Morgunblaðið - 18.02.1990, Qupperneq 31

MORGUNBLAÐIÐ SAMSAFNIÐ SUNNUDAGUR 18. FEBRÚAR 1990
c 3r
Frummælendur í ræðustól, frá vinstri: Magnús Gunnarsson, Jóhann Hjálmarsson, Ellert B. Sehram,
Birgir ísleifiir Gunnarsson fundarstjóri og Ragnhildur Helgadóttir.
mt' A P
j-jjgi /W* '
Fjölmenni var á fundinum á þessum þungbúna ágústdegi.
SÍMTALID...
ER VIÐ HAFSTEIN VALSSONHJA BILALEIGU
AKUREYRAR
Útlendingar, stofnanir ogfyrir-
tæki helstu viðskiptavinimir
686915
Akureyrar, góðan
Bílaleiga
dag!
— Já, góðan dag; Andrés heiti
ég Magnússon, blaðamaður Morg-
unblaðsins. Ég ætlaði að eiga við
ykkur stutt símtal um bílaleigu.
Jájá, Hafsteinn Valsson, hérna
megin. Hvað vildir þú vita?
— Hvers vegna eru bflaleigu-
bílar svona dýrir á íslandi?
Það er nú margt sem veldur
því, en í meginatriðum má nefna
til mikinn rekstrarkostnað annars
vegar og há opinber gjöld hins
vegar. Rekstarkostnaðurinn er
vitaskuld mikill, eins og íslenskir
bifreiðaeigendur þekkja, ástand
vega utan þéttbýlis er ekki gott,
veturinn er okkur óþægur og svo
framvegis. Opinberu gjöldin spila
líka þarna inn í að miklu leyti,
hækka stofnkostnaðinn verulega
og ég held að miðað við annað
verðlag í landinu sé verðið ekki
jafnhátt og kann að virðast við
fyrstu sýn.
— En í samanburði við útlönd
er þetta nú nokkuð dýrt, ekki satt?
Jú, það er alveg rétt. Verðið
hefur að vísu hækkað töluvert
erlendis undanfarin 2-3 ár, en er
eigi að síður mun lægra en gerist
hér. Það sem mestu veldur um
þetta er ótakmarkaður kflómetra-
ijöldi þar ytra, sem ekki er hér
og kflómetragjaldið bætir nú yfir-
leitt vel á reikninginn hér.
— Hafið þið hugleitt að leggja
það niður?
Nei, í raun og
veru ekki. Þetta
var reynt hjá einni
leigunni fyrir
nokkrum árum og
það endaði allt
með ósköpum. Það
komu hingað t.d.
útlendingar og
leigðu bfla í 2 vikur
eða meira. Síðan
þegar bílunum var
þúsund kílómetrar
á mælinum, þannig að þetta var
alveg út í bláinn.
— Er meðferð á bílunum slæm?
Nei, yfirleitt ekki. Auðvitað eru
svartir sauðir innan um, en á
heildina litið er meðferðin mjög
góð. Þetta er allt annað en var á
árum áður. Ég er búinn að vera
í þessum „bransa“ í ein 12 ár og
það hefur mikið breyst til hins
betra á því sviði á þeim tíma. Ég
held að hér áður fyrr hafi fólk
ekki hirt um að fara vel með
bílana þar sem það ætti ekkert í
þeim, en nú er fólk mun ábyrgðar-
fyllra að þessu leyti.
— Er það ekki rétt hjá mér að
þið séuð með stærstu leiguna?
Jú, það held ég<
— Hvað eru þetta margir bflar?
Ætli þetta séu ekki um 250
bílar í allt. Af öllum stærðum og
gerðum.
— Og hverjir skipta helst við
ykkur?
í þessa þijá sumarmánuði okk-
ar eru það helst útlendingar, sem
skipta við okkur, en hina mánuð-
ina eru það mestmegnis fyrirtæki
og stofnanir. Reykjavíkurborg er
til að mynda yfirleitt með nokkurn
fjölda í leigu og svo leigjum við
vitaskuld mikið til tryggingafé-
laganna, sem láta tjónþolum á
þeirra vegum þá í té þar til tjón
hefur verið gert upp.
— Hvað myndi það kosta mig
ef ég leigði mér fimm manna
fólksbíl í einn dag og æki um 200
km leið?
Með söluskatti
og öllu tilheyrandi
kostaði það um
7.000 krónur.
— Það var og
Hafsteinn.
Heyrðu, ég þakka
þér kærlega fyrir
spjallið og upplýs-
ingarnar,
Það var nú ekk
skilað voru nokkur Hafsteinn Valsson ert. Blessaður.
HÉR fyrr á árum var Birgir
Björnsson nokkurs konar sam-
ne&iari fyrir hafnfirskan hand-
bolta. Hann þótti atkvæðamikill
jafht á leikvelli, sem utan hans
— hvort sem hann var fyrirliði
FH og landsHðsins eða þjálfaði
þau. Birgir var í gullaldarliði
FH á sínum tíma, því liði, sem
varð Hafiiarfirði út um auknef-
nið „Handboltabærinn". En
hvar er Birgir staddur nú?
Birgir Björnsson gerðist for-
stöðumaður hins glæsilega
íþróttahúss, sem risið er við
Kaplakrika í Hafnarfirði, hinn 1.
nóvember síðastliðinn. Morgunr
blaðið spurðist fyrir um hvað á
daga hans hefði drifið frá því
hann stóð í eldlínunni á vellinum.
„Ég hætti að spila með liðinu
vorið 1974. Ég hafði þjálfað FH
ein fimm keppnistímabil og var
oftast leikmaður með liðinu, en
hætti svo 39 ára gamall eftir 20
ára toppbaráttu. Má segja að ég
hafi hætt á toppnum, því við vor-
um Islandsmeistarar þá. Ég segi
þetta 20 ára toppbaráttu, því við
vorum yfirleitt í þremur efstu
sætunum. Yfirleitt í 1. eða 2.
sæti, en mun sjaldnar í því þriðja.
Síðan hellti ég mér út í þjálfun-
ina, þjálfaði m.a. landsliðið 1975,
en ég hafði þjálfað það áður
keppnistímabilið 1968, þegar við
unnum Dani í fyrsta skipti, 15-10.
1975 unnum við hins vegar Vest-
ur-Þjóðveija í fyrsta skipti, 18-15,
og náðum jafntefli við Júgóslava
hér í Laugardalshöll. Seinna var
ég svo aðstoðarþjálfari Pólveijans
Janus Cervinski, sem var fyrsti
erlendi landsliðsþjálfarinn. Sú
samvinna gekk mjög vel og við
náðum vel saman. Það skilaði sér
hins vegar ekki alveg sem skildi
í heimsmeistarakeppninni, því lið-
ið varð fyrir miklum áföllum rétt
fyrir keppni, auk þess sem við
lentum í riðli með Rússum, Spán-
veijum og Dönum, sem síðan röð-
uðu sér í 1. 3. og 5. sætið.“
Síðan fór Birgir norður til Ak-
ureyrar, þar sem hann dvaldist í
11 ár, og þjálfaði þar lið KA, sem
síðan hóf innreið sína í 1. deild.
Seinna fór hann að þjálfa fyrir
Þór. Var engin fýla vegna félaga-
skipta?
„Nei, nei. Þeir vissu alveg sem
var, að númer eitt, tvö og þijú
var ég alltaf FH-ingur. Það var
alveg eins og áður þegar ég þjálf-
aði 2. deild Vals og seinna Gróttu
á sama tíma og ég var í liðinu
hjá FH.“
En þar kom að, að Birgir fór
suður til Hafnarfjarðar aftur.
„Mér bauðst að koma í Fjörðinn
aftur og gerast forstöðumaður
þessa glæsilega íþróttamannvirk-
is, sem nú er verið að leggja loka-
hönd á. Og þrátt fyrir að mér
hafi liðið mjög vel á Akureyri var
þetta tækifæri, sem ég varð að
grípa og það er stórkostlegt að
vera kominn heim aftur.“
Bygging hússins er nú á loka-
stigi og verður tilbúin um mán-
aðamótin mars-apríl. Birgir tekur
þátt í vinnu vegna lokafrágangs
hússins, auk daglegra stjórnunar-
starfa, en húsið verður keppnishús
á alþjóðamælikvarða fullfrágeng-
ið. Hann segist ekki vera farinn
HVAR
ERU MU
NÚ?
Kominn
heimí
Fjorðinn
afitur
Birgir tekur viö íslands-
meistarabikarnum 1971 úr
hendi Valgeirs Ársælsson-
ar, en lengst til vinstri er
Hjaiti Einarsson.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Birgír Björnsson í hinni nýju íþróttahöll ð Kaplakrika.
að þjálfa aftur enda önnum kaf-
inn, hins vegar spili hann með
gömlu félögunum, Áma Guðjóns-
syni, Gils Stefánssyni, Geir Hall-
steinssyni, Viðari Símonarsyni og
fleirum. „Én þegar fer að hægjast
um vegna byggingarinnar er ekk-
ert sem útilokar að ég fari að
þjálfa aftur, enda kominn heim
til FH.“