Morgunblaðið - 26.03.1992, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. MARZ 1992
35
Þórdís Lilja Davíðs-
dóttír — Minning
Fædd 19. maí 1911
Dáin 16. mars 1992
Ó, Jesú, að mér snú
ásjónu þinni.
Sjá þú mig særðan nú
á sálu minni.
Oft lít ég upp til þín
augum grátandi.
Líttu því ljúft til mín,
svo leysist vandi.
(H. Pétursson, Ps. 12.)
Hún amma er dáin. Það er erfitt
að trúa því að hún eigi ekki eftir
að vera með okkur á jólunum aftur
eða dvelja hjá okkur tíma og tíma
eins og var fastur liður í lífi okkar,
eða við förum til hennar í heimsókn
til Keflavíkur.
Við systurnar eigum eftir að
sakna hennar um ókomna tíð.
Hennar ömmu sem var svo ríkur
þáttur í lífi okkar. Hún kenndi okk-
ur að spila, sagði okkur sögur og
for með vísur. Við þökkum henni
ógleymanlegar stundir og minning-
in um hana mun ávalit lifa í huga
okkar.
Árbjörg, Sveindís og
Halla Sif.
Hvers vegna fór elsku amma-mín
svona fljótt frá mér? Kannski er
það eigingirni, en manni finnst
ömmur eigi alltaf að vera til stað-
ar. Fastur óhagganlegur punktur í
tilverunni.
Hvers vegna er dauðinn alltaf
jafn óvæntur?
Ég á erfitt með að venjast því
að geta ekki hringt í hana og heyrt
ljúfu röddina hennar, ég á erfitt
með að koma heim til mín og horfa
á allt það sem hún hefur gefið mér
í gegn um tíðina, á dúkana sem
hún heklaði og ullarskóna sem hún
pijónaði handa mér svo mér yrði
ekki kalt á fótunum, alltaf að hugsa
um velferð mína, að mér liði nú
vel, pijónaði þótt sjónin hefði fyrir
löngu brugðist henni. Verst þykir
mér að geta ekki heimsótt hana og
haldið í hlýja hönd hennar, fundið
hana stijúka mér um vangann eins
og ég væri alltaf litla Þórdís Lilja
hennár.
Ég hefði viljað kveðja hana, viljað
vera hjá henni þar til yfir lauk, en
hún fór svo fljótt. Ég sat hjá henni
allan sunnudaginn fram á kvöld og
hefði viljað gista á spítalanum en
hún var svo ákveðin í að láta sér
batna.
Ég hafði orð á því við mömmu
að ég tímdi ekki að fara frá ömmu,
því ég væri svo hrædd um að missa
af henni, en hún var eins og ég,
full vonar og trúar. Morguninn eft-
ir hafði hún kvatt þennan heim.
Ég á svo margar yndislegar
minningar um ömmu, um okkur
tvær, og þær tekur enginn frá
mér. í hjarta mínu er ég glöð yfir
himnaför hennar, því hvað er yndis-
legra en að fá að eiga 80 ára heilsu-
hrausta ævi og kveðja sáttur?
Það er bara þetta tómarúm sem
situr eftir og söknuðurinn sem
framkallar sáran sting í hjartanu,
og hleypir tárunum sífellt fram.
Amma fæddist í Stokkseyrarseli
vorið 1911, dóttir sómahjónanna
Svanborgar Vigfúsdóttur og Davíðs
Sigurðssonar, sem auk ömmu eign-
uðust þijú önnur böm. Þau voru
Sigfús, bóndi að Læk í Holtahreppi
í Rangárþingi, Sveinbjörn, vélvirki
í Keflavík, og Sigurbjörg, húsfreyja
í Keflavík, en hún er ein eftirlifandi
af þeim systkinum. Hjá henni er
Birting íifmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmæl-
is- og minningargreinar til
birlingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í Aðal-
stræti 6, Reykjavík og á skrif-
stofu blaðsins í Hafnarstræti
85, Akureyri.
söknuðurinn einna sárastur því
amma og Sigga voru nánar vinkon-
ur og höfðu daglegt samband alla
tíð. Góður Guð á himnum hjálpi
henni að sætta sig við systurmiss-
inn.
Amma ólst upp á Akranesi. Þau
amma og systkini hennar fengu að
kynnast ýmsu, því ekki var almúg-
inn ríkur í þá daga. Amma sagði
mér oft frá því, þegar ég kvartaði
yfir veðrum eða kulda, að fjölskyld-
an bjó í svo óeinangruðu húsi að
það hrímdi á sængurnar þar sem
kaldur vetrarbylurinn næddi inn á
milli ískaldra bárujárnsplatnanna.
Það er sjónarsviptir að sjá á eft-
ir þessum aldamótabörnum sem
hafa lifað tímana tvenna, tvær
heimsstyijaldir, komu rafmagns,
hita, bifreiða, síma og allra þeirra
nútímaþæginda sem okkur hinum
þykja svo sjálfsögð í dag og þætti
vafalaust skrítið að vera án. I dag
er einnig dauðinn óraunverulegri
og úndarlegri fyrir ungt fólk en
hann var í ungdæmi ömmu þegar
margt fólk bjó í einni baðstofu og
algengt var að fólk dæi heima.
Amma fór snemma að vinna fyr-
ir sér og sínu fólki, enda gilti það
að allir hjálpuðust að. Ólatasta kona
sem ég hef kynnst, hún amma mín.
Lengst af vann hún í eldhúsi
Sjúkrahúss Keflavíkur og undi vel
í starfi sínu.
Amma giftist ung afa mínum
Hallgrími Eyjólfssyni, en hann lést
í hörmulegu bílslysi 27. apríl 1953
fyrir utan heimili sitt í Garði, en
þar höfðu þau amma aðeins búið í
um vikutíma þegar slysið varð.
Amma varð þarna ung kona fyrir
því áfalli að missa stóru ástina sína
og varð aldrei ástfangin aftur.
Ömmu og afa var ekki gefið að
eignast börn, en sumarið 1949
fengu þau að láni 6 mánaða gam-
alt stúlkubarn, sem fljótlega var
ákveðið að þau tækju að sér. Litla
stúlkan heitir Guðbjörg Ellertsdótt-
ir og er móðir mín. Afi naut þessa
skammt en mamma var aðeins fjög-
urra ára þegar hann lést.
Eftir sviplegt fráfall afa fluttu
amma og mamma inn til Sigur-
bjargar systur ömmu og Eyjólfs,
manns hennar, en þau reyndust
þeim mæðgum einkar vel á erfiðri
stundu.
Árið 1967 fæddist ég og þá
keypti amma sér íbúð á Hringbraut
í Keflavík og bjó þar til dauðadags.
í þéssari íbúð bjuggum við þijár
saman í sátt og samlyndi þar til
mamma giftist og flutti með mig
til Reykjavíkur. Það hafa verið við-
brigði fyrir ömmu og tómlegt fyrst
eftir að við mamma fluttum. En
amma kom oft á ári inn til Reykja-
víkur og dvaldi þá hjá okkur um
tíma.
Það verður skrítið að eiga ekki
eftir að hitta aftur elsku ömmu og
RÝMIN6ARSALA
VEGNA FLUTNINGS!
BLÚSSUR i.m. 9911,-
BUXUR 5.110,■ 999,-
PEYSUR 6.001.- 2.509,-
KJÓLAR 11.010.3.909,-
ULLARJAKKAR 10.000, 3.990,-
RYKFRAKKAR oi.ooo.-5.999,-
TWEEDKÁPUR 01.000, 9.990,-
HETTUKÁPUR11000,11.969,-
KAPUSALAN
BORGARTÚNI 22, SÍMI 624362.
Óli SverrirÞor-
valdsson - Minning
ansi er ég hrædd um að jólin verði
tómleg án hennar.
Ég þakka ömmu fyrir þann tíma
sem ég fékk að hafa hana hjá mér,
hún var ein besta kona sem ég
þekki og svo heilsteypt og úrræða-
góð.
Ég bið himneskan föður okkar
að geyma ömmu og ég veit að það
gerir hann, og afi og bræður henn-
ar og aðrir sem fóru á undan henni
taka vel á móti henni. Guð blessi
sálu ömmu. Ég sakna hennar ólýs-
anlega mikið, en ég veit að elsku
amma mín vakir áfram yfir mér.
Amma lést á Landspítalanum að
morgni mánudagsins 16. mars eftir
stutta sjúkdómslegu. Hún var jarð-
sett í kyrrþey að hennar eigin ósk
í gær, miðvikudaginn 25. mars.
Nú legg ég augun aftur,
6, Guð, þinn náðarkraftur
rnín veri vðm í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo sofi ég rótt.
(S. Egilsson)
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll bömin þín, svo blundi rótt.
(M. Jochumsson)
Ommubarnið,
Þórdís Lilja.
Ósjálfrátt minnumst við manna
vegna þess sem þeir hafa verið
okkur og tengjast í hugum okkar,
að ég finn vel er ég býst til að
minnast Óla blaðasala nokkrum
orðum. Á tíðum fárra daga sumar-
ferðum af Skaga til Reykjavíkur á
bernskuárum fór ég snemma, að
fordæmi Dudurs og Inga, að selja
blöð, síðdegisblöð, Alþýðublaðið og
Vísi, á götum borgarinnar og þá
stundum í vikulok Fálkann líka.
Kynntist ég þá strax Óla, því að
við áttum sameiginlegan kunningja.
Áður en blöðin komu út hópuð-
umst við saman á afgreiðslu þeirra,
Alþýðublaðsins í nýbyggðu Alþýðu-
húsi og Vísis handan þess í Ingólfs-
stræti, en Fálkans í Bókabúð Sig-
urðar Kristjánssonar í Bankastræti.
Miklu skipti að verða fljótur út á
götur borgarinnar með blöðin,. en
sölusvæðið afmarkaðist af gamla
miðbænum í þrengstu merkingu,
Vesturgötu að Slippnum, Túngötu
að Landakotsspítala, Laugavegi (og
jafnvel Hverfisgötu) inn að Gasstöð
og Vantsþró.
Óli var þá þegar orðinn einn ötul-
asti blaðasalinn og seldi á morgn-
ana sem síðdegis, og leit á sig sem
slíkan, þótt þá hefði hann enn ekki
Sigurður Guðmundsson lést á
karladeild Grundar fyrir skömmu.
Ég vil minnast hans í fáum orðum.
Fortíð Sigurðar þekki ég ekki.
Eitt vitum við sem stundum fórum
höndum um Sigurð, að fáir voru
eins illa farnir líkamlega og hann,
þegar hann lést. Hann var ein af
fáum sálum sem var með fullri
meðvitund nóttina sem hann dó.
Tvívegis bað Sigurður mig um
mjólk að drekka. Að öðru leyti bað
hann aldrei um neitt.
tekið sér stöðu utan Reykjavíkur-
Apóteks, heldur rann í búðir og á .
rakarastofur til fastra viðskipta-
vina. Seldi hann jafnan tvöfalt eða
þrefalt fleiri blöð en við lausa-strák-
arnir. Hygg ég, að hann hafi þá
fundið á sér, að hann væri kominn
á starfsvettvang sinn. Að þessum
blaðaheimi laðaðist ég, og hef síðan
furðað mig á hve margar svipmynd-
ir frá þessum dögum hafa varðveist
í huga mér, svo sem órói spænskra'
ferðamanna af lystiskipi í Aðal-
stræti daginn sem borgarastyijöldin
braust út á Spáni. Þessar minning-
ar hafa verið mér kærar, og þess
vegna varð ég áfram málkunnugur
Óla sem alla tíð bar svip þessara
ára;
Óli var sagður treggáfaður, að
hann vissi vel sjálfur, en öllu rétt-
ara er að hann hafi ekki tekið út
þroska. Hann hafði nálega meðal-
greind, eins og þeir fundu sem við
hann skiptu. Hann hafði hreina og
sterka siðferðiskennd og greindi
stranglega á milli góðs og ills. Að
mér fannst miðaði hann í dómum
sínum fólk við þrennt: dugnað, heið-
arleika og góðsemi. Sjálfur var
hann vammleysið sjálft.
Haraldur Jóhannsson.
I ein fimmtán ár söng ég við
flestar athafnir á vegum Dómkirkj-
unnar í Reykjavík. Hvað útfarir
snertir, fyllti viðkomandi ósjaldan
kirkjuna, sér á parti ef verið var
að syngja yfir afburðamenni eða
mikilli félagsveru. Ég held að
Sigurður hafi hvorugt verið. Hitt
er annað mál, að oftar en ekki var
söngurinn beztur í tómri kirkju.
Beztu fararóskir.
Guðrún Jacobsen.
Sigurður Guðmunds
son-Minning
VINIR HAFNARFJARÐAR 0G AÐRIR VELUNNARAR1
V
FJÖRUGARÐURINN - FYRIR SKEMMTILEGA HÓPA
Ósviknar víkingaveislur, þríréttuð máltíð
með tilheyrandi gáska og gleði.
Kostakjör fyrir hópa, stóra og smáa.
Hafðu samband og við setjum saman
dagskrá sem verður öllum ógleymanleg.
Lifandi tónlist fram á rauða nótt allar helgar.
FJÖRUKRÁIN - GLÆNÝR MATSEÐILL
t
A vinalegustu matarkrá sem sögur fara af
er enn sem fyrr einstök stemning.
Um helgar leikur Jón Möller
Ijúflingslög á píanóið fyrir matargesti.
Léttur söngur og sveifla fram eftir nóttu.
FJÖRUKRÁIN
STRANDGÖTU 55 • SÍMI 651213

J