Morgunblaðið - 16.02.1990, Síða 29

MÓ&ÖUNfillAÍ)I$ PÖSTUDÁÖÚl' lfe! FÖgRÖÁR1 Í990
29? ,
Unnur Guðjóns-
dóttir - Minning
Okkur langar til að minnast
elskulegrar vinkonu okkar, Unnar
Guðjónsdóttur, en útför hennar fer
fram í dag.
Við áttum því láni að fagna að
kynnast Unni fyrir 15 árum og
tengdumst við allar sérstökum vin-
áttuböndum sem hafa orðið æ
sterkari með árunum. Unnur var
falleg kona og fíngerð, ljúf og elsku-
leg í viðmóti, og var jafnan stutt í
fallegt bros hennar, sem geislaði
af innri fegurð. Þó hún væri borgar-
barn, naut hún sín best úti í náttúr-
unni innan um blóm og gróður, eins
og umhverfi hennar heima fyrir bar
vott um. Hún og eiginmaður henn-
ar, Haraldur Eyvinds, voru sérstak-
lega samrýnd hjón og samhent um
að skoða landið sitt, sem þau ferð-
uðust um hvert sumar.
Ótal minningar rifjast upp nú,
þegar ein af okkur er horfin í bili.
Allar eru þær minningar ljúfar og
margar góðar stundir áttum við á
Bárugötunni og var þá oft glatt á
hjalla enda voru þau hjón, Unnur
og Haraldur, mjög gestrisin og góð
heim að sækja.
Við teljum það einstök forréttindi
að hafa fengið að njóta vináttu
Unnar þessi ár og verður með sanni
sagt, að hún hafi með mannkær-
leika sínum lokið upp dyrum, sem
hjá mörgum eru luktar.
Unnur elskaði manneskjurnar,
allar manneskjur, og helgaði þeim
krafta sína til hjálpar og hugarlétt-
is.
Hún gumaði aldrei af sínu, vann
störf sín í kyrrþey, upphóf ekki
sjálfa sig og taldi sig eiga margt
eftir ólært, enda fór hún yfir þrösk-
uldinn til annars lífs jafn hljóðlega
og hún jafnan lifði lífínu hér ájörð.
Við vottum eiginmanni hennar,
Haraldi, innilegustu samúð, svo og
börnum þeirra, tengdabörnum og
fjölskyldum þeirra.
Helga Einarsdóttir,
Aðalheiður Friðþjófsdóttir.
Kveðjuorð frá Sálarrann-
sóknafélagi Islands
Látin er Unnur Guðjónsdóttir
huglækningamiðill. Með henni er
gengin til æðri heima og starfa
mikilfengleg kona og yndisleg sál,
sem margir eiga mikið að þakka
fyrir undursamlega hjálp er hún
veitti með aðstoð sinna hjálpenda
að handan.
Unnur var sérstaklega fórnfús
manneskja, sem ekkert aumt mátti
sjá og var alltaf reiðubúin að rétta
hjálparhönd þeim sem þrautir liðu
og um sárt áttu að binda.
Við hjá Sálarrannsóknafélagi ís-
lands eigum Unni margt og mikið
að þakka fyrir ósérhlífni og elsku-
legheit sem hún alla tíð sýndi félag-
inu og margir eru þeir er borið
gætu vitni um næsta ótrúlegan
bata sem þeir hlutu fyrir hennar
tilstilli.
Unnur hafði dulræna hæfileika
allt frá barnæsku og sagði hún mér
eitt sinn frá því að móðir hennar,
sem var höfuðveik, hefði fljótt fund-
ið það út að hún hefði lækninga-
mátt í höndunum og bað hún Unni
oft að taka um höfuð sér og brást
þá ekki að líðan hennar varð allt
önnur og betri við það. Og margir
áttu eftir að njóta líknandi handa
Unnar síðar á lífsleið hennar en hún
starfaði huglækningastörf hjá Sál-
arrannsóknafélagi Islands um nær-
fellt 20 ára skeið. Unnur var einnig
félagi í Landssambandi breskra
heilara en þessi samtök vinna eftir
mjog ströngum reglum varðandi
þessi atriði og viðurkenna ekki inn-
an sinna samtaka aðra en þá sem
sýna ótvíræða hæfileika til heilun-
arstarfa. Með sína mikilhæfu heil-
unarhæfileika átti Unnur greiðan
aðgang að þessum samtökum.
Unnur var manneskja sem gaf
mikið af sjálfri sér og átti virðingu
allra sem áttu þess kost að umgang-
ast hana. Henni þó'tti alltaf ákaflega
vænt um samferðafólk sitt og betra
viðhorf er vart hægt að hugsa sér
fyrir manneskju sem starfar að
þeim málum er Unnur gerði. Fyrr
á árum gerði hún einnig nokkuð
af því að fara út á land til starfa
svo fleiri mættu fá líkn þrauta fyr-
ir hina undursamlegu náðargáfu
hennar.
A sjötíu ára afmæli Sálarrann-
sóknafélags íslands var hún heiðruð
af stjórn félagsins fyrir heilladijúgt
starf hjá félaginu og það traust sem
hún alltaf sýndi því.
Unnur var hógvær kona og vildi
aldrei gera mikið úr hæfileikum
sínum. Vildi hún alltaf taka skýrt
fram að hún væri aðeins tengiliður
fyrir aðra og meiri læknendur. Það
dylst þó engum sem þessi mál hef-
ur kynnt sér að það þarf tvo til og
það er ekki minnsta málið að far-
vegur þeirrar lækningaorku, sem
okkur er hér í efninu búum er gert
kleift að njóta með þessum hætti,
sé hreinn, vammlaus og vel af Guði
gerður. í því efni var Unnur svo
sannarlega rétt manneskja í réttu
starfi. Ekki hefur umræða og við-
horf um dulræn málefni alltaf verið
jafn opin og hún er í dag og hefur
Unnur áreiðanlega munað tímana
tvenna í þeim efnum, eins og þeir
fleiri sem lengi hafa að þessum
málum starfað. En í hennar huga
var aldrei nokkur efi um raun-
veruleika þessara mála og að líf
væri að loknu þessu. Þar var hún
föst fyrir eins og hún jafnan var í
þeim málum sem hún taldi sönn og
rétt.
Fyrir mig, sem var að ýmsu leyti
ófróður um þau málefni sem fjallað
er um hjá Sálarrannsóknafélagi ís-
lands er ég kom þar til starfa fyrst,
er mikilsvert að hafa fengið að
kynnast Unni, stórkostlegu starfi
hennar og viðhorfum. Fyrir það vil
ég jiakka.
Ometanlegt var það fyrir Unni
að eiga svo skilningsríka fjölskyldu
sem raun bar vitni því oft gat verið
ónæðissamt í slíku starfi sem því
er hún sinnti og var þar ekki
minnstur hlutur eiginmanns henn-
ar, Haraldar Eyvinds. Vissi ég að
Unnur mat það mikils og hafði hún
stundum orð á því við okkur hjá
félaginu.
Við hjá Sálarrannsóknafélagi ís-
lands þökkum Unni fyrir mikið og
gott samstarf og óskum henni alls
velfamaðar og Guðs blessunar á
því nýja tilverustigi sem hún er nú
komin á.
Haraldi og börnum þeirra vottum
við okkar innilegustu- samúð og
minnumst Unnar með virðingu og
þakklæti.
f.h. stjórnar SRFÍ,
Guðjón Baldvinsson.
Unnur Guðjónsdóttir, lækninga-
miðill, er látin. Unnur var fædd í
Reykjavík 9. október 1921, dóttir
hjónanna Guðjóns Jónssonar,
múrara, og Kristínar Kristjánsdótt-
ur, konu hans. Unnur hlaut mennt-
un sem þeirra tíma var.
Árið 1940 giftist Unnur Óla
Ragnar Georgssyni og átti með
honum tvær dætur, Fjólu og Sig-
rúnu. Þau slitu samvistum.
Árið 1949 giftist Unnur Haraldi
Eyvinds, miklum ágætismanni. Þau
flytja þá til Akureyrar vegna starfa
Haraldar á togurum, gerðum út frá
Akureyri. Þar búa þau í nokkur ár.
Þau eignuðust telpu, sem dó ný-
fædd og óskírð. Þau flytja til
Reykjavíkur árið 1953 og búa fyrst
i Sörlaskjóli og eignast það sama
ár son, sem skírður var Þröstur.
Það skal tekið fram að Haraldur
gekk dætrum Unnar í föðurstað.
Unnu vann við verzlunarstörf af
og til, ásamt því að halda heimili
fyrir fjölskylduna. Hún stundaði
saumaskap og vann af og til hjá
Exeter í mörg ár. Hún var mjög
handlagin, saumaði allt á börn sín,
var alltaf með handavinnu milli
handa ef stund gafst og heklaði
t.d. mikið þegar heklaðir hattar
voru í tízku. Þau Haraldur og Unn-
ur bjuggu í Sörlaskjóli, þangað til
þau fluttu á Ljósvallagötu á meðan
þau byggðu sér hús í Kópavogi.
Þau hafa búið á Bárugötu 14 sl.
15 ár. Haraldur hætti sjómennsku
eftir að þau fluttu suður og vann
lengi hjá íslenzkum aðalverktökum
á Keflavíkurflugvelli og síðan hjá
Vitamálum. Síðustu árin hefur hann
unnið sem vaktmaður í stjómarráð-
inu.
Unnur var skyggn sem bam, sá
og fann á sér, en talaði ekki um
það. Kristín, móðir Unnar, talaði
um það, að þegar Unnur stryki
henni um höfuðið, þá lagaðist höf-
uðverkurinn, en Kristín var mjög
höfuðveik.
Börnin vissu lítið um þetta, því
hún talaði aldrei um þetta. Frí-
stundir sínar notaði hún á ýmsan
hátt. Hún var mörgum gáfum
gædd, t.d. var hún mjög listræn,
fór á námskeið í listmálun, málaði
og blómarækt hennar er fræg í
Vesturbænum.
Þegar Haraldur þurfti að fara
út á land í sambandi við starf sitt
fór Unnur alltaf með honum, tjald-
aði að kvöldi dags og hugsaði um
allt sem því tilheyrði.
Sigrún, dóttir Unnar, man aldrei
eftir að rifist væri á heimilinu eða
að bömin rifust. Unnur jafnaði allt
með sínu góða hugarfari og lund.
Það starf, sem Unnur hefur
stundað sl. 20 ár, hefði hún aldrei
getað leyst af hendi, nema að eigin-
maður hennar hefði stutt hana og
styrkt í öllu hennar mikla starfi til
að hjálpa öðrum. Hann á því miklar
þakkir skilið. Hjónaband þeirra var
einkar farsælt og þau mjög sam-
rýnd í öllu og gerðu allt saman.
Það eru rúm tuttugu og tvö ár
síðan að Unnur byijaði sem sitjari
hjá 'transmiðlum á vegum Sálar-
rannsóknafélags íslands.
Ekki var hún þá að flíka miðils-
hæfileikum sínum, en hún hafði þá
um árabil verið að hjálpa fólki með
margháttuð vandamál.
Það var fyrir hvatningu Magnús-
ar læknis, í sambandi Hafsteins
Bjömssonar miðils, að Unnur sam-
þykkti að hefja huglækningar á
vegum SRFÍ fyrir tuttugu árum.
Mikill er sá fjöldi fólks sem fékk
hjálp frá Unni og huglæknum henn-
ar á þessu tímabili og vandamálin
voru margs konar sem leyst voru,
þó að aldrei væri hægt að leysa
vanda allra.
Góð vinátta tókst milli okkar og
við höfðum áhuga á að rannsaka
læknasamband hennar og árangur
þess. Ekki tókst okkur að upplýsa
hveijir störfuðu þar, en svörin voru'
að árangurinn skipti mestu máli,
sem við urðum auðvitað að sam-
þykkja. Unnur var óvenju hlédræg
og hógvær í framkomu, einlæg og
jákvæð við alla sem til hennar leit-
uðu.
Unnur hefur nú lokið miklu þjón-
ustuhlutverki hér, en góðverkin em
eini gjaldmiðillinn, sem hægt er að
flytja milli tilverustiga, og væntum
við þess að Unnur uppskeri þar
ríkulega og óskum við henni farar-
heillar.
Haraldi, Sigrúnu, Fjólu og Þresti
vottum við samúð og kveðjum góð-
an vin.
Lijja og Guðmundur Einarsson
Fljótt skipast veður í lofti. Þann
12. þessa mánaðar lést á Landspít-
alanum í Reykjavík elskuleg
tengdamóðir mín, vinkona og sem
hin besta móðir Unnur Guðjóns-
dóttir, eftir stutta sjúkdómslegu.
Að vísu hafði sjúkdómur hennar
varað í nokkur ár, en eins og henn-
ar var háttur bar hún það ekki á
torg né lét á því bera við nokkurn
mann. Háttur hennar var sá að
taka við þrautum annarra, en henn-
ar biðu betri tímar. Sá tími hlaut
að koma að hún sjálf fengi af eigin
raun að kynnast þeim heimum sem
hún svo oftlega hafði af sinni snilld
sagt öðrum frá, þeim til huggunar.
Ég átti því láni að fagna að kynn-
ast Unni árið 1967, þegar ég fyrst
komst í kynni við eiginmann minn,
Þröst Haraldsson Eyvinds, sem þá
bjó í fordldrahúsum, eins og ég ung
að aldri. Með mér og Unni tókst
strax mikill vinskapur svo að mér
fannst strax sem ég væri hennar.
Unnur hafði þann eiginleika sem
svo mörg okkar skortir, það að
gefa lítillega af tíma okkar til hvers
annars. Því voru það ófáar stund-
irnar sem hún fórnaði sér, þegar
erfiðleikar mínir eða annarra en
hennar steðjuðu að. Hvort heldur
það var að nóttu eða degi, þá var
hún ávallt reiðubúin til aðstoðar.
Mér er það kannski fyrst ljóst nú
hversu mikil vinkona Unna var
mér. Öll heimsins vandamál gat ég
rætt við hana og þó hún vissi ekki
svör við þeim öllum frekar en við
hin átti hún oftast ráð sem dugðu.
Unnur stóð ekki ein í baráttu sinni.
Við hlið sér hafði hún sterkan klett,
tengdaföður minn, Harald Eyvinds.
Ég held að ég ýki ekki þó ég segi
að leitun hafí verið að samrýndari
hjónum, en þeim Unni og Halla.
Hvar sem þau komu fylgdi þeim
slík ástúð og góðvild að hver sem
fylgdist með hlaut að hrífast af.
Fyrir þetta hlýt ég að þakka Unni,
vitandi að hún heldur áfram á sömu
braut hinum megin fortjaldsins
mikla. Það er ávallt erfitt að skilja
um stund við góða ástvini. En vit-
andi það hver tekur á móti okkur
þegar kallið kemur, erum við, ég
og sonarsynir hennar, óhrædd við
það sem koma skal.
Silla
t
Útför eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður og ömmu,
STEINUNNAR MATTHÍASDÓTTUR,
Hæli,
verður gerð frá Stóra-Núpskirkju taugardaginn 17. febrúar kl.
14.00. Bílferð verður frá BSÍ í Reykjavík kl. 11.30 og Fossnesti,
Selfossi, kl. 13.00.
Steinþór Gestsson,
Gestur Steinþórsson,
Aðalsteinn Steinþórsson,
Margrét Steinþórsdóttir,
Sigurður Steinþórsson,
Jóhanna Steinþórsdóttir,
Drífa Pálsdóttir,
Hólmbjörg Vilhjálmsdóttir,
Már Haraldsson,
Bolette H. Koch,
og barnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HAFSTEINN JÚLÍUSSON
múrarameistari,
frá Vestmannaeyjum,
Kastalagerði 1,
Kópavogi,
lést í Borgarspítalanum aðfaranótt 15. febrúar. Jarðarförin verður
auglýst síðar.
María S. Bjömsdóttir,
Sigurveig Helga Hafsteinsdóttir, Bjarni Ragnarsson,
Eiríksína Hafsteinsdóttir, Óskar Sverrisson,
Guðný Hafsteinsdóttir, Jóhann Sveinsson,
Sigurður Hafsteinsson, Svava A. Viggósdóttir,
Júlíus Geir Hafsteinsson, Margrét Guðmundsdóttir,
Þröstur Hafsteinsson, Hrafnhildur Karlsdóttir
og barnabörn.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
FRIÐRIKA BJÖRNSDÓTTIR,
Hliðarvegi 16,
Siglufirði,
verður jarðsungin frá Siglufjarðarkirkju laugardaginn 17. febrúar
kl. 14.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Dvalarheimili aldraðra,
Siglufirði.
Kristin Ólafsdóttir,
Birna Ólafsdóttir,
Sigríður Ólafsdóttir,
Ásta Ólafsdóttir,
Eiríkur Ólafsson,
Eygló Ólafsdóttir,
Anna Ólafsdóttir,
Ólafur Ólafsson,
Valmundur Valmundarson,
Baldur Kristinsson,
Magnús Sigurðsson,
Sveinn Sigurðsson,
Sigurlaug Straumland,
Bergmann Júliusson,
Bjarney Emilsdóttir,
Björg Baldvinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
BLÓM OG LISTMUNIR
Kransar, krossar,
kistuskreytingar.
Samúðar skreytingar.
Opið til kl. 10 kvöld
og helgar.
Þekking og góð þjónusta.
BLÓM OG LISTMUNIR
Kringlunni 6 s. 687075