Morgunblaðið - 01.09.1989, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 1. SEPTEMBER 1989
+
Faðir okkar,
AÐALSTEINN HALLDÓRSSON
frá Litlu Skógum,
fv. deildarstjóri við Tollgæsluna í Reykjavík,
áður til heimilis í Bólstaðarhlið 30,
andaðist í Héraðshælinu, Blönduósi, 30. ágúst.
Erla Aðalsteinsdóttir,
Áslaug Aðalsteinsdóttir,
Brynhildur Aðalsteinsdóttir.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
INGIMUNDUR BJARNASON,
Blesugróf 4,
lést að kveldi 25. ágúst í Borgarspítalanum. Jarðarförin fer fram
frá Bústaðakirkju föstudaginn 1. september kl. 13.30. Blóm vin-
samlegast afþökkuð en þeim sem vilja minnast hans er bent á
Borgarspítalann.
Guðrún Guðlaugsdóttir,
Ólöf Bára Ingimundardóttir,
Guðiaugur Ingimundarson, Sigríður Þ. Sigurmundsdóttir,
Inga Ingimundardóttir, Þórarinn Guðlaugsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær konan mín, móðir, stjúpdóttir, tengdamóðir og amma,
ANNA DÚFA STORR,
sem lést á Englandi 27. ágúst, verður jarðsungin frá Landakots-
kirkju þriðjudaginn 5. september kl. 15.00.
Brendan Egan,
Elín Pitt Nielsen,
David L. C. Pitt,
Snjólaug Swift,
Peter Pitt,
Svava Storr,
börn og barnabörn.
+
Eiginmaður minn, faðir okkar og bróðir,
SVEINN GÍSLASON
flugstjóri,
sem lést 22. ágúst, verður jarðsunginn frá Víkurkirkju í Mýrdal
laugardaginn 2. september kl. 15.00.
Ferð verður frá Umferðarmiðstöðinni kl. 11.00 sama dag.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Krabbameinsfélagið.
Maria Luise Gíslason,
Hildur Sveinsdóttir,
Einar Sveinsson,
Astrid Sveinsdóttir,
Sigríður Gísladóttir,
Guðlaug Gísladóttir.
+
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför móður okkar, tengda-
móður, systur, ömmu og langömmu',
SALVARAR KRISTJÁNSDÓTTUR,
Þvergötu 4,
ísafirði.
Guðmundur Finnbogason, Valdis Jónsdóttir,
Björn Finnbogason,
Kristján Finnbogason María Sonja Hjálmarsdóttir,
Arndis Finnbogadóttir, Guðmundur Ólason,
Damel Kristjánsson
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Við þökkum innilega öllum þeim sem auðsýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og jarðarför föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
GUÐMUNDAR FRÍMANN
rithöfundar.
Valgerður Frímann, Karl Jörundsson,
Gunnhildur Frímann, Sverrir Gunnlaugsson,
Hrefna Frfmann, Þorsteinn Jökuil Vilhjálmsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Alúðarþakkir sendum við öllum þeim sem sýndu okkur samúð
og vinarhug við andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og bróður,
BJARNA VALS SVEINBJÖRNSSONAR
fv. brunavarðar,
Holtsgötu 10,
Reykjavík.
Bergljót Sigurðardóttir,
synir, tengdadætur, systur og barnabörn.
Minning:
Marta Þ. Geirs-
dóttir, fv. gjaldkeri
Fædd 11. mars 1914
Dáin 27. ágrist 1989
Eitt sinn verða allir menn að deyja,
eftir bjartan daginn kemur nótt.
Þessar ljóðlínur komu upp í huga
minn, þegar ég frétti af andláti
Mörtu frænku minnar. Síðustu dag-
ar Mörtu voru bjartir og fagrir
síðsumardagar, dagar þar sem tært
loft, sólskin og gustur lék í lofti.
Mér finnst þetta lýsa henni Mörtu
svo vel. Alltaf fannst mér svo bjart
og fagurt kringum hana, og glæsi-
leikinn gustaði af henni.
Síðastliðið vor er hún átti af-
mæli þráttuðum við smástund, því
ég hélt því frarri að annaðhvort
væri hún 65 eða 70 ára, en hún
hélt nú ekki, enda gat hún oft ver-
ið ákveðin, og auðvitað vissi hún
betur, því hún var jú 75 ára, það
var eins hún yngdist með árunum.
Mörtu man ég fyrst eftir þegar
ég var lítil stúlka, en við bjuggum
þá nærri hvor annarri. Það var
ævintýri líkast að heimsækja hana
og langömmu, sem hún hélt alla tíð
heimili með. Marta var margsigld
og átti ýmsa muni sem ekki sáust
annarstaðar. Þar á meðal voru stór-
ir tréhestar frá Svíþjóð og allskonar
minjagripir, sem gaman var fyrir
litla fingur að handleika, og heyra
sögur af.
Púða einn átti Marta líka, sem
hún hafði saumað er hún var á
húsmæðraskóla í Svíþjóð, ásamt
Jóhönnu frænku sinni. Púði þessi
þótti mér hið mesta listaverk, oft
sat ég og velti því fyrir mér hvaða
saumaspor væru notuð hér og þar
í púðanum. Svörin sem ég fékk frá
Mörtu voru skjót og greið, eins og
hennar var von og vísa. Heimsókn-
ir til þessara mæðgna voru ákaflega
skemmtilegar, og yfir ijúkandi
pönnukökum fannst Mörtu gaman
að spila fyrir okkur krakkana á
gítarinn sinn „Ég langömmu á sem
að létt er í lund“, þá var sungið
hátt og hlegið, því þetta voru sko
orð að sönnu. Oft kom góð saga
með og hefur ýmislegt verið brallað
í gamla daga, eftir þvi sem þær
sögðu.
Marta vann úti alla tíð, fyrst við
verslunarstörf, en frá 1948 þar til
hún fór á eftirlaun var hún gjald-
keri hjá Siglingamálastofnun ríkis-
ins. Eftir að Marta fór á eftirlaun
hóf hún að sinna ýmsu, sem ekki
hafði áður gefist tími til, spilaði
brids, starfaði fyrir kvennadeild
Rauða krossins, og það sem mér
fannst mjög merkilegt, keypti sér
píanó og fór í spilatíma. Svo hélt
hún konsert fyrir okkur í jólaboðum.
Þetta framtak fannst mér lýsa
henni vel, hún var svo jákvæð, og
opin fyrir því sem hægt var að gera.
Marta er nú farin í þá ferð sem
okkar bíður allra. Mér fannst hún
myndi sigra líka í þetta skiptið, því
hún hefur áður glímt hart við þann
sjúkdóm, sem lagði hana að velli
nú. Góður Guð blessi hana um
ókomna tíð, og kærar þakkir fyrir
að hafa fengið að vera henni sam-
ferða, hún var okkur öllum ákaflega
sérstök og kær frænka.
Systkinum og öðrum ástvinum
votta ég samúð mína og bið Guð
að gefa ykkur styrk um ókomna
tíð. Kær kveðja frá okkur systkin-
unum.
í dag felldu blómin blöðin sín,
og húmið kom óvænt inn til mín.
Ég helt þó að enn væri sumar og sólskin.
Og nú kom haustið! Á kné ég kraup.
Að köldum veggnum ég höfði draup
og kyssi blómin sem bliknuð lágu.
(Tómas Guðmundsson)
- Björg Ólafsdóttir
Þann 27. ágúst sl. andaðist
Marta frænka mín á Vífilstaðaspít-
ala. Þó svo að ég hafi vitað frá
upphafi veikinda hennar hvert
stefndi, þá kom andlát hennar mér
að vissu leyti á óvart. Ástæða þess
er sú að við það að umgangast jafn
lífsglaða og bjartsýna manneskju
og hana Mörtu þá getur rnaður
ekki annað en hrifist með. Mér
hefur verið tíðhugsað síðustu daga
um það hversu afstætt hugtak ald-
ur er. Marta virtist nefnilega vera
á öllum og engum aldri. Eina stund-
ina var hún ömmusystir mín, aðra
ein besta og nánasta vinkona móður
minnar og þá þriðju góður félagi
okkar ungu frændsystkina hennar.
Frá því ég man fyrst eftir mér,
þá hélt Marta heimili með móður
sinni, þar til langamma féll frá
1978. Mikill samgangur var á milli
heimila okkar og tengdist ég því
eðlilega þeim mæðgum svo og
ömmu minni sterkum böndum. Var
það mér mikill lærdómur að fá
þarna að kynnast lífi þriggja kyn-
slóða og mun ég ætíð búa að þeirri
reynslu. Tegar ég var bam þá leit
heimsmyndin þannig út að pabbar
unnu úti og mömmur heima. Líf
Mörtu var að mörgu leyti ólíkt
þessu. Hún vann áratugum saman
við mjög góðan orðstýr hjá Sigl-
ingamálastofnun, auk þess að
hugsa af einstakri alúð og natni
um langömmu, síðaast á Háteigs-
vegi 26 þar sem Marta bjó til dauða-
dags. I barnæsku minni átti Marta
um nokkurra ára skeið íbúð í stórri
blokk við Hátún og í hvert sinn sem
keyrt var þar framhjá þá varð mér
að orði, „Jiarna er blokkin hennar
Mörtu“. Eg held að ég hafi ekki
gert mér grein fyrir að hún átti
íbúð þarna og sennilega talið hana
eiga alla blokkina, enda ekki fund-
ist það ósennilegt hjá þessari
kraftmiklu konu.
Síðan þegar ég fór að komast til
vits og ára, þá komst ég að því
hversu djúp og innileg vinátta var
á milli móður minnar og Mörtu. Það
samband var miklu frekar eins og
gerist hjá æskuvinkonum heldur en
það að önnur væri móðursystir
hinnar.
Svo liðu árin og ég komst á tán-
ingsaldur og síðar opnaðist veröld
fullorðinna fyrir manni. Mótþróaár-
in gengu yfir með sínum súrsætu
sigrum og ósigrum. Enn á ný sýndi
Marta þá á sér nýja hlið er hún
gerðist félagi okkar frændsystkin-
anna sem vorum á þessum aldri.
Hún tók á margan hátt opnum örm-
um því nýja sem bar fyrir í lífinu
og ætíð á sinn vinalega og bros-
milda hátt. Hún hélt fjöldskylduboð
fyrir okkur unga fólkið, fór sjálf
að læra á píanó og ferðaðist marg-
oft erlendis svo fátt eitt sé talið
til. Fijálslyndi hennar og áhugasemi
held ég að hafi slegið niörgu ungu
fólki við og tel ég að við mættum
öll draga lærdóm af þessu hvernig
bregðast skal við þegar árin færast
yfír.
Þegar sá vágestur sem nú hefur
lagt hana að velli barði að dyrum,
þá gekk Marta full atorku til bar-
áttu við hann með bros og bjart-
sýni að vopni. Slíkt hafði hún gert
áður og þá haft sigur. En enginn
má sköpum renna og þegar leiðir
+
Þökkum innilega alla samúð og vináttu við andlát og útför föður
okkar,
HJARTAR ÞORKELSSONAR
netagerðarmeistara,
Heiðarvegi 6,
Guð blessi ykkur öll. Keflavík.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Jóhann Hjartarson,
Hjördis Hjartardóttir.
+
Einlægar þakkir færum við öllum þeim er sýndu okkur samúð og
vinarhug og heiðruðu minningu
JÓNS Ö. BÁRÐARSONAR
forstjóra,
Blikanesi 1, Garðabæ.
er lést 10. ágúst sl.
Salóme M. Guðmundsdóttir,
Örn Bárður Jónsson, Bjarnfríður Jóhannsdóttir,
Friðrik Ragnar Jónsson, Kesara Margrét Jónsson,
Grétar Guðmundur Steinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir færum við öllum þeim er auðsýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamöður og ö'mmu,
HELGU HALLDÓRU STEFÁNSDÓTTUR,
Hvammsgerði 4,
áður Hjaltabakka, A-Hún.
Jón Þórarinsson,
Þorvaldur Stefán Jónsson, Sigríður Guðjónsdóttir,
Sigriður Hrefna Jónsdóttir,
Þóra Þuri'ður Jónsdóttir, Finnbogi Guðmundsson,
Hildur Hansína Jónsdóttir,
Sigri'ður Baldursdóttir, Ingvi Þór Guðjónsson
og barnabörn.
LOKAÐ
Siglingamálastofnun ríkisins, aðalskrifstofa verð-
ur lokuð í dag 1. september frá kl. 14.00 vegna
útfarar MÖRTU Þ. GEIRSDÓTTUR, fyrrv. féhirðis.
Siglingamálastjóri.