Morgunblaðið - 31.01.1990, Qupperneq 34

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 31. JANÚAR 1990
34
Minning:
Halldór Karls-
son — trésmiður
í dag er til moldar borinn frá
Bústaðakirkju, Halldór Karlsson,
húsasmíðameistari, Vallhólma 16,
Kópavogi.
Hann fæddist á Seyðisfirði 1930.
Foreldrar Halldórs voru þau sæmd-
arhjón Karl Sveinsson og Kristín
H. Halldórsdóttir. Halldór er aiinn
upp í foreldrahúsum á Seyðisfirði
til sautján ára aldurs, en þá hleypti
hann heimdraganum og flytur til
Reykjavikur. Hann hóf nám í húsa-
smíði hjá frænda sínum og velgerð-
armanni Stefáni Sigmundssyni.
Þeir frændur voru báðir að austan,
því Stefán er frá Norðurfirði. Hall-
dór hafði miklar mætur á sínum
læriföður.
í Reykjavík kynntist Halldór eft-
irlifandi konu sinni Fanney Sigur-
jónsdóttir frá Kópareykjum í Reyk-
holtsdal. Hún er dóttir hjónanna
Siguijóns Jónssonar, bónda þar og
Helgu Jónsdóttur. Þau giftust 27.
febrúar 1954. Börn þeirra Halldórs
og Fanneyjar eru: Margrét, hjúkr-
unarfræðingur nú flugfreyja, maki
Gunnar Magnússon. Kristín,
sjúkraliði. Helga, skrifstofustúlka,
maki Sófus Bertelssen, smiður.
Sveinn, trésmiður, maki Lára Ara-
dóttir. Sigrún, sjúkraliði, maki Jón
Ingimundarson. Sigríður, innan-
hússhönnuður, maki Hilmar Eber-
hardtsson. Elísabet, skrifstofu-
stúlka, sambýlismaður Ragnar A.
Ragnarsson. Barnabömin em 13.
Sveinn lærði trésmíði hjá föður
sínum og hefur alla tíð unnið á
verkstæði hans. Þrjár systur á Hall-
dór á lífí, þær eru Guðrún fædd
1931, Anna fædd 1937, Stefanía
fædd 1940. Einn bróður átti Hall-
dór, hann hét Sveinn fæddur 1935,
dáinn 1953. Halldór var elstur
systkina sinna. Náinn frændi Hall-
dórs var Viktor H. Aðalsteinsson,
hann hóf nám hjá Halldóri 19 ára
gamall og lauk því, en lést sviplega
24 ára gamall. Hann vann alltaf
hjá Halldóri og var því mikill miss-
ir fyrir hann og sorg sem hann bar
alla tíð með sér, því þeirra sam-
starf var náið og hefði hann viljað
hafa hann sér við hlið lengur. Vikt-
or dó 1964.
Foreldrar Halldórs fluttu til
Reykjavíkur árið 1955 og í íbúð í
Hraunbænum sem Halldór útbjó
fyrir þau. Þau eru nú bæði látin.
Halldór og Fanney hófu sinn búskap
í lítilli íbúð á Grettisgötunni, síðan
fluttu þau í Hlunnavoginn og svo í
Fögrubrekkuna og núna í Vall-
hólmann. Allt sýnir þetta fram-
þróunina í okkar velferðarþjóðfé-
lagi.
Halldór byijaði með smíðastofu
í bílskúrnum í Hlunnavogi og var
þar í ellefu ár, síðan stækkaði hann
við sig og flutti með smíðastofuna
í Súðavog, og enn stækkaði Halldór
við sig og flutti Smíðastofu Hall-
dórs Karlssonar í Dugguvoginn, þar
sem hún er nú. Þetta sýnir dugnað-
inn og framþróunina.
Ég kynntist Halldóri árið 1948
þegar við unnum saman við húsa-
smíðar. Öll þau hús sem Halldór
skreytti með sínum fallegu eld-
húsinnréttingum og öðrum listmun-
um voru orðin æði mörg og allir
þeir húsbyggjendur bæði á stór-
Reykjavíkursvæðinu og út um allt
land, minnast örugglega Halldórs
vel fyrir sín verk og ráðleggingar
allar.
Halldór hugsaði með hlýjum hug
heim til æskustöðva sinna, og
fylgdu þeim hugsunum oft góðar
gjafir, s.s. skáktöfl, skákklukkur
og eldhússkápar. Hann minntist
uppeldisstöðvanna með nokkrum
trega, því lífsafkoman þá var ekki
alltaf upp á það besta og lífsins
gæði minni en nú til dags. Hann
var hvers manns hugljúfi. Hann
leit oft til þeirra sem minna máttu
sín og fýlgdu með góðar gjafir.
Af listasviðinu hafði hann mikið
dálæti af fallegum hlutum, og ekki
síst af fallegum málverkum, hann
var leiðbeinandi margra á því sviði.
Hann dáði list og listaverk, enda
ber heimiii þeirra hjóna glöggt
merki um smekkvísi og fegurð.
Halldór var skákmaður góður og
stundaði hann þá íþrótt með sínum
kunningjahópi. Hann hefur marga
hildina háð við skákborðið. Hann
tók þátt í skákmótum í Reykjavík
og víða um allt land.
Frá golfíþróttinni minnist ég
Halldórs, því hann stundaði þá
íþrótt í nokkrum mæli og ætlaði
að vera minn fyrsti leiðbeinandi á
golfvellinum. Aðrar íþróttir stund-
aði Halldór s.s. sund og líkams-
rækt, Halldór stundaði sína líkams-
rækt vel. Hann hafði dálæti á ferða-
lögum og allri útivist. Aldrei féll
skuggi á vinskap þess fólks sem
Halldór var í kynnum við, enda var
hann vinur vina sinn og hélt kunn-
ingahópnum vel saman, betur en
nokkur maður annar sem ég hef
kynnst, slíkur drengur er ekki al-
gengur í okkar þjóðfélagi.
Ég kom í íbúðina til Margrétar
dóttur Halldórs upp á áttundu hæð
í Engihjallanum, hún leiddi mig að
einum glugga stofunnar með útsýni
yfir Fossvogsdalinn, hún sagði:
„Þetta er stóllinn hans pabba hér
sat hann oft og horfði á þetta fal-
lega útsýni.“ Þarna er Halldóri vel
lýst, því hann mat svo mikils alla
náttúrufegurð og allt sem fallegt er.
Á aðfangadagskvöld síðastliðið
komu Halldór og Fanney til hátíð-
armessu í Bústaðakirkju, og gat þá
undirritaður vísað þeim til sætis en
í dag eru það margir vinir hans sem
fylgja honum síðasta spölinn og það
frá Bústaðakirkju.
Allar þær minningar sem ég og
aðrir eiga um þennan látna vin
okkar munum við örugglega seint
gleyma.
Við hjónin áttum margar
ánægjustundir með Fanneyju og
Halldóri, sem við þökkum af alhug
fyrir.
Við biðjum almáttugan guð að
styrkja Fanneyju og hennar fjöl-
skyldu á þessari sorgarstundu.
Davíð Kr. Jensson
Mánudaginn 22. þ.m. andaðist
vinur minn Halldór Karlsson, tré-
smiður, og bar andlát hans óvænt
að. Hann hafði að vísu ekki gengið
heill til skógar lengi en var þó að
hressast að því er virtist, en enginn
veit fýrirfram hvenær kallið kemur
og svo var nú.
Halldór var fæddur á Seyðisfirði
3. september 1930 og hefði því orð-
ið sextugur í ár ef honum hefði
orðið lífs auðið. Foreldrar hans voru
Karl Sveinsson, verkamaður, og
kona hans Kristín Halldórsdóttir,
en þau eru bæði látin. Börn þeirra
hjóna auk Halldórs eru Sveinn (lát-
inn), Anna, Stefanía og Guðrún.
Halldór ólst upp á Seyðisfirði, flutt-
ist síðan til Reykjavíkur og lærði
trésmíði hjá Stefáni Sigmundssyni,
trésmíðameistara.
Halldór kvæntist 27. febr. 1954
Fanneyju Siguijónsdóttur, dóttur
Siguijóns Jónssonar og Helgu Jóns-
dóttur að Kópareykjum í Reykholts-
dal í Borgarfirði. Hjónaband þeirra
var bæði gott og farsælt og eignuð-
ust þau 7 börn, sem öll eru á lífi.
Þau eru: Margrét, flugfreyja,
Kristín, sjúkraliði, Helga, skrif-
stofumaður, Sveinn, trésmiður,
Sigrún, sjúkraliði, Sigríður, hönn-
uður, og Elísabet, skrifstofumaður.
Barnabörnin eru 13. Fyrstu árin
bjuggu Halldór og Fanney á Grett-
isgötu en svo byggðu þau í Hlunna-
vogi og áttu þar heima í 9 ár. Þá
fluttu þau í Fögrubrekku í Kópa-
vogi og bjuggu þar í 23 ár og nú
síðustu 3 árin í Vallhólma.
Það má segja að ævi Halldórs
hafí einkennst af mikilli vinnu og
dugnaði frá fátækt til bjargálna.
Honum féll aldrei verk úr hendi og
minnist ég þess þegar hann byijaði
með trésmíðaverkstæði sitt úti á
Grímsstaðarholti að hann kom ak-
andi á sunnudagsmorgni til að huga
að einhveiju þar, að fyrr en varði
var allt komið í gang, jafnvel þótt
hann væri í sparifötunum. Með
samviskusemi og vandaðri vinnu
haslaði hann sér völl sem einn
stærsti innréttingaframleiðandi hér
í Reykjavík og hundruð íbúða bæði
hér í borg og víða um landið bera
honum fagurt vitni um smekklegt
handlag og vandaðan frágang.
Hann teiknaði allar innréttingar
sjálfur, mældi fyrir þeim og sá um
uppsetningu og ég hygg þegar litið
er til baka að enginn innréttinga-
smiður hér á landi hafi átt jafnstór-
an hóp ánægðra viðskiptavina
síðustu áratugina. Halldór var mik-
ill listunnandi og sótti nær allar
málverkasýningar árum saman.
Hann safnaði málverkum af mikilli
alúð og smekkvísi og naut þar m.a.
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUÐBJARNI SIGMUNDSSON
frá ívarshúsum,
Dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi,
sem andaðist í Sjúkrahúsi Akraness 24. janúar, verður jarðsung-
inn frá Akraneskirkju föstudaginn 2. febrúar kl. 14.00. Þeim, sem
vildu minnast hans, er bent á Sjúkrahús Akraness.
Sveinn Guðbjarnason,
Fjóla Guðbjarnadóttir,
Vigdís Guðbjarnadóttir,
Lilja Guðbjarnadóttir,
Erna Guðbjarnadóttir,
Sigmundur Guðbjarnason,
Sveinbjörn Guðbjarnason,
Sturia Guðbjarnason,
Hannesina Guðbjarnadóttir, Eggert Steinþórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Jóhannes Guðjónsson,
Jóhann Bogason,
Jón Hallgrímsson,
Magnús Ólafsson,
Margrét Þorvaldsdóttir,
Sigri'ður Magnúsdóttir,
Sjöfn Pálsdóttir,
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
HALLDÓR KARLSSON
trésmiður,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju í dag miðvikudaginn 31. jan-
úar kl. 15.00.
Fanney Sigurjónsdóttir,
Margrét Halldórsdóttir,
Kristín Halldórsdóttir,
Helga Halldórsdóttir,
Sveinn Halldórsson,
Sigrún Halldórsdóttir,
Sigri'ður Halldórsdóttir,
Elísabet Halldórsdóttir,
og barnabörn.
Gunnar Magnússon,
Sófus Berthelssen,
Lára Aradóttir,
Jón Ingimundarson,
Hilmar Eberhardtsson,
RagnarÁ. Ragnarsson
t
Öllum þeim er sýndu okkur samúð og vináttu vegna fráfalls eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
ÁRNA MAGNÚSSONAR,
Víðhóli,
Mosfellsdal,
og heiðruðu minningu hans, sendum við innilegar þakkir.
Guðrún Eli'sabet Þórðardóttir,
Þórdfs Árnadóttir, Ingvar Birgir Friðleifsson,
ÞórðurÁrnason,
Guðrún, Hildur, Árný og Elfsabet.
t
Innilegar þakkir fyrir samúð og vinarhug við andlát og útför eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
HÖGNA TORFASONAR,
Álakvísl 98,
Reykjavík.
Guðbjörg Guðbjartsdóttir,
Hildigunnur Högnadóttir, Georg Bæringsson,
Yngvi Högnason, Kristín Guðmundsdóttir,
Aðalheiður Högnadóttir, Guðmundur Einarsson
og barnabörn.
ráðlegginga margra góðra vina
sinna í listmálarastétt. Hann hafði
mikinn áhuga á skák og tefldi áður
fyrr á mótum, bæði í Skákfélagi
Reykjavíkur og í Trésmiðafélaginu
og stóð-sig mjög vel.
Ég átti því láni að fagna að kynn-
ast Halldóri þegar hann var að
byija með verkstæði sitt og var það
mest í gegnum skákina. Þær eru
ótaldar þær skákir, sem við tefldum
saman því við vorum nokkur ár
saman í skákklúbbi með nokkrum
öðrum góðum vinum. Það var alltaf
sérstök tilhlökkun að koma á hið
fallega heimili þeirra hjóna því allt-
af var tekið á móti okkur opnum
örmum og af mikilli hlýju.
Þegar ég nú að leiðarlokum kveð
minn látna vin vil ég þakka alla
þá vinsemd og hlýhug, sem hann
sýndi bæði mér og fjölskyldu minni
við mörg tækifæri. Minningin um
góðan dreng, vin og félaga er efst
í huga, þegar ég hugsa til hans og
það er gott að hafa átt slíkan sam-
ferðamann í lífinu.
Við hjónin flytjum Fanneyju,
börnum og systrum hins látna inni-
legar samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu hans.
Guðjón Sverrir Sigurðsson
Mánudaginn 22. janúar dó Hall-
dór Karlsson, vinur minn og skáta-
félagi. Hann gekk ekki heill til
skógar og tók þess vegna ekki þátt
í klúbbnum í vetur, þótt við ættum
ekki von á því að svona færi, en
eins og sagt er veit enginn sína
ævina fyrr en öll er. Kynni okkar
Halldórs hófust 1961 er hann kom
sem gestur í skátaklúbb minn, en
þar varð hann fastur maður upp frá
því.
Eftir því sem árin hafa liðið,
hefur skátaklúbburinn breyst eins
og gengur, menn hafa dáið eða
hætt, en nú hefur hann verið
óbreyttur í mörg ár, þar til nú. Og
ég veit að við eigum eftir að sakna
Halldórs mikið. I skák var Halldór
mikill kunnáttumaður eins og
margir fengu að reyna.
í framkomu var hann alltaf prúð-
ur og elskulegur en á þá eiginleika
reynir mikið í skák og þá sérstak-
lega í hraðskák, sem við stunduðum
alltaf.
Ekki rekur mig minni til að Hall-
dór yrði nokkurn tíma illur, þótt
slegið hafí í brýnu, eins og mér og
fleirum hætti til. Við klúbbfélagam-
ir sendum Fanney okkar innilegustu
samúðarkveðjur um leið og við
þökkum góðan viðurgerning á liðn-
um árum. Við biðjum guð um að
hugga hana og blessa.
Gunngeir Pétursson
Það er miður vetur og myrkur
ríkir meiri hluta sólarhringsins.
Þorrinn er rétt genginn í garð og
veðráttan umhleypingasöm. Einn
af þessum dimmu dögum er vinur
minn Halldór Karlsson kvaddur
burt úr þessum heimi.
Mig setur hljóðan, þegar Fanney^
hringir og tjáir þessi vondu tíðindi
á sinn rólega og æðrulausa hátt.
Dögum seinna reyni ég að átta mig
á þessari staðreynd og hvarflar þá
hugurinn til löngu liðinnar tíðar.
Halldóri kynntist ég þegar í æsku
á Seyðisfirði, en þar ólumst við
upp. Þó að hann væri lítið eitt eldri
en ég, áttum við margar stundir
saman. Skák var oft á dagskrá hjá
okkur, og man ég ekki betur en að
Halldór kenndi mér að tefla. Aldrei
náði nemandinn kennaranum í
íþróttinni. Þó var lengi vel ekki
meiri munur en svo, að báðir höfðu
gaman af leiknum. Síðar breikkaði
bilið svo að dró úr setum okkar við
taflið, en þá fundum við okkur önn-
ur áhugamál eins og stráka er sið-
ur. Skákáhuginn fylgdi Halldóri þó
áfram og iðkaði hann skák alla
ævi, þegar tóm gafst til.
Halldór fæddist í kreppunni
miðri, elstur fimm barna foreldra
sinna, Kristínar Halldórsdóttur og
Karls Sveinssonar. Bæði voru þau
hjón dugleg, en alveg sérstaklega
er mér minnisstæður dugnaður og
verkhugur Karls. Halldór erfði
þessa eiginleika í ríkum mæli ásamt