Morgunblaðið - 07.09.1991, Blaðsíða 25

' kbf£GÚNBtAÐÍÐ iiíútíÁRÍbÁGtm J7.C Vö91
Minning:
Rannveig Vilhjálms
dóttir frá Hnífsdal
Hinrik Asgeirsson
Fædd 7. september 1900
Dáin 21. mars 1991
Fæddur 7. júlí 1937
Dáinn 11. febrúar 1991
Minningar sækja að þegar líður
að afmæli ömmu heitinnar, sem
lést 21. mars sl. Sem barn naut ég
mjkillar samveru við Veigu ömmu,
þegar ég var hjá henni og afa heitn-
um, og síðar Ellu og Hinna, í fjöl-
mörg sumur.
Ég var á fjórða ári er ég fór
fyrst vestur með ömmu. Minninga-
brot mín geyma það augnablik er
ég sat við hlið ömmu í flugvélinni
á Reykjavíkurflugvelli og ég horfi
með söknuði til pabba sem stóð
fyrir utan vélina og veifaði. Ekki á
ég fleiri brot frá þessu fyrsta sumri
með ömmu og afa, en án efa hefur
mér líkað vistin vel, því sumrin urðu
alls tíu sem ég dvaldi í Hnífsdal.
Þegar ég hugsa til baka, koma
margar myndir í hugann, þar sem
Hinrik er með. Hinni frændi eins
sínum tveim, Elenóru Hrefnu og
Hinrik, áfram að Stekkjargötu.
Ég þakka það að hafa fengið að
kynnast ömmu og Hinna frænda
eins vel og ég fékk. Það var alltaf
gaman að koma vestur til þeirra
og líka voru góðar stundir þegar
þau heimsóttu fjölskyldu mína í
Keflavík.
Víst er það að oft voru bakaðar
pönnukökur á sunnudögum hjá
ömmu og mikill gestagangur. Eins
minnist ég þess þegar amma átti
grautarafganga og bakaði klatta
sem svangir munnar, minn og leik-
félaganna, tóku við svo amma hafði
varla undan.
Alltaf var vel tekið á móti mér
þegar ég birtist í Hnífsdal á síðari
árum, amma setti jafnvel upp
veisluborð með litlum fyrii’vara.
Þó ævi ömmu geymi mörg erfið
ár, var ekki að merkja að þau hafi
sett sitt mark á hana’, því amma
Minning:
Sigríður Björg Tómas-
dóttir frá Norðfirði
og ég nefndi hann var í huga lítils
drengs engu minni hetja en víking-
ar og fleiri hraustir. Hinni frændi
var hinn góði frændi sem alltaf var
gott að leita til. Eins sá ég það á
þeim kynnum sem dóttir mín átti
af Hinna á síðasta ári, hversu auð-
velt hann átti með að nálgast börn.
Hún amma, Rannveig Karlína
Margrét Vilhjálmsdóttir, fæddist 7.
sept. árið 1900 á ísafirði. Foreldrar
hennar voru Elísabet Guðnadóttir
og Vilhjálmur Markússon. Hún ólst
upp með móður sinni og átti einn
bróður, Alexander, tveim árum
eldri. Amma giftist Asgeiri Randver
Kristjánssyni 1919. Hann fæddist
14. maí 1891 í Seyðisfirði við Djúp.
Þau hófu sinn búskap á Árbakka
í Hnífsdal hjá Guðrúnu Ásgeirsdótt-
ur móður hans, sem var ráðskona
þar á bæ. Þetta fyrsta.heimili afa
og ömmu var eitt herbergi.
Böm þeirra eru þessi: Guðrún
Rannveig f. 17.3. 1920, búsett á
Isafirði, m. Kjartan Guðmundsson
d. 6.5. 1991; Sigríðurf. 17.5. 1921,
búsett á Flateyri, m. Kristján Vig-
fús Jóhannesson; Gunnrún Jensína
f. 4.8. 1922, d. 16.11. 1989, var
búsett á ísafirði, m. Magnús Árna-
son, d. okt. '62; Margrét Vilhelmína
f. 11.5. 1924, d. 6.3. 1925. Svein-
barn f. 5.08. 1925, d. 6.8. 1925.
Kristján Ásgeir f. 2.9.1926, búsett-
ur á Ákranesi, m. Ólöf Líndal Hjart-
ardóttir; Guðni Jóhannes f. 1.3.
1930, búsettur á Akranesi, m. Sig-
ríður Geirlaug Hjartardóttir; Mar-
geir Guðmundur f. 12.8. 1931, bú-
settur í Keflavík, m. Ásthildur
Árnadóttir; Jón Marías Magnús f.
28.1. 1933, d. 14.12. 1953; Hinrik
Gísli f. 7.7. 1937, d. 11.2. 1991,
var búsettur í Hnífsdal; Elenóra
Hrefna f. 12.2. 1942, búsett í Hnífs-
dal og Halldór f. 10.5.1943, búsett-
ur í Hnífsdal, m. Ester Ingadóttir.
Þau amma og afi bjuggu á ýms-
um stöðum í Hnífsdal þar til 1942
að þau flytja að Stekkjargötu 31
sem jafnframt var stærsta íbúðin
sem fjölskyldan hafði búið í, tvö
herbergi og eldhús.
Ásgeir afi dó á sjúkrahúsi ísa-
fjarðar 17. desember 1964. Eftir
það hélt amma heimili með börnum
í dag fer fram frá Norðfjarðar-
kirkju útför tengdamóður minnar
Sigríðar Bjargar Tómasdóttur, en
hún lést í Fjórðungssjúkrahúsinu í
Neskaupstað 1. september tæpra
85 ára gömul þrotin að kröftum.
Hún fæddist í Gamla-Lúðvíks-
húsi 19. september 1906, dóttir
hj&nanna Ingibjargar Sveinsdóttur
og Tómasar Sigurðssonar skip-
stjóra. Tómas var þekktur sjósókn-
ari á sinni tíð, en hann fann Gull-
kistuna, hin fengsælu fiskimið út
af Austfjörðum. Gamla-Lúðvíkshús
stendur enn, það er elsta húsið í
Neskaupstað, norskt hús. Þar ólst
hún upp næstelst fjögurra systkina,
en þau voru Ásbjörn, Hildur og
Páll, öll látin.
Það var gaman að hlusta á Sig-
ríði segja frá lífinu áður fyrr, en
hún mundi fyrst eftir sér þegar
foreldrar hennar bjuggu í einu her-
bergi með bamahópinn, og í þessu
herbergi var eldað á kabyssu, en
það var algengt á þeim tíma. í
hveiju herbergi var búið, ýmist ein-
staklingar eða fjölskyldur, og þótt
húsakynnin væru þröng voru eigur
fólks ekki svo miklar að til þyrfti
mikið húsnæði og kröfurnar litlar.
Það varð hlutskipti hennar ungr-
ar að sjá um heimili föður síns þar
sem móðir hennar missti heilsuna
og dó fyrir aldur fram og sá hún
um fermingu yngri systkina sinna.
Tvisvar var hún vetrarlangt í
Reykjavík á sínum yngri árum en
festi ekki yndi þar, þótti ólfkt
skemmtilegra og meira um að vera
fyrir austan.
Svo var það að ungur maður,
Símon Eyjólfsson kom austur á land
í atvinnuleit. Hann var fæddur í
Merkinesi f Höfnum, sonur Eyjólfs
Símonarsonar og Helgu Gísladótt-
ur. Með þeim tókust kynni og þau
giftust og hófu búskap í Gamla-
Lúðvíkshúsi, í fyretu í félagi við
föður hennar og bræður. Þetta var
á kreppuárunum, þegar lífskjör
fólks voru með öðrum hætti en í
dag. Símon stundaði ýmist sjó-
mennsku eða störf í landi. I sjávar-
þorpunum á Austfjörðum ríkti stað-
bundið atvinnuleysi og því þurfti
oft að sækja vinnu suður á land.
Margar vertíðir var Símon heitinn
ýmist í Vestmannaeyjum eða á
Suðurnesjum. Þá var Sigríður ein
með barnahópinnn ásamt föður sfn-
um, Tómasi.
Börn þeirra urðu fjögur. Elstur
er Tómas, kvæntur undirritaðri,
næst Ingibjörg, maki Þorbergur
Sveinsson, Helga, maki Hermann
Davíðsson, bæði látin, og yngstur
Hilmar, kvæntur Pálínu Imsland.
Niðjahópur hennar fyllir næstum
fjóra tugi.
Ég kynntist Sigríði fyrst 1957.
Ekki löngu seinna byggðu þau Sím-
on sér hús upp á Lúðvíkstúninu,
en á þeim árum starfaði Símon sem
múrari og vann mikið að húsbygg-
ingunni sjálfur. Úr húsinu þeirra
var fagurt útsýni yfir fjörðinn og
það var hlýlegt heimili sem þau
áttu. Tengdamóðir mín var afkasta-
mikil hannyrðakona og einstaklega
vandvirk. Aldrei lét hún neitt frá
sér fara nema að vera viss um að
handbragðið væri fullkomið. Það
var sama hvaða heimilisstörf hún
vann, hún nostraði við hlutina,
þangað til hún var ánægð með verk
sitt.
Báðar dæturnar og Hilmar sonur
hennar stofnuðu heimili í Neskaup-
stað og bjuggu í næsta nágrenni
við hana og var samgangur mikill
milli heimilanna og barnabörnin tíð-
ir gestir. Sigríður dótturdóttir henn-
ar ólst að mestu leyti upp hjá henni.
Fleiri barnabörn hennar dvöldu hjá
henni um lengri eða skemmri tíma.
í heimilinu var einnig Páll bróðir
hennar. Oft var því heimilið erilsamt
og vinnudagurinn langur en hún
aldrei sérstaklega sterk til heilsu.
Hún lifði reglusömu lífí, var árris-
ul, bindindismanneskja alla ævi, og
hafði ákveðnar skoðanir á þeim
málum. Hún hafði létta lund og sá
spaugilegu hliðamar á tilverunni.
Sigríður hafði gaman af að ferð-
ast og kom oftast einu sinni til tvisv-
ar á ári til Reykjavík. Þá heimsótti
hún frændur og vinr. Þau keyrðu
oft um landið Símon og hún eftir
að þau eignuðust bíl og höfðu mik-
ið yndi af. Fyrir u.þ.b. 19 árum
var ein sú lífsglaðasta manneskja
sem ég hef kynnst. Hún hafði alltaf
mikið að gefa og miðla til annarra,
hvort heldur það var barn eða eldri.
Aldrei heyrði ég illa talað um nokk-
urn mann á heimili ömmu.
kenndi Símon heilsubrest. Varð
hann þá smám saman að minnka
við sig vinnu en samt áttu þau
margar góðar stundir. Það eru tæp
tíu ár liðin síðan hann lést 69 ára
gamall og voru það mikil viðbrigði
fyrir tengdamóður mína. En hún
flíkaði ekki tilfinningum sínum, bar
sig vel í lengstu lög.
Er Páll bróðir hennar var fallinn
frá og hún orðin ein, seldi hún hús-.
ið sitt og flutti í litla íbúð í Neskaup-
stað, en þá fór heilsan að gefa sig.
Ég veit að allir sem til þekkja,
þakka Ellu og Hinna fyrir það heim-
ili og þá umönnun sem þau bjuggu
og sýndu móður sinni þegar leið á
hennar efri ár.
Íjúní á sl. ári var haldið að Reykj-
anesi við Djúp, niðjamót ömmu og
afa. Þar mættu um hundrað afkom-
endur og venslafólk sem hittist og
kynntist frændum og frænkum.
Þetta var ánægjuleg helgi þó undir
niðri hafí búið sú hugsun að við
værum að hitta ömmu í síðasta sinn,
en engum gat dottið í hug að þarna
sæjum við Hinrik hinsta sinni.
Það voru þungar fréttir sem bár-
ust úr Hnífsdal um sviplegt fráfall
Hinna þ. 11. febr. sl. En það stytt-
ist í það amma kveddi þennan heim,
hún andaðist á Sjúkrahúsi Bolung-
arvíkur þ. 22. mars sl., en þar v&t
hún vistmaður, eftir fráfall Hinna.
Fyrir hönd mína og minna systk-
ina, þakka ég þær samverustundir
sem við áttum með þeim ömmu og
Hinna og bið algóðan guð að varð-
veita minningu þeirra, og veita Ellu
allan þann styrk sem þarf til að
takast á við nýtt hlutskipti.
Árni Margeirsson
Hún gat ekki lengur búið ein og
var tilneydd að fara á Elliheimilið.
Og svo mikið sem það var henni á
móti skapi að fara á stofnun þá
átti hún eftir að verða þar ánægð,
og þar eignaðist hún vini meoal
vistfólks og hjúkrunarfólks. Einstök
vinátta tókst með henni og Svein-
hildi Vilhjálmsdóttur og var það
henni ómetanlegt.
Fyrir tæpum tveimur árum lést
Helga dóttir hennar, en þær mæðg-
ur voru mjög samrýndar, og var
það henni mikið áfall, sem geta
má nærri. Heilsu hennar hrakaði
hægt og sígandi, en hún reyndi sitt
besta og náði sér aftur og aftur
upp úr veikindum. Ingibjörg dóttir
hennar, sem búsett er í Neskauþ-
stað, var henni styrk stoð, og kom
til hennar eins oft og hún gat og
var við hlið hennar er yfír lauk.
Vil ég nota tækifærið og þakka
öllu því góða fólki sem annaðist
hana svo vel og hlúði að henni í
veikindum hennar.
I sumar þegar ég heimsótti hana
var hún sæmilega hress. Hún var
falleg gömul kona hún Sigríður,
alltaf svo fín, hélt andlegri reisn,
og fylgdist vel með sínum. Hlustaði
mikið á útvarp og hafði gaman af
léttri tónlist. Síðast þegar hún gisti
hjá mér raulaði hún oft fyrir munni
sér lagið „Á hörpunnar óma“. Nú
þegar tónarnir síðustu eru þagnaðir
veit ég að hún á góða heimvoi^Á'
hinni sólfögru strönd eilífðarinnar.
Anna Sigurbergsdóttir
GEFÐU DOS TIL HJALPAR!
Á laugardögum söfnum við einnota
umbúðum á Stór-Reykjavíkursvæðinu.
Hringið í síma 621390 eða 23190 á milli
kl. 11.00 og 14.00 og við sækjum.
ÞJÓÐÞRIF
vx/
“tsssr “S5T*
Dósakúlur um allan bæ.
UMMUQ bUMKM CKATA
Héðinshús
- fyrir háreistar kröfur.
= HÉÐINN =
SMIÐJA
STÓRÁSI6 • GARÐABÆ » SÍMI52000
Hönnun • smíöi • viögeröir • þjónusta