Morgunblaðið - 22.11.1991, Síða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 22. NÓVEMBER 1991
Minning:
Kristín Pálsdótt
ir — bankaritari
Fædd 8. september 1911
Dáin 13. nóvember 1991
Elskuleg vinkona okkar frú
Kristín Pálsdóttir, Drápuhlíð 38, hér
í borg, er fallin í valinn eftir langt
og strangt dauðastríð. Enginn af
kunningjum hennar mun hafa þekkt
hana betur en undirrituð. Þetta var
harðdugleg mannkostakona, eins
og þær gerast bestar. Við mæðgur,
Anna dóttir mín og ég, sendum öllu
skylduliði hennar okkar dýpstu
samúð, og von um endurfundi að
jarðlífi' loknu.
Blessuð sé minning Kristínar
Pálsdóttur.
Auður Matthíasdóttir,
Dalalandi 5, Reykjavík.
Leyfðu nú, drottinn, enn að unna
eitt sumar mér við náttúruna,
kailirðu þá, eg glaður get
gengið til þín hið dimma fet.
(Jónas Hallgrímsson)
Elskuleg móðursystir mín, Krist-
ín Pálsdóttir, er látin. Kristín fædd-
ist á Skólavörðustíg 8 í Reykjavík,
8. september 1911. Foreldrar henn-
ar voru Páll Amason, lögreglu-
þjónn, f. 25. desember 1971 (Páll
var sonur Ama Árnasonar bónda á
Skammbeinsstöðum og Fellsmúla,
og Ingiríðar Guðmundsdóttur) og
Kristín Árnadóttir (Jónssonar
bónda í Miklaholtshelli í Flóa og
Þorbjargar Filippusdóttur). Kristín
var sjötta í röðinni af níu systkin-
um. Elst er Þorbjörg, þá Bjarney,
Ámý, lést 1987, Árni, Inga S.,
Kristín, Páll Kr., Auður, lést 1966,
og yngst er Sigríður.
Kristín giftist Þorsteini V. Jóns-
syni 21. nóvember 1936. Hann var
fæddur 12. febrúar 1910, d. 6. októ-
ber 1970, bókari í Reykjavík. Þor-
steinn var sonur Jóns Helgasonar,
bónda í Skarpatungu, Laxárdal,
A-Hún. og Breiðavaði, og Ragn-
heiðar Ingibjargar Sveinsdóttur,
bónda Enni í Refasveit.
Þau Kristín og Þorsteinn eignuð-
ust fjögur böm. Þau em: Kristín,
f. 13. maí 1938, gift Kristmanni
Eiðssyni kennara og þýðanda, og
eiga þau ijóra syni. Jón Ragnar, f.
13. apríl 1940, d. 14. ágúst 1968.
Hann kvæntist Margréti Leifsdótt-
ur og áttu þau þrjú börn. Þórhild-
ur, f. 18. desember 1941, giftist
Juan Carlos de Roldán Puente verk-
fræðingi. Þau eru búsett í Torremol-
inos. Þorsteinn, f. 5. september
1951, verkfræðingur og kennari við
HÍ, ókvæntur.
Kristín var Verzlunarskólageng-
in og dvaldi auk þess eitt ár í Eng-
landi. Hún vann hjá Heildverzlun
Eggerts Kristjánssonar áður en hún
giftist en seinna starfaði hún hjá
Mjólkursamsölunni og Ölgerð Tóm-
asar. Kristín rak verzlunina
Hraunsholt í Garðabæ í tæpan ára-
tug. Síðustu tuttugu vinnuárin var
hún hjá Landsbanka íslands þar
sem hún var lengst af fulltrúi í inn-
heimtudeild. En Kristín lagði ekki
árar í bát eftir að hún hætti að
vinna í fullu starfi hjá Landsbank-
anum og vann hjá því að hluta til
einnig á bókasafni bankans. Kristín
var fulltrúi starfsmannafélags
Landsbankans í hlutastarfí sem
tengiliður félagsins við eftirlauna-
þega. Einnig sat hún í stjóm Pönt-
unarfélags starfsmanna.
Stína „tanta”, eins og ég kallaði
hana jafnan, var mjög dugleg og
óvenju spaugsöm. Hún var því vin-
sæl meðal starfsfélaga, fjölskyldu
og vina. Minningar hrannast upp.
Fyrsta minningin er líklega frá
Klöpp í Sandgerði, en þar bjuggu
þau hjónin, Kristín og Þorsteinn um
tíma að sumarlagi, í sambýli við
Línu, systur Þorsteins, og Einar
mann hennar. Þarna vorum við
frænkumar að bjástra innan um
hávaxna fífla og sóleyjar í búleik
m.a. Þetta var sannkallað ævintýri.
Sum systkinanna frá Skólavörðu-
stíg áttu í mörg ár bústaði í Hvera-
gerði og móðir þeirra. Þaðan minn-
ist ég hvera og-hverabrauða, mikils
frjálsræðis og glaðværðar.
Heimili Stínu og Þorsteins var
eins og mitt annað heimili og sótti
ég þangað mikið. I kringum 1950
bjuggu þau á Snorrabraut 54, í
stórri íbúð, en þar var Mjólkursam-
salan til húsa. Þetta var sannur
ævintýraheimur. Á þessum árum
var mjólk í stórum brúsum og skyr
í tunnum og það var ógleymanlegt
að fylgjast með starfseminni í ná-
vígi.
í endurminningunni koma upp
öll skiptin sem við Þórhildur fengum
mjólk og þykkar franskbrauðsneið-
ar með sultu, kæfu og osti.
Stína frænka var fjarska þolin-
móð þrátt fyrir langan vinnudag
og leyfði litlu frænku ansi oft að
gista.
Efni voru ekki alltaf mikil, en
samt voru ávallt birgðir af mat og
kökum á boðstólum fyrir gesti og
gangandi. Enda mikili gestagangur
hjá þeim hjónum og ekki síður í
kringum börn Stínu frænku.
Svo skemmtilega vill til, að öll
fjögur börn Stínu frænku erfðu
hennar léttu lund, enda mikið hleg-
ið á heimilinu.
Það var mikið áfall fyrir okkur
öll, þegar Jón Ragnar dó aðeins 28
ára gamall, þá nýkvæntur og átti
lítinn eins árs gamlan son. Þau
voru óvenju samrýnd mæðginin.
En Stína var sterk og bar sína sorg
vel. Tveimur árum síðar, árið 1970,
lést svo Þorsteinn eiginmaður Krist-
ínar eftir langvarandi veikindi.
Undanfarin tuttugu ár fór Stína
mikið til Spánar, þar sem Þórhildur
dóttir hennar býr. Fór hún utan
tvisvar til þrisvar á ári til skemmri
eða lengri dvalar. Ég hef engum
kynnst um ævina, sem mér finnst
hafa átt þetta eins vel skilið, því
hér á árum áður vann hún lengst
af úti allan daginn, og man ég oft
eftir henni við þvotta og að strauja
fram á nótt. Það sýnir bezt dugnað-
inn að hún fékk ekki neina hjálp
við heimilið, eins og þá var al-
gengt, að vinnukonur væru á heim-
ilum.
í fyrra og hitteðfyrra nutum við
þeirrar ánægju, mamma, Stína, ég
og systur mínar, að fara norður og
gista hjá Ingu Sólnes, móðursystur.
Stína var þá eins og ævinlega
manna fyndnust og bezti hugsan-
legi ferðafélaginn.
Ég veit að ég mæli fyrir munn
fjölmargra, þegar ég segi, að marg-
ir munu sakna vinar í stað, vinir,
fv. vinnufélagar og ferðafélagar.
Hún Stína mín tók veikindum
sínum af dugnaði og kjarki og
kærði sig ekki um neitt víl eða vol-
æði. Hún kvartaði aldrei. Það eina
sem hún fékkst til að segja var, að
hún þreyttist fýrr en áður.
Hún var full af lífsvilja undir það
síðasta og var meira að segja farin
að tala um jólin. Hún var óvenju
sterkur persónuleiki og er sárt
saknað. Börn, tengdabörn, barna-
börn og barnabamabörnin hafa
misst mikið.
Það skilur eftir nístandi tómleika
að eiga ekki eftir að vera samvistum
við Stínu aftur. En á móti kemur,
að hún lét svo mikið gott af sér
leiða, að henni verður vel tekið á
æðra sviði.
Ég er forsjóninni þakklát fyrir
að hafa átt svona heilsteypta og
góða móðursystur. Við frændfólkið
erum rík af viðkynningunni og höf-
um vonandi lært eitthvað af henni
og hennar mannkostum.
„í dagsins önnura dreymdi mig
þinn djúpa frið, og svo varð nótt.
Ég sagði í hljóði: Sofðu rótt,
þeim svefni enginn rænir þig.
(Steinn Steinarr)
Ásta Benediktsdóttir
og systkini.
Við sem fæddumst á síðari hluta
þessarar aldar gerum okkur vafa-
laust oft sek um að vanmeta starf
þeirra kynslóða sem núna eru að
ljúka vegferð sinni. Það er enda
örðugt að átta sig á því; við fædd-
umst jú með silfurskeið í munni og
í skjóli þeirra sem fleyttu íslandi
inn í nútímann, þann tíma sem við
þekkjum einan. Okkur verður þetta
þó ljóst, a.m.k. í andrá, þegar ein-
hver okkur kær í hverfandi kynslóð
fellur frá. Kristín Pálsdóttir var ein
þeirra, fædd fyrir fyrra stríð í kaup-
staðnum Reykjavík.
Reyna má að gera sér í hugar-
lund hvernig ástandið á íslandi var
í heimsstyrjöldunum tveimur,
spænsku veikinni, kreppunni, síld-
arævintýrinu og öðrum þeim at-
burðum er hristu upp í þjóð sem
fékk sjálfstæði á fyrri hluta þessar-
ar aldar. Kristín reyndi þessa tíma
hins vegar alla og óx, eins og þjóð-
in, við hveija raun, enda var hún
sjálfstæð kona sem beið ekki eftir
að tækifærin kæmu til sín.
Ung fór hún í Verslunarskólann,
lauk þar verslunarpófí og fór síðan
út á „vinnumarkaðinn” eins og það
heitir núna. Starfsævi hennar var
fjölbreytt, hún vann við verslunar-
störf, verslunarrekstur og síðan
lengi í Landsbankanum; ævinlega
af þeirri trúmennsku sem henni, og
kannski hennar kynslóð, var í blóð
borin.
Fjölskylda Kristínar var henni
ávallt mikilvæg. Hún giftist Þor-
steini Jónssyni og átti með honum
fjögur börn, þau Kristínu, Jón
Ragnar, Þórhildi og Þorstein. Þau
og þeirra nánustu fínna nú enn
betur hve stórt hlutverk hún lék í
lífi þeirra, svo ekki sé minnst á
systkini hennar sem hún hafði alla
tíð svo náin samskipti við. Öll sökn-
um við hennar nú sárt og reynum
að ylja okkur við minningarnar all-
ar. Og víst er, að fyrir okkur, sem
yngri erum, geyma þær ekki aðeins
t Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, t Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
KRISTINN M. SVEINSSON, ÞORVARÐUR JÚLÍUSSON
Hrafnistu v/Kleppsveg, bóndi,
áður Austurbrun 25, Söndum í Miðfirði, /
verður jarðsunginn frá Áskirkju í dag, föstudaginn 22. nóvember, lést í Sjúkrahúsi Akraness 20. nóvember.
kl. 13.30. Kristín Jónsdóttir,
Sveinn Kristinsson, Elin Snorradóttir, Þorkell Kristinsson, Guðrún Ármannsdóttir, Sólrún Þorvarðardóttir, Börkur Benediktsson, Valgerður Þorvarðardóttir, Sigfús Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn. Halldóra Þorvarðardóttir, Þórður Jónsson, Stefán Þorvarðarson, Guðrún Jóhannsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.

t Eiginmaður minn, sonur, faðir, tengdafaðir og afi. t Sonur minn, bróðir okkar, mágur og föðurbróðir,
JÓNATAN BJÖRNS EINARSSON, LEIFUR BENEDIKZ,
andaðist í Sjúkrahúsi Keflavíkur þann 18. nóvember. varð bráðkvaddur á heimili sínu í Bampton, Oxfordshire,
Útförin fer fram í Ytri-Njarðvíkurkirkju laugardaginn 23. nóvember Englandi, þann 19. þ.m.
kl. 14.00. Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir, en þeir, sem vilja Margaret Benedikz,
minnast hins látna, geta látið líknarstofnanir njóta þess. Fyrir hönd aðstandenda, Benedikt S. Benedikz, Phyllis Benedikz, John E.G. Benedikz, Þórarinn Benedikz, Sigriður H. Benedikz,
Sólveig Þórðardóttir, Pétur W. Benedikz, Barbara Benedikz
TorfhildurTorfadóttir. m-r. kn «-*-* tiniaBmaá-m: mæí.tdM.*.*** í ,í *. og bræðrabörn.
liðnar gleðistundir með henni, held-
ur og, vonandi, þá fyrirmynd sem
hún sýndi okkur í starfi sínu og lífi.
G.K.
í dag er kvödd hinstu kveðju
tengdamóðir mín, Kristín Pálsdótt-
ir, en hún lést á Landspítalnum 13.
nóvember sl. Með henni er gengin
góð kona sem um ævina lagði
gjörva hönd á margt og lét víða til
sín taka.
Kristín ólst upp á Skólavörðustíg
8 í Reykjavík í stórri og skemmti-
legri fjölskyldu. Foreldrar hennar
voru þau Páll Árnason, lögreglu-
þjónn hér í bæ, og var hann annar
af tveimur lögregluþjónum sem
störfuðu í Reykjavík. Hann fæddist
25. desember 1871 og lést 23. apríl
1930. Kona hans var Kristín Áma-
dóttir, fædd 12. júlí 1877. Hún lést
12. júní 1958. Þau eignuðust saman
níu börn. Þau voru: Þorbjörg, fyrr-
um húsfreyja í Kaldárholti í Rang-
árvallasýslu. Maður hennar var
Helgi Jónsson bóndi. Bjargey
Christensen, var gift Sigurd Christ-
ensen kennara í Kaupmannahöfn.
Árný Jóna, var gift Ragnari Guð-
mundssyni, skipstjóra. Árni, bifreið-
asmiður, var giftur Else Wittend-
orf. Inga, var gift Jóni Sólnes, al-
þingismanni og bankastjóra. Páll
Kr., organisti, fyrri kona hans var
Margrét Árnadóttir, síðari kona
Kristín Júlíusdóttir. Auður, var gift
Guðmundi Pálssyni smið. Sigríður,
var gift Benedikt E. Árnasyni end-
urskoðanda. Lára, hálfsystir, var
bóndi á Rauðalæk í Rangárþingi.
Eins og gefur að skilja hefur
heimilislífið á Skólavörðustígnum
verið líflegt enda systkinahópurinn
glaðvær og kappsfullur. Tónlist var
þar í hávegum höfð. Kristín var
námfús strax í bernsku og segir
sagan að hún hafi lært að lesa þar
sem hún sat gegnt eldri systrum
þegar þeim var kenndur lesturinn.
Að loknum barnaskóla nam Kristín
við Verslunarskólann og sigldi að
því loknu til námsdvalar á Eng-
landi. Með henni fór æskuvinkona
hennar, Auður Matthíasdóttir, og
víluðu þær ekki fyrir sér að sigla
þangað á togara.
Þegar heim kom hóf Kristín störf
hjá heildsöluverslun Eggerts Krist-
jánssonar og starfaði þar til ársins
1937 þegar hún flutti austur á
Hvolsvöll þar sem maður hennar,
Þorsteinn Jónsson, bókari, vann um
hríð hjá Kaupfélagi Hallgeirseyjar.
Þau Þorsteinn og Kristín gengu í
hjónaband haustið 1936. Þorsteinn
var Húnvetningur að ætt og hafði
stundað nám í Samvinnuskólanum.
Þau kynntust þannig að Þorsteinn
leigði herbergi á Skólavörðustígn-
um ásamt Jónasi B. Jónassyni fyrr-
um fræðslustjóra í Reykjavík. Eftir
ársdvöl á Hvolsvelli fluttu þau aftur
til Reykjavíkur og Þorsteinn var
bókari Mjólkursamsölunnar lengst
af.
Kristín og Þorsteinn eignuðust
fjögur börn: Kristínu, ræstinga-
stjóra, maður hennar er Kristmann
Eiðsson kennari og þýðandi. Jón
Raganar, látinn, kona hans var
Margrét Leifsdóttir ljósmóðir. Þór-
hildur, fararstjóri á Spáni, maður
hennar er Juan Carlos verkfræðing-
ur. Þorsteinn, verkfræðingur,
ókvæntur.
Eins og áður sagði lagði Kristín
gjörva hönd á margt um ævina.
Hún vann um árabil á skrifstofu
Mjólkursamsölunnar í Reykjavík en
árið 1955 hóf hún verslunarrekstur
í Garðabæ. Hann var þá lítill bær
en í örum vexti. Keypti hún verslun
þar af Magnúsi Guðjónssyni, gam-
alkunnum Hafnfirðingi, og fylgdi
það með í kaupunum að Magnús
starfaði áfram við verslunina ásamt
Kristínu. Hún rak verslun þar í
fímm ár við erfíð skilyrði og vinnu-
dagurinn var langur, en þá sýndi
hún sem oftar að þrekið var inikið
og dugnaðurinn óbilandi.
Kristín réðst til starfa hjá Lands-
banka íslands árið 1963 og var þar
í fullu starfí til ársins 1981 þegar
aldurstakmarkinu var náð. En hún
settist ekki í helgan stein heldur
starfaði áfram í bankanum hjá
starfsmannafélaginu sem tengiliður
við eftirlaunaþega bankans. Hún
tók virkan þátt í félagsmálum
starfsmanna, var m.a. formaður