Morgunblaðið - 25.02.1990, Side 34

MQRGUNBLAÐIÐ FOLK I FRfet I UM'SUNNIÍD^fiyWj FfiWÚAR 1990,,
KARLAR
eftir Bryndísi
Schram
Miðaldrakrísa
Eg komst ekki hjá þvi að taka
eftir henni. Hún var grátandi.
Að vísu ekki hástöfum, en tárin
runnu vlðstöðulaust. öðru hveiju
saug hún upp í nefið.
— Við vorum
bara tvær einar á
bamum. Báðar
gestir á hótelinu.
Sg hafði tekið eftir
henni í gestamót-
tökunni. Hún var
rauðhærð með
brún augu. Greini-
lega af irskum ætt-
um. Hávaxin,
grönn, um fertugt.
Allra myndarlegasti kvenmaður.
_Vous avez du feu?“ Hún hallaði
sér yflr til mín. Augnsvertan rann
í lækjum niður kinnarnar. Augun
voru enn full af tárum. Hún hélt á
sígarettu milli vel snyrtra fingr-
anna. „Je le regrette, mais non.“ Eg
kallaði á þjóninn. Hann kveikti í
sigarettunni hjá konunni.
Þetta varð upphafið að stuttum
kynnum. Þau vöruðu bara þessa
kvöldstund. En þá hafði ég líka feng-
ið að heyra allt. Af hverju hún var
komin alla leið frá Ameriku til Amst-
erdam. Af hveiju hún var að gráta,
og af hverju hún var svona óham-
ingjusöm.
•Hún hafði kynnzt honum i heima-
borg sinni í Kanada. Kenndi syni
hans í einkaskóla fyrir útlendinga.
Það var ást við fyrstu sýn, en það
var líka ást í meinum. Hann átti
konu og böm og starf og hús og
hund. Að vísu var konan vond við
hann, bömin út og suður, húsið
míglekt og hundurinn snarvitlaus.
Allir vissu, að hann héldi framhjá,
en það var ókei, á meðan hann
sveikst ekki um í starfi. í tvö ár lék
allt í lyndi. FJölskyldan hélt saman.
Síðdegis á föstudögum fór hann í
gönguferð með hundinn og konuna.
A helgum var hann með ástkon-
unni.
En svo kom að því, að hann yrði
kallaður heim til Hollands á ný. Og
þá kom babb i bátinn. Hvað átti að
gera við ástkonuna? Lífið án hennar
var honum einskis virðl. — Eða svo
sagði hann. — Þegar ég kem heim
aftur geri ég upp við fortíðina, segi
skilið við konuna og við giftum okk-
ur. — Allt í lagi, sagði kennslukonan
fertuga. Hún var reiðubúin að fórna
öllu í nafni ástarinnar. Hún sagði
upp starfinu, seldi íbúðina, seldi
bilinn og pakkaði restinni ofan í
ferðatöskur. Svo pantaði hún flugfar
til Amsterdam.
En nú kemur að lokakafla sög-
unnar. Þegar til átti að taka þorði
gæinn ekki að skilja við konuna.
Auk þess var hún því mótfallin.
Hvað yrði þá um húsið, hundinn,
börnin, tengdamömmu? Já, og hvað
yrði um hana sjálfa? Átti hún að
fara aftur út á vinnumarkaðinn eins
og hver önnur miðaldra, ómenntuð
kona? Og hvernig hafði hann hugs-
að sér framhaldið? Var hann svo
viss um, að fyrirtækið vildi hafa
hann áfram í vinnu, fráskilinn
manninn, með tvær fjölskyldur á
framfæri? — Þetta allt reyndlst aum-
ingja manninum ofviða. Vandamál-
in voru risavaxin og virtust æ óleys-
anlegri, því meir, sem hann velti
þeim fyrir sér. Vildi hún ekki bara
halda áfram að vera vinkona hans?
Hann gæti leigt handa henní her-
bergi úti i bæ. Þau gætu haldið áfram
að hittast um helgar. Konan hans
hafði veitt honum leyfi til þess.
Var það nema von. að kennslu-
konan gréti. Væri óstöðvandi. Alein
í ókunnu landi. Búín að fórna öllu,
starfinu, íbúðinni, reyndar aleig-
unni, þvi að hún átti ekki fyrir far-
inu til baka. Og ekki ætlaði hún aö
gera honum það tíl geðs að leyfa
honum að borga.
begar við skildum um miðnættið,
var staðan óbreytt, en henni leið þó
betur við að hafa iétt á hjarta sínu
við bláókunnuga konu.
Mér kom þessi sága i hug, þegar
ég var að lesa um niðurstöður af
vísindalegri könnun, sem gerð var
í Bandarikjunum nýlega. Svokölluð
mlðaldrakrisa (þegar menn taka upp
á því að splundra fjölskyldunni,
hlaupast á brott með sér yngri konu
til þess að sanna fyrir sjálfum sér,
að þeir séu ennþá marktækar kyn-
verur) er aðeins goðsaga, sem á sér
enga stoð í raunveruleikanum. Það
er staðfest af fólki á öllum aldrl, að
einmitt á þessum árum þjapplst fjöl-
skyldan saman. Maðurinn og konan
upplifi væntumþykju og samhygð,
sem byggist á efnahagslegri farsæld
og staðfestu i tilverunni.
(Internatíonal Herald
Tribune.)
ATVINNULIF
Kona til metorða í
karlaríki Flugleiða
Ung kona, Kristín Aradóttir, var
nýlega skipuð sölustjóri Flug-
leiða, en kona hefur ekki skipað
þannig lykilembætti hjá Flugleiðum
fyrr, flugfélagið hefur verið mikið
karlavígi. Morgunblaðið ræddi aðeins
við Kristínu og spurði hana ýmissa
spurninga um bakgrunn hennar, hug
og væntingar. Fyrst var hún spurð
hvort brotið væri blað að hennar
dómi með ráðningu konu í slíkt starf
og hvort hún hefði ekki rekið sig á
í karlasamfélaginu í efri stöðum
Flugleiða. „Þetta var svona einu
sinni, en hefur verið að breytast
síðustu mánuði eins og fordæmi
sýna. Annars hef ég aldrei rekið mig
á þetta meinta karlaveldi og verið
ákaflega ánægð í starfi hjá Flugleið-
um, starfsandinn er góður og að-
búnaður einnig," sagði Kristín.
„Ég byijaði hjá Flugleiðum 12.
maí 1974 og satt best að segja
stefndi ég ekkert frekar að neinum
frama innan fyrirtækisins, en þetta
kom svona smám saman og allt hef-
ur þetta því komið mér skemmtilega
á óvart,“ segir Kristín aðspurð um
framavonir sínar í byijun. Hún byij-
aði sem fyrr segir vorið 1974 og var
þá flugvallarstarfsmaður á O’Hara-
flugvellinum í Chicago. Eftir hálft
þriðja ár þar lá leiðin til íslands þar
sem hún starfaði sem afgreiðslumað-
ur á Keflavíkurflugvelli um skeið og
var síðan flugfreyja í þijú ár. Árið
1984 tóku við tvö ár á sölusviði Flug-
leiða og því fylgdi sölustjórastaða í
Noregi árið 1986. Því starfi sinnti
hún til áramóta, en 15. janúar síðast-
liðinn tók hún við starfi sölustjóra
Fiugleiða á íslandi. Kristín segir
mörg spennandi verkefni framundan
sem hún hlakkar til að spreyta sig
á. En stefnir Kristín Aradóttir enn
hærra? „Já, ég myndi segja það,“
svarar hún án þess að hika.
Kristín Aradóttir
Morgunblaðið/Sverrir
Frá uppfærslu LH á Hróa hetti.
Morgunblaðið/Bjami Eiríksson
LEIKLIST
Leik- og
listsýning í senn
Við frumsýnum bamaleikritið
Hróa hött í leikgerð Guðjóns
Sigvaldasonar sem er einnig leik-
stjóri. Þetta er fjörug sýning og
athyglisverð kannski ekki síst fyrir
þær sakir að samhliða henni er hér
myndlistarsýning, en Leikfélag
Hafnarfjarðar efndi til teiknisam-
keppni meðal 6 til 12 ára barna um
land allt. Viðfangsefnið var fijálst
innan sögunnar um Hróa hött og
útkoman er glæsileg eins og sjá má
í anddyri Bæjarbíós sem við höfum
bókstaflega klætt með þeim þúsund
myndum sem bári
Erlendur Pálsson,
hjá Leikfélagi Hafnarfjarðar, í sam-
tali við Morgunblaðið.
Erlendur sagði ennfremur að
sögunni um Hróa væri fylgt, fylgst
væri með samskiptum Hróa, Litla
Jóns og félaga við sýslumanninn í
Skírisskógi. „Þetta er ekta barna-
skemmtun, mikiil hreyfing og fjör,
nokkur skylmingaatriði og dálítið
af slagsmálum. Það koma 16 leikar-
ar fram, allir á aldrinum 15 til 26
ára. Það hafa farið 8 vikur í undir-
búning verksins, en hvað það verð-
ur sýnt oA fer eftir aðsókn,“ bætti
’ -■»...
Morgunblaðið/
Ámi St.
Ámason
Ljósbrúnt afbrigði
sebrafinku sem
ættuð er frá Ástr-
alíu en hefúr verið
ræktuð hérlendis
árum saman.
FUGLARÆKT
Jón Ólafsson.
Morgunblaðið/Árni St. Árnason
Svonefndur rósahöfði af ætt
ástarpáfagauka, ræktun hér-
lendis er nýlega hafin.
Búrfiiglafélag Islands stofiiað...
Nýlega var stofnað Búrfuglafélag íslands sem
eru samtök búrfuglaræktenda og annarra
áhugamanna í þeim efnum. Formaður hins nýja
félags var kjörinn Jón Ólafsson úr Kópavogi og
hann sagði í samtali við Morgunblaðið að áhug-
inn hefði reynst vera meiri og stofnfundurinn
verið betur sóttur heldur en hann hefði órað fyr-
ir, svona félagsskapur ætti greinilega fullan rétt
á sér og gæti ekki annað en stækkað og eflst.
En hver er stefnuskrá svona klúbbs? Jón svarar
því:
„Segja má að stefnuskráin sé þrískipt, almenn
fræðsla, ræktun búrfugla og sýningar. Hér á
landi eL ofsalegt magn af búrfuglum ég myndi
giska á 4-5.000 fuglar, kannski fleiri, og kennir
margra grasa. Stefnuskrá klúbbsins verður því
seint tæmd.“ Jón sagði ennfremur, að um 30
manns væru nú þegar skráðir í félagið og mikið
væri hringt og spurt. En er einhver hópur öðrum
meira áberandi innan hins íslenska búrfuglafé-
lags?
Jón: „Þetta er náttúrulega fólk af báðum kynj-
um úrýmsum áttum, en jú, einhverra hluta vegna
er einn hópur mest áberandi og það eru eldri
karlmenn. Svona fuglahald virðist falla þeim
sérstaklega vel í geð. Ég var kannski mest hissa
á því að fá ekki fleiri börn og unglinga á stofn-
fundinn, því í þeirra hópi er aragrúi búrfuglaeig-
enda. Kannski hafa þau ekki haft áræði til að
koma og og þá er undir okkur komið að kynna
þetta svo rækilega að það veki áhuga þeirra."
En að lokum, talað var um sýningar sem lið
á stefnuskránni. Má vænta búrfuglasýningar á
næstunni?
„Því er erfitt að svara á þessu stigi, það er er-
fitt að átta sig á því svona í byijun starfseminn-
ar hveiju hægt er að ná saman og hve fljótt.
Þó býst ég við að sýning geti orðið
að minnsta kosti í vor, ég reikna
með því,“ sagði Jón Ólafs-
son, formaður Búrfugla-
félags íslands.