Morgunblaðið - 20.10.1989, Síða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUÐAGUR 20. OKTÓBER 1989
©1967 Unlvf—I Prn»» Syndtcate
„ Ht/að vas pessi gluggcL'
pússari hrópa ? "
Ást er...
. . . fyrirvaralaust.
TM Reg. U.S. Pat Otf.—all rights reserved
° 1989 Los Angetes Tlmes SyrxJicale
Mér hefiir tekist að ná það
lagt að byi'ja auralaus en
vera nú kominn upp í
þriggja milljóna króna
skuld plús dráttarvexti___
Með
morgunkaffinu
HÖGNI HREKKVÍSI
,,<3í.eyPTU þeSSA PlLLL), HÖGiKII . ''
Umönnun aldraðra:
Betra seint en aldrei
Er rétt hönn-
un á hraða-
hindrunum
Til Velvakanda.
Eftir lestur greinar Margrétar
Sæmundsdóttur í Velvakanda um
hraðahindranir o.fl. er það mín
tilfinning að henni finnist að öil
óhöpp og slys séu ökumönnum að
kenna. Hún gagnrýnir ökumenn
sérstaklegá. Þeir séu líka ábyrgð-
arlausir þegar þeir gagnrýna
hraðahindranir og gönguljós. Ég
held að þetta sé ekki rétta að-
ferðin til þess að bæta umferðina
og auka tillitssemina.
Ég spyr þá sem þetta lesa: Er
það rétt hönnun á hraðahindrun
þegar ekki er hægt að aka hraðar
en 15-20 km/klst. án verulegra
óþæginda og jafnvel hættu, þegar
leyfilegt er að vera á 35-50
km/klst.? Það sem mér finnst að
þeim flestum er hve krappar þær
eru. Bíllinn skvettir afturendanum
og allt lauslegt fer af stað í bílnurn.
Svo eru það gönguljósin. Ef
nauðsynlegt er að hafa þau nálægt
umferðarljósum ætti að samstilla
þau við umferðarljósin. Bílarnir
eru rétt að komast af stað þegar
kveikt er á gönguljósunum. Þetta
er mjög vandræðalegt og ergir
ökumenn. Ég sleppi því að kvarta
undan misnotkun á gönguljósun-
um, það gæti misskilist.
Til Velvakanda.
Ég, komin fast að sextugu, varð
fyrir óskemmtilegri reynslu á veit-
ingastaðnum Glæsibæ fyrir 2 vik-
um síðan. Ég var sökuð um það
af ungum dyraverði að hafa ekki
greitt inngangseyri inn i húsið.
Bað ég hann þá að ganga með
mér til stúlknanna í fatageymsl-
unni sem jafnframt taka við
greiðslu á inngangseyri til að
sanna mitt mál. Hann hunsaði
þessa beiðni mína svo ég fór sjálf
og staðfesti önnur afgreiðslustúlk-
an að ég hefði borgað og kallaði
hún það til dyravarðarins, en þá
eru dyraverðirnir orðnir tveir.
Gekk ég síðan til þeirra og varð
mér það á að tylla fingri undir
höku dyravarðarins sem hafði
ásakað mig og sagði um leið: „Ég
Til Velvakanda.
Kvennalistinn hefir lagt fram
brýnt frumvarp til laga á Alþingi,
og ég hlýt að fagna af heilum huga,
að stjórnmálaflokkarnir sjá hversu
þýðingarmætt efni frumvarpsins er.
Margir einstaklingar eru í landinu
sem annast háaldraða foreldra sína,
því miður hafa þeir ekki bundist
samtökum, þrátt fyrir tilmæli.
Margsinnis hef ég í gegnum árin
spurt um þá sjálfsögðu skyldu, að
Tryggingastofnun ríkisins greiddi
aðstandendum laun fyrir umönnun.
Enginn skilur nema sá sem lent
hefur í þeirri aðstöðu, að vera bund-
inn allan sólarhringinn yfir ástvin-
um sínum. Það er mjög einfalt og
ljóst að enginn lifir á loftinu. Sjálf-
ur hef ég ekki getað unnið utan
heimilisins sl. 6 ár, það vita þeir
vel sem þekkja til mín. Foreldrar
mínir vilja ekki fara á stofnun, og
var búin að borga.“ Hafði hann
engin umsvif heldur greip í öxl
mína eins og hann ætlaði að lyfta
mér frá gólfi og hélt mér þannig
góða stund. Mér varð að orði hvers
konar dóni hann væri. Þá sagði
hinn að ég hefði ekkert leyfi til
að káfa framan i þá og hvað ég
væri að rausa, ég væri komin inn.
Ég spurði þessa menn að nafni
en þeir sögðu það ekki skipta
máli og þar með yfirgaf ég stað-
inn. Aldrei hef ég orðið fyrir ann-
arri eins niðurlægingu á skemmti-
stað. Það skal tekið fram að ég
var ódrukkin og hef ég fremur
komið á þennan stað til að dansa
en að drekka vín. Það er kannski
það sem þeim hefur ekki líkað.
Rannveig Kristjánsdóttir
þar sem ér er einkabarn, er það
náttúrlega siðferðileg skylda mín
að annast þau.
Embættismenn í kerfinu taka sér
ekki nærri þá sem hafa þurft að
leggja niður vinnu sína, vegna
þeirra aðstæðna aðstandenda aldr-
aðra í heimahúsum. Það er sár
broddur í mótlætinu að fá ekki
skilning fyrir sjálfsögðum mann-
réttindum. Fjárhagsáhyggjur að-
standenda aldraðra liggja á þeim
eins og farg, er getur jafnvel orðið
svo þungt, að það leiði til örvænt-
ingar.
Það eru því gleðitíðindi að enn
einu sinni er lagt til breytinga á
almannatryggingakerfinu. Stjórn-
málamenn reynið að meta störf
aðstandenda aldraðra, þar sem
spöruð eru mörg sjúkrarúm á
sjúkrahúsum og elliheimilum. Ég,
sem þessar línur skrifa, vil hvetja
aðstandendur aldraðra í heimahús-
um að bindast samtökum strax, og
knýja fram lausn að þýðingarmikið
mál nái fram að ganga. Þess má
geta að Landssamtök heimavinn-
andi fólks hafa þetta mál m.a. á
sinni stefnuskrá. Þar gætum við
fjölmennt.
Helgi Vigfússon
Skrifið eða hringið til
Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til
að skrifa þættinum um hvaðeina,
sem hugur þeirra stendur til — eða
hringja milli kl. 10 og 12, mánu-
daga til föstudaga, ef þeir koma
því ekki við að skrifa. Meðal efnis,
sem vel er þegið, eru ábendingar
og orðaskiptingar, fyrirspurnir og
frásagnir, auk pistla og stuttra
greina. Bréf þurfa 5kki að vera
vélrituð, en nöfn, nafnnúmer og
heimilisföng verða að fylgja öllu
efni til þáttarins, þó að höfundur
óski nafnleyndar.
Stígur
*
Oskemmtileg reynsla
Yíkverji skrifar
Hjólabretti eru eitt af þeim tísku-
fyrirbæi'um sem hingað hafa
borist og er víst ekkett bai'n maður
með manni nema slíkt eigi. Víkveija
dagsins hefur alltaf verið í nöp við
þessi tæki og lagt sitt af mörkum
til að koma í veg fyrir að þau berist
inn á heimiiið. Var satt að segja orð-
inn vongóður um að þessi tískubylgja
væri að ijara út þegar einn úr fjöl-
skyldunni mætti með bmtti undir
hendinni en það hafði hann keypt
af vini sínum á fimmhundnjðkall.
Eftir nokkra fyrirlestra um hættum-
ar í umferðinni og að halda sig við
gangstéttamar fór hann af stað og
veit pabbinn ekki annað en drengur-
inn hafi farið varlega.
XXX
Feðgamir fengu síðan tilefni til
að ræða málin þegar þeir urðu
vitni að atburði í fyrradag. Þeir óku
á eftir stálpuðum dreng sem þeysti
á hjólabretti niður brekku í Breið-
holtinu. Neðst í brekkunni missti
hann stjóm á atburðarásinni og datt
á hausinn, kútveltist og lá síðan
ósjálfbjarga og emjandi á miðri göt-
unni. Okumenn bílanna sem fyrstir
komu að hjálpuðu drengnum á fætur
og buðust til að aka honum heim,
enda virtist liann ekki hafa slasast.
Hann þáði það, en á næstu augna-
blikum komu félagar hans á sömu
þeysireiðinni á hjólabrettum niður
brekkuna og mönuðu félaga sinn til
að halda áfram og var hann þá fljót-
ur að skipta um skoðun, tók brettið
úr skotti aðkomubílsins, þuirkaði tár-
in, hélt annarri hendi um höfuðið og
fór af stað. Passar sig þó vonandi
betur í umferðinni. I umræðum í
framhaldi af þessum atburði spurði
Víkveiji dagsins son sinn af hveiju
krakkamir væru svona mikið á göt-
unum á brettunum. Hann sagði að
gangstéttamar væm svo ósléttar að
það væri erfiðara.
XXX
Vegagerðin hefur komið upp svo-
kölluðum vegriðum á hættuleg-
um köflum í sunnanverðum Hval-
firði, meðal annars á stað þar sem
banaslys hafa orðið. Víkveiji ekur
pft um Hvalfjörðinn eins og flestir
íslendingar og hefur fundið til
óöryggis á þessum stöðum. Það hafði
því góð áhrif á hann að sjá vegriðin
þegar hann skrapp í Bbrgarfjörðinn
um helgina. Jafnframt veltir hann
því fyrir sér hvort ekki sé ástæða til
að setja vegrið upp víðar þar sem
svipaðar aðstæður era og í Hvalfirð-
inum.