Morgunblaðið - 05.02.1989, Blaðsíða 36

36 C
MORGUNBLAÐIÐ VELVAKANDI SUNNUDAGUR 5. FEBRÚAR 1989
n Mer LÍst eJcki &■ þetta.. Hann hættí aö
CjróXa ocjXorob brosci."
Vera má að friðarpípan sé
skaðleg. Það getur líka ver-
ið heilsuspillandi fyrir þig
að neita að reykja hana!
A FORNUM VEGI
Þórir Ingvarsson.
Heimavinn-
andi húsmæð-
ur á launum
ÞAÐ heyrist oft talað um að það sé skortur á dagvistunarheimilum
i borginni og Iangir biðlistar eftir að koma börnunum að. Foreldrarn-
ir vinna báðir úti, af því þeir komast ekki af með ein laun, en það
kostar einnig sitt að hafa börnin á dagheimili, ekki aðeins fyrir
foreldrana, heldur einnig fyrir borgina.
Borgarsljóri kom nýverið fram með þá hugmynd að það fé sem
borgin greiðir nú fyrir böm á dagvistunarheimilum mætti eins
greiða mæðrunum, eða foreldmnum, beint. Þannig væri þeim sem
vildu gert Qárhagslega kleift að vera heima hjá börnunum sínum
meðan þau væm ung. Hvort sem þessi hugmynd verður ein-
hverntíma að vemleika eða ekki, lék okkur forvitni á að vita hvem-
ig nokkmm vegfarendum leist á hana.
Drembileg
ummæli
Til Velvakanda.
jög hafa orðið fleyg þau orð
Guðrúnar Helgadóttur, að við
(þ.e. alþingismenn og ráðherrar)
„erum engir venjulegir kontórist-
ar“. Og því bæri þeim að fá hærri
dagpeninga en öðrum (auk greiðslu
hótelkostnaðar hveiju sinni). Flestir
munu nefnilega hafa haldið, að
slíkur þankagangur væri úr sög-
unni.
Þessi viðbrögð Guðrúnar minna
á það, sem oft hefur sannazt, að
ef svonefndir vinstri menn komast
til mannvirðinga fer af þeim allur
„alþýðu“-gljái. Og eigi eru þeir
minna frekir til flárins en aðrir,
nema síður sé.
Þessi ummæli Guðrúnar Helga-
dóttur minna og á frásögn Laxness
í Gerplu af orðræðu Núíta og Þor-
móðs Kolbrúnarskálds, er hann
dvaldist á Grænlandi. En ástkona
Þormóðs færði honum meira lost-
æti en öðrum mönnum var ætlað.
Núítar tóku þessu ekki vel, en Þor-
móður kvað slíkt sanngjamt þar
sem hann væri maður Olafs kon-
ungs í Noregi. Ekki höfðu Núítar
heyrt kóngs þessa getið; eða,
spurðu þeir: „Hvort ekur Ólafur
þessi hundum betur en aðrir rnenn?"
Hjá okkur er að vísu ekki um að
ræða akstur á ísum, eða leikni í
þeirri list, en metnað sinn sýna
menn á ýmsa vegu hér ekki síður
en á Grænlandi forðum.
Um meintar mannvirðingar orti
hinn snjalli hagyrðingur Jón S.
Bergmann annars ágæta vísu, sem
hér er við hæfi að tilfæra í lokin:
Auður, dramb og falleg fdt
fyrst af öllu þérist.
Og menn, sem hafa mör og kjöt,
meira en almennt gert.
Siguijón Jónsson

Sameining
Hjördís spyr.
ú ætlar Brunabótafélag ís-
lands og Samvinnutryggingar
að skella sér saman í eina sæng.
Væri ekki nær að Brunabótafélag
íslands hefði óskað eftir atkvæða-
greiðslu um það hvort húseigendur
vildu yfírleitt vera í sambland með
Samvinnutryggingum, heldur en að
efna til nafos á fyrirtæki eftir að
það er sameinað. Spyr sá sem ekki
veit?
Ingibjörg Elín Sigurbjömsdóttir
var á hraðri göngu í Aðalstræti,
en gaf sér samt tíma til að staldra
aðeins við og segja hvað sér fínnd-
ist um þá hugmynd að greiða mæð-
rum, sem væru heima með bömin
sín, laun. „Ég er sammála þeirri
hugmynd. Það þyrfti samt að hafa
einhveija eftirlitsmenn sem myndu
fylgjast með því hvað þær væru að
gera og hvað þær væru með mörg
böm. Fyrirmyndarmæður, sem
kunna gott uppeldi, ættu að fá að
vera heima með bömin sín.
Konur sem eru heima og þurfa
að biðja eiginmanninn um peninga
til alls, þær hafa ekkert frelsi. Það
er líka alveg ókleift að ætla sér að
eignast böm eins og ástandið er.“
Uppeldið betra
Það er minna rætt um það að
karlmenn séu heima með bömin
sín, enda ekki eins algengt þó sum-
ir hafi þann háttinn á. Hann Þórir
Yíkverji skrifar
að eru orðin nokkur ár síðan
höfuðborgarbúar hafa fengið
að kenna á jafn miklum snjó og
verið hefur að undanfömu. Af þeim
sökum hafa þeir ef til vill ekki ver-
ið jafn vel undir hann búnir og
annars hefði verið. Ýmsum kannski
ekki þótt taka því að búa bíla sína
undir akstur í snjó.
Fæstum finnst nóg að gert hvað
snjómokstur varðar, en þó skal
Víkveiji fúslega viðurkenna að
hann hefur aldrei verið betri að
hans mati en einmitt nú — svo fljótt
og vel hafa allar aðalakstursleiðir
verið raddar og síðan tekið til við
götur út frá þeim. Erfíðara hefur á
hinn bóginn verið að eiga við snjó-
ruðningana, sem hafa myndast.
Bæði snjóaði það mikið dag eftir
dag og bflar við gangstéttir og upp
á þeim verið til hindrunar.
xxx
Ip n svo eru það blessaðar gang-
_J stéttimar. Þær vilja verða út-
undan, þegar aðaláherslan er lögð
á götumar sjálfar. Lausnin blasir
hins vegar við við einstaka hús þar
sem afrennslisvatn frá Hitaveitunni
er notað til þess að bræða af þeim
ís og snjó. Er stórfurðulegt hve lítið
er um að það skuli notað á þann
hátt í stað þess að vera látið renna
ónýtt til sjávar.
Sannleikurinn er sá að kostnaður
við slíkt er tiltölulega lítill, ef rör
tengd afrennslisvatninu era sett
undir gangstéttarhellumar. Þetta
er ekki aðeins til þæginda fyrir
gangandi vegfarendur heldur og
þrifnaðarauki í húsum þar sem ekki
er lengur vaðið inn með krapaelginn
— stundum saltmengaðan — á skón-
um.
Þá ætti að verða af þessu þó
nokkur spamaður fyrir borgina þar
sem gangstéttahreinsun yrði óþörf.
Hvemig væri að borgin stæði að
slíkri framkvæmd í öllum nýjum
hverfum — og síðan í gamla bænum
smátt og smátt.
Margir hafa haft ráðleysi stjórn-
málamanna, og þá fyrst og
fremst ríkisstjómarinnar, í flimt-
ingum, kannski aldrei meira en nú.
En þetta er hætt að vera gaman-
mál þótt engu sé líkara en ýmsir
ráðherrar leggi sig fram um að
keppa við fremstu skemmtikrafta
landsins um vinsældir.
„Verst er að maður veit ekkert
hvaðan á mann stendur veðrið,"
sagði gamall kunningi Víkveija.
„Eg hélt að fyrsta skrefið væri að
marka stefnu og síðan fylgja henni.
Ef slíkt er gert getur auðvitað blás-
ið á móti og gefið á bátinn, en þeg-
ar á heildina er litið miðar þó venju-
Iega eitthvað fram á leið — nema
auðvitað þegar kolrangur „kúrs“
er tekinn og siglt beint í strand.“
Viðmælandi Víkveija kvað það
óþolandi ástand þegar ráðamenn-
imir væra tvístígandi í ráðleysi og
komi sér ekki saman um neitt. Einn
arkaði í norður þegar annar færi í
suður. Hér ríkti í raun algert stjórn-
leysi. Því miður nærðist enginn á
öllu gasprinu.