Morgunblaðið - 07.04.1989, Síða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. APRÍL 1989
Minning:
Valdimar Ágústsson
skipstjóri - Akranesi
Mig setti hljóða eftir símtalið við
Böddu systir þar sem hún sagði
mér að Valdi frændi, eins og við
systumar kölluðum hann, væri dá-
inn. I hugann komu minningar og
mér varð hugsað til síðustu funda
okkar, þegar við pabbi fórum til
hans upp á spítala, var Gunna hjá
honum eins og alltaf og var vel
tekið móti okkur. Þennan dag var
veturinn okkur íslendinga eina ferð-
ina enn að minna á sig með snjó-
komu og skafrenning. Eins og oft
vill verða var talað um veðrið, vor-
um við öll sammála um að þetta
hefði verið óvenju umhleypinga-
samur vetur. Spurði ég Valda
hvemig hann hefði það, og hann
svaraði rólega og af svo miklu
ærðuleysi að hann hefði það eins
gott og hægt væri. Hann vissi að
hveiju stemmdi það væri ekkert
hægt að gera meira en gert væri.
Þama þar sem ég sat og hlustaði
á hann varð mér svara fátt en um
mig streymdu tilfínningar væntum-
þykju og stolts að hafa verið svo
lánsöm að þekkja mann sem af
þvílíku æðruleysi tók og talaði um
það sem verða átti. Frændi minn
hét fullu nafni Valdimar Sigurður
Páll Ágústsson, fæddur að Sigur-
völlum, 6. janúar 1923. Valdimar
var sonur Ágústs Sigurbjöms Ás-
bjömssonar og Bjömfríðar Sigríðar
Bjömsdóttur, en þau hófu búskap
að Teig haustið 1912, en bjuggu
síðan Sigurvöllum við Melteig 6,
Akranesi. Valdimar kvæntist 8. júní
1946 Guðrúnu Bjargey Jónsdóttur
frá Garðabæ, er hún dóttir þeirra
hjóna Jóns Bjamasonar og Guð-
jónínu Jónsdóttur. Dætur þeirra
Valdimars og Guðrúnar em: Jónína,
fædd 21. júní 1947, bankastarfs-
maður, gift Ingvari Baldurssyni
hitaveitustjóra á Hellu, bam: Guð-
rún Elín, fædd 28. desember 1978.
Sigríður Kristbjörg, fædd 17. febrú-
ar 1963, viðskiptafræðingur, sam-
býlismaður hennar er Jón Helgason
útgerðartæknir, eru þau búsett á
Akranesi. Bróðir Valdimars er
Bjöm Ólafsson Ágústsson skipstjóri
á Akranesi, nú til heimilis að dvalar-
heimilinu Höfða. Kona hans var
Elín Elíasdóttir sem dáin er fyrir
tæpum 10 ámm. Eiga þau fjórar
uppkomnar dætur. Uppeldissystir
Fæddur 17. maí 1919
Dáinn 27. mars 1989
í dag fer fram frá Fossvogs-
kirkju útför Bjöms Guðjónssonar
frá Saurbæ á Vatnsnesi. Hann and-
aðist í Borgarspítalanum 27. mars.
Fráfall hans kom ekki á óvart því
hann átti að baki langa baráttu við
ólæknandi sjúkdóm.
Foreldrar Bjöms vom Ragnheið-
ur Bjömsdóttir og Guðjón Guð-
mundsson sem iengi bjuggu í
Saurbæ á Vatnsnesi í Vestur-
Húnavatnssýslu. Bjöm var fæddur
á Kárastöðum í sömu sveit 17. maí
1919, vorið sem foreldrar hans
fluttu að Saurbæ. Þar ólst hann
upp, næstelstur af sjö bömum
þeirra hjóna.
Æskuámm hans er óþarft að
lýsa. Hann óx upp í stómm systk-
inahópi þar sem hver og einn lagði
sinn skerf til aðstoðar á heimilinu
eftir sinni getu. Bjöm hlaut ekki
aðra fræðslu en þá sem böm fengu
í farskólakennslu á uppvaxtarámm
hans. Hann vann öll venjuleg sveita-
störf og var traustur hjálparmaður
föður síns. Snemma kom í ljós að
hann var afburða þrekmaður,
rammur að afli og hlífði sér hvergi.
Honum var einnig gefín sú fágæta
dyggð að rækja öll störf í annarra
þágu jafnvel og þau væm fyrir
hann sjálfan.
Valdimars er Margrét Pétursdóttir
til heimilis að Vesturgötu 61, Akra-
nesi. Maður hennar var Ámi Guð-
mundsson sem lést 29. júní 1932.
Áttu þau tvær dætur. Mikill sam-
gangur var alla tíð á milli heimila
ömmu Bjömfríðar og Möggu
frænku.
Valdimar byijaði ungur að fara
til sjós 14 ára fór hann með Birni
bróður sínum á mb Frigg og var
með honum í nokkur ár. Arið 1943
lauk Valdimar prófí frá stýrimanna-
skólanum. Gerðist hann stýrimaður
á Ásbimi AK sem þeir bræður höfðu
látið smíða á ísafírði árið 1943.
Seinna gerðist hann stýrimaður hjá
Jóhannesi Guðjónssyni á Farsæl
AK. Árið 1949 gerðist hann skip-
stjóri á Ásmundi AK, sem var í eigu
Heimaskaga. Var hann skipstjóri
hjá þeim og HB & Co. til ársins
1968.
Síðan 1968 hefur Valdimar verið
stýrimaður á ms. Akraborg. Valdi
og Gunna bjuggu í 30 ár að Reykj-
um, Akurgerði 1, en byggðu sér
síðan hús í Garðbæ, Vesturgötu
105, þar sem þau hafa búið síðan.
Elsku Gunna, Nína, Ingvar,
Sigga, Jonni og Gunna litla, innileg-
ar samúðarkveðjur frá mér og fjöl-
skyldu minni.
Ágústa S. Björnsdóttir
í dag verður gerð frá Akranes-
kirkju útför Valdimars Ágústssonar
sem lést á Sjúkrahúsi Akraness
þann 29. mars eftir stutta en erfiða
sjúkdómslegu.
Valdimar Sigurður Páll, eins og
hann hét fullu nafni, fæddist að
Sigurvöllum á Akranesi þann 6.
janúar 1923, yngri sonur hjónanna
Björnfríðar Sigríðar Bjömsdóttur
og Ágústs Sigurbjöms Ásbjöms-
sonar.
Bjömfríður var ættuð frá Odds-
bæ á Akranesi, dóttir Bjöms Ólafs-
sonar formanns og Sigríðar Mel-
kjömíar Jónsdóttur.
Ágúst Sigurbjöm var frá Mels-
húsum á Akranesi, sonur þeirra
Ásbjöms Jónssonar og Sigríðar
Ámadóttur. Ásbjöm og Agúst vom
miklir aflamenn og eftirsóttir for-
menn.
Eins og nærri má geta snerist
Systkini Bjöms fluttu að heiman
eitt af öðru en hann var kyrr í
Saurbæ ásamt foreldrum sínum.
Búskapurinn átti vel við hann, hann
hafði yndi af skepnum og annaðist
þær vel. Þannig liðu árin, en 1947
lést Ragnheiður móðir hans og urðu
þeir feðgar þá einir eftir á heimilinu.
Búsýslan færðist smám saman
yfír á herðar Bjöms. Um 1950 tók
hann við jörð og búi. Um sama leyti
kom til hans ráðskona, Vigdís
Bjamadóttir. Var hún með tvö böm
á sínu framfæri og reyndist Bjöm
þeim vel. Þau eignuðust eina dótt-
ur, Ragnheiði sem var augasteinn
og yndi föður síns.
Nokkur ár liðu, en af ýmsum
ástæðum seidi Bjöm jörð sína og
bú og flutti suður árið 1963. Fyrsta
árið bjó hann í Kópavogi en keypti
síðan íbúð í Karfavogi 39 og átti
þar heimili upp frá því. Hér í
Reykjavík vann hann lengst af sem
handlangari við múrverk. í því
starfi komu bestu kostir hans í ljós,
sem voru óvenjumikið vinnuþrek,
verklagni og trúmennska. Hann var
eftirsóttur þegar beita þurfti lagni
og kröftum. Otalin eru þau handtök
sem hann gerði fyrir vini og vanda-
menn án þess að ætlast til launa.
Kappsmál hans var alla tíð að skila
eins vel unnu verki og kostur væri,
kaupið skipti minna máli. Þannig
hugur .Valda fljótt að sjómennsku,
og réðst hann á mb. Frigg aðeins
15 ára gamall, en á Frigg var
Bjöm, eldri bróðir Valda, skipstjóri.
Var Valdi í nokkur ár með Bimi
bróður sínum, en ræðst síðan á Sig-
urfara AK með Bergþóri Guðjóns-
syni.
Árið 1943 útskrifast Valdi úr
Stýrimannaskólanum, og gerist þá
stýrimaður á nýjum bát, Ásbimi
AK sem þeir, létu smíða fyrir sig
á ísafirði.
Næst gerðist Valdi stýrimaður á
Farsæl AK með Jóhannesi Guðjóns-
syni og var þar til ársins 1949, er
hann tók að sér skipstjóm á Ás-
mundi AK sem var gerður út af
Heimaskaga hf. en var í eigu Ás-
mundar hf. Sem skipstjóri á Ás-
mundi gekk Valda sérlega vel og
var með þeim aflahæstu eða afla-
hæstur á Akranesi í mörg ár.
Af Ásmundi fer Valdi á Skipa-
skaga AK og er skipstjóri hjá
Heimaskaga hf. og HB & Co. hf.
allt til ársins 1968 er hann hefur
störf sem 2. stýrimaður hjá Hf.
Skallagrím, útgerð Akraborgar, þar
sem hann vinnur alla tíð síðan eða
í rúm 20 ár.
Á sjómannsferli sínum var Valdi
mjög farsæll, aldrei missti hann
mann eða varð fyrir alvarlegum
slysum, þó svo fast hafi verið sótt
í þá daga sem nú.
Margir farþegar ms. Akraborgar
minnast eflaust Valda fyrir aðlað-
andi og ljúfa framkomu. Allt þar til
í nóvember sl. hafði Valdi verið
hraustur svo orð fór af, hjólaði
mikið og stundaði sund af kappi.
í sínu einkalífí var Valdi gæfu-
maður. Þann 8. júní 1946 kvæntist
hann Guðrúnu Bjargeyju, dóttur
var Bjöm, fáskiptinn en traustur
til orðs og æðis.
Eins og áður sagði voru síðustu
árin honum erfið. í langvinnum
veikindum reyndist Ragnheiður
dóttir hans honum frábærlega vel.
Hann naut einnig ágætrar aðhlynn-
ingar góðs fólks og fyrir það þakka
allir hans aðstandendur.
Ég kynntist Bimi þegar ég gift-
ist bróður hans. Kynni mín af þess-
um hóværa og látlausa erfíðismanni
eru orðin löng. Aldrei hef ég heyrt
hans nema af góðu getið og kveð
hann með þökk og virðingu.
Ingibjörg Björnsdóttir
Jóns Bjamasonar og Guðjónínu
Jónsdóttur frá Garðbæ á Akranesi.
Mótaðist sambúð þeirra af skilningi
og einstakri vináttu svo til var tek-
ið og er missir hennar mikill.
Þau Valdi og Guðrún eignuðust
tvær dætur, Jónínu f. 21. júní 1947.
Hún er gift Ingvari Baldurssyni
hitaveitustjóra, og á eina dóttur,
Guðrúnu Elínu, sólargeisla afa síns.
Þau Ingvar og Jónína em búsett á
Hellu. Yngri dóttirin er Sigríður
Kristbjörg f. 17. febrúar 1963 og
býr hún á Akranesi með undirrituð-
um.
Fyrir um 15 árum síðan stofnaði
Valdi ásamt fleirum fyrirtækið
Akrapijón hf., sem hefur séð mörg-
um Akurnesingum fyrir vinnu í
gegn um tíðina.
Valdi var mjög trúaður, hann
hafði biblíu á náttborðinu sínu og
leit í hana á nær hveiju kvöldi og
sótti kirkju oftar en gengur og ger-
ist. Með Valda er genginn gegn og
góður borgari. Einstaklega ljúfur
og aðlaðandi í framkomu, en undir
niðri með skap sem dugði ’til að
framkvæma það sem framkvæma
þurfti.
Fyrir hönd fjölskyldunnar vil ég
þakka læknum og hjúkrunarliði sem
annast hefur Valda svo vel og fag-
mannlega síðan í nóvember 1988.
Blessuð sé minning þessa góða
manns, sem með nærveru sinni
bætti allt og alla.
Jón Helgason
Þegar ég fluttist til Akraness
fyrir rúmum 30 árum, fór maður
fljótlega að kynnast fólkinu í pláss-
inu. Fyrst á sínum vinnustað og
síðan þeim, er fjær stóðu. Ég minn-
ist þess, að þegar farið var um
bátabryggjuna, þá voru sjómenn
þar að spá í aflabrögðin og veðrið.
Tveir menn stóðu þama oft á tali,
myndarlegir á velli, _ bræðumir
Bjöm og Valdimar Ágústssynir,
báðir skipstjórar á fískibátum Akur-
nesinga.
í dag minnumst við Valdimars,
en hann lést í sjúkrahúsi Akraness
þann 29. mars, aðeins 66 ára gam-
all.
Valdimar Ágústsson fæddist 6.
janúar 1923 hér á Akranesi, sonur
hjónanna Ágústs Sigurbjöms Ás-
bjömssonar frá Melshúsum og
Bjömfríðar Bjömsdóttur frá Sigur-
völlum, en við þann stað var Valdi-
mar oft kenndur. Á þessum árum
vom atvinnuvegir Akurnesinga
mun einhæfari en þeir em í dag
og leið flestra ungra manna lá á
sjóinn. Valdimar var þar engin und-
antekning. 15 ára gamall hóf hann
sjósókn með Bimi bróður sínum á
bát sem Frigg hét. Þetta var bara
forsmekkurinn að lífsstarfi hans því
í full 50 ár var Valdimar til sjós,
30 ár á fiskiskipum og síðustu 20
árin í farmennsku.
Tvítugur að aldri aflaði Valdimar
sér skipstjómarréttinda og var eftir
það næstu 25 árin sem skipstjóri
eða formaður á bátunum, eins og
það var oft kallað þá. Valdimar var
farsæll í starfi sínu og bar m.a.
sæmdarheitið aflakóngur Akraness,
en þá nafnbót fengu þeir skipstjórar
sem vom aflahæstir á vetrarvertíð.
Kynni okkar Valdimars hófust
fyrir alvöru, þegar ég varð skip-
veiji á Akraborginni 1969, en þar
var hann þá búinn að vera í skip-
rúmi um 14 árs skeið. Þama unnum
við saman næstu 8 árin, en á þeim
tíma var keyptur nýr farkostur,
bílfeija. Valdimar var stýrimaður
og það féll í hans hlut að selja far-
miðana. Hann var því í nánum
tengslum við þá farþega, sem ferð-
uðust með Akraborginni milli Akra-
ness og Reykjavíkur. Þetta starf
held ég að hafi átt vel við Valdi-
mar. Hann hafði gaman af mann-
legum samskiptum, var mjög mann-
glöggur og „diplómatískur" í sér,
eins og slíkt starf útheimtir. Á
bílfeijunum seldi hann bílstjórunum
farmiðana og oft komu harðar tarn-
ir í hans vinnu, þegar mikið var að
gera. Með hröðum höndum og út-
sjónarsemi í sínu starfí, leysti Valdi-
mar slíkt af hendi með sóma, eins
og hvaðeina, sem hann tók sér fyr-
ir hendur.
Valdimar var í eðli sínu glettinn
og gamansamur. Það var því venju-
lega engin lognmolla, þar sem hann
var. Hann ræddi oft málefni líðandi
stundar í hópi sinna samstarfs-
manna. Oft gat hitnað í kolunum,
þegar menn ólíkrar skoðunar leiddu
saman hesta sína og tjáðu sig um
hin margvíslegu mál. En ef svo
fór, að einhveijir færu offari í sinni
umræðu, þá veittist Valdimar það
leikur einn að slá á öldurnar. Hann
kunni vel að rata hinn gullna meðal-
veg, sem allir ættu að rata, en of
fáum tekst að þræða.
Árið 1970 tókum við Valdimar
ásamt fleiri mönnum þátt í stofnun
fyrirtækis, sem Akrapijón hf. heitir
og hann var þar stjómarmaður frá
byijun. Hann hafði mikinn áhuga
á þessari starfsemi og kom oft á
vinnustaðinn, til þess að fylgjast
með..Ekki var þó hvatinn hjá honum
sá, að hann byggist við stórum arði,
heldur það metnaðarmál að hlutirn-
ir gætu gengið.
Valdimar var gæfumaður í ein-
kalífi. Árið 1946 kvæntist hann
Guðrúnu Jónsdóttur frá Garðabæ
hér á Akranesi, hinni ágætustu
konu, sem bjó manni sínum fagurt
heimili. Þau bjuggu lengst af í
Akurgerði 1, en fyrir um 10 ámm
byggðu þau sér glæsilegt hús á
Garðbæjarlóðinni. Þau eignuðust
tvær dætur, Jónínu og Sigríði, og
sannast á þeim, að sjaldan fellur
eplið langt frá eikinni. Það hlýtur
nú á þessari erfíðu stundu að vera
Guðrúnu mikill styrkur, að Sigríð-
ur, yngri dóttirin, skuli, ásamt
manni sínum, búa í sama húsinu á
Vesturgötu 105.
Það var um mánaðamótin
okt./nóv. á sl. ári, sem það upp-
götvaðist, að Valdimar gekk með
illvígan sjúkdóm. Miklar vonir vom
þó bundnar við, að læknavísindun-
um tækist að ráða við meinið. Þeg-
ar við hjónin hittum Valdimar um
10 dögum fyrir andlát hans var
hann hress og gekk með okkur og
fjölskyldu sinni fram í sjónvarpið
til að horfa á kvöldfréttimar. En
enginn má sköpum renna. Ég vil
svo fyrir hönd okkar meðeigenda
Valdimars í Akrapijóni hf. færa
honum þökk fyrir samstarfið á þeim
vettvangi. Að lokum viljum við
hjónin senda Guðrúnu, dætmnum
tveimur og þeirra fjölskyldum okkar
innilegustu samúðarkveðjur og biðj-
um góðan guð að veita þeim styrk
í þeirra miklu sorg.
Rúnar Pétursson
í dag verður jarðsunginn frá Akra-
neskirkju skipsfélagi okkar og vinur
Valdimar Ágústsson, stýrimaður á
m/s Akraborg. Hann var fæddur á
Akranesi 6. janúar 1923, yngri sonur
hjónanna Bjömfríðar Bjömsdóttur
og Ágústs Ásbjömssonar á Sigurvöll-
um. Agúst var orðlagður aflamaður
í sinni tíð og jafnan með hlutarhæstu
mönnum á skútum við Faxaflóa,
enda fóm synimir ungir til sjós og
þar var þeirra starfsævi beggja.
Valdimar aflaði sér skipstjómar-
réttinda og gerðist ungur stýrimaður
og skipstjóri á bátum frá Akranesi,
lengst af hjá Heimaskaga hf. og HB
& Co. Á ámm hinnar miklu línuút-
gerðar við Faxaflóa um og eftir 1950
var hann jafnan með aflahæstu
mönnum. Síldarmaður var hann
einnig ágætur og aflasæld einkenndi
alla hans skipstjóm. Slíkum árangri
ná menn ekki án elju og dugnaður,
enda var Valdimar með hörðustu sjó-
sóknumm á Akranesi.
Þegar Valdimar hætti skipstjórn
á fískiskipum hóf hann störf á m/s
Akraborg, þeirri fyrstu með því
nafni, fyrst sem háseti en fljótlega
sem stýrimaður og hefur gegnt því
starfi á öllum þremur Akraborgunum
síðustu tuttugu árin.
Valdimar naut sín vel í starfí í
Akraborg. Hann hafði ánægju af að
umgangast fólk og kynntist og kunni
deili á ótrúlega mörgum af öllum
þeim fjölda sem ferðast með skipinu.
Alltaf var hann jafn ljúfur og greið-
vikinn í umgengni og jafn gott til
hans að leita þegar einhvers þurfti
með og mat þá jafnan meira að geta
orðið öðmm að liði en að velta fyrir
sér hvemig á stæði hjá honum sjálf-
um þá stundina.
Hann var orðlagt hraustmenni,
vörpulegur á velli og manna kurteis-
astur í framkomu, reglumaður í lífí
og starfi og bjó fjölskyldu sinni hið
fegursta heimili. Engann gmnaði
þegar hann á síðasta hausti leitaði
sér lækninga við því sem hann sjálf-
Bjöm Guðjónsson frá
Saurbæ — Minning