
var þá bundinn í vinnu svo það kom
að miklu leyti í minn hlut að sýna
Áka borgina. Honum þótti sjálfsagt
mikið koma til allra gömlu bygging-
anna, en mesta ánægju hafði hann
af því að rölta með mér um Strikið
og virða fyrir sér hið fjölbreytta
mannlíf, sem þar iðar. Og það var-
skemmtilegt að upplifa borgina með
augum manns, sem sárasjaldan
hafði komið út fyrir heimabyggð
sína.
Ég gleymi því heldur ekki hve
glaður hann varð, er við í einni
versluninni hittum fyrir íslenska
afgreiðslustúlku, sem var okkur
hjálpleg. — Það var mikið blessuð
stúlka í hans augum.
Þessi minningabrot eru sundur-
laus en með þeim vil ég kveðja Áka
og þakka honum samfylgdina um
leið og ég bið honum blessunar í
nýjum heimkjmnum.
Hvfli hann í friði.
Bjarney Ingólfsdóttir
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
HALLDÓRA PÁLÍNA ÞORLÁKSDÓTTIR,
lést í Sjúkrahúsi Keflavíkur 16. janúar. Jarðarförin fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag, laugardag, kl. 14.00.
Sigrfður Valgeirsdóttir,
Guðríður Valgeirsdóttir,
Jón Valgeirsson,
Jósef Valgeirsson,
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
Oddný Jónsdóttir,
Másstöðum — Minning
Fædd 27. október 1902
Dáin 11. janúar 1989
Þann 11. janúar sl. lést á Héraðs-
hælinu á Blönduósi Oddný Jóns-
dóttir.
Oddný var fædd á Másstöðum í
Vatnsdal 27. október 1902 og var
dóttir Jóns Kristmundar Jónssonar
og Elínborgar Margrétar Jónsdótt-
ur. Eignuðust þau þijá dætur, Þor-
björgu sem dó árið 1952, Guðrúnu
og Oddnýju sem var yngst þeirra
systra. Móðir Oddnýjar lést árið
1914.
Jón kvæntist seinni konu sinni,
Halldóru Gestsdóttur, árið 1920 og
eignuðust þau eina dóttur, Elín-
borgu, kennara á Skagaströnd.
Einn vetur stundaði Oddný nám
við Gagnfræðaskólann á Akureyri
og nam við Kvennaskólann í
Reykjavík í tvo vetur. Skólaganga
Oddnýjar var mun meiri en almennt
gerðist á þessum tíma, enda starf-
aði hún síðar við almenna kennslu
í Víðidal og í Reykjarfírði á Strönd-
um.
Hún var mikil hannyrðakona og
var um tíma lausráðinn kennari við
Kvennaskólann á Blönduósi, kenndi
vefnað og pijón.
Árið 1955 hófu systursynir
Oddnýjar, Jón og Zophonías, synir
Guðrúnar og Pálma á Bjamastöð-
um, búskap á Hjallalandi, næsta
bæ sunnan Másstaða. Þar sem
Oddný hafði aldrei gifst þótti henni
sjálfsagt að styðja við bakið á
frændum sínum og gerðist ráðs-
kona hjá þeim. Þar bjó hún til árs-
ins 1980 er hún fluttist með þeim
bræðrum að Hnausum í Þingi.
Sumarið 1956 kynntist ég þessu
ágæta fólki er ég var sendur í sveit
að Hjallalandi, þá að verða átta ára
gamall.
Ástúð og umhyggja Oddnýjar var
sérstök og átti hún sinn þátt í því
að í mínum huga kom ekki annað
til greina en komast í sveitina eins
snemma á vorin og mögulegt var
og heim til Reyjavíkur var aldrei
farið fyrr en eftir seiiini réttir á
haustin.
Annað sumarið mitt á Hjallalandi
lést faðir minn og var Oddný beðin
að tilkynna mér andiátið. Gerði hún
það af slíkri nærgætni og með þeim
hætti að sorgin sem því fylgdi var
ekki eins þungbær og ég hygg hún
hefði orðið ella.
Fróð kona var Oddný og hafði
hún næmt eyra fyrir góðum kveð-
skap. Hún komst oft mjög skemmti-
lega að orði og sagði hlutina ekki
eins og allir aðrir.
Aldrei leiddist litlum dreng að
vera í nálægð við hana, hvort held-
ur hún var við mjaltir, heyskap, að
pijóna eða var að vefa á stóra vef-
stólinn. Frá henni streymdi öiyggi
og hlýja. Aldrei hejrði ég Oddnýju
hallmæla nokkrum manni, hún var
hógvær kona og lítillát.
Oddný hafði átt við vanheilsu að
stríða nú um skeið. í haust gekkst
hún undir aðgerðir á Héraðshælinu
á Blönduósi og á Landspítalanum.
Augljóst var að hún færi ekki að
Hnausum aftur og þegar Ellert,
systursonur hennar á Bjamastöð-
um, og Vigdís, kona hans, buðu
henni að dveljast hjá þeim með syst-
ur sinni, Guðrúnu, síðustu æviárin
þáði hún það og gladdist jrfír því
að geta verið áfram innan um sitt
fólk. En þrátt fyrir það vissi Oddný
að kallið kæmi innan tíðar og hafði
búið sig undir það. í huga hennar
og hjarta var friður og ró.
Frá Másstöðum og Hjallalandi
er hvað fegurst útsýni yfir Vatns-
dal. Fjöllin, Hnjúkurinn, Flóðið með
sínum svanasöng og Vatnsdals-
hólamir. Stórkostlegt landslag.
Þama var Oddný alin upp og þar
dvaldi hún nánast alla sína ævi.
Ég mun ætíð minnast hennar í
þessu fagra umhverfi.
Um leið og Oddný er nú kvödd
með djúpri virðingu og þakklæti
sendi ég samúðarkveðjur til bræðr-
anna í Hnausum og heimilisfólksins
á Bjamastöðum.
Utför Oddnýjar Jónsdóttur verð-
ur í dag frá Þingeyrakirkju.
Sigurður Dagbjartsson
Ragnhildur Maríus■
dóttir - Minning
Fædd 27. nóvember 1960
Dáin 2. nóvember 1988
Mig langar að minnast elskulegr-
ar vinkonu minnar, Röggu, eins og
hún var kölluð. Hún barðist við
erfíðan sjúkdóm í rúm tvö ár. Við
Ragga höfum verið vinkonur frá
því við vorum í sama bamaskóla.
Þar kom hún öllum í gott skap, var
ætíð hress og kát. Hún skilur eftir
sig margar góðar minningar. Það
er erfitt að sætta sig við að hún
sé horfín okkur. Eiginmanni sínum
kynntist hún á unga aldri og var
það ást við fyrstu sýn. Þau eignuð-
ust jmdislega dóttur í maímánuði
1981. LÍfið blasti við fjölskyldunni
og þau fóru utan til náms. Hún
lagði stund á tækniteiknun en
Nonni tæknifræði og brautskráðust
bæði. Framundan var líf og starf.
En Guð kallaði Röggu til sín. Megi
hún sofa rótt og megi Guð styrkja
Nonna og Steinunni litlu og fjöl-
skyldur þeirra í hinni miklu sorg.
Hulda K. Reynisdóttir
+
Móðir mín, tertgdamóðir og amma,
HERDÍS JÓNSDÓTTIR,
áður Öldugötu 11,
Hafnarfirðl,
lést á Hrafnistu, Reykjavík 7. janúar sl. Bálför hennar hefur fariö
fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu. Sérstaklega viljum viö þakka
starfsfólki E-álmu Hrafnistu.
Alma Guðmundsdóttir, Þorbjörg Ólafsdóttir,
Ólafur Emilsson og fjölskylda.
+
Hjartkær móðir okkar
MARÍA VILHJÁLMSDÓTTIR
Fannborg 7 (áður Neðridal),
Kópavogi,
lést að Hrafnistu í Hafnarfirði þann 20. janúar.
Guðrún Jóna Þorkelsdóttir,
Katla Þorkelsdóttir,
Hekla Þorkelsdóttir,
Vllhjálmur Þorkelsson.
+
Sonur okkar,
VALDIMAR ÞORVARÐARSON,
Sæbóli 46,
Grundarfirði,
lést af slysförum á sjúkrahúsi í Barcelona á Spáni föstudaginn
20. janúar.
Fyrir hönd barna og systkina hins látna,
Ásdís Valdimarsdóttir,
Þorvarður Lárusson.
+
Útför
SIGURÐAR JÓHANNS JÓNSSONAR,
Skólastig 11,
Akureyri,
sem lést 13. janúar fer fram frá Akureyrarkirkju mánudaginn
23. janúar kl. 13.30.
Þórunn Björnsdóttir,
Björn Sigurðsson.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö við andlát og útför eiginkonu
minnar, móður okkar, tengdamóður og ömmu,
ÖLDU KRISTÍNAR JÓHANNSDÓTTUR,
Sóivallagötu 16,
Keflavfk.
Jóhann Jóhannsson,
Haraldur Þór Jóhannsson, Elndfs Kristjánsdóttir,
Hörður Ingi Jóhannsson, Ingibjörg Björgvinsdóttir,
Guðleif Harpa Jóhannsdóttir, Páll Arnason,
Gísli Hlynur Jóhannsson, Sigrfður H. Guðmundsdóttir,
Sigurlaug Hanna Jóhannsdóttir
og barnabörn.