Morgunblaðið - 08.02.1991, Blaðsíða 32

Morgunblaðið - 08.02.1991, Blaðsíða 32
32 MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. FEBRÚAR 1991 Minning: Sigh vatur Bjarna- son málarameistari Fæddur 17. september 1911 Dáinn 29. janúar 1991 Ég ætla að minnast með nokkr- um orðum elsku afa míns, sem nú er látinn eftir mikil veikindi. Það var mér mikið áfall að heyra að hann væri dáinn, því þótt ég vissi að hann væri mjög veikur, vildi ég ekki trúa því að hann mundi fara svo fljótt. Ég sá hann síðast 6. janúar, daginn sem ég fór aftur út til náms, eftir að hafa eytt yndis- legu jólafríi með honum og ömmu í Heiðargerðinu. Þar var alltaf svo gott að vera, svo mikill friður og kærleikur á heimilinu. Þótt hann væri mikið veikur þegar ég var hjá honum, bar hann sig vel, og var alltaf stutt í kátín- una og hláturinn hjá honum. Hann var svo lífsglaður og yndislegur maður. Og alltaf var hann svo góður við mig, vildi allt fyrir mig gera, sem og alla sem voru í kring- um hann. Allar mínar bernskuminningar tengjast honum afa mínum, en ég ólst upp að miklu leyti hjá honum og ömmu, og á ég ennþá mitt her- bergi á heimili þeirra. Þau hjónin voru mjög hamingjusöm og sam- stillt og er missir ömmu minnar mjög mikill. Ég minnist þess hvernig ég gat setið á hnjánum á afa á skrifstof- unni hans og teiknað meðan hann vann sín verk, og allar þessar teikningar hefur hann geymt síðan ég var þriggja ára. En hann var mikill listamaður og þykir mér mjög vænt um að eiga málverl; eftir hann sem hann gaf mér. Það var hans líf og yndi að teikna og mála og eru þær ófáar myndirnar sem han hefur gert. Hann var líka mjög trúaður og las alltaf bænim- Fæddur 20. desember 1911 Dáinn 31. janúar 1991 Einn af ágætustu samstarfs- mönnum mínum í skipaiðnaðinum var Jóhann Líndal Gíslason skipa- smíðameistari, sém andaðist 31. janúar sl. á St. Jósepsspítala í Hafn- arfirði eftir langvarandi erfið veik- indi. Hann fæddist á Bíldudal 20. des- ember 1911. Foreldrar hans voru Gísli Jóhannsson skipasmiður, sem í mörg ár rak skipasmíðastöð á Bfldudal. Móðir hans var Leopoldína Guðmundsdóttir frá Flatey á Breiðafírði. Jóhann ólst upp í Flatey til 15 ára aldurs, eftir það fór hann til föður síns á Bfldudal og lauk þar námi í skipasmíði og tók sveinspróf 1937, meistarabréf fékk hann 1945. . Hann kvæntist Fjólu Símonar- dóttur frá Vestmannaeyjum 1940. Þau fluttu til Hafnarfjarðar 1945 og hóf Jóhann þá strax smíðar hjá Skipasmíðastöðinni Dröfn hf. Þar kynntist ég fyrst Jóhanni þegar við unnum þar saman á síðari heims- styijaldarárunum. Eftir að vinnan dróst veruiega saman í skipaiðnaði í stríðslok, fór hann að smíða litla trillu í litlu plássi í herskála á Flata- hrauni í Hafnarfírði. Þá kom okkur saman um að taka herskálann á leigu og hófum þar smíði á bæði trillum og hringnótabátum, sem fram að þessu höfðu að mestu ver- ið fluttir inn. Samstarfíð tókst strax ágætlega. Jóhann var ákaflega ástundarsam- ar fyrir mig á kvöldin þegar ég var litil. En af þeim kunni hann mikið og vildi helst kenna mér þær allar. Það eru svo margar góðar minn- ingar sem koma upp í huga mér þegar ég minnist afa míns, að það er ótrúlegt að hugsa sér að núna sé þetta allt búið. Mér þykir svo ofsalega vænt um hann og mun aldrei gleyma honum. Hann er og verður alltaf minn elsku besti afí. Ég kveð hann með miklum sökn- uði en með þökk í hjarta fyrir að hafa fengið að hafa hann fyrir afa minn, og bið Guð um að blessa hann um alla eilífð. Guðlaug Jónsdóttir Mig langar með fáeinum orðum að minnast vinar míns, Sighvats Bjarnasonar. Með honum er geng- inn einn okkar virtasti málarameist- ari. Ég kynntist honum fyrst fyrir um það bil 25 árum og hafa þau kynni verið mér afskaplega ljúf öll þessi ár, sérstaklega sá tími sem ég vann hjá honum. Þegar talað er um Sighvat og málningarvinnu koma ótal minningar upp í hugann. Virðing og vandvirkni var í fyrir- rúmi í öllum hans verkum. Ég ætla ekki að nefna nein sérstök verkefni sem Sighvatur tók að sér og stjóm- aði en þau voru mörg sem kröfðust þess að ýtrustu fagmennsku væri gætt. Eftir að hafa lokið námi í málara- iðn fór Sighvatur utan til Danmerk- ur og Svíþjóðar og dvaldi þar við störf og listnám í um áratug og var sá tími honum jafnan nærtækur. Hann málaði talsvert af málverkum sem bera merki þess að þar fór lista- maður. Mér eru sérstaklega minnis- ur, traustur, prúður og þægilegur í allri umgengni. Verkefni jukust ótrúlega hratt og gátum við fljótt farið að bæta við okkur starfsmönnum og urðu sumir þeirra meðeigendur í sam- iagsfélaginu, sem við nefndum Bátasmíðastöð Breiðfirðinga. En verkstæðisplássið varð of lítið. Fengum við svo byggingarlóð við Hvaleyrartjörnina þar sem við hófum verkstæðisbyggingu til skipasmíði er varð svo Bátalón hf. A þessum tíma varð Jóhann nokkuð heilsuveill og bentu læknar honum á að breyta um starf. Jó- hann átti marga góða kunningja. Einn þeirra rak umfangsmikla heildsölu í Reykjavík og bauð hann Jóhanni starf hjá sér, sem hann og þáði. Á þessum árum var Jóhann byijaður að smíða sér íbúðarhús við Strandgötu í Hafnarfírði, sem þau hjónin hafa búið í síðan. Hús þetta ef engin smásmíði, þijár íbúðar- hæðir. Um það leyti sem smíði íbúð- arhússins lauk dó faðir hans. Við skiptingu eigna úr dánarbúinu, kom sá tækjabúnaður er tilheyrði skipa- smíðastöð föður hans í hlut Jó- hanns. Þennan tækjabúnað flutti hann til Hafnarfjarðar og fór svo að smíða verkstæðishús á Óseyri og hóf þar bátasmíðar. Réð hann til sín menn í vinnu og var með 5-6 menn þegar flest var. • Hann hætti bátasmíðinni á árinu 1980 vegna vanheilsu, enda þá að verða sjötugur. Þá var hann búinn að smíða 44 báta súðbyrða og eru stærstu bátarnir þilfarsbátar lO að stæð nokkur skipti þegar Sighvatur tók að sér að mála einkaíbúðir þar sem gjarnan voru dýrindis málverk á veggjum, þá var gaman að vera með Sighvati, því þegar stund gafst frá vinnunni voru þessar myndir lesnar af sérstakri kunnáttu sem unun var að fylgjast með. Nú er komið að leiðarlokum í bili. Ég vil þakka vini mínum sam- fylgdina. Henni fylgdi jafnan hlýja, traust og kærleikur sem gott er að minnast. Jórunni, Kristínu, Sturlu, Helgu og Guðlaugu bið ég góðan guð að styrkja. Blessuð sé minning Sighvats Bjarnasonar. Leiknir Jónsson Látinn er í Reykjavík um aldur fram hógvær og lítillátur Akurnes- ingur, einn af fáum málurum sem bar meistaratitil með réttu. Mér er ljúft að minnast manns- ins, góða drengsins, meistarans sem alla tíð lét okkur sveinana og nem- ana vandá hvert okkar verk sem hann tók að sér. Á árinu 1948 er ég hafði lokið málaranámi á Akureyri varð ég þeirrar gæfu aðnjótandi að starfa undir leiðsögn Sighvats í þijú ár tölu, 10-11 rúmlestir. Hinir voru opnir bátar af ýmsum gerðum. Þar á meðal 8 kappróðrarbátar. Auk þess fékkst hann við viðgerðir á bátum af ýmsum stærðum. Jóhann var alltaf mjög vinsæll í starfi og naut réttmætrar viður- kenningar viðskiptamanna sinna fyrir réttsýni og samviskusemi í viðskiptum. Eiginkona Jóhanns, Fjóla Símon- ardóttir, reyndist honum traustur lífsförunautur, sem bjó honum myndar heimili. Ágætur samstarfsmaður er nú kvaddur með þökk í huga. Við hjónin minnumst margra ánægjulegra samverufunda, meðal annars mjög ánægjulegrar ferðar með þeim hjónum á skemmtiferða- skipi til útlanda. Við biðjum honum nú innilega velfamaðar á nýjum vegum. Eftirlifandi konu hans, Fjólu Símonardóttur, sendum við eftir löng og góð kynni okkar inni- legustu samúðarkveðjur. Þorbergur Ólafsson og þeim tíma var vel varið. Háskóli í húsamálun sem fáum íslenskum málurum gefst kostur á. Mér er nær að halda að stór hópur málaranema fari á mis við faglega skólun. Það er, að skilja efni og athöfn. Fag- maður er ekki bara nafnið eitt. Ég er efins um að nokkur íslend- ingur hvorki fyrr né síðar hafi búið yfir eins mikilli þekkingu og hæfni í málarafaginu og Sighvatur. En því er verr, að kunnátta hans nýtt- ist ekki sem skyldi. Reyndar starf- aði hann í nokkur ár jafnhliða húsa- málun sem kennari í Keflavík við iðnskólann þar og í Reykjavík en of seint og skemur en æskilegt hefði verið. Ég lýk þessum fáu orðum með því að votta ekkju hans, börnum og barnabörnum samúð mína og minna. Það er skarð fyrir skildi þegar menn eins og Sighvatur falla frá, en minning hans lifír .og rís. Matthías Ólafsson, málari Mig langar að minnast míns ástkæra tengdaföður nokkrum orðum. Sighvatur var fæddur og uppalinn á Akranesi, sonur hjón- anna Bjarna Gíslasonar og Helgu Bjarnadóttur og var hann næst- yngstur fjögurra systkina, átti hann margar góðar minningar frá æskuárunum sem hann sagði mér frá á þessum alltof fáu árum sem ég var þeirrar gæfu aðnjótandi að fá að þekkja þennan yndislega mann sem hann var. Sighvatur var listhneigður mjög og fór hann út til Kaupmannahafnar til áfram- haldandi náms eftir að vera búinn að læra húsamálun hér heima, þar lagði hann stund á listmálun hjá hinni konunglegu akademíu, átti hann margar góðar minningar frá þeim tíma er hann ásamt konu sinni dvaldi þar á árunum 1936 til 1947. 23. desember 1939 gengu þau Sighvatur og Jórunn Ármanns- dóttir í hjónaband í Ráðhúsinu í Kaupmannahöfn og lifðu þau í hamingjusömu hjónabandi alla tíð. Þeim hjónum varð þriggja barna auðið, Kristín f. 14. júní 1946, sjúkraliði við Borgarspítalann, gift Pálmari Smára Gunnarssyni sem starfar hjá lögreglunni í Reykjavík. Sturla f. 18. nóvember 1947, arki- tekt, búsettur í Hollandi, og Helga f. 21. júní 1952, starfar á skrif- stofu Borgarspítalans. Dóttir Kristínar og Jóns Hjaltalíns Magn- ússonar, Guðlaug, ólst upp með móður sinni á heimili þeirra hjóna. Sighvatur og Jórunn byggðu sér mjög fallegt heimili nokkrum árum eftir að þau komu heim, að Heiðar- gerði 110 í Reykjavík þar sem ávallt ríkti ást og friður og hefur alltaf verið gott að koma þar. Sighvatur var mjög kærleiksrík- ur og lífsglaður maður og reyndi alltaf að sjá jákvæðu hliðamar á öllu, og allra vanda vildi hann leysa. Á starfsævi sinni kom hann víða við í sambandi við húsamálun bæði utan sem innan og var vandvirknin ávallt í fyrirrúmi, meðal þeirra verka var málun á og í Dómkirkj- unni þar sem hann sá t.d. um alla gyllingu og ber hún vott um vand- virkni þessa listamanns sem hann var og mun hún standa um ókom- in ár. Því miður gat hann ekki helgað sig sem skyldi listmálning- unni sem hann hafði svo mikinn áhuga á en þó eru þau mörg lista- verkin og teikningámar sem til em eftir hann og prýða heimili þeirra hjóna og heimili barna þeirra og skapa þau þá hlýju sem Sighvatur hafði svo mikið af. Fyrir nokkrum árum veiktist Sighvatur og varð að láta af störf- um sökum þess, en alltaf bar hann sig vel þrátt fyrir veikindin, það var ekki fyrr en síðustu vikuna sem hann lifði að hann var rúmfastur og fram undir það síðasta var hann með bros á vör og gerði að gamni sínu þó svo að hann vissi mætavel hvert stefndi og ekki var langur tími eftir. Ég á margra góðra stunda að minnast með mínum góða tengda- föður og kveð ég hann með sökn- uði en í þeirri vissu að hann er nú í höndum algóðs guðs þess sem hann bar ávallt svo mikla virðingu fyrir því að trúaður maður var hann mjög og nutu þess allir sem í kringum hann voru. Þegar hann var við störf í Dómkirkjunni þá baðst hann ávallt fyrir áður en starfsdagur hófst enda var honum alltaf mjög hlýtt til Dómkirkjunnar og á það vel við að hann skuli kvaddur þar hinstu kveðju í dag. Hafi minn elskaði tengdafaðir inni- lega þökk fyrir allt sem hann gaf mér í gegnum árin, ég mun alltaf minnast ástúðar hans óg kærleika í minn garð. Ég bið algóðan guð að veita Jórunni og börnum styrk í þeirra miklu sorg. Minningin um hann verður ljós í lífí mínu. Pálmar Smári Gunnarsson Hinn 29. janúar síðastliðinn lést á heimili sínu, Heiðargerði 110, Sighvatur Bjamason, málara- meistari, 79 ára að aldri. Hann hafði um tíma átt við vanheilsu að stríða og sýnt þótti að hveiju stefndi. Dagur var að kveldi kom- inn. Sighvatur var fæddur á Akra- nesi 17. september 1911 og átti þar sín æskuár. foreldrar hans voru Bjarni Gíslason smiður, kenndur við Austurvelli, og kona hans, Helga Sigríður Bjarnadóttir. Voru þau hjón þekktir og virtir borgarar á Akranesi. Bjarni og Helga voru ættuð úr Borgarfirði og stóðu að þeim traustir stofnar myndar- og hagleiksfólks. Bjarni var afar verkfær maður og fjölhæf- ur og er talið að hann hafí fyrstur manna sinnt húsamálun á Akra- nesi. Sighvatur átti þijú systkini; Bjama, málarameistara og fyrrum organista á Akranesi, f. 1909, búsettur á Akranesi, Gísla, trésmíðameistara, f. 1910 en lést árið 1963, og Ingibjörgu sem er tvíburasystir Sighvats og er búsett á Akranesi. Sighvatur lauk hefðbundinni skólagöngu á heimaslóðum. Árið 1931 hóf hann nám í málaraiðn hjá Áma B. Sigurðssyni málara- meistara á Akranesi. Síðan lá leið hans í Iðnskólann í Reykjavík og þaðan lauk hann burtfararprófi og sveinsprófí 1935. Réttindi málara- meistara fékk Sighvatur tíu árum síðar. Sighvatur var strax sem ungur maður handgenginn teikningu og málun enda bráðhagur og listrænn. Eftir námið í Iðnskólanum hélt hann, um miðjan 4. áratuginn, til Danmerkur og Svíþjóðar til frekara náms og starfs. Slíkt átti sér ekki stað hversdagslega á þeim tíma. Hann fyllti þá flokk metnaðarfullra landa sem víkka vildu sjóndeildar- hring sinn þrátt fyrir erfíðar að- stæður í kjölfar kreppunnar miklu. Af þessum ferðum er mikil saga sem eigi hefur verið skráð til hlítar og liggur því enn óbætt hjá garði. Sighvatur stundaði nám við fag- og listaskóla í Danmörku. Með- fædd vinnusemi varð honum gott veganesti. Hann vann til verðlauna í faggreinum málara og sinnti í vaxandi mæli frjálsri myndlist og náði inntökuprófi við Kunstaka- demiet í Kaupmannahöfn og stundaði þar nám um tveggja ára skeið til 1947. Árið 1939 kvæntist Sighvatur Jórunni Ármannsdóttur frá Akra- nesi. Jórunn er dóttir Ármanns Halldórssonar skipstjóra frá Hof- teigi og konu hans, Margrétar Sólveigar Sigurðardóttur. Eftir 11 ára dvöl ytra flutti Sig- hvatur heim ásamt konu sinni og komungri dóttur. Því miður hög- uðu örlögin því svo til að Sighvat- ur sinnti eigi listmálun í þeim mæli sem maður hefði vænst. Kemur þar ef til vill margt til. Ekki má gleyma að sem húsamál- ari var hann með fjölþættari menntun og kunnáttu en almennt gerðist. Varla verða dregin skörp skil á milli hæfileikamanna á þess- um sviðum — og alls ekki þegar litið er til lengri tíma og sagan skoðuð. Þá sinntu menn húsa- og Minning: Jóhann L. Gíslason skipasmíðameistari

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.