Morgunblaðið - 06.04.1991, Side 48

48
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. APRÍL 1991
Minning:
Þorbjörg Þórarmsdótt
ir frá Austurgörðum
Fædd 2. maí 1908
Dáin 31. mars 1991
Þorbjörg Þórarinsdóttir frá Aust-
urgörðum í Kelduhverfí er látin.
Með henni er gengin góð kona og
mæt. Og nú á kveðjustund langar
mig að minnast tengdamóður
minnar nokkrum orðum og þakka
eftirminnileg kynni.
Þorbjörg fæddist að Sigurðar-
stöðum á Sléttu 2. maí 1908. For-
eldrar hennar voru hjónin Kristlaug
Guðjónsdóttir og Þórarinn Guðna-
son bóndi. í Kollavík í Þistilfírði
ólst hún upp í stórum hópi systk-
ina. Heimilið komst allvel af eftir
því sem þá gerðist og var aldrei
skortur á þeim bæ. Systumar voru
sex og var til þess tekið hve gjörvu-
legar þær þóttu. Bræðumir voru
tveir en létust báðir ungir að árum.
Þorbjörg stundaði nám í héraðsskól-
anum á Laugum og síðar í hús-
mæðraskólanum á Blönduósi en þar
var þá skólastýra Hulda Stefáns-
dóttir. Námið nýttist henni vel og
bjó hún að því alla tíð. Eftir það
stundaði hún ýmis störf, m.a. sem
gangastúlka á Vífílsstöðum, en hálf
þrítug heldur hún til Danmerkur
og dvelur þar um fímm ára skeið
og vann einkum við heimilistörf.
Hún réðst í vist hjá þýskum greifa,
Bergstoff að nafni. Sagði hún svo
frá að er hún hóf störf þar átti hún
um tvo kosti að velja. Annars vegar
að fá ákveðið mánaðarkaup og
matast ein í eldhúsinu, eða sitja til
borðs með fjölskyldunni og blanda
geði við hana, en við það lækkuðu
launin. Þorbjörg valdi síðari kostinn
og sá ekki eftir því. Bergstoff greifí
hafði hrökklast frá heimalandi sínu
í umróti fyrri heimsstyrjaldar, en
siði og venjur forfeðra sinna hafði
hann í heiðri og var nákvæmur og
strangur í uppeldi barna sinna, sem
þéruðu föður sinn.
Um tveggja ára skeið vann hún
í sendiráði Islands í Kaupmanna-
höfn en þá var þar sendiherra
Sveinn Björnsson, síðar forseti.
Minntist Þorbjörg Sveins jafnan
með virðingu og þótti mikið koma
til hæversku hans, fágaðrar fram-
komu og drengskapar í stóru sem
smáu. Er heimsstyijöldin síðari
braust út urðu þáttaskil í h'fí Þor-
bjargar eins og svo margra ann-
arra. í septembermánuði árið 1939
flyst hún heim og stuttu síðar gift-
ist hún Birni Haraldssyni, bónda
og kennara frá Austurgörðum í
Kelduhverfí, og settust þau þar að.
Þeim hjónum varð þriggja bama
auðið.-Þau eru Þórarinn trygginga-
sali, búsettur í Kópavogi, Sigríður
kennari í Hafnarfírði, gift þeim sem
þessar línur ritar, og Guðný, gift
Jónasi Þórðarsyni og búa þau að
Austurgörðum. Barnabörnin eru
orðin níu og eitt barnabarnabarn.
Þau Björn og Þorbjörg lifðu í far-
sælu hjónabandi í hálfan fímmta
áratug. Björn tók virkan þátt í fé-
lagsstörfum, var um tíma oddviti
sveitar sinnar, sat i sýslunefnd,
starfaði sem þingskrifari og kenn-
ari um árabil, en fékkst einnig við
ritstörf auk búskaparins að Austur-
görðum. Vettvangur Þorbjargar var
fyrst og fremst heimilið, sem oft
var mannmargt, því að að Austur-
görðum var farskóli um árabil svo
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
EYGERÐUR BJARNFREÐSDÓTTIR,
Stigahlíð 20,
Reykjavík,
andaðist á heimili sínu miðvikudagskvöldið 3. apríl si.
Hafþór Ingi Jónsson, Kristín Egilsdóttir,
Helga María Jónsdóttir, Ingimundur Magnússon
og barnabörn.
t
Eiginmaður minn,
PÁLMI JÓNSSOIM,
lést fimmtudaginn 4. apríl.
Jónína S. Gisladóttir.
t
Hjartans þakkir sendum við öllum þeim, sem sýndu okkur vin-
semd og hlýhug við andlát og útför eiginmanns míns og föður
okkar,
BJÖRNS ÓLASONAR,
Selaklöpp,
Hrísey.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks á Fjórðungssjúkrahúsinu
á Akureyri og krabbameinslækningadeildar Landspítalans.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigfríður Jónsdóttir og börn.
t
Hjartans þakkir til allra, sem sýndu
okkur samúð í sorgum okkar við fráfall
og jarðarför sonar okkar, bróður og
barnabarns,
JÓNS GÍSLA SIGURÐSSONAR,
Sólvallagötu 74.
Sigurður A. Gíslason, Margrét I. Jónsdóttir,
Seselía G. Sigurðardóttir,
Jón Einarsson, Guðrún V. Hallgrimsdóttir.
t
Innilegar þakkir til allra, er sýndu okkur samúð og vinsemd við
fráfall og útför eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
KATRÍNAR FRIÐBJARNARDÓTTUR,
Hallbjarnarstöðum,
Tjörnesi.
Guð blessi ykkur öll.
Árni Kárason, synir og fjölskyldur.
Minning:
Jakob Indriðason
kaupmaður
Fæddur 11. nóvember 1918
Dáinn 29. mars 1991
Árið 1918, sem einna frægast
er fyrir frostaveturinn mikla, fædd-
ist drengur í Snússu í Hrunamanna-
hreppi. Sonur hjónanna Gróu Magn-
úsdóttur og Indriða Grímssonar.
Þau voru bláfátæk af veraldar gæð-
um en rík af gjörvulegum börnum.
Tíu talsins. Þetta voru engin stórtíð-
indi nema í Snússu. Eflaust hefur
gleðin verið blönduð áhyggjum því
enn bættist við lítill munnur sem
seðja varð. Og þrátt fyrir erfið kjör
á stundum óx drengur úr grasi, var
nefndur Jakob, og ólst upp á meðal
systkina í Snússu, einkar fögrum
reit undir Langholtsfjalli.
Tíminn leið. Hann liður hratt
nema þegar illa árar en kjör eru
kröpp. Eftirá að hyggja líður ævi-
stundin hratt, misjafnlega hratt.
Þjóðfélagið tók stakkaskiptum;
fólkið flykktist úr sveitum í þétt-
býli. Allt breyttist, jafnvel Snússa
fékk virðulegra heiti, Ásatún.
Og Jakob fluttist til Keflavíkur
þar sem hann kvæntist Ingibjörgu
sinni. Ingibjörg, dóttir Sigríðar
Þórðardóttur og Ingimundar Jóns-
sonar, kaupmanns, varð lífsföru-
nautur og styrkasta stoð Jakobs.
Gæflyndi og dyggðir hennar féll vel
að skaplyndi Jakobs. Svo samrýmd
voru þau að dóttur mína Ingibjörgu
kallaði hann ætíð nöfnu sína.
Ingibjörg og Jakob eignuðust 7
böm. Eitt dó nýfætt en hin eru öll
uppkomin, Sigríður Gróa, Ingunn
Kristín, Kristinn, Elín Jónína, Ingi-
mundur og Helga. Og lánið hefur
blessað barnabörnin 6.
Kaupmennska varð aðalstarf
Jakobs Indriðasonar. Fyrst vann
hann hjá tengdaföður sínum í Ingi-
mundarbúð og síðar verslaði hann
í Brekkubúð. Hann varð „kaupmað-
urinn á horninu". Hann leit á kaup-
mennsku sem starf en ekki gróða-
brall. Löngunin til að græða fé var
víðs fjarri; nægjusemi var dyggð.
Mér er hugsað til kaupmannsins
Jakobs, sveitadrengsins frá Snússu
t
Þökkum innilega samúð og vinarhug við andlát og útför eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
GUÐMUNDAR JÓNASSONAR,
Bjarteyjarsandi,
Hvalfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks dvalarheimilisins Höfða og Sjúkra-
húss Akraness fyrir góða aðhlynningu og umönnun í veikindum
hans.
Guðbjörg Guðjónsdóttir,
Dúfa Stefánsdóttir, Vífill Búason,
Jónas Guðmundsson, Gúðrún Samsonardóttir,
Hallgrimur Guðmundsson, Rebekka Gunnarsdóttir,
Óttar Guðmundsson, Anna Jónsdóttir,
Sigurjón Guðmundsson, Kolbrún Eiríksdóttir,
Móðir okkar, fósturmóðir, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐBJÖRG GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Kleifum,
sem lést 29. mars á heimili sínu, Álfaskeiði 64, Hafnarfirði, verð-
ur jarðsungin frá Fossvogskirkju mánudaginn 8. apríl kl. 15.00.
Þeirm sem vildu minnast hennar, er bent á Krabbameinsfélag
íslands eða aðrar líknarstofnanir.
Magnea Magnúsdóttir, Sigurjón Magnússon,
Hákon Magnússon, Rósa Sigurðardóttir,
Sigmundur Magnússon, Guðrún Friðriksdóttir,
Sigrún Jósteinsdóttir, Snorri Hansson,
barnabörn og barnabarnabörn.
sem siður var til sveita í þá daga,
og dvaldist þar fyöldi barna um
lengri eða skemmri tíma. Sá hún
þá um matseld og viðurgjörning
allan, auk þess sem gestkvæmt
hefur jafnan verið að Austurgörð-
um.
Er heilsu Björns tók að hraka
annaðist Þorbjörg mann sinn af
dæmafárri natni og fórnfysi. Björn
lést í maímánuði árið 1985 og treg-
aði Þorbjörg mann sinn mjög, þó
hún bæri harm sinn í hljóði. Er ég
kynntist Þorbjörgu var hún komin
fast að sjötugu. Hún tók mér ákaf-
lega vel á sinn hljóðláta og yfírlætis-
lausa hátt og dekraði við mig sem
aðra meðan heilsan leyfði, er við
vorum gestkomandi að Áusturgörð-
um.
Þorbjörg var einkar dagfarsprúð
kona. Hógværð og lítillæti ein-
kenndi fas hennar allt og fram-
komu. Hún var orðvör og umtals-
fróm og vildi öllum gott gjöra. Hún
var einlæg trúkona, sem leitaði að
styrk í bæninni. Megi mildi hennar
og manngæska verða okkur hinum
til eftirbreytni. Við kveðjum Þor-
björgu Þórarinsdóttur með söknuði
og þakklæti. Blessuð sé minning
hennar.
Egill Friðleifsson
og afans og ætíð er hann sjálfum
sér samkvæmur. Alltaf fann ég
fyrir sveitinni og víðáttu ijalla í
fari Jakobs. Hann er einn þeirra
sem tók sveitina og fjöllin með sér
á mölina og öll viðhorf fengu stoð
frá liðnum tíma; voru rakin fram
og til baka eftir vegi reynslu og
þekkingar. Hann var alþýðumaður;
grandvar til orðs og æðis, ræðinn,
gamansamur og glettinn; viðkvæm-
ur o g umhyggjusamur — og óvenju-
legur vegna þess að þessir eiginleik-
ar brugðust aldrei.
í lífínu er fátt víst nema dauð-
inn. Hann býr með okkur allar
stundir; situr sem fastast í samfé-
lagi lifenda — og bíður. Samt kem-
ur hann sífellt á óvart jafnvel þótt
við vitum að klukkan fari að kalla.
Við söknum þess að hafa ekki átt
fleiri glaðar samverustundir með
indælum afa, glímt við hann með
orðum, fengið að vita meira, sagt
meira, tekist oftar í hendur...
í morgun var sól og logn. Sól-
skríkjan kvað við raust. En nú blæs
og gnauðar. Nepjuna leggur inn að
beini og regnið lemur. Rammís-
lenskt veðrátta. Sinustráin blákta.
Þau eru frá því í fyrra. Engu að
síður stóðust þau haustvinda og
volk vetrarins. Þau hafa lifað og
samt — samt skýla þau grasnál-
inni, nýgræðingnum. Enn lifa rætur
þeirra og eins mun minning um
góðan dreng lifa og verma hugskot
og sálir.
Senn kemur vorið, sauðburður
hefst og hestamenn fá í sig fiðring
eins og blessaðar skepnurnar. Hlíð-
ar Langholtsfjalls, Leiran, jafnvel
Moar Miðnesheiðar taka á sig nýjan
búning líkt og í fyrra og hitteðfyrra
og öll hin fyrri vor. Klakabönd
bresta, ár og vötn leysast úr vetrar-
fjötrum. Sem og forðum kemur líka
vor í ríki Kerlingarfjalla þar sem
Jakob gætti sauða, ungur og fijáls.
Ég sé hann fyrir mér núna frjálsan
á ný á stjörnufáki í eilífum gróanda
og í víðfeðmri hálendisdýrð.
Guðmundur Páll Ólafsson