Morgunblaðið - 07.08.1991, Síða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 7. ÁGÚST 1991
t
Sonur minn og bróðir okkar,
JÓN ARINBJÖRN,
andaðist að kvöldi 5. ágúst.
Lárus Sigurðsson og börn.
t
VALDIMAR GUÐMUNDSSON
fyrrverandi yfirfangavörður,
Grænukinn 7,
Hafnarfirði,
lést á heimili sínu 2. ágúst sl.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðmundur Valdimarsson.
t
Elskulegur eiginmaður minn,
HJÖRTUR J. BERGSTAÐ,
lést í Landakotsspítala 5. ágúst.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sólveig V. Bergstað.
t
Móðir okkar,
SVEINEY GUÐMUNDSDÓTTIR,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði mánudaginn 5. ágúst.
Jarðarförin auglýst síðar.
Sveinn Þorsteinsson,
Sólveig Þorsteinsdóttir,
Ólafur Þorsteinsson.
t
Sonur okkar, bróðir og mágur,
SVEINN PÉTURSSON,
lllugagötu 56,
Vestmannaeyjum,
lést laugardaginn 3. ágúst. Jarðarförin auglýst síðar.
Pétur Sveinsson, Henný Ólafsdóttir,
María Pétursdóttir, Davíð Einarsson,
Aðalheiður Pétursdóttir, Friðjón Jónsson,
Erla Björg Pétursdóttir,
Sigurður Freyr Pétursson,
Guðni Þór Pétursson.
Faðir okkar, MAGNÚS GUÐMUNDSSON frá Hvítárbakka, Fjölnisvegi 8, Reykjavík,
lést 2. ágúst. Útförin fer fram frá Dómkirkjunni þriðjudaginn 13. ágúst kl. 13.30. Fyrir hönd aðstandenda,
Jakob Frimann Magnússon, Borghildur Magnúsdóttir.
t
Eiginkona mín, móðir okkar og tengdamóðir,
VILHELMÍNA EINARSDÓTTIR,
Réttarholtsvegi 87,
lést í Landspítalanum laugardaginn 3. ágúst.
Sveinn Marteinsson,
Sigríður Sveinsdóttir, Guðmundur S. Jónsson,
J. Guðrún Sveinsdóttir, Helgi Steinsson,
Marías Sveinsson.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÓSKAR GUÐMUNDSSON
frá Beitistöðum,
Leirárssveit,
Garðabraut 22,
Akranesi,
andaðist í Sjúkrahúsi Akraness 4. ágúst sl.
Útförin fer fram í Akraneskirkju mánudaginn 12. ágústkl. 14.00.
Jóhanna Ólafsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Nanna G. Guðmunds-
dóttír — Minning
Fædd 10. apríl 1916
Dáin 29. júlí 1991
Þá er hún Nanna ömmusystir
farin. Eftir langvarandi baráttu við
veikindi lést hún að heimili sínu
þann 29. júlí sl. Nanna var sérstök,
ef ekki einstök kona og lifir áfram
í minningu allra þeirra sem þekktu
hana. Lengi vel bjó hún með systr-
um sínum Þorbjörgu og Málfríði á
Kaplaskjólsveginum, en 1976 flutt-
ist hún á Ljósvallagötuna, í næsta
nágrenni við heimili mitt og kynnt-
ist ég henni þá náið. Það fyrsta sem
kemur í hugann þegar hugsað er
um Nönnu eru ljóð íslensku stór-
skáldanna, þann skáldskap sem fólk
fyrr á öldinni sótti kraft sinn og
visku í. Minni hennar og sannfær-
ingin lét engan ósnortinn því Nanna
var sérlega greind kona og gleymdi
engu. Hún hafði ákveðnar skoðanir
og var ekkert að fela þær, ef henni
mislíkaði eitthvað Iét hún það
ófeimin í ljós, en var trú þeim sem
hún unni og batt ástfóstri við. Fals
var ekki til í Nönnu Guðmundsdótt-
ur, hún kom alltaf hreint fram við
fólk og var aldrei með uppgerð. Líf
hennar var engin lognmolla en allt-
af bar hún höfuðið hátt í gegnum
erfiðleikana. Matthías og Einar
Ben. voru stöðugir förunautar
hennar, hjá henni urðu þeir ljóslif-
andi og töluðu mál sem allir skildu
og hjá henni gat ungur drengur
skyggnst inn í lifandi heim liðinnar
tíðar. Nanna þekkti vel sínar rætur
og hélt tryggð við sinn jarðveg.
Eyþór Arnalds
6. ágúst var Nanna móðursystir
mín og góð vinkona lögð til hinstu
hvílu.
Nanna fæddist í Borgum í Nesj-
um, Austur-Skaftafellssýslu 10.
apríl 1916 og var því 75 ára er hún
lést. Foreldrar hennar voru Guð-
mundur Jónsson frá Borgarhöfn í
Suðursveit og Ingibjörg Jónsdóttir
frá Þórisdal í Lóni. Þau eignuðust
8 böm og var Nanna næst yngst
þeirra alsystkinanna en Ingibjörg
hafði eignast eina dóttur áður, svo
systkinin voru 9 talsins.
Árið 1919 flytja Guðmundur og
Ingibjörg að Reykjanesi í Grímsnesi
t
Eiginmaður minn, faðir og sonur,
ÞÓRARINN GUÐMUNDSSON
menntaskólakennari,
Vesturbergi 47,
er látinn.
Sigríður Steingrímsdóttir,
Kristín Þórarinsdóttir,
Agla Huld Þórarinsdóttir,
Helga Dröfn Þórarinsdóttir,
Þuríður Þórarinsdóttir.
t
Elskulegur eiginmaður, sonur, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
GRÍMUR E. THORARENSEN
frá Sigtúnum,
andaðist laugardaginn 3. ágúst.
Bryndis Guðlaugsdóttir,
Kristin Thorarensen,
Guðríður M. Thorarensen,
Egill Thorarensen,
Guðlaugur Thorarensen,
Daniel Thorarensen,
Sigurður Thorarensen,
Kristín D. Thorarensen,
Örn Vigfússon,
Þórður Ásgeirsson,
Þórunn Gestsdóttir,
Laila Thorarensen,
Þórey Hilmarsdóttir,
Áslaug Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Útför hjartkærs eiginmanns míns og föður,
GUNNARS ÓLASONAR,
Sólheimum 24,
verður gerð frá Langholtskirkju í dag, miðvikudaginn 7. ágúst,
kl. 13.30.
Helga Guðmundsdóttir,
Þóra G. Gunnarsdóttir.
t
Móðir mín,
NANNA SNÆLAND,
Fjölnisvegi 16,
Reykjavík,
sem andaðist 1. ágúst, verður jarðsungin frá Landakotskirkju
föstudaginn 9. ágúst kl. 13.30.
Iðunn Andrésdóttir.
t
Móðir okkar,
RAGNHEIÐUR SIGURÐARDÓTTIR
frá Óttarsstöðum,
Hringbraut 36,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Kapellu Kirkjugarðs Hafnarfjarðar fimmtu-
daginn 8. ágúst kl. 13.30.
Sigurður Kristinn Vilhjálmsson,
Gunnar Vilhjálmsson,
Ásta Vilhjálmsdóttir
og barnabörn.
og bjuggu þar til ársins 1928. Þá
kaupa þau jörðina Nes í Selvogi og
flytja þangað með börnum sínum
og móður Guðmundar, Málfríði.
Um tvítugt liggur leið Nönnu til
Reykjavíkur og réðst hún í vist eins
og þá tíðkaðist. Síðar varð hún
læknaritari hjá Gunnari Benjamíns-
syni, lækni, og líkaði henni það starf
vel. Mér er í barnsminni hvað mér
fannst hún falleg í hvíta sloppnum
sínum, þegar hún tók á móti sjúkl-
ingunum með bjarta brosinu sínu
og djúpu, hlýju röddinni sinni.
Þegar Sundlaug Vesturbæjar var
opnuð gerðist hún þar starfsstúlka
og starfaði þar til ársins 1983. Þá
var hún farin að lýjast en hún lét
það ekki aftra sér frá því að taka
sig upp til Árósa í Danmörku og
þar bjó hún um 3ja ára skeið. Guð-
mundur Sverrisson einkasonur
hennar bjó þá í Árósum með fjöl-
skyldu sinni, eiginkonunni Súsönnu
og syninum Baldri. Hún flyst til
Árósa til að geta verið samvistum
við Guðmund, Súsönnu og Baldur.
Hún vildi vera nálægt þeim en ekki
inn á þeim eins og hún sagði sjálf.
Því leigði hún sér íbúð og bjó þar
út af fyrir sig. Árið 1984 kennir
hún þess sjúkdóms er varð henni
að aldurtila. Hún gekkst undir
lungnaskurðaðgerð í Árósum og
gekk aldrei heil til skógar eftir það.
Hún kom aftur heim til íslands
árið 1986. Bjartsýnin og seiglan
fylgdi henni alltaf. Henni var ekki
létt um að gefast upp. Alltaf var
stutt í bjarta brosið og glettnina.
Skopskynið var í lagi þótt alvaran
væri til staðar. Nanna var stálminn-
ug kona og djúpvitur. Af hennar
fundi fór ég ávallt ríkari af lífs-
visku. Hún var viðkvæm og skap-
stór. Hún var næm á líðan vina
sinna og virti tilfinningar þeirra.
Betri og stærri vin en Nönnu get
ég ekki hugsað mér. Hún mat frel-
sið mikils. Hún naut þess að vera
í garðinum og hugsa um blómin
meðan hún hafði heilsu til. Hún
unni náttúrunni og hafði næmt feg-
urðaskyn. Hún var höfðingi í sér
og stór í sniðum.
Þegar ljóst var að hverju dró
óskaði hún þess eins að fá að vera
heima þar til yfír lyki. Með hjálp
Heimahlynningar Krabbameinsfé-
lagsins og Guðmundar sonar henn-
ar reyndist mögulegt að verða við
hennar hinstu ósk. Einnig reyndust
nágrannar hennar og vinkonur,
systurnar, Ásta og Unnur, styrk
og ómetanleg stoð. „Hér er ég
fijáls. Svona vil ég hafa það,“ sagði
Nanna.
En umhyggja fyrir þeim er í
kringum voru var henni efst í huga
til hinstu stundar.
Það var óvenju sterkt samband
milli systkinanna frá Nesi. Þau þijú
sem eftir eru á lífi syrgja nú sárt
og sendi ég þeim mínar samúðar-
kveðjur. Guðmundur hefur misst
mikið en milli mæðginanna var
mjög náið samband. Honum sendi
ég mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur._
Ég og börnin mín, Eyþór og
Bergljót, þökkum Nönnu allt sem
hún var okkur. í huga okkar lifir
minning um stórbrotna, gáfaða og
hjartahlýja konu.
Sigríður Eyþórsdóttir