Morgunblaðið - 16.02.1990, Blaðsíða 34

MOKGVNKLAPli) FÖSTUDAGUR 16. KKHUÚAK 199P ;
34
SIMI 18936
LAUGAVEGI 94
STRÍÐSÓGNIR
★ ★ DV

MICHAEL J. FOX OG SEAN PENN
í NÝJUSTU MYND BRIANS DePALMA
MORÐ ER ALLTAÍ MORÐ, JATNVEL í STRÍÐI. ÓGNIR
VÍETNAM- STRÍÐSINS ERU f ALGLEYMINGI f ÞESSARI
ÁHRIFAMIRLU OG VEL GERÐU MYND SNILLINGSINS
BRIANS DePALMA. FYRIRLIÐI FÁMENNS HÓPS
BANDARÍSKRA HERMANNA TEKUR TIL SINNA
RÁÐA ÞEGAR FÉLAGI HANS ER DREPINN AE
SKÆRULIÐUM VÍETKONG.
LEIKSTÓRI ER BRIAN DePALMA.
Sýnd kl. 5,7,9 óg 11.05. — Bönnuð innan 16 ára.
B I Ó L I N A N
Hringdu og láöu umsögn um myndina.
ERUMSÝNIR:
BOÐBERIDAUÐANS
HÖRKU SAKAMÁLAMYND, ÞAR SEM BLAÐA-
MAÐUR, SEM ER AÐ KYNNA SÉR HROÐALEG
MORÐ Á MORMÓNAFJÖLSKYLDU, VERÐUR OF
ÞEFVIS OG NEYÐIST TIL AÐ TAKA MÁLH) AL-
FARIÐ f SÍNAR HENDUR.
Leikstjóri: J. Lee Thompson.
Aðalhlutverk: Charles Bronson, Trish Van Devere,
Laurence Luckinbill, Daniel Benzau.
Sýnd kl. 5, 9 og 11. — Bönnuð innan 16 ára.
FJOLSKYLDUNNAR
Sýnd kl. 5 og 7.
SVARTREGN
Sýndkl. 9,11.10.
Bönnuð innan 16 ára.
HEIMKOMAN
Sýnd kl. 7.
HASKOLABIO HEFUR TEKIÐ I NOTKUN
NÝAN OG EINN GLÆSILEGSTA BÍOSAL
LANDSINS MEÐ FULLKOMNASTA BÚNAÐI!
Þú svalar lestrarþörf dagsins 4
ásíöuiii Moggansj
Sýnd kl.7.10.
7. sýningarmánuður.
MAGNÚS
SKOLLALEIKUR
SAMVISKA í STRÍÐI
Fox og Penn í Stríðsógnum; ein af bestu Víetnammynd-
unum.
Kvikmyndir
Arnaldur Indriðason
Stríðsógnir („Casualties of
War“). Sýnd í Stjörnubiói.
Lciksijóri: Brian De Palma.
Handrit: David Rabe. Fram-
leiðandi: Art Linson. Tón-
list: Ennio Morricone. Aðal-
hlutverk: Michael J. Fox og
Sean Penn.
Stríðsógnir, nýjasta mynd
Brians De Palma (Hinir
vammlausu), gerist í Víet-
namstríðinu og segir frá sann-
sögulegum atburðum er gerð-
ust árið 1966 þegar fimm
bandarískir hermenn í könn-
unarieiðangri rændu víet-
namískri stúlku, nauðguðu og
myrtu. Einn í hópnum, Eriks-
son, sem leikinn er af Michael
J. Fox í myndinni, tók ekki
þátt í ódæðinu og gerði mátt-
vana tilraunir til að bjarga
henni en þegar flokkurinn
snéri aftur til aðalstöðvanna
kærði hann hermennina þrátt
fyrir þrýsting um að láta kyrrt
liggja og þeir voru leiddir fyr-
ir herrétt. Eriksson-nafnið er
tilbúningur — fékk nýtt nafn
og býr enn í felum af ótta við
hefndaraðgerðir félaga sinna.
Myndin er einkar vel upp-
byggð en gott handrit ieikrita-
skáldsins David Rabe, sem
þyggir á frásögn Eriksdons
eins og hún var rakin í banda-
ríska vikuritinu „The New
Yorker" árið 1969, ku halda
sig mjög fast við lýsingu hans.
Sagan í myndinni er rakin í
endurliti en hún hefst átta
árum eftir atburðinn þar sem
Eriksson situr í sporvagni og
lætur hugann reika, greini-
lega enn þjakaður af fortí-
ðinni, en austurlensk stúlka í
vagninum kveikir í honum
minningamar úr stríðinu.
De Palma einangrar frá-
sögnina algerlega við hinn
hrottalega atburð, ránið,
nauðgunina, morðið og eftir-
málann en speglar í honum
m.a. siðferðilegar spurningar
um stríð og hegðun í stríði
og má vel skipta myndinni í
kafla eftir þeim. Megininntak
þeirra vangaveltna liggur í
orðræðu Erikssons þegar
hann segir að bara vegna
þess að hver dagur gæti verið
sá síðasti í lífi hermannsins
geti hann leyft sér allt sem
hann vill. En ætti það ekki
einmitt að vera öfugt, einmitt
vegna þess að dauðinn liggur
handan við homið ætti her-
maðurinn að gæta enn frekar
að hvað hann gerir.
Líkt og í „Platoon“ er bar-
áttan sumsé ekki við óvininn
heldur innan hersins, á meðal
hermánnanna og birtist í
átökum góðs og ills þar sem
Eriksson er fulltrúi hins fyrr-
nefnda en liðþjáfi hans, Mes-
erve, leikinn af Sean Penn,
stendur fyrir hið síðarnefnda.
En hvað er það sem fær
menn tii að haga sér eins og
skepnur í stríði? Meserve er
aðeins 20 ára en fyrirmyndar-
hermaður, maður sem flokk-
urinn treystir algerlega á og
lítur upp til, og maður sem
bjargar lífí Eriksson tvisvar
þegar Eriksson fellur niður í
leynigöng óvinarins sem De
Palma myndar með augum
moldvörpunnar þegar hann
fer frá yfirborðinu og undir
jörðina í sama skotinu. En
þegar besti vinur Meserve er
skotinn í þorpi sem talið er
vinveitt — De Palma myndar
það með tvískipum fókus þar
sem íbúamir koma óvininum
í felur öðru megin á tjaldinu
en Eriksson horfir á fallinn
félaga sinn hinu megin og
sýnir samtímis blekkinguna
og örvæntinguna sem hún
skapar — brestur eitthvað
innra með Meserve, hann
ASTRALÍA:
„Meiriháttar
grínmynd"
SONDAY HERALD
FRAKKLAND:
„Tveir tímar
af hreinni
ánægju"
ELLE
ÞÝSKALAND
' „Grínmynd j
ársins"
VOLKSBLATT BERLIN
BRETLAND
„Hlýjasta og
sniðugasta
grínmyndin
í fleiri ár"
SUNDAY TELEGRAM
SÍMI 11384 - SNORRABRAUT 37
★ ★★★ AI Mbl. - ★★★★ AI Mbl.
★ ★ ★1A HK. DV. - ★★★!/i HK. DV.
Sýnd kl. 5, 7.30 og 10.
MOÐIRAKÆRÐ
TURIMER OG HOOCH
★ ★★ P.Á.DV.
Sýnd kl. 7 og 11.
BEKKJARFÉLAGIÐ
FRUMSÝNIR GRÍNMYND ÁRSINS:
ÞEGAR HARRY HITTISALLY
Dýrkuð í öllum heimsáltum
„WHEN HARRY MET SALLY" ER TOPPGRlN-
myimd, sem dýrkuð er um allan HEIM I
DAG, ENDA ER HÉR Á FERÐINNI MYND, SEM
SLEGIÐ HEFUR ÖLL AÐSÓKNARMET, M.A. VAR
HÚN f FYRSTA SÆTI f LONDON f 5 VIKUR. ÞAU
BILLY CRYSTAL OG MEG RYÁN SÝNA HÉR
ÓTRÚLEGA GÓÐA TAKTA OG ERU í SANN-
KÖLLUÐU BANASTUÐI.
„WHEN HARRT MET SALLY"
GRÍNMYND ÁRSINS 1990!
Aðalhlutverk: Billy Crystal, Meg Ryan, Carrie
Fisher, Bruno Kirby. — Leikstjóri: Rob Reiner.
Sýnd kl. 5,7,9 og 11.
verður annar maður og ákveð-
ur að þegar þeir fara í næsta
könnunarleiðangur ræni þeir
stúlku úr þorpinu og gamni
sér á leiðinni.
Þá tekur við önnur spurn-
ing en hún er um vanmátt
þess sem vill bjarga fórnar-
lambinu en er ófær um það.
Hvað getur sá eini í hópnum
sem hefur ógeð á því sem
fram fer gert til bjargar stúlk-
unni? Eriksson stígur skrefíð
aldrei til fulls af ótta við fé-
laga sína,'sem hafa í hótun-
um, og síðar af ótta við að
vera talinn liðhlaupi en van-
máttug kvöl hans og ráðleysi
er algert og hann kvelst þaðan
í frá. Þar eru bestu stundir
Michael J. Fox á hvíta tjaidinu
til þessa.
Og loks er það spurningin
um þann sem kjaftar frá fé-
lögum sínum. Eriksson, yfir-
kominn af því sem gerðist,
segir öllum frá sem heyra vilja
en enginn vill heyra það.
Hann hefur réttlætið sín meg-
in en hann fær að finna að
þess leitar enginn í stríði og
Eriksson verður fyrir aðkasti
jafnt félaga sinna sem yfír-
manna.
Loks endar myndin þar sem
hún hófst í sporvagninum og
De Palma veitir Eriksson
lausn í lipru atriði sem þó
virkar ekki sannfærandi. En
það er þá eini veiki bletturinn
í stórkostlegri bíómynd. Hún
stendur öðrum ásæknum og
sjálfsgagnrýnum myndum um
Víetnamstríðið — það er eins
og ekkert annað stríð hafí
verið háð á öldinni — síst að
baki. Hún gleymist ekki svo
auðveldlega og hrollvekjandi
ónotakenndin sem gagntekur
mann eftir lokamínútumar í
lífi stúlkunnar hverfur ekki
svo glatt. Hafi De Palma ætl-
að að hreyfa við samvisku
áhorfenda hefur honum sann-
arlega tekist það. Stríðsógnir
er í hópi með bestu Víetnam-
myndunum og bestu myndum
De Palma.
Leikurinn er með eindæm-
um góður og standa þar Fox
og Penn uppúr. Fox leikur á
lágstemmdum nótum vantrúa
áhorfandans að óhugnaðinum
sem breytist í beiskjufullan
og reiðan krossfara réttlætis
en Penn er sjálfstraustið upp-
málað, hatursfull og sam-
viskulaus ótémja sem finnst
stríðið gefa sér rétt til að
haga sér eftir vild.
Aðeins þetta að lokum:
Ekki missa af Stríðsógnum.