Morgunblaðið - 08.02.1992, Blaðsíða 44

44
MORG.UNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 8. FEBRÚAR 1992
nmmm
„JJvcrt ciþað db veta, mcéar e$Cc merwtð?"
*
Ast er...
4-lb
. . . aðsá fræjum hamingjunnar.
TM Reg U.S Pat OH — all rights reserved
® 1992 Los Angeles Times Syndicate
Má ég nota 611 símann í
kvöld, pabbi?
HÖGNI HREKKVÍSI
Peningana eða lífið
Nú á dögunum henti það sem
komið getur fyrir, að hundur af
heimili undirritaðs slapp að heiman
einn morguninn. Seinni hluta dags
var síðan hringt frá Dýraspítalan-
um og tilkynnt að þar væri hundur-
inn í vörslu.
Húsmóðirin fór nú til þess að
sækja hundinn og er hún kom á
Dýraspítalann var henni gert að
greiða gjald að upphæð tæpl. 7.800
kr. Þar af voru kr. 6.500 s.k. töku-
gjald sem í raun mun vera sekt
fyrir að missa hundinn lausan.
Mismunurinn var gjald fyrir að
vista hundinn á spítalanum í
nokkrar klukkustundir.
Það verður að segjast eins og
er að húsmóðirinni brá er hún
heyrði upphæðina. Hún spurði
hverju það sætti að sektin væri svo
há. Engin svör fengust önnur. en
þau að þetta væri ákveðið af borg-
aryfirvöldum.
Aðrir sem þarna voru inni voru
jafn undrandi á þessari upphæð
ekki síst í ljósi þess að verulegt
gjald er lagt á hundaeigendur á
meðan ekkert gjald er innheimt
af eigendum annarra heimilisdýra.
Konan greiddi þó gjaldið og
hefði undir öllum kringumstæðum
gert.
Enda þótt hér hafi verið fundið
að því hve hátt umrætt gjald er
skal þó viðurkennt að ákvörðun
Ég gladdist mjög þegar ég las
um það í blöðunum að Sveinn bak-
ari vildi kaupa Iðnó, lappa upp á
staðinn og gera þar m.a. kaffihús
með útsýni yfir Tjörnina. Svein
þekki ég ekki en myndarleg eru
fyrirtækin hans. Vona ég að þar
fari maður sem kann fótum sínum
forráð í fjármálum, nógu þung í
skauti hafa sukkfyrirtækin reynst
þjóðinni. Því meira sem sukkið hef-
ur verið, því oftar hafa stjórnmála-
menn haft þar hönd í bagga, þeir
veita almannafé (og erlendu lánsfé)
í hlutina en bera enga persónulega
ábyrgð. Það er kannski það sem
er að fara með þjóðina og sem að
lokum verður til þess að við missum
sjálfstæðið í hendur útlendingum.
Fólki þarf að vera ljóst að ábyrg-
ir dugnaðarmenn, sem reka fyrir-
tæki sem standast heilbrigða sam-
um Jjárhæð slíkrar gjaldtöku getur
alltaf verið umdeilanleg. Vissulega
er réttmætt að hundaeigendur
sæti ábyrgð ef þeir missa hunda
sína að heiman lausa og þeir síðan
teknir af hundaeftirlitinu.
Það sem undirrituðum finnst
hinsvegar í meira lagi ámælisvert
er sú staðreynd að hundurinn
fékkst ekki afhentur nema uppsett
gjald væri greitt og hefði aldrei
fengist án þess. Það kom skýrt
fram að fyrra bragði frá gæslu-
fólki hundsins á Dýraspítalanum
að því er algjörlega bannað að láta
hund af hendi til eigenda nema
gjaldið sé að fullu greitt. Verði
einhver bið á greiðslu bætist stöð-
ugt hærra geymslugjald við sektar-
upphæð og greiði eigandinn ekki
er hundinum lógað að lokum. Sama
máli gegnir raunar varðandi inn-
heimtu árlegs hundagjalds. Undir-
ritaður minnist innheimtubréfs frá
viðkomandi borgaryfirvöldum eitt
sinn er dregist hafði að borga
þundagjaldið. í nefndu bréfi var
gefinn nokkurra daga frestur til
þess að gera skil ella yrði hundur-
inn tekinn úr vörslu eigendanna.
Nú eigum við hundaeigendur að
sjálfsögðu að greiða þau gjöld sem
okkur ber vegna hunda okkar.
Verði vanskil á greiðslu hlýtur
hinsvegar að vera eðlilegast að
bregðast við með almennum inn-
keppni, eru guðsgjöf hverri þjóð
en þeir eru gjarnan öfundaðir og
uppskriftin að áhætturekstri opin-
berra aðila er þessi: „Öfundum sam-
an, eyðileggjum saman, leikum leik-
inn eftir.“ Altjent er oft reynt að.
gera þeim öfunduðu þungt fyrir
fæti. Þetta eru harla gamlar upp-
skriftir og haldgóðar lítilsigldum
stjórnmála- og embættismönnum
sem vilja sýnast stærri en þeir eru.
Almenningi er ævinlega sendur
reikningurinn.
Þökkum fyrir að Sveinn vill taka
það að sér að gera Iðnó-reitinn vina-
legan. Það verður lyftistöng fyrir
umhverfi Tjarnarinnar og mun
ódýrari framkvæmd en væri hún í
höndum opinberra aðila.
Reykjavík,
6. febrúar 1992,
Rannveig Tryggvadóttir.
heimtuaðgerðum líkt og gert er
við innheimtu annarra gjaldá.
Hér er ekki heldur verið að halda
því fram að viðkomandi yfii'völd
megi aldrei undir neinum kringum-
stæðum láta lóga hundi. Slíkt vald
verður að vera til staðar en það
er mjög vandmeðfarið og því ætti
aðeins að beita sem hreinu neyðar-
úrræði.
Leyfi til hundahalds ætti að
gilda fyrir ævi viðkomandi hunds
og ekki bregða út af því nema
hundurinn reynist ekki hættulaus
eða umsjá hans sé svo stórlega
áfátt að dýraverndunarsjónarmið
styðji ákvörðun um að hann sé
tekinn af eiganda sínum. Það er
hinsvegar hryggileg staðreynd að
borgaryfii'völd skuli leyfa sér að
hóta í raun lífláti hunds ef dráttur
verður á greiðslu hundagjalds og
ekki tekur betra við, hendi það að
hundurinn sleppi laus og lendi í
vörslu á Dýraspítalanum því þá
verður hann dauðadæmdur gísl
nema eigandinn reiði fljótt fram
háa fjársekt.
Það er nú einu sinni svo að hund-
ar eru ekki dauðir hlutir heldur
skynugar og tilfinningaríkar verur
sem gefa mikið frá sér enda verða
þeir alltaf miklir vinir eigenda
sinna þ.e. viðkomandi fjölskyldu.
Það að gera líf hundsins að
skiptimynt í áðurnefndum viðskipt-
um finnst undirrituðum siðlaus,
fasísk vinnubrögð sem með engu
móti geta samrýmst því siðgæðis-
mati sem við viljum hafa hér.
Undirritaður telur líkiegast (og
vonar að rétt sé) að borgaryfirvöld
átti sig ekki á því hvílík grimmd
birtist í umræddum vinnubrögðum.
Auðvelt er að sjá fyrir hættu á
sorglegum atburðum, hendi það
borgara með þröngan ijárhag
(gæti t.d. verið gamalmenni) að
missa hund sinn í klær borgaryfir-
valda og geta ekki borgað hann
strax út. Vistunarkostnaður er
slíkur að það gæti hæglega vaxið
viðkomandi yfir höfuð að leysa
dýrið út og þá yrði dauðadómi full-
nægt.
Að lokum er þeirri áskorun hér
með beint til borgaryfirvalda að
áðunefnd vinnubrögð verði aflögð
strax, ella þau rökstudd á þessum
vettvangi.
Óskar Þór Karlsson
Táp og fjör og frískir menn
Víkveiji skrifar
Að undanförnu hefur nokkuð
verið skrifað um Kröfluvirkj-
un og tímabundna lokun stöðvar-
innar í sex mánuði á ári framvegis
í stað þriggja mánaða eins og verið
hefur undanfarin ár. Fram hefur
komið að Landsvirkjun ætlar sér
að spara hátt í 200 milljónir króna
með þessari lokun og ætlar Vík-
veiji aðeins að skyggnast á bak við
þá upphæð í dálkum dagsins. Með-
al annars er stuðst við fréttir
Morgunblaðsins af þessu máli.
xxx
IMorgunblaðinu á sunnudag er
eftirfarandi haft eftir Þorsteini
Hilmarssyni, blaðafulltrúa Lands-
virkjunar: „Þorsteinn sagði að með
þessu spöruðust 188 milljónir á
þessu ári, aðallega vegna þess að
ekki þyrfti að halda við holum og
hreinsa þær í jafnmiklum mæli og
áður. Þá sparast einnig aðkeypt
vinna. Á þessu ári var einnig áætl-
að að bora nýjar holur vegna fyrir-
hugaðrar stækkunar virkjunarinnar
í tengslum við álversbyggingu á
Keilisnesi, en ekki verður af því.“
Samkvæmt heimildum Víkveija
hefði kostnaður við hreinsun
tveggja hola á Kröflusvæðinu að-
eins orðið lítið brot af 188 milljón-
unum með þessari ákvörðun. Sparn-
aðurinn hlýtur því að liggja annars
staðar. Kannski hjá Jarðborunum
hf.? Bent Einarsson framkvæmda-
stjóri þess fyrirtækis segir í blaðinu
á fimmtudag, að verkefni fyrirtæk-
isins séu meiri nú en oft áður í
upphafi árs. Það að hætt hafi verið
við boranir á tveimur holum við
Kröflu í ár breyti - engu þar um,
enda hafi Jarðboranir ekki gert ráð
fyrir þeim í áætlunum sínum. „Mál-
ið er að engir samningar voru
komnir um þessar tvær holur heldur
einungis hugmyndir um að bora
þær,“ segir Bent.
Á miðvikudag er eftirfarandi
haft eftir Hinrik Bóassyni vélstjóra
við Kröflu: „Ég tel að sá sparnaður
sem Þoi:steinn ræðir snúist í raun
ekki um sparnað á núverandi rekstri
Kröflu heldur er þarna um frestun
nýframkvæmda .vegna álvers að
ræða, sem skera á niður og þess
vegna sparast þessi upphæð.“ Hin-
rik segir að bora hafi átt eina holu
á svæðinu á tveggja ára fresti, en
frá 1986 er Landsvirkjun tók við
rekstrinum hafi aðeins verið boruð
ein hola og þess vegna hafi rekstur-
inn verið hagkvæmari. en áætlað
var. 1 lok fréttarinnar er eftirfar-
andi haft eftir Hinrik: „Ég tel að
rekstur Kröfluvirkjunar sé eins hag-
kvæmur og hægt er og mér finnst
málið helst snúast um að Lands-
virkjun sé með þessu að sýnast
vera að spara á þessum sparnaðar-
tímum."
xxx
Víkverji er kominn hring í þessu
máli, en getur þó ekki annað
en minnst á eina setningu til viðbót-
ar þar sem Morgunblaðið hefur eft-
ir Þorsteini Hilmarssyni „að könnuð
yrði hagkvæmni þess að nýta þessa
starfsmenn við önnur verkefni inn-
an fyrirtækisins, svo sem við
Blönduvirkjun eða viðgerðir á vél-
um í Búrfellsvirkjun11. Með öðrum
orðum virðist blaðafulltrúinn vera
að boða hreppaflutninga úr þessu
litla samfélagi norður í Mývatns-
sveit, en við Kröfluvirkjun starfa
17 manns.