Morgunblaðið - 15.12.1991, Blaðsíða 32

32 C
MORGUNBLAÐIÐ VELVAKAIMDI SUNNUDAGUR 15. DESEMBER 1991
A FORNUM VEGI
„ StnSLegcu rnantcí hittCL tuo ágsett^
herrtxmenn i hvítum sLappum.1'
Þarna bíða þær
í röðum spenn-
andi og dular-
fullar. Vonandi
verða þær svo
lesnar af
áfergju við kerta-
Ijós og kon-
fektnasl á jóla-
nótt.
Kíkt á bækur
Bækur eru fyrirferðarmikið efni í fjölmiðlum í desembermánuði. Þar
er á ferðinni umfjöllun um bækur, kynning á bókum, viðtal við höf-
unda og bókagagnrýni. Sumir kvarta undan þessu og tala um hið ill-
ræmda bókaflóð. Aðrir fagna og telja góða vísu aldrei of oft kveðna.
Bókin skiptir þjóðina miklu máli og það virðist sem þjóðarstoltinu sé
það nauðsynlegt að halda í titilinn Bókaþjóðin mikla.
að er líka alltaf ákveðin spenna
í loftinu þegar nýjar bækur
taka að streyma í bókabúðir seint á
haustmánuðum. Þarna bíða þær í
röðum spennandi og dularfullar.
Vonandi verða þær svo lesnar af
áfergju við kertaljós og konfektnasl
á jólanótt. Af viðtölum við fólk í
bókabúðum má ráða að það flani
ekki að neinu þegar keyptar eru
bækur til gjafa. Margir leggja leið
sína oft í bókabúðir og skoða vand-
lega úrvalið áður en bókin er valin.
Singer í uppáhaldi
í bókabúð Eymundssonar í Aust-
urstræti var Helga Pálsdóttir að
virða fyrir sér úrvalið. Hún sagðist
ekki vera farin að kaupa neinar
bækur en hún væri að spá í það
hvað hún myndi gefa. Helga sagðist
yfirleitt gefa um tíu bækur í jóla-
gjöf. Hún sagðist vera ánægð með
úrvalið, það væri ekki hægt annað.
„ Það er mikið af góðum barnabókum
sem kemur út núna. Þær voru ekki
til þegar ég var krakki."
Helga fylgist með umræðu um
bækur en hún segir gagnrýnina
meira vekja til umhugsunar en að
það hafi áhrif á hvað hún kaupi. „Eg
er yfirleitt nokkuð ákveðin, hvað ég
ætla að fá,“ segir hún og hún er á
því að skemmtilegt sé að koma við
í bókabúðunum og skoða fyrir jólin
en bókamarkaðirnir séu samt bestir.
Helga segist lesa mikið af góðum
skáldsögum og nefnir hún Isaac
Bashevis Singer sem sinn eftirlætis-
höfund. Hún segist ekki halda að
bókin sé á undanhaldi fyrir öðrum
miðlum. „Ég held að ef börnum sé
beint frá sjónvarpinu og að bókum
þá komi í ljós að þau eru. ekki svo
spennt fyrir sjónvarpinu. En fólk
verður að halda vökunni, það þýðir
ekki annað.“
Gæðabækur til gjafa
Hjónin Andrea Benediktsdóttir og
Sæmundur Haraldsson voru ásamt
dóttur sinni Sigurbjörgu að leita að
gjöfum. Þau sögðust gera talsvert
af því að fara saman í bókabúðir og
kanna hvað væri á boðstólum. Sigur-
björg sagðist vera ánægð með úrval-
ið og henni leist persónulega best á
bókina Birki + Anna. Andrea sagðist
kaupa jafnt nýjar bækur og gamlar
og hún færi ekki eftir sölulistum og
gagnrýni við val sitt á bókum. „Ég
tek mark á því sem mér finnst og
svo fer valið eftir því hver á að fá
bókina." Þau hjónin eru sammála um
að það þýði ekkert annað en að gefa
gæðabækur sem séu varanlegar gjaf-
ir. Þau sögðust mestan áhuga hafa
á nýjum íslenskum bókum og nefndu
Helga Pálsdóttir gefur um tíu
bækur í jólagjöf.
þar höfunda eins og Guðberg Bergs-
son, Gyrði Elíasson og Ólaf Jóhann
Ólafsson.
Lítið fyrir ástarsögurnar
í barna- og unglingabókadeild
bókabúðar Máls og menningar á
Laugaveginum voru tvær hressar
ellefu ára stelpur, Þuríður Reynis-
dóttir og Rebekka Þórisdóttir. Þur-
íður var að skoða teiknimyndabækur
því hún var að leita að gjöf handa
litla frænda. Hún sagði þær stöllur
aftur á móti vera vaxnar upp úr slík-
um bókmenntum. Þær voru báðar á
því að bókin Sara eftir Gunnhildi
Hrólfsdóttur og Miklu meira skólas-
kop væru ákjósanlegar bækur til jóla-
gjafa handa jafnöldrunum. Þær
sögðust oft velja bækur eftir höfunda
sem þær hefðu lesið eitthvað eftir
áður. Þegar þær voru spurðar að því
hvort þær læsu mikið af ástarsögum,
neituðu þær alfarið og hlógu að
spurningunni hálf hneykslaðar. Þur-
íður sagðist vera í bókaklúbbi Máls
og menningar sem er ætlaður fyrir
börn og heitir Gulur, rauður, grænn
HOGNI HREKKVISI
// GAUM Þ'a AE> HÖGNA i &ÓK/NNI. . -
GÓE>OR E£>A ÓþEkJOJe. - . . ?
Víkveiji skrifar
Vart líður sá dagur að ekki ber-
ist fréttir utan úr heimi um
átök og vopnaviðskipti. Sem betur
fer hefur lítið verið um slíkt í Evr-
ópu, ef undan eru skilin hryðjuverk
öfgahópa, þó að þau séu í raun
nógu hryggileg. Atökin í Júgóslavíu
snerta okkur því enn meira en ella.
Við eigum erfitt með að skilja
hvernig til þeirra gat komið. Getur
það virkilega verið að þær þjóðir,
sem landið byggja, hafi svo lengi
búið við innibyrgt hatur að því haldi
engin bönd þegar losna tók um þá
fjötra, sem þær hafa verið hnepptar
í? Eða getur verið að þeir, sem
þarna hafa haft tögl og hagldir í
skjóli hervalds og einræðis, geti nú
ekki hugsað sér að missa spón úr
aski sínum og skeyti því engu hverj-
ar afleiðíngarnar verða? Trúlegt er
þó að engin ein skýring nægi.
Hættan er aftur á móti sú, úr því
sem komið er, að öfgahópar beggja
vegna víglínunnar ráði ferðinni. Er
hryllilegt til þess að hugsa.
Hvernig verður svo nábýli þess-
ara þjóða í framtíðinni? Hætt er við
að þau sár, sem nú hafa verið veitt,
grói seint. Auk þess sem gamlar
væringar verði rifjaðar upp og rótað
í þeim undum.
xxx
Víkveiji hefði aldrei trúað að
hann myndi horfa með kvíða
til þess, er einræðisstjórn kommún-
ista hrökklaðist frá völdum í Sovét-
ríkjunum. En í ljósi atburðanna í
Júgóslavíu er full ástæða til að bera
nokkurn ugg í brjósti. Ef átök bryt-
ust út milli einstakra þjóða þar, er
hætt við að það sem nú er að ge-
rast í Júgóslavíu, sé aðeins barna-
leikur á við þann hildarleik. Ekki
bætti úr skák ef Rauði herinn bland-
aði sér í þann leik eins og sam-
bandsherinn í Júgóslavíu. Við skul-
um bara vona að svo hörmulega
takist ekki til.
etta eru nú heldur dapurlegar
hugleiðingar og kannski ekki
í stíl við hátíðina sem framundan
er, þar sem ríkja á fögnuður og
gleði. Ef til vill er það svo að þá
hugsi ýmsir aðeins um sjálfan sig
og þá sem eru þeim næstir — en
flestir munu þó í hjarta sínu óska
þess að öllum, hvar sem er í heimin-
_um, geti liðið vel.
Að sjálfsögðu getum við, fáir og
smáir, ekki linað þjáningar nema
örfárra þeirra, sem þurfa á aðstoð
að halda — en við getum þó rétt
þeim hjálparhönd sem eru okkur
næstir. Samtök, sem þekkja best
til þeirra, er verst eru settir í þjóðfé-
laginu, efna um þessar mundir til'
söfnunar þeim til styrktar. Þeim
samtökum getum við lagt lið.
Er þar ekki kjörið tækifæri til
leggja eitthvað af mörkum? Þannig
gætum við átt þátt í því að ljós
skíni á heimili, sem myrkur hefði
ella grúft yfir.